Zilan - Ferhad Merde.

Kurdistan και ελληνικό «κίνημα»..

Να «είσαι» μια εθνότητα περίπου 30.000.000 ανθρώπων και να μην «έχεις» κράτος.

Κατάρα και ευλογία μαζί.

Ξέχασα να πω «αστικό» για το κράτος.

Ζητώ συγγνώμη από τους «μαρξιστές» για αυτήν μου την παράλειψη.

Σε «στηρίζουν» οι Αμερικάνοι [Ιμπεριαλιστές], ίσως και οι Ισραηλινοί [Ιμπεριαλιστές];

Ε, τότε, είσαι «αμαρτωλός», άρα κατά τα κριτήρια τής πρώην γραμματέως τού κΚε, είσαι αντιδραστικός, το αίτημά σου δεν είναι πρέπον και ορθό. Άσχετα αν υπάρχει ένα μεγάλο μέρος τού κουρδικού κινήματος εθνικής και κοινωνικής αυτοδιάθεσης που δεν το ζητάει αυτό, να υπάρξει κουρδικό κράτος, αλλά εθνική/εθνοτική αυτονομία και αυτοάμυνα σε ένα διαεθνοτικό πολυπολιτισμικό πλαίσιο. 

Αυτά τα ξεχνάνε οι κουκουέδες. 

Ξέρουν μόνον να συκοφαντούν.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί. Διάβασα κάποτε έναν «αυτόνομο» «αντικαπιταλιστή», ο οποίος βέβαια δεν ενδιαφέρονταν για την ύπαρξη ή μη-ύπαρξη «εξωγενών» ιμπεριαλιστικών στηριγμάτων στα κουρδικά αιτήματα, αλλά έψαχνε μια «αυτοτελή δυναμική» που τα ερμηνεύει. 

Και αυτή, εφόσον δεν ήταν «αυτόνομη αντικαπιταλιστική» δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από καπιταλιστική/εθνοκαπιταλιστική/κρατικοκαπιταλιστική κ.λπ. 

Επίσης, όντας πολύ δυσαρεστημένος με τις αξιώσεις ημών των αφελών αλλά και των Κούρδων για δημοκρατία και ελευθερία, τόνιζε εμφατικά ότι το να μιλάς και να αγωνίζεσαι για δημοκρατία, δεν σημαίνει ότι υπερβαίνεις τον ορίζοντα των αστικών/καπιταλιστικών ανταγωνισμών, άρα μπορεί και να καταλήξεις στον εθνοφασισμό. Άρρωστοι, ύπουλοι, σεκταριστικοί υπαινιγμοί από ανθρώπους που μπροστά τους οι σταλινικοί είναι αγγελούδια στην συκοφαντική σεκταριστική και ολοκληρωτική «λογική».

Όλα αυτά για να δείξει κι αυτός το άρρωστο αριστερίστικο πάθος του ενάντια στους Κούρδους, την ίδια στιγμή που είμαι σίγουρος ότι θα έδειχνε την απόλυτη κατανόηση στον ισλαμοαριστερισμό τού Malcolm X [και εγώ δείχνω, αλλά όχι μόνον σε αυτό το είδος «αναστροφικής/αντιστροφικής αντίστασης»] ή σε ομάδες και τάσεις των «Αδελφών Μουσουλμάνων» στην δύση [ή λόγου χάριν στην Αίγυπτο], αρκεί να υπάρχει κάτι που θα είναι μετωπικά αντίθετο, όχι μεν στον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό αλλά σίγουρα ενάντια στον αποικιακό δυτικισμό. 

Μετα-αποικιακή κριτική σε φάση παρακμής, πάντα εντός των ορίων τής καθωσπρέπει αντικαπιταλιστικής αντιεθνικιστικής κουλτούρας.

Δεν έχει τέλος ο αντικουρδισμός τους.

Υπάρχουν και οι πικραμένοι ρωσόφιλοι/ιρανόφιλοι [στην πραγματικότητα φιλο-χομεϊνιστές] και φιλο-Άσσαντ, φιλο-Χεζμπολάχ κ.λπ, κάπου κοντά στους κουκουέδες. 

Εκεί θα ακούσεις, εκτός των άλλων «αντιιμπεριαλιστικών», ότι οι Κούρδοι δεν είναι έθνος, ότι «άργησαν» να αποκτήσουν εθνική κουλτούρα, ότι συμμετείχαν στην γενοκτονία των Αρμενίων [κάποιες φυλές ναι, όχι η συντριπτική πλειονότητα του λαού, ούτε όλες οι φυλές] άσχετα αν το ΡΚΚ έχει ζητήσει ανοιχτά συγγνώμη εκ μέρους τού κουρδικού λαού, άσχετα αν τότε [την εποχή τής αρμενικής γενοκτονίας] δεν υπήρχε ΡΚΚ και κουρδική πατριωτική αριστερά.

Σε αναρχικούς χώρους [πλην τού Ρουβίκωνα είναι αλήθεια, και τον τιμάει αυτό] θα ακούσεις ότι το ΡΚΚ είναι εθνικιστικό εθνοσταλινικό, άρα είναι κακό, άρα είναι εχθρός, άρα είναι μικροαστικό/αστικό και τα γνωστά, τα οποία λένε και οι κουκουέδες. 

Αυτά έλεγαν όμως παλιότερα και οι τής β' πανελλαδικής, στον «Σχολιαστή», και οι τού Ιού, και όλο το αριστερίστικο εξουσιαστικό λουμπεναριό, το γνωστό πλέον στο «πανελλήνιο» κοινό για τον ρόλο του στην ανάδυση τού Σύριζα στην εξουσία. 

Τα ίδια θα ακούσεις και σε μαοϊκές ομάδες, στα μ-λ και σε άλλες ακόμα πιο ακραίες σέκτες τού αμετανόητου ζαχαριαδικού και χοτζικού σταλινοχώρου.

Όλα για να κοντύνουν τον κουρδικό αγώνα, να τον υποτιμήσουν, να τον στιγματίσουν.

Από ποιούς;

Από αυτούς που στον ελληνικό χώρο είναι ανίκανοι να ενεργοποιήσουν κινηματικά και να βοηθήσουν μια κοινωνία που πέρασε από ΔΝΤ και κοινωνική καταστροφή, από αυτούς που είναι ανίκανοι να φτιάξουν ισχυρό κίνημα σε μια χώρα που αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, από αυτούς που πέρασε ένας Σύριζα από πάνω τους και ακόμα το ψάχνουν.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

Uzeda - I'm Getting Older

Αν είναι να ξεφύγουν

 

Όλοι τους κατοικούν στην θλίψη

δεν είδα κανέναν να θρηνεί το κυπαρίσσι

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

  

Δεν είδε κανέναν..

 

Απ' όλες τις μεριές, θρήνους ακούγανε τ' αυτιά μου,

χωρίς να βλέπω άνθρωπο κανένα

γι αυτό, ολότελα χαμένος, στάθηκα..

 

Άσμα ΧΙΙΙ

Η Θεία Κωμωδία, Κόλαση

Dante Alighieri 

 

 

Σα σκύλος κόκκινος

σε θυμό πείνας και δίψας

στρέφονταν ψηλά

στου ουρανού το πλήθος,

Ζητούσαν, 

Κάποια πρόσωπα να ζητά

Γνώριμες φάνηκαν οι φωνές

Κάποιες σκιές ακούστηκαν

Δεν είδε κανέναν 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

  

 

Khazan · Hossein Alizadeh · Sheydâ & Âref Ensemble

Ανάμνηση

 

Έρχομουν να σε συναντήσω στην Αστυπάλαια, και η καρδιά μου χτύπαγε ένα με το κύμα.

