Sîpan Xelat - Hey Le Dine

Who will eliminate this fascist rat?

 

Hakan Fidan.

Director of the Turkish Secret Service (MIT).

International criminal, co-founder of ISIS, co-organizer of the Yezidi genocide.

Who will eliminate this fascist rat?

 

Turkey threatens..

 

Turkey threatens to intervene in northern Syria, but has already intervened in Northern Iraq, hitting not only the PKK but also civilians there. In the meantime, it continues to threaten Greece, continuing the double game between NATO and the "new east" (Iran, Russia, China).

I don't know where all this will end, but I think the time has come to decide the future of Turkish neo-Ottoman expansionism and the precise position of the Turkish state in the new system of imperialist rivalries.

 

Postscript, relative/unrelated to the preceding:

Who will finally eliminate the monstrous genocidal bastard Hakan Fidan?

This is the director of the fascist secret service of the Turkish state, who, for those who do not know, comes from a family-clan of Kurdish traitors and collaborators with the Turkish state.

He is a Turkified Kurd who has betrayed his origins (as a member of a treacherous tribe).

He is co-responsible for the genocide of the Yezidis, and is a co-founder of ISIS.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

Iran

 

I don't know if it is "intuition",  knowledge or a result of "dialectical analysis", but I am sure that the beginning of the solution to the revolutionary problem of our time, and the overcoming of the theoretical-practical contradictions that concern us, is at the crossroads that it's called Iran.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Down with wage labor system !

 

The specifically but not generally correct: "down with capitalism" is not enough.

The modern exploitative system is the "wage labor system", which includes both as an analytical and as a socio-ontological material term both capitalism and post-capitalist non-capitalist exploitative systems such as state socialisms (such as the Soviet Union) which they were NOT capitalistic - not even as state-capitalistic - but they were exploitative societies, in which the aforementioned term "wage labor system" applied.

 

Down with wage labor system !

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

The destructive competition..

 

It is strange to know that the solution to the riddle (also in "east") is workers' democracy of open workers' councils and assemblies, but not to be able to find a single road, a path, that leads there.

The destructive competition of the "Western" and the emerging "Eastern" capitalists and states, the two new poles (not forgetting the many other intra-capitalist antagonisms), leads only to the destruction of societies, but the path that leads to the overcoming of these poles and in overcoming the wage labor system, it is still closed.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

In favor of Kurdish democratic nationalism.

 

1. The newer Kurdish nationalism did not carry out ethnic cleansing, it is not racist nationalism, it is largely influenced by liberal and leftist political values.

2. The PKK did not exclude the Syrian opposition fools, the Syrian opposition fools was wich under the influence of the Muslim Brotherhood, Al-Qaeda, and especially under the influence their friends Turkish fascists, and forced the PKK to maneuver between the US and Assad, to defend the life of the Kurds but also of many democratic Arab citizens.

3. The PKK, apart from the usual deviations observed in war, did not commit mass war crimes, massacres of civilians, rapes and beheadings, which is why it became the only factor in the entire region, which the west (for the its own reasons) could be relied upon for a cynical alliance.

4. The PKK is the subject of slander, suspicion, exclusion, also by many leftist forces in the west, whether they are pro-Assad or anti-Assad. 

To PKK do the favor of living up to the standards of their occasional detractors would be folly. 

But he has shown a willingness to communicate and compromise with those who want a democratic solution in Syria and elsewhere.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Bengin , Hezar Hezar - 2012 بنكين حكمت جميل

Όταν ένας κατακτητής βιάζει ένα έθνος η λέξη «ειρήνη» είναι η λέξη των δειλών των προδοτών και των υποστηρικτών τού κατακτητή.

 

Η Ρωσική μηχανή θανάτου διαμελίζει ένα μεγάλο σε πληθυσμό και ποιότητα έθνος, και εμείς συζητάμε σε ένα «σολιψιστικό» αριστερό πλαίσιο περί των πάντων.

Συγνώμη για τον «εγελιανίζοντα» τρόπο να σταθμίζω την «έκταση» και την ιστορική ποιότητα ενός έθνους, και επίσης συγγνώμη από τους μαρξιστές και αναρχικούς που μιλάω για ένα «έθνος» «ανιστορικά» ή «μεταφυσικά» όπως τούς αρέσει να λένε, στην καλύτερη περίπτωση, διότι υπάρχουν και εκείνοι από τους μαρξιστές/αναρχικούς που δεν τολμάνε να εκφέρουν την λέξη «έθνος» χωρίς να κάνουν ταυτόχρονα εξορκισμό.

Εγώ απλά είμαι σοκαρισμένος, με το ίδιο το γεγονός αλλά και με την ανηθικότητα των πάλαι ποτέ «ομοϊδεατών» μου.

 

 

The Russian death machine is dismembering a nation large in population and quality, and we talk in a "solipsistic" left-wing framework about everything.

Apologies for the "hegelian" way of weighing the "extent" and historical quality of a nation, and also apologies to Marxists and anarchists for Ι speaking of a "nation" "ahistorically" or "metaphysically" as they like to say, at best case, because there are also those among the Marxists/anarchists who do not dare to utter the word "nation" without at the same time performing an exorcism.

I am simply shocked, by the fact itself but also by the immorality of my once "like-minded" people.

 

 

 

Καμία υποχώρηση δεν θέλω ούτε υποστηρίζω, «ειρηνιστικά», ως προς την εθνική ακεραιότητα και τα σύνορα τής Ουκρανίας.

Έξω οι Ρώσοι Φασίστες από όλη την Ουκρανία.

Δεν με νοιάζει αν τον αγώνα για την εθνική ακεραιότητα τής Ουκρανίας τον πραγματοποιήσουν αριστεροί δεξιοί ή ό,τι άλλο.

Δεν θα μπω ποτέ σε μια τέτοια συζήτηση, δεν θα δεχτώ να ακούσω καν για την οποιαδήποτε «σχετικοποίηση» των συνόρων τής Ουκρανίας, ανάλογα με το ποιος θα υπερασπίσει τα σύνορά της.

Με αυτές τις «σχετικοποιήσεις» να ασχοληθούν οι μαρξιστές καλόγεροι και άλλοι, εγώ έχω ξεκόψει από αυτή την θρησκεία ολοκληρωτικά, και ένας λόγος για το «απόλυτον» τής ρήξης μου ήταν το ουκρανικό ζήτημα.

Γέρασα μεν αλλά ρήξεις θα κάνω αν χρειαστεί με το οτιδήποτε και με τον οποιονδήποτε.

 

I don't want or support any retreat, regarding the national integrity and borders of Ukraine.

Out Russian Fascists from all over Ukraine.

I don't care if the struggle for the national integrity of Ukraine is carried out by the left or by the right or whatever.

I will never enter into such a discussion, I will not accept to even hear about any "relativization" of the borders of Ukraine, depending on who will defend its borders.

These "relativizations" deal Marxist monks and others monks, but I I have broken away from this religion completely, and one reason for the "absolute" of my rupture was the Ukrainian issue.

I am old, but I will break all relation if necessary with anything and anyone.

Μακριά από την παγίδα:
Καμία κατάπαυση πυρός, καμία ανακωχή με τους Ρώσους Βρυκόλακες.

 

Away from the trap:
No ceasefire, no truce with the Russian Vampires.

 

 

Όταν ένας κατακτητής βιάζει ένα έθνος η λέξη «ειρήνη» είναι η λέξη των δειλών των προδοτών και των υποστηρικτών τού κατακτητή.

 

When a conqueror rapes a nation the word "peace" is the word of cowards, it is the word of traitors and supporters of the conqueror.

 

 

Σας αρέσει να κοιμίζετε την σκέψη σας με ξόρκια όπως «ιμπεριαλιστικός πόλεμος», αλλά η αλήθεια σάς πονάει: εθνικός δημοκρατικός πόλεμος μέσα στο αναγκαστικό πλαίσιο ενός ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Θέλετε να εξαφανίσετε το εθνικό δημοκρατικό περιεχόμενο τού πολέμου από την σκοπιά τού Ουκρανικού έθνους, διότι τούτο δεν χωράει στα αποτυχημένα μαρξιστικά ή «μαρξιστικά» σχήματα τής κοιμισμένης σκέψης σας, η οποία πέραν των αναλυτικών αδυναμιών της σας οδηγεί, επιπλέον, στην ανοιχτή πολιτική ανηθικότητα και στον ξεδιάντροπο κυνισμό.

 

You like to lull your thinking with spells like "imperialist war", but the truth hurts you: national democratic war within the forced framework of an imperialist rivalry.

You want to eliminate the national democratic content of the war from the point of view of the Ukrainian nation, because it does not fit into the failed Marxist or "Marxist" schemes of your sleeping thought, which, in addition to its analytical weaknesses, leads you, moreover, to openly political immorality and to shameless cynicism.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

Ocalan (with my own voice)

 

Turkish and Kurdish left, addressing to Ocalan and Kurdish nationalism:

"We make socialism and THEN your national problem will be solved"

Ocalan (with my own voice):

"Fuck you IDIOTS, I'm starting a national liberation struggle"..

 

Long live Ocalan!

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Σημειώσεις για τους πανηλίθιους.

 

Two months ago, I saw in a post by a Stalinist fool, a member of Tudeh, that he was confusing the Cossack cross with the Celtic cross, which (Celtic cross) is now used by the Western far-right. The Cossack cross was on a t-shirt worn by the Prime Minister of Ukraine, the hero-clown who annoys all the super-revolutionaries of the planet (how dare he be a bourgeois politician and a democrat? He spoils the sentiment of all sectarianists).

The stupid Stalinist wanted to be convinced by Russian propaganda and was convinced, without a reservation.

The Stalinists, but not only them, unfortunately, are also the ones who call the war in general "imperialist", tarnishing the just and honest defensive democratic struggle of the Ukrainian people.

 

---

 

 

Κουτσούμπας Χασάπας τής γειτονιάς, και Όργουελ.

Είναι γνωστή η ιστορία τής κατάδοσης από μέρους τού Όργουελ κάποιων (μάλλον) φιλοσοβιετικών και πρακτόρων τής KGB στην Βρετανία.

Ο Όργουελ τους κατέδωσε στις μυστικές υπηρεσίες τής Βρετανίας, με μια μυστική επιστολή/αναφορά του.

Όλα αυτά ελέγχονται ως προς την αξιοπιστία τους, και ως προς την ενοχή όλων, τού Όργουελ και των σταλινικών που ο Όργουελ κατέδωσε.

Λάθος πολιτικό τού Όργουελ, εφόσον το ορθό θα ήταν απλά να τους καταγγείλει φέρνοντας στην δημοσιότητα την περίπτωσή τους. Αν όλα αυτά ισχύουν, όπως προείπα.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο κάθε Κουτσούμπας Χασάπας τής γειτονιάς, πρέπει να κατανοήσει κάποτε ότι το να είσαι χαφιές ρουφιάνος πράκτορας τής KGB, δεν αποτελεί (δεν αποτελούσε) μια καθαρή ιδιότητα για την οποία δεν πρέπει να δώσεις αναφορά στην ιστορία και να κριθείς στο δικαστήριο της.

Και εν πάση περιπτώσει, ο Όργουελ ως αντικομμουνιστής αριστερός σοσιαλδημοκράτης (μέλος τού φαβιανού εργατικού κόμματος τής Βρετανίας) έκανε αυτό το επαίσχυντο που έκανε, αν τελικά το έκανε, αλλά προσέφερε σημαντικά εργαλεία για την κατανόηση τού νεωτερικού αυταρχισμού, το έκανε με ταλέντο και λιτά εκφραστικά μέσα, ενώ ο Κουτσούμπας και τα κουτσουμπάκια τι έχουν να προσφέρουν;

Μαγκιές και ταξικές κλανιές;

Συγνώμη που παραφέρομαι πάλι, αλλά δεν αντέχονται οι άνθρωποι αυτοί πλέον.

 

---

 

Άντε τούς συγχώρεσα κάπως με το «κουρδικό», αλλά με το «ουκρανικό» έσπασε κάθε εσωτερικός δεσμός μαζί τους. Είναι αμετανόητοι υποστηρικτές κάθε εγκληματικού μη-δυτικού καθεστώτος αν τούτο κοντράρει την Δύση, όπως επίσης είναι ορκισμένοι εχθροί όποιου λαού ή κοινωνικού υποκειμένου βρίσκεται στην ανάγκη να συμμαχήσει με την δύση για να επιβιώσει (όπως οι Κούρδοι, οι Ουκρανοί, οι Πολωνοί και άλλοι), και με τους αμετανόητους αυτού τού τύπου δεν υπάρχει ελπίδα συνεννόησης, συμμαχίας, και κυρίως δεν υπάρχει δυνατότητα εμπιστοσύνης ακόμα υπό το ελάχιστο των συνθηκών εκείνων που απαιτούν συνεννοήσεις μεταξύ ετερογενών ιδεολογικών και πολιτικών υποκειμένων.

 

---

 

Apart from theorizing and other ideological assumptions, I have to say from the point of view of a dailywageslave in a semi-western frontier country:

Neither the left nor anarchism helps us to overcome the limits of our thinking, our "national" self, for example, they sinks us deeper into the mud of bourgeois mutual-heterodeterminations.

This happens at every moment, and not only in reference to the "mistakes of the past".

As a learned worker and not as a professional intellectual, I have to say that I am obliged to defend these limits of my thinking as long as those in Left/and/anarchism who refer to them instructively in order to "reform" me, and to overcome them, they fall into such glaring errors and vulgarities like in the Kurdish and Ukraine issue.

 

---

 

Ένα παράδειγμα, για να τελειώνουμε κάποτε, και να δείξουμε σε μερικούς εντός και εκτός Ελλάδας, ποιο είναι το πρόβλημά μας με την αριστερά, τον αναρχισμό και άλλα βαρύγδουπα, τουλάχιστον εντός αυτής τής χώρας που ζω:

Η Τουρκία θα επιτίθεται στην χώρα μας και εσείς θα ψάχνετε τρόπο να αντιμετωπίσετε τον ταξικό εχθρό εντός της; Ξεχάστε μας, έτσι απλά. Στην καλύτερη περίπτωση, για εσάς.

 

---

 

An example, to finish, and to show some inside and outside Greece, what our problem is with the left, anarchism and other nonsense, at least within this country where I live:

Turkey will attack our country and you will be looking for a way to deal with the class enemy within it? Just forget about us. At best, for you.

Long live Ukraine, long live Greece, long live Kurdistan!

 

---

 

 Τι νομίζετε ότι ψάχνει ο Τσίπρας τόσο καιρό; ένα νέο ακροδεξιό κλειδί για να πάρει πάλι την εξουσία.

 

---

 

Τα λέω χύμα, για να τελειώνουμε: Τι κοινό έχει η ελληνική ακροδεξιά και η ελληνική αριστερά; Είναι εθνοπροδότες.

 

I say them in bulk, to finish: What do the Greek extreme right and the Greek left have in common? They are traitors of nation.

 

---

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιστρέψανε στην «καθαρή μορφή» τους..

 

Επιστρέψανε στην «καθαρή μορφή» τους, την ανακάλυψαν, κι έτσι νόμισαν ότι κρύφτηκαν για πάντα ασφαλείς εντός τής πιο «άυλης» εκδοχής τού Ιδανικού τους, αλλά Κρίμα!

Δεν κρύβεται για πάντα ο βαθύτερος αυταρχισμός τής Ουτοπίας, ειδικά εκεί όπου απεκδύεται όλων των εξωτερικότερων υποστασιοποιήσεων του για να αποκαλυφθεί γυμνός και τον Φαλλό κρατών με το έμβλημα μιας εξουσίας-κυριαρχίας που έχει σαν μοναδική αναφορά της το «νόημα» τού «εσωτερικού εχθρού».

Δεν χρειάζεται ο απολυτοκράτης Δεσπότης την υλική υπόσταση τού Κράτους, δεν την χρειάζεται την αστυνομία, εξοπλισμένος με μια κεντρική Ιδέα μόνον, με ένα κεντρικό Νόημα μόνον, ότι υπάρχει δίπλα μας ένας «εσωτερικός εχθρός», ταξικός εθνικός ή το κράτος το ίδιο, και το έχει έτοιμο το Κράτος, το έχει έτοιμο το μπουντρούμι, το έχει έτοιμο το τρομοκρατικό πιστόλι, την έχει έτοιμη την εξουσιαστική συμμορία. Ποιος νοιάζεται τότε για Κράτη και Θρόνους, ποιος νοιάζεται τότε για θεσμούς και επισημότητες; τα έχει όλα χωρίς να εκτίθεται δια τής επαίσχυντης δημοσιότητάς τους.

Κι ο Κομισάριος Υπουργός είναι, αλλά ξέρετε πόσες δεκαετίες μπορείς να περάσεις αμέριμνος, θύτης και θύμα, αν (κάνεις ότι) δεν το καταλαβαίνεις; Ο υπέρτατος εξουσιαστικός σπασμός τής σεκταριστικής χολέρας: έγιναν όλοι αναρχικοί ή αναρχίζοντες, και η μαυροκόκκινη σημαία με το «Α» εντός τού κύκλου, ως μια κινούμενη κολυμβήθρα τού Σιλωάμ ανεμίζει πρώτη σε όλες τις πορείες τού «ιερού σώματος» καθαρίζοντας τούς απολυτοκράτες από όλες τις ενοχές τους, έτσι νομίζουν.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Дума про Батурин (Старовинна козацька дума, XVIIIст.)

Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε ξανά.

Μαρξιστές, Αναρχικοί: 

Αφαιρούν τους όρους τής Κυριαρχίας από το δικό τους Ιδανικό, αλλά διατηρούν την έννοια τού «εσωτερικού ταξικού-κρατικού εχθρού»!
Σαν να λέμε, αφαιρούνε το ποντικοφάρμακο από το γεύμα που παρέχουνε στους/στις εργάτες/εργάτριες και τις μειονότητες αλλά δεν αφαιρούνε την στρυχνίνη.
Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε ξανά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

..ούτε κατά ένα χιλιοστό τού απέραντου χώρου.

 

Αυτό ακριβώς υποστηρίζω, ότι δεν είμαι Δυτικός ούτε κατά ένα χιλιοστό τού απέραντου χώρου, για αυτό και δεν πρόκειται να πέσω δια τής αντιστροφής στην παγίδα τής βεστφαλιανής μεταφυσικής περί ενός «εσωτερικού υλικού πεδίου» κυριαρχίας που «πρέπει να προφυλαχθεί» από τον «εσωτερικό εχθρό».

Πετάω την δεξιά και την αριστερή/αναρχική «ενδογένεια» στα σκατά, όπου ανήκει περισσότερο από την αρχική της φόρμα - κάπου στις πρωταρχές τής δυτικής κυριαρχίας.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

DakhaBrakha "Vesna"

Taras Shevchenko | To Osnovianenko - Poetry of War/Poetry of Victory from Ukraine

"Ой там на горі"

Σημειώσεις για την αθλιότητα τής πλειονότητας των νεωτερικών επαναστάσεων και των νεωτερικών ριζοσπαστών.

 

Μπορεί να ζεις σε έναν μικρόκοσμο όπου υπάρχει αδικία και η εξουσία -και εκεί- συνθλίβει τη ζωή, μπορεί να διαμαρτύρεσαι δικαίως για ό,τι συμβαίνει μέσα σε αυτόν, αλλά η οπτική σου γωνία να είναι τόσο θλιβερά προσαρμοσμένη στο εσωτερικό αυτού τού μικρόκοσμου, ούτε καν σε αυτόν ως συγκεκριμένο μέρος ενός ευρύτερου συστήματος, ώστε τελικά να καταλήγεις να τον αναπαράγεις με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, χειρότερα κι από τούς καταπιεστές. 

Για τι πράγμα μιλώ; 

Όποιος έχει την μύγα ας..μυγιαστεί.

--

 

Η θεωρία ότι δεν υφίστανται σχετικά καλύτερες καπιταλιστικές συνθήκες, ποτέ και πουθενά, ως ευμετάβλητες προς το χειρότερο έστω, είναι μία ανίκητη θεωρία. 

Παραδίδομαι, αφοπλίζομαι εμπρός της, και αποφασίζω να γίνω ξανά ένας (όχι κοινότοπα) ρομαντικός σκεπτικιστής (υπάρχει κι αυτό, όλα υπάρχουν στο μεγάλο βιβλίο τού στοχασμού ακόμα κι ως υποσημειώσεις). 

Νενικήκατε αγελάδες τού σκότους, ό,τι πείτε από εδώ και στο εξής, δεν θα χαλάσουμε κι άλλο τις ήδη χαλασμένες καρδιές μας. 

Εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν, το όλο πρόβλημα εξάλλου είναι να μην στεναχωρήσουμε άλλο τούς γνωστούς ηθικούς ανθρώπους.

--

 

Ας πιάσω το νήμα ξανά λοιπόν. 

Η μετατροπή τής βεστφαλιανής κρατικής-πολιτικής μεταφυσικής σε τυφλό οδηγό προς κάποιαν υποτιθέμενη εσωτερικότητα ενός κοινωνικού πεδίου, το οποίον έτσι κατασκευάζεται ως μια φανταστική σκηνή κάποιου ταξικού μελοδράματος, ενίοτε μάλιστα υπό το ασθενές φως μιας κάποιας επαρχίας τού δυτικού κόσμου, παρήγαγε το κωμικόν τέρας τής αριστερής ή αναρχικής εκδοχής της. Το κωμικόν τής υπόθεσης δεν ταυτίζεται με την κωμικοτραγικότητα που υπάρχει πάντα όταν έχεις κι ένα δίκιο ρε αδελφέ. 

