Αναδημοσίευσα έναν λόγο τού Ν.Μπουχάριν και ένα άρθρο του Κ.Κάουτσκι, σε αντίστιξη, και χωρίς να έχω την πρόθεση να προβώ σε "εμβριθείς" αναλύσεις, για να σας "δείξω" πως οι αντινομίες, οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα τού περιλάλητου "κινήματος", ήδη στις "δοξασμένες" εποχές του, χτυπάνε κόκκινο, είναι τυφλές, και σημαίνουν ένα στρατηγικό ανθρωπολογικό πρόβλημα που δεν πρόκειται να "αρθεί" εύκολα με την ανάκληση αγνών "θεμελίων" ή την επίκληση τής "νέας" εποχής τού καπιταλισμού ("ολοκληρωτικός καπιταλισμός" και άλλες ανοησίες).
Ο Κάουτσκι εκφράζει, ως ένα (συκοφαντημένο από τους αντι-σοσιαλδημοκράτες) ακέραιο πρόσωπο, την κοινοτοπία αλλά και την βαθιά δύναμη τού δημοκρατικού σοσιαλισμού, με όλες του τις ρεφορμιστικές αντιφάσεις και τους περιορισμούς αλλά και την δέσμευσή του στις αξίες της ελευθερίας τής δημοκρατίας και του αλληλοσεβασμού.
Η έλλογη κρίση του για τις απολυταρχικές μεθόδους των μπολσεβίκων είναι προφητική και εύστοχη, αν και δημιουργείται ως κρίση από την θέση υπεράσπισης ενός συμβιβαστικού μεταρρυθμιστικού σοσιαλισμού.
Η έλλογη κρίση του για τις απολυταρχικές μεθόδους των μπολσεβίκων είναι προφητική και εύστοχη, αν και δημιουργείται ως κρίση από την θέση υπεράσπισης ενός συμβιβαστικού μεταρρυθμιστικού σοσιαλισμού.
Η θέση του Μπουχάριν απέναντι στον "αριστερισμό" (Γκόρτερ και άλλοι υπερκομμουνιστές τής εποχής) και τον αναρχοσυνδικαλισμό, είναι αποκαλυπτική για τις μπλανκιστικές και αυταρχικές θέσεις των μπολσεβίκων, αλλά εμπερικλείει ως θέση μια σημαντική δύναμη κυνικής-ρεαλιστικής αλήθειας.
Βέβαια ο ίδιος ο Μπουχάριν δεν είχε την εποχή που έκανε τον διδάσκαλο στους αριστεριστές για τον "αντιαυταρχισμό" τους επίγνωση τής μελλοντικής δικής του μοίρας, όπως αυτή προκλήθηκε από την δράση του "επαναστατικού" μηχανισμού που υπερασπίστηκε και συνοργάνωσε μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του.
Στο βάθος όλων αυτών, δια μέσω των επιχειρημάτων του Μπουχάριν, ακούμε την ίδια υστερική αριστερίστικη φωνή που τα καταγγέλλει όλα αυτά (και τον Μπουχάριν), και αυτή προφητικά αλλά όχι με τον ίδιο τόνο και προσανατολισμό όπως η προφητεία τού Κάουτσκι, αλλά χωρίς επίσης να προτάσσει ούτε ένα λογικό επιχείρημα.
Βέβαια ο ίδιος ο Μπουχάριν δεν είχε την εποχή που έκανε τον διδάσκαλο στους αριστεριστές για τον "αντιαυταρχισμό" τους επίγνωση τής μελλοντικής δικής του μοίρας, όπως αυτή προκλήθηκε από την δράση του "επαναστατικού" μηχανισμού που υπερασπίστηκε και συνοργάνωσε μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του.
Στο βάθος όλων αυτών, δια μέσω των επιχειρημάτων του Μπουχάριν, ακούμε την ίδια υστερική αριστερίστικη φωνή που τα καταγγέλλει όλα αυτά (και τον Μπουχάριν), και αυτή προφητικά αλλά όχι με τον ίδιο τόνο και προσανατολισμό όπως η προφητεία τού Κάουτσκι, αλλά χωρίς επίσης να προτάσσει ούτε ένα λογικό επιχείρημα.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και δεν διαφαίνεται κάτι που να μπορούσε να τα κάνει "όλα αυτά" στιγμές που ξεπερνιούνται σε μια ευρύτερη διαλεκτική μετασχηματιστική-επαναστατική διεργασία.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου