Οι κλίμακες τής ενοχής.

Οι κλίμακες τής ενοχής.
Όλοι οι συντελεστές ενός μαζικού εγκλήματος νιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν στους άλλους και τον εαυτό τους, με βασικό σκοπό τους όμως, όχι τον μοναδικό, να μεταβιβάσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος τής ενοχής κάπου αλλού, ίσως και στους κριτές τους που μπορεί να είναι ταυτόχρονα οι αντίπαλοι τους.

 

The scales of guilt.
All the perpetrators of a mass crime feel the need to apologize to others and to themselves, with their main purpose, however, not the only one, to transfer as much of the guilt as possible somewhere else, perhaps even to their judges who may be at the same time their opponents.

 

---

 

 

Οι σύγχρονες ιδεολογίες είναι συν τοις άλλοις συστήματα αλληλο-μεταβίβασης* σταθερών ηθικών ενοχών, τα οποία λειτουργούν σαν υποσυστήματα ενός ενιαίου συστήματος ενοχής που παράγει μια σταθερή ποσότητα ενοχής που κατανέμεται μέσω αυτής τής διαρκούς αλληλο-μεταβίβασης.

---

 

Με επιφύλαξη (διότι γράφω από μνήμης), μια (μετα-)καντιανή εποπτεία και ερώτηση.

Ο Λόγος είναι κατά τον Καντ «η ικανότητα τής ενότητας των κανόνων κατανόησης σύμφωνα με τις Αρχές», όπου οι Αρχές και η γνώση που απορρέει εξ΄αυτών ορίζονται ως μια νοητική ικανότητα (άρα ικανότητα επίσης) που δια των συλλογισμών καθιστά το υποκείμενο δεκτικό στην αναγνώριση τού συγκεκριμένου μέσω (των) εννοιών.

Κάθε συλλογισμός είναι «μορφή απόκτησης γνώσης από μιαν Αρχή», αλλά όλη τούτη η διεργασία δεν σημαίνει κατανοητική εμπειρία, προχώρημα τής συγκεκριμένης γνώσης ως κάτι που δεν αρκείται στην γενική «αναγνώριση» και οντολογική μορφοποίηση τού συγκεκριμένου, αν δεν ενωθεί με το εμπειρικό αντίστοιχό της, δια μιας συνθετικής (και όχι αναλυτικής) γνώσης**, η οποία -ως συνθετική- θα απαρτίζεται βέβαια και από έννοιες (συλλογισμούς κ.λπ) αλλά αναγκαία και από πιθανότητες εμπειρικών δεδομένων που θα την επιβεβαιώνουν.

Συγνώμη για το στρίμωγμα των εννοιολογήσεων, γράφω πρόχειρα, ελπίζω να μην κακοποιώ τον Καντ.

Τι με ενδιαφέρει, σε σχέση με τις σύγχρονες «ενοχικές» ιδεολογίες, όπως τις σκιαγράφησα αλλού;

Με ενδιαφέρει ότι δεν βλέπω πουθενά, εντός τους, κάποιαν άμεση αναφορικότητα προς αυτά τα «δεδομένα» που προαναφέραμε.

Είναι κλειστά συστήματα αυτοεπιβεβαίωσης και αλληλο-ενοχοποίησης, τα οποία έχουν «ανοίγματα» μόνον σε σχέση με τον μεταξύ τους «διάλογο» που τις αναπαράγει (ως ιδεολογίες) ως υποσυστήματα μιας γενικής ιδεολογίας (τής) ενοχοποίησης.

Σίγουρα ο Καντ θα εξέταζε αλλιώς την «κλειστότητα» αυτών των ιδεολογικών υπο-συστημάτων, αφού το δικό του κριτήριο για την αξιολόγηση τού (νομιζόμενου ως) «ηθικού πράττειν» δεν χωρεί εμπειρικές θεμελιώσεις ως θεμελιώσεις στην βάση των οποίων μπορούμε να κρίνουμε την αξία ενός (πραγματικού-υλικού ή νοητικού) «συστήματος ηθικής». Το λέω αυτό, για να μην παρεξηγούμαστε (με ενδιαφέρει η Κ.Κ.Λ και όχι η Κ.Π.Λ).

* Μιλώντας για (αλληλο-)μεταβίβαση, δεν σχετίζω αυτή την λέξη-έννοια με κάποια «φροϋδική» εκδοχή της. 

Η ψυχανάλυση και η σέκτα των φροϋδιστών δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. 

Δεν ασχολούμαι με σοφιστές αυτού τού τύπου, εξάλλου είναι πλέον επικίνδυνοι μαλάκες. 

 

**Η αναλυτική κρίση δεν προσθέτει τίποτα στον προσδιορισμό μιας θεμελιώδους κατηγοριακής δομής τής σκέψης, αποτελεί ένα είδος εν εαυτώ ταυτότητας, ενώ η συνθετική κρίση σημαίνει την ένωση μη ενδογενώς σχετιζόμενων εμπειρικών ή υπερεμπειρικών νοητικών δομών τής σκέψης. 

Στην συνθετική κρίση πιθανολογούμε πως οι εμπειρικές ή οι αφηρημένες σκέψεις μας θα επιβεβαιωθούν από τα δεδομένα τής εμπειρίας, άρα εντός τής συνθετικής κρίσης ενυπάρχει η πιθανότητα ως αναγκαιότητα.

 

[ Σημείωσεις για να διευκρινιστούν κάποιες καντιανής προέλευσης έννοιες:

-----

---

Οι εμπειρικές κρίσεις μπορούν να εννοηθούν ίσως ως κράματα αφηρημένων και βιωματικών σκέψεων, όπου βέβαια οι βιωματικές σκέψεις αποτελούν επίσης σκέψεις που περιέχουν ένα στοιχείο αφαίρεσης. 

Αυτό το στοιχείο αφαίρεσης δεν θεωρώ ότι είναι απλά μια άλλη μορφή τού πεδίου των κατηγοριών που υποτίθεται ότι αναδύεται σε ένα πεδίο μιας υποτιθέμενης προκατηγοριακής σκέψης. 

Υπάρχει μια μη κατηγορική σκέψη εδώ, αν και η σκέψη παραμένει αφηρημένη, αλλά αυτή δεν σημαίνει θαρρώ κάτι το προ- ή ακόμα χειρότερα ένα στερητικό α- . 

Αφηρημένη μη κατηγορική σκέψη ως στοιχείο διανοητικών-γλωσσικών κραμάτων που δύνανται παράλληλα να περιέχουν αμιγώς αφηρημένες/ως/κατηγοριακές δομές σκέψης.

---

Οι συνθετικές κρίσεις είναι εμπειρικές ή υπερ-εμπειρικές (a priori), αλλά και ως αποκλειστικά a priori ενέχουν μιαν ικανότητα που ίσως είναι ταυτόσημη με την ικανότητα τής εμπειρίας

---

Να εξετάσουμε την εμπειρική ικανότητα/δεκτικότητα ως αυτόνομη σε σχέση με την αισθητηριακή ικανότητα/δεκτικότητα.

---

Η συνθετική κρίση ως αποτύπωση μιας αντίστοιχης συνθετικής ικανότητας, δύναται θαρρώ να είναι μια εμπειρική ικανότητα η οποία ταυτόχρονα περιέχει (και) το «είδος» «μαθηματική ικανότητα» ]

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

Σκέψεις και βιώματα..

Υπάρχουν οι επίγειες αυτοκρατορίες τής σωματικής βίας και οι ουράνιες αυτοκρατορίες τής ιδεολογικής βίας. 

Εγώ, έγινα φυγάς στο Κουρδιστάν.

 

There are earthly empires of the physical violence and the heavenly empires of the ideological violence.
I, became a fugitive in Kurdistan.

---

 

Το ελληνικό δημόσιο με έκανε προϊστάμενο πριν 3 μέρες, άντεξα 2 μέρες και παραιτήθηκα παραμένοντας απλός υπάλληλος.  

Ακόμη και μια σταγόνα κατοχής (μικρο-)εξουσίας μου προκαλεί εμετό, ζάλη, αϋπνία, ενοχές, σκέψεις αυτοκτονίας, αηδία, άγχος.  

Κάτω η εξουσία, σε όλες τις μορφές της!

 

The Greek public sector made me a supervisor 3 days ago, I lasted 2 days and resigned, remaining an ordinary employee. 

Even a drop of possession of power gives me vomiting, dizziness, insomnia, guilt, suicidal thoughts, disgust, anxiety.
Down with power, in all its forms! 

---

I accept that a hypocrite can be a nicer person than an honest one, but I continue to reject him more.

So much hypocrisy for to you "possess", by force, an extra drop of kindness.
Hey bro, you've worn us out.

 

Τόση υποκρισία για να σου μείνει, με το ζόρι, μια στάλα καλοσύνης παραπάνω.
Άστο bro, κούρασες.

 

Δέχομαι ότι ένας υποκριτής μπορεί να είναι πιο καλός άνθρωπος από έναν ειλικρινή, αλλά συνεχίζω να τον απορρίπτω περισσότερο.

---

 

 

The Greek left is betraying the nation under the pretext of fighting nationalism and westernism, not to do internationalism but to serve the Russians and ideologies wich dominate in Greek left like a disease..

---

Ο αγώνας για την «ηθική» είναι ένας αγώνας για το ποιος θα γίνει αντικείμενο και (για το) ποιος θα γίνει υποκείμενο, καταδίκης, δίωξης, ενοχής και πιθανής εξόντωσης.

 

The struggle for "ethics" is a struggle for who will be the object to receive and for who will be the subjectivity to emit:
condemnation, prosecution, guilt and possible extermination.

 ---

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

muşlu ishan şex zahır

İhsan - Teli

Iran

 

I don't know if it is "intuition",  knowledge or a result of "dialectical analysis", but I am sure that the beginning of the solution to the revolutionary problem of our time, and the overcoming of the theoretical-practical contradictions that concern us, is at the crossroads that it's called Iran.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Down with wage labor system !

 

The specifically but not generally correct: "down with capitalism" is not enough.

The modern exploitative system is the "wage labor system", which includes both as an analytical and as a socio-ontological material term both capitalism and post-capitalist non-capitalist exploitative systems such as state socialisms (such as the Soviet Union) which they were NOT capitalistic - not even as state-capitalistic - but they were exploitative societies, in which the aforementioned term "wage labor system" applied.

 

Down with wage labor system !

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

The destructive competition..

 

It is strange to know that the solution to the riddle (also in "east") is workers' democracy of open workers' councils and assemblies, but not to be able to find a single road, a path, that leads there.

The destructive competition of the "Western" and the emerging "Eastern" capitalists and states, the two new poles (not forgetting the many other intra-capitalist antagonisms), leads only to the destruction of societies, but the path that leads to the overcoming of these poles and in overcoming the wage labor system, it is still closed.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

In favor of Kurdish democratic nationalism.

 

1. The newer Kurdish nationalism did not carry out ethnic cleansing, it is not racist nationalism, it is largely influenced by liberal and leftist political values.

2. The PKK did not exclude the Syrian opposition fools, the Syrian opposition fools was wich under the influence of the Muslim Brotherhood, Al-Qaeda, and especially under the influence their friends Turkish fascists, and forced the PKK to maneuver between the US and Assad, to defend the life of the Kurds but also of many democratic Arab citizens.

3. The PKK, apart from the usual deviations observed in war, did not commit mass war crimes, massacres of civilians, rapes and beheadings, which is why it became the only factor in the entire region, which the west (for the its own reasons) could be relied upon for a cynical alliance.

4. The PKK is the subject of slander, suspicion, exclusion, also by many leftist forces in the west, whether they are pro-Assad or anti-Assad. 

To PKK do the favor of living up to the standards of their occasional detractors would be folly. 

But he has shown a willingness to communicate and compromise with those who want a democratic solution in Syria and elsewhere.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Σημειώσεις για τους πανηλίθιους.

 

Two months ago, I saw in a post by a Stalinist fool, a member of Tudeh, that he was confusing the Cossack cross with the Celtic cross, which (Celtic cross) is now used by the Western far-right. The Cossack cross was on a t-shirt worn by the Prime Minister of Ukraine, the hero-clown who annoys all the super-revolutionaries of the planet (how dare he be a bourgeois politician and a democrat? He spoils the sentiment of all sectarianists).

