Ίσως να μην χρειάζονταν να πούμε τόσο πολλά πράγματα για να αποδείξουμε την ορθότητα μερικών διαπιστώσεων μας για «χώρους» και «υπο-χώρους», και για το πως ενοποιείται η αντίληψή τους με τις αντιλήψεις τής παγκόσμιας νέας (ψεκασμένης) ακροδεξιάς.
Περπατάμε στον δρόμο και ακούμε τα ίδια, με τις ίδιες εκφράσεις, με τις ίδιες σχεδόν λεκτικές διατυπώσεις, από ψεκασμένους ακροδεξιούς συμπολίτες μας στην Σπάρτη -μια όχι και τόσο «προοδευτική» Πόλη την οποία όμως την αγαπήσαμε, και βλέπουμε αφίσες στα Εξάρχεια και αλλού, με τις ίδιες θεωρίες.
Μήπως είναι κάποια «μικροαστική» θεωρία περί «άκρων» που συναντιούνται;
Όχι, είναι η πραγματικότητα των συνωμοσιολογικών άκρων που συναντιούνται, πρώτα από όλα στην κοινή περιφρόνησή τους για την ανθρώπινη ζωή.
Αυτός είναι ο «φετιχιστικός αντικαπιταλισμός» που κάποιοι σήμερα συνωμοσιολόγοι και «αντιεθνικιστές» πετάγανε και πετάνε σαν στίγμα στον «αριστερό πατριωτισμό», όχι μόνον στον κακόμοιρο τον Λαφαζάνη αλλά και σε άλλους πιο επικίνδυνους για αυτούς.
Και δίκιο να είχαν για τον «φετιχιστικό αντικαπιταλισμό» άλλων, που είχαν δίκιο, πρέπει τώρα να πιούνε το πικρό ποτήρι τής επίγνωσης ότι η «αμαρτία» αυτή σχετίζεται και με αυτούς.
Ό,τι λέγανε για κάποιους άλλους ισχύει και για τους ίδιους:
Ένα σημαντικό κομμάτι τού αντικαπιταλισμού και τής αναρχίας, ειδικά στην Ελλάδα, συναντήθηκε με την ψεκασμένη νέα ακροδεξιά.
Αλλά και η πιο «σοβαρή» αριστερά και αναρχία, και ο πιο «σοβαρός» «αντικαπιταλισμός», έδειξαν και δείχνουν έμπρακτη αδιαφορία στην ανάγκη να παραβιάσουν τη σειρά των θρησκευτικών ιδεολογικών τελετουργιών τους. Σε μια «μετριοπαθή» μορφή πράττουν ό,τι πράττουν οι ακραίες σεκταριστικές ομάδες.
Παρεμπιπτόντως, αν και ασκείται μέσα στο «κίνημα» μια κριτική σε αυτές τις ακραίες σεκταριστικές ομάδες, δεν βλέπω παραταύτα αυτή την κριτική να έχει ιδιαίτερα σφοδρή μορφή. Άρα υπάρχει ιδεολογική συγκάλυψη, μυστικοποίηση.
Υπάρχει άρα μια ευρύτερη ιδεολογική συνάντηση.
Για αυτή την ιδεολογική συνάντηση δεν τους βλέπω να μιλάνε όμως, ούτε αυτούς ούτε άλλους στην ευρύτερη αριστερά και αναρχία.
Ξέρανε και ξέρουν να συκοφαντούν μόνον, άλλες τάσεις και άλλους χώρους.
Επίσης ξέρουν πολύ καλά να ανακαλύπτουν ναρκισσισμούς και παράνοιες μόνον στους άλλους, και όχι στον υπέροχο και αυτοθαυμαζόμενο «αντικαπιταλιστικό» εαυτό τους.
Τον βλαμμένο «φροϋδομαρξιστικό» και «φουκωικό-αγκαμπενικό» εαυτό τους.
Σιωπούν.
Ήταν, είναι και θα είναι συκοφάντες και σεμνότυφες ιδεολογικές θεούσες τής νέας «ευρωπαϊκής» αριστεράς, διότι η αμερικάνικη «νέα αριστερά» «νέα αναρχία» κ.λπ, παρά τις υπερβολές της δεν έλεγε και δεν λέει τέτοιες μαλακίες.
Για να διακρίνουμε καταστάσεις, πρόσωπα, πράγματα, πολιτικές τάσεις και ομαδοποιήσεις.
Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα παραδείγματα από την (ελλαδική) πολιτική και «κινηματική» επικαιρότητα, αλλά τα έχω ήδη πει σε παλαιότερες τοποθετήσεις μου.
---
Ο σεκταρισμός συνεχίζει να κυριαρχεί στα μυαλά αυτών που στον ελλαδικό χώρο έχουν «επιφορτίσει» τον «εαυτό» τους και τις οργανώσεις τους με τον ρόλο τού «αντικαπιταλιστή».
Και η αδιαφορία συνεχίζει. Και η απάθεια. Και όλα αυτά θα οξυνθούν με την υποστήριξη τού Σύριζα και τής Ανταρσύα, αλλά πλαγίως και τού κΚε.
Όταν στο μέλλον οι «μάζες» στην χώρα θα τους γυρίσουν εντελώς την πλάτη, σε μεγάλο βαθμό οικειοποιούμενες με «λαϊκότερο» τρόπο και τις αριστεροσεκταριστικές και αντεξουσιαστικές παράνοιες, τότε θα είναι αργά. Είναι ήδη αργά.
Είδαμε τι έγινε με τα κινήματα από το Σιάτλ (1999) και μετά.
Είδαμε πως η πάνσοφη «νέα αριστερά/αναρχία» έχασε τα αυγά και τα πασχάλια, και πως αναγκάστηκε με την ουρά στα σκέλια να στηρίξει Μπάιντεν [που δεν είναι Σύριζα] για να γλυτώσει από το λαϊκίστικο νεοακροδεξιό τέρας που χάιδεψε στα κρυφά, παρά τις «πολεμικές».
---
Σε αυτό το ερειπωμένο τοπίο πρέπει κάποιοι να προχωρήσουν.
Προς το παρόν και στα επόμενα δύο χρόνια, ετοιμάζουμε την θεωρητική και ιδεολογικοπολιτική επιστροφή μας, ενσωματώνοντας όλα αυτά σε μιαν ευρύτερη θεματολογία.
Πέρα από λίγες βασικές δημοσιεύσεις μας που διατηρήσαμε σβήσαμε τα πάντα και τα ξαναφτιάχνουμε όλα από την αρχή.
Μη ψάχνετε αδίκως.
Θα επιστρέψουμε με πιο γερές και πιο βαθιές βάσεις.
Παρακολουθούμε και καταγράφουμε όλες τις ανοησίες και τις αντινομίες μερικών, αλλά δεν αρκούμαστε σε αυτό.
Η ζωή είναι μικρή για να ασχολείσαι με ιδεοληπτικούς μαλάκες.
Πήραμε το «μάθημά» μας και δεν πρόκειται να συνεχίσουμε την ήπια και σχεδόν απολογητική πολεμική τού παρελθόντος.
Όταν έρθει η ώρα, θα πονέσουν μερικοί...
Ιωάννης Τζανάκος
