Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2024

Σημειώσεις στο facebook

Clean words from someone who has ALWAYS supported Israel's right to exist as the nation state of our fellow Jews, as long as nation states still exist.
**
Critical support for Israel's right to exist without absolutely ground-breaking uncompromising and passionate criticism of Likud and Kahanism is not critical support, it is unconditional support, so it means political/ideological submission to ultra-nationalism in general (both inside and outside of Israel), means political/ideological submission to the Right and the extreme Right.
***

Καθαρές κουβέντες από κάποιον που ΠΑΝΤΑ υποστήριζε το δικαίωμα τού Ισραήλ να υπάρχει ως το έθνος κράτος των Εβραίων συνανθρώπων μας, όσο υπάρχουν ακόμα έθνη κράτη.
**
Κριτική υποστήριξη στο δικαίωμα τού Ισραήλ να υπάρχει χωρίς απόλυτη ξεθεμελιωτική ασυμβίβαστη και παθιασμένη κριτική στο Λικούντ και τον Καχανισμό, δεν είναι κριτική υποστήριξη, είναι υποστήριξη άνευ όρων, άρα σημαίνει πολιτική/ιδεολογική υποταγή στον υπερεθνικισμό εν γένει (και μέσα και έξω από το Ισραήλ), σημαίνει πολιτική/ιδεολογική υποταγή στην Δεξιά και την ακροδεξιά.

*
The statements of the Kahanists demanding the integration of the West Bank into Israeli state sovereignty, as they are accompanied by the renaming of the West Bank as "Judea and Samaria" (according to its ancient name) is a violation and an insult to every international democratic principle and it is a possible cause for destructive war and ethnic cleansing, but it is also a completely dead-end demand even from the narrow nationalist Israeli perspective, since it would mean the creation of a new stateterritory larger than the current Israeli state territory, which the new Jewish nation could not " cover'' demographic.
It's a crazy goddamn plan, any way you look at it..
The territorial division between two states is already difficult after the Israeli settlement of the West Bank, how will it be achieved in the even distant future if it is supplemented by its integration in Israel?
Unless the Kahanists hope that one way or another the remnants of the Arab ethnic zones will be governed by authorities of collaborators traitors.
A constant war.
I'm not saying that the Palestinians, or their nationalist/theocratic fascist leadership, are not responsible, but (I'm saying) that the far-right settler Kahanists break all records of negative responsibility, because exept their refusal (like Likud) to accept Arab state next to Israel, with their political nationalistic madness they deny the Arabs even the right of an internationally controlled non-state self-government.
If Right does not leave the administration of Israel, if it does not suffer a big historical political blow, if the Zionist Social Democracy, which founded bourgeois democracy in this country, does not return, world peace is at risk, the Arab people are at risk, but it is also at risk strategically the Jewish people of Israel.

I disagree with both stepfathers.
Not in our ideological adoption by any Westerner.
Jewish-Israeli and Arab-Palestinian workers but also Greeks, Albanians, Serbs, Bulgarians, Russians, Ukrainians, Iranians, Kurds, Turks, Pakistanis, Indians and so many other non-western workers, it is possible to come of age self-defined non-nationally/ethnically without they being adoptes by western ideological stepfathers and western ideological stepmothers??
Also the Western workers belong to the same single world of global wage labor, but first of all they and their intellectual "representatives" need to listen to the non-Western workers "without interfering" everywhere.


"Palästina"-Aufmarsch und isaelsolidarischer Gegenprotest im Leipziger Süden (Herderpark, Twitter)
*
In Germany the movement suffers from schizophrenia, but I find this mentalbreak interesting, firstly because it confirms my stereotype that the German anti-capitalist movement takes its contradictions to the extremes, so it shows that there are both pole of the contradiction within the world movement.
There is no need to say of course what each pole of the inner contradiction believes about the other, the hatred is abysmal, but also the mutual-heterodetermination is absolute.
But I think, for both of them, I dare say most for the anti-imperialists-anti-Zionists, any internationalist class analysis of the data has disappeared, Marxism has been forgotten, the assumption that there can be a view and practice beyond such dipoles has been forgotten.
In this context, those of us who are mere wage slaves do not seem to employ anyone.
I refuse to participate in this amusement park, I have left my leftist identity to the "competent leftist authorities", although my positions are formulated and crystal clear, on all these contentious issues.
*
It no longer makes any sense to talk about left and right, but this, that this historic political division no longer makes sense, I want and seek to put it under the terms of the material and intellectual/mental state of wage labor and its self-cancellation in a classless society.
Down with the wage labor system.
*
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα η συζήτηση περί αριστεράς και δεξιάς, αλλά αυτό, το ότι δεν έχει πλέον νόημα αυτή η ιστορική πολιτική διαίρεση, θέλω και επιδιώκω να το θέσω υπό τους όρους τής υλικής και διανοητικής/ψυχικής κατάστασης τής μισθωτής εργασίας και τής αυτο-αναίρεσης της σε μια αταξική κοινωνία.
Κάτω το σύστημα τής μισθωτής εργασίας.

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
The era of the "liberation of nations/ethnicities", whatever this means, however it has been defined, is over, it has come full circle, which is visible in every part of the world, in every corner of it.
I mean, that not only nationalism but also any forced -not necessary nationalist- (defensive) national/ethnic struggle no longer has any meaning, it does not define any real historical horizon.
Down with the wage labor system.
*
Η εποχή τής «απελευθέρωσης των εθνών/εθνοτήτων», ό,τι και να σημαίνει τούτο, όπως και να έχει νοηματοδοτηθεί, τελείωσε, έκλεισε τον κύκλο της εντελώς και ολοκληρωτικά, πράγμα που φαίνεται σε κάθε σημείο τού κόσμου, σε κάθε γωνιά του.
Εννοώ, ότι, όχι μόνον ο εθνικισμός αλλά και κάθε αναγκαστικός μη αναγκαία εθνικιστικός (αμυντικός) εθνικός αγώνας δεν έχει πια κανένα νόημα, δεν ορίζει κανέναν πραγματικό ιστορικό ορίζοντα.
Κάτω το σύστημα τής μισθωτής εργασίας.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024

Ιστορικοί μύθοι και πραγματικότητα. 27 3 2022

Οι ζυγαριές τού θανάτου...19 9 2022

Το κίνημα στο Iran και οι εχθροί του στην Ελλάδα..2 10 2022

The despotic specter of the «internal enemy». Το εξουσιαστικό φάντασμα τού «εσωτερικού εχθρού»... 10 10 2022

Η ριζοσπαστική σεκταριστική κριτική τής σύγχρονης δημοκρατίας..28 9 2022

Η ενότητα των λαών και τα ομοιώματα της / 19 Απρ 2022

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024

3 σημεία ριζοσπαστικού απεθνοτισμού.

1.
Ο απεθνοτισμός ενός πληθυσμού «κανονικά» συνδυάζεται με έναν επανεθνοτισμό.
Προτού εξετάσουμε αυτές τις ιστορικές κατασκευές ως προς την γενικότερη «αφηρημένη» σημασία τους και τούς ειδικούς λόγους που «συμβαίνουν» ανά περίπτωση, ως πιθανοί ιστορικοί ερευνητές (δεν είναι αυτή η δουλειά μας εξάλλου), να μην ξεχνάμε ποτέ ότι υπάρχει μια βασική διχοτομία τους που έχει σχέση με την ύπαρξη των εκ των «ιμπεριαλιστικών έσω» ή «ιμπεριαλιστικών έξω» συνθηκών παραγωγής τους, με την έννοια πως ναι μεν υπάρχει πάντα μια «εσωτερική» [σε μια «επικράτεια»] δυναμική κρατικής εθν(ικ)ογένεσης, ειδικά στην νεώτερη αστική εποχή, η οποία λειτουργεί και σαν δυναμική μιας επανεθνοτικής μηχανικής «απορρόφησης» των υφιστάμενων εθνοτήτων, αλλά πολλές φορές επίσης, την ίδια στιγμή, υπάρχει μια εκ των «ισχυρότερων» «έξω» πυροδότηση αυτής τής μηχανικής.
Το ότι οι Ρωμιοί τής Οθωμανίας, ως συμβολικοί και πολιτισμικοί απόγονοι των (κυρίως ελληνόγλωσσων) ανατολικών Ρωμαίων τής «άπτωτης Ρωμανίας» έγιναν «ξάφνου» «Έλληνες», δεν ήταν αποτέλεσμα μόνον μιας «εσωτερικής» δυναμικής εκ μέρους αστικών τάξεων, ελίτ διανοουμένων κ.λπ, αλλά (ήταν αποτέλεσμα) και μιας εκ των «δυτικών έξω» δυναμικής ανακατασκευής τής (διαφωτιστικής και ρομαντικής) «ελληνικότητας» που έψαχνε [πολλές φορές, όχι πάντα) μιαν απτή υλική υποστασιοποίηση και «εδαφικοποίηση» με «Όνομα» και «γεωγραφικές συντεταγμένες».
2.
Πρόκειται για ένα είδος ιδεολογικής και πολιτισμικής αποικιοποίησης, η οποία εξυπηρετώντας πολλούς διαφορετικούς αλλά συγκλίνοντες κοινωνικούς υλικούς/συμβολικούς σκοπούς στο «ρωμέικο εσωτερικό» τής Οθωμανίας, λειτούργησε επίσης και ως «εθελοντική ιδεολογική/πολιτισμική και κοινωνικοανθρωπολογική αποικιοποίηση».
3.
Η δυναμική αυτής τής συμβολικής ετερο- και αυτο-αποικιοποίησης, παρουσίασε από την έναρξη της αρκετά ανησυχητικά παθολογικά στοιχεία.
Ένα ολόκληρο νέο έθνος/έθνος-κράτος βυθίστηκε σε μια μόνιμη ταυτοτική ψυχοπαθολογία, εφόσον η κατά τα συνήθη κρατική εθνομυθολογία που το «εμψύχωσε» (όπως και σε άλλα έθνη) κατέστη ένας υπερβολικά διογκωμένος καταγωγικο-φαντασιακός πυρήνας τής αυτοσυνειδησίας του, λόγω ακριβώς τής «ιδιαιτερότητας» του, μιας και μιλάμε για το «συμβολικά ραδιενεργό» για την Δύση μυθικό αντικείμενο που λέγεται (αρχαία) Ελλάδα.
Το διαρκές παιχνίδι «είστε δεν είστε» «άξιοι απόγονοι» ή και απλά «είστε δεν είστε» «απόγονοι» αυτού τού φαντασιακού αντικειμένου, λειτούργησε και λειτουργεί ακόμα σαν ένας ελεγκτικός και πειθαρχικός καθρέφτης εκ μέρους τής Δύσης, και απασχολεί κατά καιρούς όλο το έθνος αυτό, και όχι μόνον τις ελίτ των διανοουμένων του κ.λπ.
Δεν είναι ένα σχετικά διαχειρίσιμο συμβολικό κατοπτριστικό παιχνίδι, με την έννοια ότι δεν είναι εφικτό να αναθεωρηθεί ως προς τους αρχικούς όρους του, άρα δεν είναι καθόλου εφικτό -κατά την γνώμη μου- να πλαισιωθεί με έναν ευφυέστερο προοδευτικό ή κοινωνικά ριζοσπαστικό τρόπο, με την επιστράτευση τού γνωστού μάνιουαλ τής «πολλαπλότητας των [συμβολικών] καθορισμών και αυτοκαθορισμών».
Είναι δηλαδή ένα συμβολικό μεγα-βραχυκύκλωμα, εκ τού οποίου μπορείς να εξέλθεις μόνον δια τής καταστροφής όλου τού συμβολικού κυκλώματος τής (οποιασδήποτε) «ελληνικότητας».
 
Ιωάννης Τζανάκος
 

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024

30.000 και άνω εξαϋλωμένοι άνθρωποι

 
30.000 και άνω εξαϋλωμένοι άνθρωποι στην Γάζα, δεν το λές αντισημιτισμό να το καταδικάσεις και να ζητήσεις δικαστήριο για ακραία εγκλήματα πολέμου για τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς καραβανάδες τού Ισραήλ.
 
Ιωάννης Τζανάκος