Επιστρέψανε στην «καθαρή μορφή» τους, την ανακάλυψαν, κι έτσι νόμισαν ότι κρύφτηκαν για πάντα ασφαλείς εντός τής πιο «άυλης» εκδοχής τού Ιδανικού τους, αλλά Κρίμα!
Δεν κρύβεται για πάντα ο βαθύτερος αυταρχισμός τής Ουτοπίας, ειδικά εκεί όπου απεκδύεται όλων των εξωτερικότερων υποστασιοποιήσεων του για να αποκαλυφθεί γυμνός και τον Φαλλό κρατών με το έμβλημα μιας εξουσίας-κυριαρχίας που έχει σαν μοναδική αναφορά της το «νόημα» τού «εσωτερικού εχθρού».
Δεν χρειάζεται ο απολυτοκράτης Δεσπότης την υλική υπόσταση τού Κράτους, δεν την χρειάζεται την αστυνομία, εξοπλισμένος με μια κεντρική Ιδέα μόνον, με ένα κεντρικό Νόημα μόνον, ότι υπάρχει δίπλα μας ένας «εσωτερικός εχθρός», ταξικός εθνικός ή το κράτος το ίδιο, και το έχει έτοιμο το Κράτος, το έχει έτοιμο το μπουντρούμι, το έχει έτοιμο το τρομοκρατικό πιστόλι, την έχει έτοιμη την εξουσιαστική συμμορία. Ποιος νοιάζεται τότε για Κράτη και Θρόνους, ποιος νοιάζεται τότε για θεσμούς και επισημότητες; τα έχει όλα χωρίς να εκτίθεται δια τής επαίσχυντης δημοσιότητάς τους.
Κι ο Κομισάριος Υπουργός είναι, αλλά ξέρετε πόσες δεκαετίες μπορείς να περάσεις αμέριμνος, θύτης και θύμα, αν (κάνεις ότι) δεν το καταλαβαίνεις; Ο υπέρτατος εξουσιαστικός σπασμός τής σεκταριστικής χολέρας: έγιναν όλοι αναρχικοί ή αναρχίζοντες, και η μαυροκόκκινη σημαία με το «Α» εντός τού κύκλου, ως μια κινούμενη κολυμβήθρα τού Σιλωάμ ανεμίζει πρώτη σε όλες τις πορείες τού «ιερού σώματος» καθαρίζοντας τούς απολυτοκράτες από όλες τις ενοχές τους, έτσι νομίζουν.
Ιωάννης Τζανάκος