The stupid Stalinist wanted to be convinced by Russian propaganda and was convinced, without a reservation.

The Stalinists, but not only them, unfortunately, are also the ones who call the war in general "imperialist", tarnishing the just and honest defensive democratic struggle of the Ukrainian people.

 

---

 

 

Κουτσούμπας Χασάπας τής γειτονιάς, και Όργουελ.

Είναι γνωστή η ιστορία τής κατάδοσης από μέρους τού Όργουελ κάποιων (μάλλον) φιλοσοβιετικών και πρακτόρων τής KGB στην Βρετανία.

Ο Όργουελ τους κατέδωσε στις μυστικές υπηρεσίες τής Βρετανίας, με μια μυστική επιστολή/αναφορά του.

Όλα αυτά ελέγχονται ως προς την αξιοπιστία τους, και ως προς την ενοχή όλων, τού Όργουελ και των σταλινικών που ο Όργουελ κατέδωσε.

Λάθος πολιτικό τού Όργουελ, εφόσον το ορθό θα ήταν απλά να τους καταγγείλει φέρνοντας στην δημοσιότητα την περίπτωσή τους. Αν όλα αυτά ισχύουν, όπως προείπα.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο κάθε Κουτσούμπας Χασάπας τής γειτονιάς, πρέπει να κατανοήσει κάποτε ότι το να είσαι χαφιές ρουφιάνος πράκτορας τής KGB, δεν αποτελεί (δεν αποτελούσε) μια καθαρή ιδιότητα για την οποία δεν πρέπει να δώσεις αναφορά στην ιστορία και να κριθείς στο δικαστήριο της.

Και εν πάση περιπτώσει, ο Όργουελ ως αντικομμουνιστής αριστερός σοσιαλδημοκράτης (μέλος τού φαβιανού εργατικού κόμματος τής Βρετανίας) έκανε αυτό το επαίσχυντο που έκανε, αν τελικά το έκανε, αλλά προσέφερε σημαντικά εργαλεία για την κατανόηση τού νεωτερικού αυταρχισμού, το έκανε με ταλέντο και λιτά εκφραστικά μέσα, ενώ ο Κουτσούμπας και τα κουτσουμπάκια τι έχουν να προσφέρουν;

Μαγκιές και ταξικές κλανιές;

Συγνώμη που παραφέρομαι πάλι, αλλά δεν αντέχονται οι άνθρωποι αυτοί πλέον.

 

---

 

Άντε τούς συγχώρεσα κάπως με το «κουρδικό», αλλά με το «ουκρανικό» έσπασε κάθε εσωτερικός δεσμός μαζί τους. Είναι αμετανόητοι υποστηρικτές κάθε εγκληματικού μη-δυτικού καθεστώτος αν τούτο κοντράρει την Δύση, όπως επίσης είναι ορκισμένοι εχθροί όποιου λαού ή κοινωνικού υποκειμένου βρίσκεται στην ανάγκη να συμμαχήσει με την δύση για να επιβιώσει (όπως οι Κούρδοι, οι Ουκρανοί, οι Πολωνοί και άλλοι), και με τους αμετανόητους αυτού τού τύπου δεν υπάρχει ελπίδα συνεννόησης, συμμαχίας, και κυρίως δεν υπάρχει δυνατότητα εμπιστοσύνης ακόμα υπό το ελάχιστο των συνθηκών εκείνων που απαιτούν συνεννοήσεις μεταξύ ετερογενών ιδεολογικών και πολιτικών υποκειμένων.

 

---

 

Apart from theorizing and other ideological assumptions, I have to say from the point of view of a dailywageslave in a semi-western frontier country:

Neither the left nor anarchism helps us to overcome the limits of our thinking, our "national" self, for example, they sinks us deeper into the mud of bourgeois mutual-heterodeterminations.

This happens at every moment, and not only in reference to the "mistakes of the past".

As a learned worker and not as a professional intellectual, I have to say that I am obliged to defend these limits of my thinking as long as those in Left/and/anarchism who refer to them instructively in order to "reform" me, and to overcome them, they fall into such glaring errors and vulgarities like in the Kurdish and Ukraine issue.

 

---

 

Ένα παράδειγμα, για να τελειώνουμε κάποτε, και να δείξουμε σε μερικούς εντός και εκτός Ελλάδας, ποιο είναι το πρόβλημά μας με την αριστερά, τον αναρχισμό και άλλα βαρύγδουπα, τουλάχιστον εντός αυτής τής χώρας που ζω:

Η Τουρκία θα επιτίθεται στην χώρα μας και εσείς θα ψάχνετε τρόπο να αντιμετωπίσετε τον ταξικό εχθρό εντός της; Ξεχάστε μας, έτσι απλά. Στην καλύτερη περίπτωση, για εσάς.

 

---

 

An example, to finish, and to show some inside and outside Greece, what our problem is with the left, anarchism and other nonsense, at least within this country where I live:

Turkey will attack our country and you will be looking for a way to deal with the class enemy within it? Just forget about us. At best, for you.

Long live Ukraine, long live Greece, long live Kurdistan!

 

---

 

 Τι νομίζετε ότι ψάχνει ο Τσίπρας τόσο καιρό; ένα νέο ακροδεξιό κλειδί για να πάρει πάλι την εξουσία.

 

---

 

Τα λέω χύμα, για να τελειώνουμε: Τι κοινό έχει η ελληνική ακροδεξιά και η ελληνική αριστερά; Είναι εθνοπροδότες.

 

I say them in bulk, to finish: What do the Greek extreme right and the Greek left have in common? They are traitors of nation.

 

---

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιστρέψανε στην «καθαρή μορφή» τους..

 

Επιστρέψανε στην «καθαρή μορφή» τους, την ανακάλυψαν, κι έτσι νόμισαν ότι κρύφτηκαν για πάντα ασφαλείς εντός τής πιο «άυλης» εκδοχής τού Ιδανικού τους, αλλά Κρίμα!

Δεν κρύβεται για πάντα ο βαθύτερος αυταρχισμός τής Ουτοπίας, ειδικά εκεί όπου απεκδύεται όλων των εξωτερικότερων υποστασιοποιήσεων του για να αποκαλυφθεί γυμνός και τον Φαλλό κρατών με το έμβλημα μιας εξουσίας-κυριαρχίας που έχει σαν μοναδική αναφορά της το «νόημα» τού «εσωτερικού εχθρού».

Δεν χρειάζεται ο απολυτοκράτης Δεσπότης την υλική υπόσταση τού Κράτους, δεν την χρειάζεται την αστυνομία, εξοπλισμένος με μια κεντρική Ιδέα μόνον, με ένα κεντρικό Νόημα μόνον, ότι υπάρχει δίπλα μας ένας «εσωτερικός εχθρός», ταξικός εθνικός ή το κράτος το ίδιο, και το έχει έτοιμο το Κράτος, το έχει έτοιμο το μπουντρούμι, το έχει έτοιμο το τρομοκρατικό πιστόλι, την έχει έτοιμη την εξουσιαστική συμμορία. Ποιος νοιάζεται τότε για Κράτη και Θρόνους, ποιος νοιάζεται τότε για θεσμούς και επισημότητες; τα έχει όλα χωρίς να εκτίθεται δια τής επαίσχυντης δημοσιότητάς τους.

Κι ο Κομισάριος Υπουργός είναι, αλλά ξέρετε πόσες δεκαετίες μπορείς να περάσεις αμέριμνος, θύτης και θύμα, αν (κάνεις ότι) δεν το καταλαβαίνεις; Ο υπέρτατος εξουσιαστικός σπασμός τής σεκταριστικής χολέρας: έγιναν όλοι αναρχικοί ή αναρχίζοντες, και η μαυροκόκκινη σημαία με το «Α» εντός τού κύκλου, ως μια κινούμενη κολυμβήθρα τού Σιλωάμ ανεμίζει πρώτη σε όλες τις πορείες τού «ιερού σώματος» καθαρίζοντας τούς απολυτοκράτες από όλες τις ενοχές τους, έτσι νομίζουν.

 

Ιωάννης Τζανάκος