Bahram Delnevesht

Iran, ταξική πάλη..

 

Οι βιομηχανικοί εργάτες στην Πετρελαιοβιομηχανία τού Ιράν, διενεργούν αυτή την στιγμή, εδώ και μήνες, έναν μεγαλειώδη ταξικό αγώνα που οξύνεται και εντείνεται.

Δεν είναι θεωρητικοποίηση ιδεολογικών επιθυμιών:
Στο Iran θα γίνει κοινωνική επανάσταση.

Όλες οι αντιφάσεις τού καπιταλισμού αλλά και ευρύτερα τής αυταρχικής νεωτερικότητας, έχουν συγκεντρωθεί στο Iran. 

«Γενικά» οι κοινωνικές αντιφάσεις είναι παντού πολλές, αλλά όταν θέλεις να τις καταγράψεις στο Iran και το Kurdistan: Ίλιγγος.

Ακολουθώντας την διαλεκτική ως θεώρηση τής συσσώρευσης αντιφάσεων και αντινομιών, έχω να πω ότι στο Iran επίκειται επανάσταση. 

 

Οι δύο αντινομικές όψεις:

1.
Όταν ξεσπάει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα είναι θεμιτό να υπάρχουν αμφιβολίες για τον προσανατολισμό του, αλλά προερχόμενες από άλλα υπαρκτά κινήματα και θεωρητικούς εκπροσώπους τους, όχι από ανύπαρκτες ομάδες και από ασθενικά και ιδεολογικά προβληματικά κινήματα. Θέλω να πω ότι λ.χ, είμαι σίγουρος ότι όταν ξεσπάσει (νομοτελειακά) το ελευθεριακό και ταξικό κίνημα στο Ιράν, εδώ στην Ελλάδα θα εκφραστούν αμέσως οι γνωστές αντιρρήσεις από τους μονομετωπικούς «αντιδυτικοϊμπεριαλιστές», ως προς την πιθανή εργαλειοποίηση του από τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Πέρα από το εξοργιστικό γεγονός ότι αυτά λένε και οι θεοκράτες στο Ιράν, συκοφαντώντας κάθε αντιστεκόμενο άνθρωπο, και είναι απαράδεκτο να υιοθετεί κανείς την ρητορική τους, πέρα από αυτό λοιπόν φανερώνεται μια κυνική ιδεολογική συμμαχία αυτών των «αριστερών» με τους Ιρανούς θεοκράτες. Για αυτό υπάρχει αυτή η κακόβουλη εκκίνηση στην σκέψη πολλών «αντι-δυτικοϊμπεριαλιστών» στην «δύση», και ένα κακόβουλο φίλτρο μονομέρειας στην αποτύπωση από μέρους τους των αντι-θεοκρατικών κινημάτων. Θα δείτε ότι θα επιβεβαιωθώ. Όταν λ.χ ξεσπάσει πάλι το κίνημα στο Ιράν, σίγουρα εντός αυτού θα εκφραστούν και αντιδραστικές λ.χ φιλομοναρχικές-δεξιές τάσεις. Οι σεκταριστές «αντιδυτικοϊμπεριαλιστές» στην δύση, για να υποστηρίξουν το θεοκρατικό καθεστώς τού Ιράν θα αναδείξουν και θα τονίσουν μόνον αυτές τις τάσεις, βάζοντας όλο το άλλο κίνημα στο επικοινωνιακό «περιθώριο». Ξέρουν άραγε οι Ιρανοί και οι Κούρδοι κομμουνιστές και αριστεροί και αναρχικοί και δημοκράτες, ότι υπάρχει αυτή η ύπουλη συμμαχία τμήματος τής δυτικής αριστεράς με το θεοκρατικό καθεστώς τής Τεχεράνης; 

Το ξέρουν; ή πρέπει να τους το πει κάποιος εκ των ένδον τής δυτικής αριστεράς;

 

2.

Στην πρώτη ιρανική επανάσταση η εθνικιστική θεοκρατική αστική τάξη χρησιμοποίησε την ιρανική αριστερά σαν εργαλείο για να απαλλαγεί από τους ξένους ανταγωνιστές της και να οικοδομήσει ένα ανεξάρτητο μεν αλλά αντιδραστικό καπιταλιστικό καθεστώς. Στην επερχόμενη ιρανική επανάσταση υπάρχει ο κίνδυνος τού «αντίστροφου» σεναρίου: τα ξένα δυτικά αφεντικά (αλλά και η ακροδεξιά ηγεσία τού Ισραήλ) να χρησιμοποιήσουν την ιρανική αριστερά για να επαναφέρουν την κυριαρχία τους στο Ιράν, εξοντώνοντας μαζί με το αντιδραστικό καθεστώς των Θεοκρατών και τον μίνιμουμ βαθμό εθνικής αυτονομίας.

Η ιρανική αριστερά πρέπει να ξέρει ότι ο σκοπός τού δυτικού ιμπεριαλισμού και τού ακροδεξιού Ισραήλ, είναι όχι μόνον να διώξουν τους Θεοκράτες για να διοικούν μόνοι τους, ξανά, το Ιράν και τον ένδοξο λαό του, αλλά και για να διαλύσουν διαμελίσουν και αποικιοποιήσουν την χώρα και τον λαό της.

Η ιρανική αριστερά, οι Ιρανοί Κούρδοι κ.α κομμουνιστές δημοκράτες αριστεροί αναρχικοί, πρέπει να λύσουν ένα μεγάλο αίνιγμα, να κόψουν έναν άλυτο κόμπο:

Πως θα απαλλαχθούν από τους Θεοκράτες βρυκόλακες, χωρίς η αντιθεοκρατική επανάστασή τους να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, συγκεκριμένα τις Η.Π.Α και το ακροδεξιό Ισραήλ;

Πως θα μπορέσουν να μην πέσουν θύματα εργαλειοποίησης και εκμετάλλευσης από τις μοχθηρές καπιταλιστικές δυνάμεις τής δύσης; πως θα ξεχωρίσουν τους λύκους με την προβιά προβάτου; πως θα κατανοήσουν ότι το χέρι βοήθειας που τείνει η δύση, είναι γεμάτο παγίδες;

Πως θα διώξουν τους θεοκράτες, συγκροτώντας παράλληλα ένα ρεαλιστικό επαναστατικό σχέδιο για την κυβερνητική και κρατική εξουσία;

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Δεν ήμουν αλλά γίνομαι κομμουνιστής.

 

Δεν σκοπεύω να «ξαναβρώ» τα ιδανικά μου, αλλά να τα συναντήσω πρώτη φορά. 

Δεν ήμουν αλλά γίνομαι κομμουνιστής.

 

Στο ιστολόγιο αυτό αποτυπώνονται οι σκέψεις και οι μοναχικές έρευνες ενός δόκιμου κομμουνιστή.

Τα κείμενα αυτά που αναρτήθηκαν ως τα σήμερα ανήκουν σε μιαν άλλη φάση από αυτήν στην οποία βρίσκεται πλέον ο συγγραφέας τους, στην οποία (νέα φάση) δεν ισχύουν πλέον οι παλινωδίες και οι ταλαντεύσεις ενός ανθρώπου που δεν αποφάσιζε αν τελικά ανήκει στο κομμουνιστικό ρεύμα τής ανθρώπινης ζωής ή σε ένα άλλο οποιοδήποτε συγγενές ή αντίπαλο προς τον κομμουνισμό (ιδεολογικό) ρεύμα. 

Δεν με αντιπροσωπεύουν πλέον ως ολότητα, αλλά και σε επιμέρους εκφάνσεις τους (όχι όλες βέβαια).

Ως εκ τούτου έχουν την «αξία» ή το ενδιαφέρον που έχουν τέτοια κείμενα, ανάλογα με την ευστοχία τους ή την αστοχία τους, αλλά και ανάλογα με τον τελικό στόχο που ήταν πάντα η απόφαση αυτή.

Δεν ξέρω αν έχει καμία σημασία να κάνω κάποια συνολική σύνοψη και αναδιατύπωση κάποιων θέσεων από την σκοπιά τής τωρινής οπτικής μου. 

Νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο, αυτή τη στιγμή.

Οι νέες θέσεις, όταν αποτυπωθούν, αν αποτυπωθούν, θα δείχνουν από μόνες τους με τι συμφωνώ και τι θέση παίρνω στα πράγματα.

Πάντως, ενδεικτικά, και σε συμφωνία με τελευταίες επεξεργασίες μου, ο κομμουνισμός και ευρύτερα ο αντικαπιταλιστικός επαναστατικός σοσιαλισμός, δεν μπορεί να έχει κατά την γνώμη μου καμία σχέση με το έθνος-κράτος, είναι ριζικά και ριζοσπαστικά διεθνιστικός, και αυτό που λέω τώρα τα λέει όλα ως προς τον νέο προσανατολισμό μας, αν και ποτέ στην πραγματικότητα δεν πιστέψαμε σε αυτή την «αρχή» (τού έθνους-κράτους/έθνους).

Όπως είναι αναμενόμενο, νομίζω, θα χρειαστεί χρόνος για να υπάρξουν νέες επεξεργασίες και θέσεις, αν χρειαστούν βέβαια, και αν έχουν νόημα.

Ως τότε αυτό το ιστολόγιο θα λειτουργεί ως ένα δημοσιοποιημένο προσωπικό αρχείο και ημερολόγιο.

Οφείλω να αναγνωρίσω ότι η καμπή στις θέσεις μου προέρχεται από τις επεξεργασίες και την στάση τού διεθνιστικού κομμουνιστικού κινήματος στο Ιράν.

 

Το μεταβατικό κείμενο μας που αποτέλεσε τον κρίκο με τις σημερινές θέσεις μας:
Αυτοκαθορισμός : Οι παγίδες τής παγκόσμιας ιεραρχικής πυραμίδας.

Η σειρά των βίντεο για την Φιλοσοφία, θα συνεχιστεί κανονικά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Çu çem -Ciwan Adar

Ημερήσια διάταξη στο Iran

 

Η εργατική επανάσταση είναι στην ημερήσια διάταξη στο Iran.

Στο Iran και το Kurdistan υπάρχει ένα επαναστατικό Ηφαίστειο που θα εκραγεί και θα ακουστεί σε όλο τον κόσμο.

Στοιχηματίζω και θα «κερδίσω» το στοίχημα αυτό.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

Όλο λόγια και λόγια, θεωρίες χωρίς αντίκρυσμα.

 

Όλο λόγια και λόγια, θεωρίες χωρίς αντίκρυσμα.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι άλλος ένας λαός πάει για σφαγή: Αφγανιστάν.

 

Οι δημοκρατικοί άνθρωποι τού λαού τού Αφγανιστάν, οι Γυναίκες, οργανώνονται, και οι διάφοροι καθεστωτικοί στο Ιράν, στην Ρωσία και την Τουρκία, κανονίζουν τις βρωμοδουλειές τους με τους επελαύνοντες Ταλιμπάν Ισλαμοφασίστες-φονταμενταλιστές, στους οποίους παραδίδουν την χώρα οι Η.Π.Α. 

Είναι αργά για τον λαό, είναι αργά για τις γυναίκες, είναι αργά για την εργατική τάξη και την φτωχή αγροτιά τού βασανισμένου Αφγανιστάν. 

Η κόλαση έρχεται, και μεις στην «Δύση» κοιτάμε. 

Το μόνο που ενδιέφερε το δυτικό «αντι-ιμπεριαλιστικό» κίνημα στην «Δύση» ήταν να φύγουν οι Η.Π.Α. 

Έφυγαν, μπορεί προσωρινά μπορεί μόνιμα, αλλά αυτό είναι ένα από τα πράγματα που έπρεπε να γίνουν. 

Δεν ήταν η λύση όλων των προβλημάτων..

 

Οι άνθρωποι «κάπου αλλού» έχουν αξιοπρέπεια, περηφάνια, άποψη.
Δεν είναι για ψεύτικο «διεθνιστικό» οίκτο και για φιλανθρωπίες.

 

Οι προοδευτικοί άνθρωποι τής ανατολής παίρνουν συνέχεια ένα μήνυμα από την «Δύση»: 

Είστε μόνοι. 

Εύκολο να το βλέπεις «απλά»..

 

Ιδού η αντινομία των λαών, με ένα παράδειγμα: Κανένας προοδευτικός άνθρωπος στο Αφγανιστάν δεν χαίρεται με την αποχώρηση των Η.Π.Α

 

Σκεφτείτε λίγο τον βασανισμένο αφγανικό λαό. Τι άλλο να του συμβεί; 

Τι άλλο να πάθουν οι άνθρωποι; ειδικά οι Γυναίκες.

 

Οι εργάτες και οι μικροαστοί, δεν παίρνουν μερικές φορές τα όπλα γιατί είναι «μιλιταριστές». 

Μπορεί να μην γίνεται αλλιώς.

 

 Ό,τι και να κάνεις, όπου και να πας, εργάτη και μικροαστέ, σε περιμένει μια νέα φυλακή. Παντού διώκτες.

 

Να τα νέα αδιέξοδα:
Έφυγαν οι Η.Π.Α από το Αφγανιστάν. Και επελαύνουν οι Ταλιμπάν. 

Κόλαση αδιεξόδων για τον αφγανικό λαό.

 

Τουρκία και Ρωσία (τα κράτη) έχουν φτιάξει ένα στημένο διπολικό γεωπολιτικό παιχνίδι μεταξύ τους, και το εφαρμόζουν παντού!

Το «ζευγαράκι» «Τουρκία-Ρωσία» στήνει άλλο ένα αιματηρό «ανταγωνιστικό-συνεργατικό» δίπολο, στο Αφγανιστάν. 

Δύση, είσαι ένα ψοφίμι!

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

Êzîdxan - Fermana 74 («έδρεψαν τούς καρπους..» τάδε έφη ελληνικός μ-λ και autonome σκουλήκια)