Νομίζω ότι η διχοτομία στην διεθνή αριστερά, μεταξύ αυτών που στηρίζουν ενεργά και με πάθος [και όχι με «σφιγμένα δόντια»] το ΡΚΚ και αυτών που πρόσκεινται αρνητικά προς αυτό, τείνοντας περισσότερο σε έναν «φιλοαραβισμό» [σχηματικά μιλώντας], έχει μεγάλη, θηριωδώς μεγάλη σημασία, όχι μόνον γιατί «σέρνει» [ως εκάστη επιλογή «συμπάθειας»] γεωπολιτικές συμπαραδηλώσεις, αλλά και διότι σημαίνει-σηματοδοτεί [ως εκάστη επιλογή] εντελώς διαφορετική αντίληψη για την πολιτικοστρατιωτική μορφή τής μελλοντικής μεταβατικής μετα-καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά και για την φαντασιακή-πολιτισμική μορφή αυτής τής κοινωνίας.
Δεν μπορώ να κάνω τώρα, ή στο άμεσο μέλλον, κάποια εξονυχιστική ανάλυση γιατί το λέω αυτό, να θεμελιώσω δηλαδή τούς λόγους για τους οποίους προβαίνω σε έναν τέτοιο γενικό ισχυρισμό, και για αυτό «από εδώ και στο εξής» θα περιοριστώ σε κάποιες διαπιστώσεις.
Καταρχάς, σημειώνω ότι στο [σχηματικά οριζόμενο ως] «φιλοαραβικό» [και εν μέρει «φιλοχομεϊνικό-φιλοϊρανικό» «φιλοχεζμπολάχ»] ιδεολογικό στρατόπεδο υπάρχει, παράλληλα, υφέρπων αντισιωνισμός-μέχρι και-αντισημιτισμός, μετωπικός-ως-ακραίος αντιδυτικοϊμπεριαλισμός με υφέρποντα ή ανοιχτό τον μετωπικό-ως-ακραίο «αντιδυτικισμό».
Ενώ στο «φιλοκουρδικό» ιδεολογικό στρατόπεδο υπάρχει μια μετριοπαθής κριτική τού σιωνισμού ή και «φιλοσιωνισμός», μια διαρκώς επαμφοτερίζουσα θέση προς την μία η την άλλη [αντίθετη] φιλοδυτική-ή-αντιδυτική «πολικότητα», ανάλογα πάντα με την στάση τής δύσης.
Στο «φιλοαραβικό-φιλοϊρανικό» ιδεολογικό στρατόπεδο, ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές αντιφάσεις, που αντανακλούν άμεσα τις ίδιες τις αντιφάσεις εντός τού αραβικού και ιρανικού λαϊκού κόσμου, κι έτσι, παρά τον γενικό «αντισιωνισμό» υπάρχει μια γερή κόντρα μεταξύ των «φιλοσουνιτικών» κύκλων που κάνουν τα στραβά μάτια ή και τα γλυκά μάτια στους τζιχαντιστές και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και των «φιλοχομεϊνιστών» «ιρανόφιλων» και «φιλοχεζμπολάχ» [που συνήθως είναι και φιλοΆσαντ].
Εννοείται πως για μένα οι χειρότεροι είναι οι «φιλο-σουνίτες» «φιλο-τζιχαντιστές» [και πλαγίως ή ευθέως πλέον «φιλότουρκοι»] συμπαθώντες τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και την Χαμάς, εκ των οποίων οι περισσότεροι ανήκουν στην αντι-ΡΚΚ πτέρυγα τού αναρχισμού-αριστερισμού [όπως λόγου χάριν η ελλαδική «αυτονομία», η χειρότερη και ίσως η πιο διαβρωμένη «αυτονομία» σε όλο τον πλανήτη, μερικοί ξεχασμένοι παλαιοσταλινικοί-χοτζικοί, και τα νεοτροτσκιστικά κόπρανα τού SWP].
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου