Σε αριθμημένα σημεία:
1.
Όταν συγκροτείς μια πολιτικοστρατιωτική συμμαχία με έναν ισχυρότερο από εσέναν κρατικό ή διεθνή παράγοντα που έχει την δυνατότητα να σε εντάξει σαν όργανο στην δική του "ατζέντα", πρέπει να βρεις τρόπο να μην ενταχθείς πλήρως σε αυτήν, ακόμα κι αν το πετύχεις αυτό δια πλαγίων δρόμων.
Τι σημαίνει αυτό:
Αν υποθέσουμε πως ο ευθύς τρόπος οριοθέτησης τής επιρροής τού ισχυρού συμμάχου πάνω σου είναι ανέφικτος [αν και δεν είναι πάντα], υπάρχουν τρόποι να υπονομεύσεις αυτή την επιρροή χωρίς να έρθεις σε άμεση σύγκρουση μαζί του.
Λόγου χάριν, για να αναφερθούμε στο συγκεκριμένο ζήτημα τής αμερικανο-κουρδικής συμφωνίας: ο σκοπός της, ως δηλωμένος αλλά και εν μέρει [μόνον εν μέρει όμως] πραγματικός σκοπός της ήταν η συντριβή τού ISIS.
Οι Κούρδοι έπρεπε να περιορίσουν το ΙSIS, αλλά δεν έπρεπε να δια-τάξουν όλες τις πολιτικές, ιδεολογικές και ανθρώπινες-στρατιωτικές δυνάμεις τους σε αυτό τον σκοπό, από τη στιγμή μάλιστα που οι σύμμαχοί τους USA-νοι δεν ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν και δικούς τους ανθρώπους στην άμεση μάχη.
Αφού οι USA-νοι προσέχουν τις ζωές τους, το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, θα έπρεπε να κάνουν και οι Κούρδοι τού YPG.
Επίσης, υπάρχει και μια άλλη κυνικότερη διάσταση των πραγμάτων, η οποία δεν λέγεται συνήθως αλλά εμείς δεν είμαστε ηθικολόγοι και θα την πούμε: όταν ο εχθρός σου είναι σίγουρο ότι έχει πάρει τον κατήφορο, εφόσον οι σύμμαχοί σου ως πανίσχυροι τον έχουν προγράψει, σε συμφέρει να μην επιταχύνεις την καταστροφή του μέχρι να έχεις σίγουρα πολιτικά και γεωστρατηγικά αποτελέσματα υπέρ σου. Δεν είναι αυτό κάτι το ανήθικο ή απλά κυνικό, αν και είναι και-κυνικό. Απλά ζητάς προτού δώσεις, και το κάνεις αυτό το "παζάρι" χωρίς ηθικές αναστολές διότι αυτός που σε ωθεί σε μια γενική επιστράτευση των δυνάμεών σου δεν δίνει τίποτα. Ζητάς δηλαδή κάτι από κάποιον που δυσκολεύεται για ύποπτους λόγους να δώσει, και επειδή δεν μπορείς να ζητήσεις με έναν άμεσο τρόπο μιας και είσαι ο αδύναμος εταίρος τής συμμαχίας, ζητάς αυτό που ζητάς έμμεσα, μη πράττοντας όλα όσα θα μπορούσες να πράξεις.
2.
Η διάταξη των δυνάμεων μιας ταξικής, εθνοτικής ή άλλης ομάδας, όταν είναι σε άμεση περικύκλωση από εχθρικές δυνάμεις, δεν μπορεί μεν να είναι όπως την φαντάζονται [ως διάταξη] διάφοροι καθαρολόγοι ιδεαλιστές αντιιμπεριαλιστές ή μαρξιστές στην δύση και στην Ελλάδα, αλλά από την άλλη πρέπει να είναι πάντα προϊόν τής δικής της στρατηγικής-τακτικής.
Πιο συγκεκριμένα:
Όταν είσαι εθνοτικά απομονωμένος όπως οι Κούρδοι στην Μέση Ανατολή [με επιλογή όλων των άλλων εθνοτήτων, ανεξάρτητα από πολιτικές και άλλες ταξικές, ιδεολογικές κ.λπ παραμέτρους], μπορεί μεν να είναι αναπόφευκτο να ζητήσεις την βοήθεια την τακτική αλλά και στρατηγική συμπαράσταση ξένων [προς τον οικείο γεωπολιτικό χώρο] δυνάμεων, αλλά εφόσον αυτές είναι κατά κύριο λόγο ισχυρές και έχουν την δική τους "ατζέντα" είναι μεγάλος ο κίνδυνος να αλλοιώσουν ακόμα και την στοιχειώδη σκέψη-πράξη σου αυτοτελούς τακτικής-στρατηγικής.
Δεν κάνεις δηλαδή απλά λάθη, με αυτόν τον τρόπο αλλοίωσης τής τακτικής σου, αλλά στήνεις όλο σου το πλαίσιο διάταξης των πολιτικών και γεωγραφικών σημείων σου σε ένα εξαρτημένο, απόλυτα εξαρτημένο πλαίσιο.
Άλλο πράγμα είναι να έχεις έναν βαθμό ρεαλισμού, άρα να είσαι θετικός με κάθε συμμαχία ακόμα και με τον [υποτιθέμενο] διάολο, και άλλο να τον κάνεις αρχηγό των στρατευμάτων σου. Θα καταστραφείς, ή θα χάσεις μεγάλες μάχες.
3.
Ενώ οι Κούρδοι, και του YPG, είναι θετικοί στο ενδεχόμενο να μην αποκτήσει το Κουρδιστάν ποτέ αυτόνομο κράτος, στην παγκόσμια κοινή γνώμη έχει περάσει η ιδέα ότι ο βασικός σκοπός τους είναι αυτός. Κανείς δεν λέει, ούτε εγώ βέβαια, πως οι Κούρδοι δεν σκέφτονται και αυτό, αλλά λίγοι στην δύση, και ειδικά στην "αριστερή" δύση, ξέρουν ότι οι Κούρδοι δεν έχουν εμμονή με την συγκρότηση κράτους. Αυτή η άγνοια είναι προπαγανδιστική επιτυχία των εχθρικών κρατών, τής Τουρκίας τού Ιράν, αλλά και των μπααθιστών τού Ιράκ και τής Συρίας, και προπαγανδιστική αποτυχία των Κούρδων συνολικά. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε το ενδεχόμενο ο σκοπός τού ανεξάρτητου κράτους να είναι ο κύριος, γιατί οι Κούρδοι όλων των τάξεων και των ιδεολογικών αποχρώσεων δεν δείχνουν στους άσχετους ή στους κακοπροαίρετους τής διεθνούς κοινής γνώμης ότι είναι αναφαίρετο δικαιώμα τους να έχουν έστω μιαν εκτεταμένη αυτονομία;
4.
Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία σε σχέση με όλα τα προηγούμενα είναι να δείξουν οι Κούρδοι, ειδικά οι δημοκρατικοί και οι αριστεροί Κούρδοι, ότι δεν σκοπεύουν να παίξουν άλλο το παιχνίδι τού δυτικού ιμπεριαλισμού για την πιθανή διαλυτική και μη εποικοδομητική αποδόμηση ίσως και διαμελισμό των κρατικών επικρατειών τόσο τής Τουρκίας, όσο και τού Ιράν, τού Ιράκ, και της Συρίας.
Υπάρχει και μη-διαλυτική αποδόμηση κρατικών επικρατειών, άρα υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μιας εποικοδομητικής και θετικής/αναγκαίας αποδόμησης-διάλυσης κρατικών επικρατειών όταν τούτες οι κρατικές επικράτειες σημαίνουν γενοκτονία θάνατο καταπίεση.
Και δεν είναι όπως λένε αυτό το ενδεχόμενο υπαρκτό μόνον όταν δεν υπάρχει παρέμβαση τής δυτικής ή άλλης αποικιοκρατίας, ή του δυτικού ή άλλου ιμπεριαλισμού.
Πάντα υπήρχε και πάντα υπάρχει αυτή η δυνατότητα και μάλιστα εντός των ιμπεριαλιστικών πλαισίων [αν και όχι μόνον].
Δεν είμαι οπαδός τής θρησκείας των αιώνιων συνόρων ως έχουν.
Αυτή η θρησκεία έχει πολλούς δεξιούς και αριστερούς οπαδούς και πιστούς, αλλά στηρίζεται σε ψέματα και ανύπαρκτα θαύματα.
Τα σύνορα αλλάζουν ενίοτε, για "καλό" ή για "κακό" ή και για τα δύο.
Δεν κρίνω τούς Κούρδους που μερικές φορές θέλουν να τα κάνουν σμπαράλια.
Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με μια ενισχυμένη "παρουσία" των δυτικών ιμπεριαλιστών [και τού Ισραήλ] σε ένα σχέδιο διάλυσης των συνόρων στην Μέση Ανατολή, χωρίς πραγματικές εγγυήσεις για την δημοκρατική και ομοσπονδιακή δόμηση των νέων πολιτικών ή κρατικών επικρατειών, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην υπάρχει σε κανένα πλαίσιο [ιμπεριαλιστικό ή μη-ιμπεριαλιστικό] η δυνατότητα η αποδόμηση των πολιτικών ή κρατικών επικρατειών να είναι ούτως ειπείν θετική.
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει καλό πλαίσιο σε αυτή την υπόθεση, την κουρδική, για αυτό τον λόγο ακριβώς και η προπαγάνδα των αυταρχικών φασιστικών ή φασιζόντων περιφερειακών κρατών "πιάνει τόπο", ακούγεται ευμενώς από τους λαούς τους αλλά και από το αριστερό ή προοδευτικό ακροατήριο στην δύση.
Η εθνικιστική προπαγάνδα των Ιρανών, των Τούρκων και των Αράβων εθνικιστών και εθνοθεοκρατών εισακούγεται παντού όχι μόνον γιατί υπάρχει παραπληροφόρηση αλλά και γιατί έχει ως προπαγάνδα αντικειμενικά ερείσματα.
Οι Κούρδοι έχουν να λύσουν πολλά αινίγματα, περισσότερα από αυτά που έχουν λόγου χάριν να λύσουν οι γελοίοι οπαδοί τού Ζίζεκ ή του Μπαντιού ή του Ποστόουν [κάπως έτσι..], αλλά αυτά τα αινίγματα είναι πραγματικά, δεν είναι αποτέλεσμα μόνον των παρεμβολών και των σαμποτάζ των εχθρών τους.
Ιωάννης Τζανάκος