Και το έχεις bro, αλλά τι να σε κάνω, τέτοιος βλαξ που είσαι;

--

 

Το πρόβλημα δεν είναι μόνον αν η κεντροδεξιά φιλελεύθερη αστική τάξη είναι και ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη, αλλά επίσης αν η αντιπολίτευση σε αυτήν είναι αντι-φιλελεύθερη. 

Μη γελιέστε, η κριτική στον νεοφιλελευθερισμό σε χώρες όπου υπάρχει ένα τέτοιο ιδεολογικό σύστημα, όπως το ιχνογράφησα μόλις, είναι μερική ψευδής και μάλλον κακοήθης, εφόσον συμπαρασύρει (ως κριτική) και τον φιλελευθερισμό εν γένει. Μόνον σε χώρες όπου υπάρχει ισχυρή αντι-φιλελεύθερη ακροδεξιά και ισχυρή αντι-φιλελεύθερη άκρα αριστερά και αναρχία, υπάρχουν ύβρεις όπως «είσαι φιλελέρας» και άλλα, όχι πλέον γραφικά. 

Αντίθετα στο Ιράν, λόγου χάριν, αν είσαι εχθρός τού θεοκρατικού καθεστώτος, είναι τιμητικό να ονομάζεις κάποιον φιλελεύθερο ή να σε ονομάζουν έτσι, ακόμα και αν είσαι μαρξιστής, οι δε μαρξιστές ασκούν κριτική στον αστικό φιλελευθερισμό (και τον νεοφιλελευθερισμό) θεωρώντας ταυτόχρονα θετικό το γενικό πρόσημο αυτού τού «όρου». 

Η μέρα με την νύχτα. 

Μπορείς να συνεννοηθείς με έναν Ιρανό αριστερό μια χαρά, χωρίς να σκοντάφτεις στον «όρο» αυτό σαν να είναι ένας δείκτης «σατανικότητας», ή απλά «ο καμένος φυσάει και το γιαούρτι», για Μαρίες Αντουανέτες θα μιλάμε τώρα;

--

 

Όταν το ορολογικό πρόβλημα μετατρέπεται σε επίσης -και εμμονικά- ονοματολογικό πρόβλημα...υπάρχει πρόβλημα.

--

 

Ο (μετα-)δομισμός έπεσε από τον ουρανό, ένα βράδυ χωρίς αστέρια, μας λέει ο Άκης Γαβριηλίδης. Τον πιστεύω. Με τον Βερναρδάκη έπιναν μπύρες, και πίνω μπύρες πίνω μπύρες.

--

 

Μια «διαλεκτική» που θα υπερέβαινε την «μεταφυσική» τού οικουμενικού ανθρωπισμού αλλά και των «αρνήσεων» του (δομισμός-μεταδομισμός), κι ας ήταν κι αυτή «μεταφυσική», δεν θα έπρεπε βέβαια να στηριχθεί σε κάποια ξαναζεσταμένη σούπα «περί εθνικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων». 

Το ζήτημα είναι η συνείδηση τού ορίου, τού συνόρου, με όλες τους τις ευπλαστότητες και ακαμψίες τους, με όλες τους τις διαστρωματώσεις τους, σε όλο το φάσμα τού νοητού και τού «πραγματικού», στον μοναδικό τόπο που είναι μη-τόπος.

Φαίνεται μεγαλόσχημο, αλλά μπορεί να είναι μόνον ένα ημερολόγιο ανίας και απελπισίας, αγωνιάς, εφόσον όλα αυτά ξεκινάνε από μιαν μη επίγνωση από την σκοπιά τής εκάστοτε «ενδοχώρας».

--

  

Η ελληνική αστική τάξη είναι γεμάτη αντινομίες και αντιφάσεις, όχι μόνον «οικονομικού» τύπου, ενώ το «κίνημα» διακρίνεται για την συνοχή του (παρά τις όποιες -και εκεί- αντινομίες-αντιφάσεις). Η συνοχή αυτή προβάλλεται και στον αντίπαλο. «Ωραία πράγματα», για μια χώρα εντός-εκτός συνόρων κάποιας ασταθούς «Δύσης».

Τι να πρωτοπώ και να τι να πρωτοφοβηθώ σε αυτό το ανάγλυφο;

Δεν προλαβαίνω ούτε να περιγράψω απλά τις πολλές καταστροφικές δυνατότητες του.

Πάντως οφείλω να πω, άλλη μια φορά, ότι αυτοί που μού προκαλούν μεγαλύτερο τρόμο δεν είναι οι Έλληνες αστοί που έχουν-περιέχουν μια δυνατότητα κάποιας κατά τύχη σύμπτωσης με τα μεταβαλλόμενα γεωπολιτικά δεδομένα, αλλά οι «εμείς εμείς οι μόνοι συνεπείς». 

Οι Έλληνες αστοί ποντάρουν πάλι εκεί που πόνταραν πάντα, στην Δύση, και ό,τι προκύψει για αυτούς και την κοινωνία, πότε ασφάλεια και σωστές επιλογές (υπέρ τής Αντάντ και περισσότερο υπέρ των Συμμάχων εναντίον των Ναζί) (παλιότερα και επέκταση εις βάρος τού Οθωμανού Βρυκόλακα) και πότε ήττα και υποταγή μετά από ένα «άδειασμα» από τους Δυτικούς.

Το «κίνημα» που ποντάρει; ούτε αυτό ξέρει ακριβώς πέραν γενικοτήτων και ρεαλιστικών προσαρμογών, όσον αφορά στα γεωπολιτικά, σε μια «πρώτη φάση», αλλά ξέρει όμως πως το κυριότερο είναι η «εσωτερική στο έθνος ταξική-κοινωνική πάλη».

Ας το προσέξουμε αυτό το τελευταίο, διότι είναι «όλα τα λεφτά» όπως λένε στα καφενεία.

Στην πραγματικότητα, δια μιας ανατριχιαστικά ολικής συνέπειας σε σχέση με τις μυστικιστικά νοούμενες ριζοσπαστικές αρχές του, το κίνημα στην Ελλάδα αποτελεί έναν ιδανικό αντιπρόσωπο τού αριστερού διεθνισμού-οικουμενισμού κατά την αντίληψη τού οποίου κάθε «εξωτερική απειλή» δεν είναι τίποτα μπροστά στην «εσωτερική στο έθνος-μπλιάχ ταξική απειλή τού δυτικόδουλου ή δυτικού/δυτικόφιλου αστού-εχθρού».

Το να το λες αυτό στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία, ή και αλλού εκτός Δύσης, όντας έχοντας εξασφαλίσει την παγιότητα των εθνοκρατικών συνοριοθετήσεων, εντάξει, λογικό είναι.

Το να το λες αυτό στα όρια, πάνω στα όρια, εντός-εκτός Δύσης, σε έναν τόπο όπου η ίδια η Δύση έχει ορίσει εξαρχής ως εξωτερικό-εσωτερικό όριο της, σε αναφορά προς την «ανατολή» ή γενικά τον μη-δυτικό χώρο, το να το λες λοιπόν αυτό, δείχνει πόσο επικίνδυνα ανόητος ή ανόητα επικίνδυνος ως αφελής είσαι, αν και τυχοδιώκτης.

Ποια είναι τα σχέδια αυτού τού «κινήματος» σε περίπτωση που πρέπει να διαφυλάξει τα δικά του όρια και σύνορα; ας μην τα ονομάσει «κρατικά ή εθνικά σύνορα» διάολε. 

Ούτε που ξέρει, ούτε θέλει να ξέρει, αυτό που το νοιάζει είναι να ξεκαθαρίσει τούς λογαριασμούς του με τον «εσωτερικό ταξικό εχθρό» και αυτό το πράττει σε πλήρη συνέπεια προς το ιδεολογικό, φιλοσοφικό (ναι, φιλοσοφικό) αξιακό και επιστημολογικό «φορτίο» που φέρει ως άλλος ένας αντιπρόσωπος τής θεϊκής βασιλείας επί της γης.

Όπως είπα, δεν πρόκειται για μιαν «εθνική ιδιομορφία» αλλά για έναν ιδεατό τύπο αριστερού-αναρχικού ιδεαλισμού σε έναν ακόμα παντελώς ακατάλληλο τόπο για να ακολουθεί κάποιος (άρα και ένα κίνημα) ιδεατούς τύπους.

--

 

Το βεστφαλιανό δόγμα περί μιας εδαφικά εσωτερικής συνεκτικής κατάστασης Κυριαρχίας, όπως επεκτείνεται ως δόγμα στο υπο-δόγμα περί ενός «εσωτερικού εχθρού» που απειλεί πάντα αυτή την ειδική κατάσταση Κυριαρχίας, δεν έχει αναιρεθεί, έστω θεωρητικά, από την αριστερά και τον αναρχισμό, το αντίθετο, έχει αναχθεί σε μυστική-μυστικιστική απόλυτη οντολογική αρχή.

