دوگاه (تار:آزاده امیری تمبک:مریم‌ ملا)

قطعه‌ی خزان به یاد پرویز مشکاتیان - ساویا بیستون

تلفیق شنیدنی سنت و مدرنیته در قطعه «شهرنشین» - تنبور ادریس رضایی | Tanbur, "Urbanite"

چهار مضراب شوريده - پديده احرارنژاد و نازنين پدرثانى

Βίωμα..

Κάποτε εξέφραζα σε έναν «φίλο» τον αποτροπιασμό μου για την ωμή και άνανδρη εκτέλεση μιας Κούρδισσας αγωνίστριας, από μια ομάδα τζιχαντιστών.

Είχε διαρρεύσει ένα βίντεο με την σκηνή.

Αποφεύγω να αναφέρομαι εδώ και καιρό σε τέτοια «ντοκουμέντα», αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου τώρα.

Το θέμα μου είναι η αντίδραση αυτού τού παλιού «φίλου» που μου είχε προκαλέσει κι αυτή έναν αποτροπιασμό, άλλου είδους όμως από τον αποτροπιασμό που προέκυψε από το «θέαμα» τής σκηνής τής εκτέλεσης.

Ο Κύριος αυτός, «πατριώτης» βέβαια, και σφόδρα «αντι-εθνομηδενιστής» και τάχα μου υποστηρικτής των Κούρδων [σε ένα «ρεαλιστικό» πλαίσιο πάντα] με επέπληξε διότι «έτσι είναι ο πόλεμος».

Ο Κύριος αυτός ήταν άντρας άντρακλας, βλέπεις, σαν κι αυτούς που «γεμίζουν» τα φασιστικά και τα εθνικιστικά κόμματα.

Όχι Κύριε, δεν είναι έτσι ο πόλεμος αν γίνεται από σύγχρονους δημοκρατικούς ανθρώπους και ανθρώπους που ανήκουν με επίγνωση στην σύγχρονη λαϊκή τάξη, κι αν στις «τάξεις» τους παρουσιάζονται τέτοιες στάσεις αυτές είναι εκτροπές των αξιών τους, και όχι «φυσικό» ή ενδογενές «πολεμικό» στοιχείο.

Ο πολεμιστής τής αταξικής και τής δημοκρατικής Ιδέας, έχει τσίπα και σέβεται τον πεσμένο, τον ηττημένο αντίπαλο όταν τον έχει στο «έλεός» του.

Αλλιώς, για τι πολεμάμε;

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Φωτεινή Νύχτα..

 

 

Τής κόλασης τα σκότη

νύχτα χωρίς φεγγάρι κι από τ΄αστέρια στερημένη

και μες στα σύννεφα τα μαύρα τυλιγμένη,

δεν έριξαν τόσο βαρύ το πέπλο τους μπροστά μου

όπως αυτός ο μαύρος ο καπνός που πλησιάζει,

μάς τυλίγει και σφικτά μάς αγκαλιάζει,

και που τα μάτια μας τα κλείνει και σκεπάζει,

Γι' αυτό κι ο άξιος και πιστός συνοδός μου

ήρθε κοντά και με την πλάτη μ΄ακουμπά .

Όπως τυφλός, πίσω απ΄ τον οδηγό μου περπατώ

μην τύχει και σκοντάψω ή χαθώ,

μην τύχει και χτυπήσω ή σκοτωθώ,

μες στον αγέρα αυτόν τον μολυσμένο και κατάμαυρο,

τον οδηγό μου ακούγοντας που λέει:

«Τον νου σου, από μένα μη ξεκόβεις»

 

'Ασμα XVI

Η Θεία Κωμωδία

Καθαρτήριο

Dante Alighieri

 

[μετάφραση, Ανδρέας Ριζιώτης]  

Η νυχτερινή σιγή τής Κόλασης

έχει πάψει για πάντα,

Κι είμαστε στης κάθαρσης την πλάνη

αιωρούμενοι και άπιστοι, 

όπως πρώτα..

 

Σαν να μην έγινε τίποτα,

σαν να αρκεί μια ακόμα δοκιμασία,

κι έπειτα όλα καλά,

Αλήθεια και ψέμα, 

Σαν να αρκούν. 

 

Δεν υπάρχει κανένα άστρο

να μας ακολουθεί

ή να το ακολουθούμε,

Κανένας σύντροφος να ακουμπήσουμε

χωρίς τής προδοσίας τον φόβο,

Δεν υπάρχει Τίποτα,

Αλλά δεν αρκεί,

Ούτε αυτό.

 

Όπως τυφλοί,

χωρίς τής τύφλωσης τον οδηγό

χωρίς το φως τής πίστης, το σκοτεινό,

δεν ακολουθούμε κανέναν, 

ούτε τον εαυτό μας,

 

Τον νου σας

Ξεκόψτε..

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

Θεματάκι..

Ο εξευτελισμός τής έννοιας τού «ταξικού πολέμου» δεν μπορεί παρά να «προέρχεται» από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση ούτε με την έννοια/κατάσταση τού «πολέμου» ούτε με την έννοια/κατάσταση τής «εργατικής τάξης» την οποία επικαλούνται για να μιλήσουν για «ταξικό πόλεμο».

Άλλο:

Τι άλλο από Λουδοβίκοι διανοούμενοι, ή αιώνιοι εισοδηματίες έφηβοι, θα μπορούσαν να είναι αυτοί που χλευάζουν τον όρο τού «covid-κρούσματος» για να δείξουν τάχα ότι αυτό που έχει «ουσία» είναι μόνο το «κέρδος», λέγοντας λίγο πολύ αυτό που άκουσα σήμερα να λέγεται όχι από έναν αλλά από δύο Ταρίφες, ότι δηλαδή «όλα γίνονται για να...», και ότι όλα είναι ναπούμε θέατρο  «για να..».

Και καλά, οι Ταρίφες επιμένουν, Ταρίφες είναι.

Οι «μαρξιστές-αυτόνομοι», τα ιδεολογικά μπάσταρδα τού Καφφέντζης, γιατί επιμένουν να επιμένουν; σαν να είναι πεισματάρικα παιδάκια που επιμένουν να λένε ότι δεν έφαγαν το γλύκισμα ενώ το έφαγαν. 

Το γλύκισμα τού λουδοβίκειου «αντιολοκληρωτισμού», ότι «δεν αντέχω» και «δεν μπορώ» και αν μου πούνε ότι σε μια εντατική και σε μια υγειονομική επιτροπή «δεν επιτρέπεται κάπνισμα» τότε αυτό είναι «φασισμός» «σταλινισμός», και μην τα ακουμπάτε τα παιδιά, είναι τού «ελευθεριακού» παλιανθρωπισμού, ε λοιπόν αυτό το παραμυθάκι και αυτό το γλυκισματάκι τελείωσε.

Τελειώσατε, όσες αφίσες σεντόνια κι αν κολλάτε, σας πήρανε χαμπάρι, ότι σε παγκόσμια πρωτοτυπία και «ιδιαιτερότητα», και αριστεριστές και αυτόνομοι και ιδεολογικά μπάσταρδα τού Καφφέντζης και τις ίδιες θέσεις με τον Τραμπ, τον Τράγκα, τον Μπολσονάρου, και την Χρυσή Αυγή-πΟρδή, για την πανδημία, κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζετε; 

 

Ιωάννης Τζανάκος