Δεν το πίστεψα στα αλήθεια, αλλά η θάλασσα.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

دوگاه (تار:آزاده امیری تمبک:مریم‌ ملا)

قطعه‌ی خزان به یاد پرویز مشکاتیان - ساویا بیستون

تلفیق شنیدنی سنت و مدرنیته در قطعه «شهرنشین» - تنبور ادریس رضایی | Tanbur, "Urbanite"

چهار مضراب شوريده - پديده احرارنژاد و نازنين پدرثانى

Βίωμα..

Κάποτε εξέφραζα σε έναν «φίλο» τον αποτροπιασμό μου για την ωμή και άνανδρη εκτέλεση μιας Κούρδισσας αγωνίστριας, από μια ομάδα τζιχαντιστών.

Είχε διαρρεύσει ένα βίντεο με την σκηνή.

Αποφεύγω να αναφέρομαι εδώ και καιρό σε τέτοια «ντοκουμέντα», αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου τώρα.

Το θέμα μου είναι η αντίδραση αυτού τού παλιού «φίλου» που μου είχε προκαλέσει κι αυτή έναν αποτροπιασμό, άλλου είδους όμως από τον αποτροπιασμό που προέκυψε από το «θέαμα» τής σκηνής τής εκτέλεσης.

Ο Κύριος αυτός, «πατριώτης» βέβαια, και σφόδρα «αντι-εθνομηδενιστής» και τάχα μου υποστηρικτής των Κούρδων [σε ένα «ρεαλιστικό» πλαίσιο πάντα] με επέπληξε διότι «έτσι είναι ο πόλεμος».

Ο Κύριος αυτός ήταν άντρας άντρακλας, βλέπεις, σαν κι αυτούς που «γεμίζουν» τα φασιστικά και τα εθνικιστικά κόμματα.

Όχι Κύριε, δεν είναι έτσι ο πόλεμος αν γίνεται από σύγχρονους δημοκρατικούς ανθρώπους και ανθρώπους που ανήκουν με επίγνωση στην σύγχρονη λαϊκή τάξη, κι αν στις «τάξεις» τους παρουσιάζονται τέτοιες στάσεις αυτές είναι εκτροπές των αξιών τους, και όχι «φυσικό» ή ενδογενές «πολεμικό» στοιχείο.

Ο πολεμιστής τής αταξικής και τής δημοκρατικής Ιδέας, έχει τσίπα και σέβεται τον πεσμένο, τον ηττημένο αντίπαλο όταν τον έχει στο «έλεός» του.

Αλλιώς, για τι πολεμάμε;

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Φωτεινή Νύχτα..

 

 

Τής κόλασης τα σκότη

νύχτα χωρίς φεγγάρι κι από τ΄αστέρια στερημένη

και μες στα σύννεφα τα μαύρα τυλιγμένη,

δεν έριξαν τόσο βαρύ το πέπλο τους μπροστά μου

όπως αυτός ο μαύρος ο καπνός που πλησιάζει,

μάς τυλίγει και σφικτά μάς αγκαλιάζει,

και που τα μάτια μας τα κλείνει και σκεπάζει,

Γι' αυτό κι ο άξιος και πιστός συνοδός μου

ήρθε κοντά και με την πλάτη μ΄ακουμπά .

Όπως τυφλός, πίσω απ΄ τον οδηγό μου περπατώ

μην τύχει και σκοντάψω ή χαθώ,

μην τύχει και χτυπήσω ή σκοτωθώ,

μες στον αγέρα αυτόν τον μολυσμένο και κατάμαυρο,

τον οδηγό μου ακούγοντας που λέει:

«Τον νου σου, από μένα μη ξεκόβεις»

 

'Ασμα XVI

Η Θεία Κωμωδία

Καθαρτήριο

Dante Alighieri

 

[μετάφραση, Ανδρέας Ριζιώτης]  

Η νυχτερινή σιγή τής Κόλασης

έχει πάψει για πάντα,

Κι είμαστε στης κάθαρσης την πλάνη

αιωρούμενοι και άπιστοι, 

όπως πρώτα..

 

Σαν να μην έγινε τίποτα,

σαν να αρκεί μια ακόμα δοκιμασία,

κι έπειτα όλα καλά,

Αλήθεια και ψέμα, 

Σαν να αρκούν. 

 

Δεν υπάρχει κανένα άστρο

να μας ακολουθεί

ή να το ακολουθούμε,

Κανένας σύντροφος να ακουμπήσουμε

χωρίς τής προδοσίας τον φόβο,

Δεν υπάρχει Τίποτα,

Αλλά δεν αρκεί,

Ούτε αυτό.

 

Όπως τυφλοί,

χωρίς τής τύφλωσης τον οδηγό

χωρίς το φως τής πίστης, το σκοτεινό,

δεν ακολουθούμε κανέναν, 

ούτε τον εαυτό μας,

 

Τον νου σας

Ξεκόψτε..

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

Θεματάκι..

Ο εξευτελισμός τής έννοιας τού «ταξικού πολέμου» δεν μπορεί παρά να «προέρχεται» από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση ούτε με την έννοια/κατάσταση τού «πολέμου» ούτε με την έννοια/κατάσταση τής «εργατικής τάξης» την οποία επικαλούνται για να μιλήσουν για «ταξικό πόλεμο».

Άλλο:

Τι άλλο από Λουδοβίκοι διανοούμενοι, ή αιώνιοι εισοδηματίες έφηβοι, θα μπορούσαν να είναι αυτοί που χλευάζουν τον όρο τού «covid-κρούσματος» για να δείξουν τάχα ότι αυτό που έχει «ουσία» είναι μόνο το «κέρδος», λέγοντας λίγο πολύ αυτό που άκουσα σήμερα να λέγεται όχι από έναν αλλά από δύο Ταρίφες, ότι δηλαδή «όλα γίνονται για να...», και ότι όλα είναι ναπούμε θέατρο  «για να..».

Και καλά, οι Ταρίφες επιμένουν, Ταρίφες είναι.

Οι «μαρξιστές-αυτόνομοι», τα ιδεολογικά μπάσταρδα τού Καφφέντζης, γιατί επιμένουν να επιμένουν; σαν να είναι πεισματάρικα παιδάκια που επιμένουν να λένε ότι δεν έφαγαν το γλύκισμα ενώ το έφαγαν. 

Το γλύκισμα τού λουδοβίκειου «αντιολοκληρωτισμού», ότι «δεν αντέχω» και «δεν μπορώ» και αν μου πούνε ότι σε μια εντατική και σε μια υγειονομική επιτροπή «δεν επιτρέπεται κάπνισμα» τότε αυτό είναι «φασισμός» «σταλινισμός», και μην τα ακουμπάτε τα παιδιά, είναι τού «ελευθεριακού» παλιανθρωπισμού, ε λοιπόν αυτό το παραμυθάκι και αυτό το γλυκισματάκι τελείωσε.

Τελειώσατε, όσες αφίσες σεντόνια κι αν κολλάτε, σας πήρανε χαμπάρι, ότι σε παγκόσμια πρωτοτυπία και «ιδιαιτερότητα», και αριστεριστές και αυτόνομοι και ιδεολογικά μπάσταρδα τού Καφφέντζης και τις ίδιες θέσεις με τον Τραμπ, τον Τράγκα, τον Μπολσονάρου, και την Χρυσή Αυγή-πΟρδή, για την πανδημία, κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζετε; 

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Ο «ελληνικότατος» ψεκασμένος αριστερισμός, ως νέο φασίζον «είδος»..

Σήμερα πληροφορήθηκα ότι:

«δεν υπάρχει υγεία, χωρίς δικαιοσύνη και ελευθερία».

Πρόκειται για γελοία, άστοχη και βαθιά φασίζουσα παραλλαγή τού εύστοχου αν και οντολογικού/λανθασμένου: «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη».

Αναφέρεται στην καραντίνα και την επιβαλλόμενη από το Κράτος «κοινωνική απομόνωση» για να καταπολεμηθεί ο Κορωνοϊός.

Αυτή η γελοία φασίζουσα «τραμπική» παραλλαγή ενός δυνατού συνθήματος, «κολλήθηκε» στους δρόμους τής Αθήνας [μάλλον και αλλού] από τους ψεκασμένους τής υπερ-ελληνικότατης [στην συνωμοσιολογική ταριφοσύνη και καφρίλα] «αυτονομίας», οι οποίοι είναι οι «αγαπημένοι» μου ιδεολογικοί «καταχραστές» και ντόπιοι «εισαγωγείς», κακοί ιδεολογικοί και κινηματικοί «μεταφραστές» τού παγκόσμιου [κυρίως δυτικού όμως] αντίφα-αυτόνομου αντικαπιταλιστικού κινήματος.

[κινηματικός «κλάδος» τού νεοαριστερισμού, προερχόμενος: 

α) από τον ιστορικό κινηματικό «κλάδο» τού υπερδιεθνιστικού «αριστερού κομμουνισμού» (Γκόρτερ, Πάνεκκουκ, κ.λπ), μπορντιγκισμού κ.λπ και 

β) από κομμάτια τού αναρχισμού].

Ας δούμε κάποια πράγματα όμως.

Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν στον «δικαιοκεντρισμό» τού υστερονεωτερικού σεκταρισμού [Εγώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω: Ευθύνατε την οδόν Κυρίου καθώς είπεν Ησαΐας ο Προφήτης].

Θεωρώ ότι είναι λάθος να «καταχωρούμε» τον νέο σεκταρισμό στην «δικαιωματοκρατία».

Άλλο πράγμα είναι η φιλελεύθερη «δικαιωματοκρατία» και άλλο πράγμα είναι η νεοσεκταριστική «δικαιοκρατία», ακόμα κι αν μερικές φορές «εφάπτονται» ή σχηματίζουν «επάλληλους κύκλους» μεταξύ τους..

«Εδώ», στην ελλαδική περίπτωσή μας, έχουμε να κάνουμε μάλλον με πιο ακραίες και χαζόκακες «φάσεις» σεκταρισμού, δεν υπάρχουν τόσο υψηλές «προδιαγραφές» [πέρα από μαϊμουδίσματα], αλλά ένας σκληρός «δικαιοκρατισμός» μεν αλλά προσαρμοσμένος σε πιο «πεζές» «κινηματικές» «ερμηνευτικές προσεγγίσεις»:

Ο ελληνικός μεταπολιτευτικός και μετα-μεταπολιτευτικός σεκταρισμός είναι τυφλός, βίαιος, μηδενιστικός με την «κακή έννοια» τού όρου, και ουσιαστικά είναι ένας ατόφιος υστερικός αστικός νεολαιίστικος σεκταρισμός [με καταβολές σε «υψηλές» κοινωνικές ταξικές «θέσεις» και «κουλτούρες»].

Οι άτυποι «ηγέτες» τού «χώρου» δεν είναι «μικροαστοί», μισούν τους «μικροαστούς». 

Είναι βρωμόσκυλα τής μεγαλοαστικής τάξης που έχουν ψευδοαποστατήσει από τις μεγαλοαστικές οικογένειές τους, συνεχίζοντας όμως την ρατσιστική παράδοση [τής τάξης και των οικογενειών τους].

Δεν θέλω να προβώ σε αποκαλύψεις πραγμάτων που έχω μάθει τελευταία. 

Επιφυλάσσομαι. 

Τον φόβο μου να έχουν τα βρωμόσκυλα αυτά που παριστάνουν τους...και νομίζουν ότι είναι «αντικαπιταλιστές».

Ο ελληνικός μεταπολιτευτικός αριστερισμός στις «καλύτερες στιγμές» του και στις «νέες γενιές» του, οι οποίες προσεγγίζουν πλέον «επικίνδυνα» τα συνθήματα, και τις κοινωνικές, αξιακές και ιδεολογικές στάσεις τής παγκόσμιας ψεκασμένης νέας ακροδεξιάς στο ζήτημα τής «υγειονομικής κρίσης».

Τα συγχαρητήριά μου στην «παλαιά γενιά» τού ελλαδικού αριστερισμού και ειδικά τής ελλαδικής «αυτονομίας» που «έβγαλε» τέτοια φυντάνια.

Στο μεταξύ όλος ο σοβαρός αριστερισμός, στις μητροπολιτικές καπιταλιστικές χώρες αλλά εν μέρει και στην Ελλάδα, μετά από μια πρώτη [απαράδεκτη κι αυτή] αμηχανία, τηρεί μιαν ορθή στάση στην «υγειονομική κρίση», παίρνοντας το μέρος τού πληττόμενου εργαζόμενου λαού, τού υγειονομικού προσωπικού, τής επιστημονικής κοινότητας, και συγκυριακά τού αστικού κράτους όταν τούτο είναι δημοκρατικό και επιτελεί κάποιες στοιχειώδεις κοινωνικές λειτουργίες. 

Ο δυτικός αριστερισμός ασκεί σφοδρή και έμπρακτη πολιτική και ιδεολογική κριτική στην νέα διεθνή ακροδεξιά των συνωμοσιολόγων και των αρνητών [τής επιδημίας], η οποία «ζευγαρωμένη» με ακραίους «κοινωνικο-δαρβινιστικούς» νεοφιλελεύθερους κύκλους τού μεγάλου Κεφαλαίου, προκρίνει την «ελευθερία από τα μέτρα».

Αυτό το σύνθημα που αναφέραμε στην αρχή, καθώς και άλλα σε άλλες γελοίες αφίσες, σε κείμενα και τρικάκια των Ελληναράδων «αυτόνομων», είναι πολύ κοντά σε αυτή την νέα ακροδεξιά.

Για μένα [για άλλους λόγους], και αυτοί και άλλοι αριστεριστές, ήταν και είναι «κόκκινο πανί», θα μπορούσα χωρίς ενδοιασμό να...κ.λπ, αλλά τούς θεωρούσα αφελώς «σοβαρούς αντιπάλους» σε έναν κοινό ιστορικό χώρο, ενώ τελικά αποδεικνύονται γελοίες περιπτώσεις, χειρότερες από άλλες παρόμοιες γελοίες περιπτώσεις στην Γερμανική αριστερά, συναποτελώντας [και αυτοί] μιαν ακόμα εκνευριστική «εθνοκεντρική» «ελληνική ιδιαιτερότητα» «ελληναραδισμού».

Είμαι ωστόσο περισσότερο οργισμένος όχι με αυτούς, οι οποίοι εξάλλου ως «αδύναμα σημεία» ενός αντίπαλου ιδεολογικού μετώπου με «βολεύουν» ρητορικά και ιδεολογικά για να κάνω εύκολες πολεμικές διεισδύσεις σε αυτό το αντίπαλο «στρατόπεδο». 

Είμαι έξαλλος [δε φοβάμαι να το πω], εδώ και μερικά χρόνια, με τους υπόλοιπους «συντρόφους» που τους «θέλουν» και τους «κατανοούν», στα πλαίσια μιας λούμπεν αλήτικης ιδεολογικής και πολιτικής συμπαιγνίας ενάντια σε άλλες τάσεις [ή τάσεις εν δυνάμει] στα κινήματα των νέων, στα αυτόνομα κινήματα, στην «κοινωνική αριστερά». 

