Καλοπροαίρετη κριτική στο κουρδικό κίνημα [1]

Η σκέψη περί γεωπολιτικής, ο διεθνολογικός κυνισμός, η ψυχρή, [όχι πάντα] έλλογη ανάλυση των παγκόσμιων συσχετισμών τής δύναμης, ο "ρεαλισμός" στα χνάρια τού Θουκυδίδη ή τού Μακιαβέλι, μπορούν να είναι χρήσιμα νοητικά εργαλεία για να μιλάμε για το πολιτικό και το ιδεολογικό αγαθό χωρίς συναισθηματικές και παράλογες εποπτείες που θολώνουν την ικανότητά μας να κατανοούμε τον πραγματικό κόσμο, αλλά μπορούν και να είναι ο δρόμος για την κακία και την βλακεία. Ειδικά το δεύτερο. Βλακεία. 

Οι διώξεις λαών και ανθρώπων, η μόνιμη καταπίεση των εργατικών τάξεων και η μισογυνία, η θεοκρατία και ο δυτικοφασισμός, ο αντιδραστικός εθνικισμός, είναι στοιχεία γεωπολιτικών δυναμικών καπιταλιστικών κρατών και συμφερόντων, άρα πρέπει να υπολογίζονται-αναλύονται με αναφορά στις γεωπολιτικές και καπιταλιστικές τους θεμελιώσεις, αλλά δεν παύουν να είναι άθλιες δομές και καταστάσεις που θα είναι όσο παραμένουν παροδικές, προκαλούσες πάντα ρευστοποιήσεις των κοινωνιών που τις "φέρουν" ανεξάρτητα από την λειτουργία τους στο πλαίσιο που οι ίδιες [ως δομές και καταστάσεις] σημαίνουν.

Όταν ψάχνουν κάποιοι πάντα ένα "κάτω" από κινήματα, ανθρώπινους αγώνες, ταξικές συγκρούσεις, και έτσι κατασκευάζουν ένα σκηνικό στο οποίο αυτοί οι αγώνες δεν μπορούν παρά να είναι μαριονέτες κάποιων απρόσωπων γεωπολιτικών και άλλων δυνάμεων, με ή χωρίς επίγνωση, τότε αυτοί οι κάποιοι τάσσονται τελικά με αυτές τις υποτίθεται παντοδύναμες αφηρημένες δυνάμεις. 

Πρόκειται για παράνοια, πρόκειται για αντιδραστική εκτροπή τής προοδευτικής, τής αριστερής, τής δημοκρατικής, τής αντικαπιταλιστικής, τής αναρχικής σκέψης.

Αδυνατώ να αντιμετωπίσω "μόνος" όλο αυτό τον βόρβορο τής ταξικοσυνωμοσιολογικής σκέψης, ή τον αντίστοιχο εθνο-ακροδεξιό βόρβορο.

Δεν πρόκειται για κάποια "δύο άκρα". 
Το άκρο είναι ένα, και λέγεται μίσος προς τους λαούς, ειδικά προς τους ανατολικούς λαούς, που αντιμετωπίζονται σαν ανόητα παιδιά.

Αυτό που είπε ο Φασίστας Τραμπ, περί λαών παιδιών που μαλώνουν κάτι αιώνες, δεν απέχει πολύ από αυτά που μπορεί να λέει ένας μικροαστός αριστεριστής σε κάποια άκρη μιας βαλκανικής μητρόπολης. 

Η ουσία είναι η ίδια: "γιατί μας ενοχλείτε;" 

Το νόημα είναι: "όλοι εκεί κάτω έχουν πρόβλημα, είναι [όλοι] εθνικιστές".

Και έτσι λαοί υπό διωγμό μπαίνουν στην ίδια θέση με τους διώκτες τους, χωρίς καν να υπάρχει μια σοβαρή γνώση τής "τοπικής" ιστορίας των διωγμών και των αντιθέσεων που τους προκάλεσαν.

Αρκεί ο δυτικός γεωπολιτιστής, ή και "μαρξιστής" να καταλήξει εξ' αρχής στο συμπέρασμα που έχει ήδη καταλήξει. 

Αυτός ο τρόπος σκέψης πρόκειται να καταστραφεί όπως και ο κοσμοθεωρητικός κόσμος που τον δημιούργησε και συνεχίζει να τον δημιουργεί ακόμα. 

Σημείωση:

Την Κριτική εκ των καλοπροαίρετων ενδότερων, στο κουρδικό κίνημα και το ΡΚΚ, θα την κάνω σύντομα, και δεν θα είναι "απαλή" αλλά θα είναι καλοπροαίρετη.

[συνεχίζεται]

Ιωάννης Τζανάκος