Η Αθήνα είναι γεμάτη με φασίζοντα ψευτοαριστερίστικα ξερατά εναντίον τής υγειονομικής προστασίας τού εργαζόμενου λαού [ντόπιου και «ξένου»], τα οποία [ξερατά] δεν τα θεωρώ ούτε «αριστερίστικα» με βάση τις παγκόσμιες ιδεολογικές προϋποθέσεις, και οι «υπόλοιποι» «σύντροφοι» τα ανέχονται χωρίς πρόβλημα. Βλέπετε υπάρχουν «συμφωνίες» μεταξύ σκατόγερων αφεντικών και φυλάρχων «κινηματομπαμπάδων» τού «κινήματος» [κάπου εκεί είναι και ο Σύριζα και οι μ.κ.ο, παρόλο που «υβρίζονται» από τα «παιδιά»], για να υπάρξει προστασία τού «κομματιού αυτού», τού «κινήματος».  

Ενώ, αν πάω ας πούμε εγώ, ή κανένας άλλος αφελέστερος από μένα ή νεώτερος, να μιλήσουμε πουθενά ή να γράψουμε κανένα σύνθημα, μάλλον θα φάμε και ξύλο, θα χλευαστούμε, θα μας απομονώσουν.

Όπως μού είπε εξάλλου μια ποντικομαμή τού «ευρύτερου χώρου» [φροντίζοντας παρεμπιπτόντως να δει και που μένω, από καχυποψία μάλλον], όταν «δια ζώσης» ή ιντερνετικά, τού έφερνα αντιρρήσεις για τον «αντισιωνισμό-αντικουρδισμό» τού «χώρου»:

«Δεν θα σου μιλάει κανείς».

Σωστά.

Καλό μου κάνατε.

Κοιτάξτε τώρα να μαζέψτε τα φουκωικο-ναζιστάκια σας, άχρηστοι..

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

هست،نیست -طاهره فلاحتی-Tahere Falahati & Hossein Meimani

Οι τρείς «άντρακλες» τής νέας ακροδεξιάς, και η ανάγκη να φεύγουν «σιγά σιγά»..

Μόνο πωρωμένοι εθνοφασίστες και θεοκράτες, εχθροί των ανθρώπων και των λαών, και μερικοί αποβλακωμένοι αριστεριστές [όχι στις Η.Π.Α που οι αριστεριστές, οι αναρχικοί, οι αντίφα, οι αυτόνομοι, είναι λάθος αλλά έχουν σθένος, είναι παλικάρια -και είναι κάτι άλλο από τα αντίστοιχα «είδη» στην γηραιά ήπειρο], μόνο αδιάφοροι και μισάνθρωποι, ανόητοι, μπορούν να στέκονται με αδιαφορία μπροστά στο ενδεχόμενο να μείνει στην εξουσία των Η.ΠΑ ο φασίστας και γλίτσας Τραμπ.

Ο Τραμπ πρέπει να φύγει, να εξαφανιστεί πολιτικά, και μαζί του πρέπει να «παίρνει σειρά» εξαφάνισης  [όχι μόνον πολιτικής] το φιλαράκι του, ο ψυχάκιας ψευτοσουλτάνος Ερντογάν.

Μα κάνω τώρα «ταξική ανάλυση»; [για «μερίδες τού Κεφαλαίου» και άλλα Πράσινα Άλογα, Κουραφέξαλα];

Τι σχέση έχουν αυτά με τον «αντιιμπεριαλισμό»;

Καλά τώρα! Κουκουρούκου. 

Αν η «ταξική ανάλυση» και ο «αντιιμπεριαλισμός», αυτής τής πρεσβυωπικής «μορφής» που σε κάνει να βλέπεις δέκα χιλιόμετρα μακριά αλλά όχι μπροστά σου, ήταν το νόημα τής ζωής μου, τότε θα ήμουν σε καμία κομματική οργάνωση τού «κόμματος τού λαού», ή σε άλλα μικρότερα, αλλά εξίσου ανοϊκά μαγαζιά.

Τα πράγματα είναι απλά:

1.

Ο εθνικισμός-απομονωτισμός τού Τραμπ που κρατάει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό σε μια «αντιδραστική εφεδρεία» είναι τελικά χειρότερος από τον παρεμβατικό ιμπεριαλισμό και των δημοκρατικών και των νεοσυντηρητικών Αμερικάνων, είναι αμιγώς φασιστικός αντιδραστικός, σκοτεινός εθνικισμός-απομονωτισμός. 

2.

Υπήρξε μια γενική αντίδραση στο «κόμμα» τής [κεντροαριστερής και δεξιάς] «φιλελεύθερης» «υπερπαγκοσμιοποίησης», αλλά το «τραμπικό» αποκρυστάλλωμα αυτής τής αντίδρασης είναι κατά πολύ χειρότερο [από την «υπερπαγκοσμιοποίηση» και το «κόμμα» της].

3.

Και ο Τραμπ, και ο Ερντογάν, αλλά και ο Πούτιν, είναι μια όχι και τόσο χαλαρή πολιτικο-προσωπική «ομοσπονδία» σημαινόντων παγκόσμιων εξουσιαστών που εμφορείται από φασίζουσες εθνικιστικές ιδέες και «αξίες». 

Οι «άντρακλες» αυτοί είναι σε συνεχή συνεννόηση μεταξύ τους, κάνουν συνέχεια το χειρότερο, ακολουθούν την ίδια κοινωνικοπολιτισμική και πολιτική «ατζέντα», και πρέπει να αρχίζουν να μας «αδειάζουν τη γωνιά».

Ιωάννης Τζανάκος

 

Σημείωση για τον ιταλικό Νότο

Ακούστε αυτό το επαναστατικό-συντηρητικό άσμα:

Δείτε πάλι αυτό το κριτικό-πολεμικό κείμενό μου:

Repubblica Partenopea  

Και πείτε μου: 

Πως ορίζεις ως «προοδευτικό», ίσως και «αριστερό» στην εποχή του, ένα αποικιακό κίνημα όπως αυτό τού Γκαριμπάλντι και των Πιεμοντέζων; Και τους συντηρητικούς τού Νότου, που υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους, την βιομηχανία τους, την παιδεία τους, πως τους ορίζεις;

Ο Νότος τής Ιταλίας δεν συνήλθε ποτέ από την εισαχθείσα «πρόοδο», και κανείς σοβαρός αναλυτής δεν υπάρχει, σήμερα, που να μην αναγνωρίζει ότι η αντίδρασή «του» στους Πιεμοντέζους, κυρίως δεν ήταν αποτέλεσμα τής «φεουδαλικής αναχρονιστικότητάς» «του», αλλά τού αγώνα «του» για εθνοτική/εθνική αυτονομία, μη κηδεμονευόμενη αστική ανάπτυξη, εντάξει!.με συντηρητική μορφή, για να υπάρξει όμως κοινωνία, όπως τελικά δεν υπήρξε [λόγω των βόρειων].  

Οι Πιεμοντέζοι και ο Γκαριμπάλντι έφεραν την οικονομική και πολιτισμική ανάσχεση και καθυστέρηση στον Νότο, ο οποίος είχε αρχίσει μόνος «του» την καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη..

Μερικές φορές η «μορφή» δεν έχει αντιστοιχία με το «περιεχόμενο», πραγματικά καμία αντιστοιχία.

Δύσκολα τα πράγματα για τον «μαρξισμό» τού «εγχειριδίου» και τού «εργαστηρίου».

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Θίασος

Καθώς θα βγω 

να πάρω ψωμί

Θα δω στα μάτια των κοριτσιών

αν είναι φρέσκο

 

Γυρνώντας στο σπίτι 

θα κλείσω την πόρτα

ξανά, 

όπως την άνοιξα,

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

  

Giacomo Puccini: Tosca, E lucevan Le Stele