Δια ευθέων οικειοποιήσεων και δια παραπλανητικών αντιστροφών.

Όλο αυτό έχει συμβεί προτού εμφανιστεί ο Κ.Σμιτ στο παζάρι των ιδεών, πολύ πριν.

Η αριστερά και ο αναρχισμός, σε συνέχεια προς το γιακωβίνικο έκτρωμα, συναποτελούν πρωτομάστορες τής νεωτερικής ολοκληρωτικής κυριαρχίας, όντας μη μοναδικοί βέβαια σε αυτή την δημιουργία.

--

 

Η αναγωγή των βεστφαλιανών δογμάτων και υπο-δογμάτων σε μυστικιστικές αρχές «λαϊκών κινημάτων», οδηγεί σε μια πληθώρα καταστροφών.

--

 

Ο Ναπολέων ήρθε πολύ γρήγορα μετά τον Ροβεσπιέρο, για να πιστέψουμε το παραμυθάκι ότι ο Ροβεσπιέρος ήταν αθώος.

--

 

Οι πάντα έτοιμοι για ιδεολογικές-ηθικές εκκαθαρίσεις μαρξιστές και αναρχικοί, όταν τους μιλάς για τον ρόλο τους στην ανάπτυξη και εδραίωση τής νεωτερικής Κυριαρχίας, σού προτάσσουν την αντίρρηση ότι παραβλέπεις την «ταξική πάλη»*.

Τους αντιπροτάσσω το εξής «πραγματολογικό» (αλλά) και θεωρητικό επιχείρημα:

Πείτε μου ρε παλικάρια τής αμάχης και τής αναταραχής, πότε η «ταξική πάλη» όπως ΕΣΕΙΣ την εννοείτε και βιώνετε, δεν καταλήγει σε μιαν πάλη ενάντια σε έναν «εσωτερικό εχθρό», και αν βρείτε πότε και πως δεν καταλήγει με αυτόν τον τρόπο τότε εγώ δεν είμαι ο Γιάννης Τζανάκος αλλά ο Χαλίφης τής Βαγδάτης.

Η Ιστορία δεν είναι ένα γαϊτανάκι αιματηρών επαναλήψεων που πρέπει να γίνουν, γιατί κάποιοι «έκαναν κι ένα λαθάκι, και θα το επιδιορθώσουν», αλλά ένα Δικαστήριο που κάποτε εκφέρει τελειωτικές καταδικαστικές Κρίσεις.

Βρείτε μου την ταξική πάλη που διάολε με ενδιαφέρει κι εμένα, βγάλτε από πάνω σας την αέναη βεστφαλιανή-γιακωβίνικη δαιμονολογία που καταλήγει ενίοτε να σας καθιστά κι εσάς θύματά της, και μετά ελάτε να τα πούμε.

 

 * [την οποία αυτοί αποκαλύπτουν από την σκοπιά των εκμεταλλευόμενων, και η οποία αποτελεί την ουσιώδη έκφραση τής γενεσιουργού αιτίας όλων των πολιτικών και κοινωνικών δεινών που είναι η ταξική-εκμεταλλευτική «οικονομική δομή», μεταξύ των οποίων δεινών είναι (και) η απολυταρχική δομή τής κυριαρχίας κ.λπ].

--

 

Μετριασμοί.

Ο όρος τού ολοκληρωτισμού είναι ένας αμφιλεγόμενος όρος που εν μέρει αποκαλύπτει και εν μέρει συγκαλύπτει ειδικές μορφές τού κοινωνικού και πολιτικού απολυταρχισμού στην νεώτερη εποχή.

Η πιο χρήσιμη λειτουργία του έγκειται στην δια τής υπολειμματικής γενικότητάς του «πλεονάζουσα» διαφοροποίηση (εντός τής ευρύτερης πολιτικο-οντολογικής ταυτότητας που σημασιοδοτεί) μεταξύ δεξιού και αριστερού/αναρχικού απολυταρχισμού:

Ο δεξιός απολυταρχισμός είναι ΚΑΙ ολοκληρωτισμός αν και περιέχει επιπλέον την φασιστική «όξυνση» του, ενώ ο αριστερός/αναρχικός απολυταρχισμός είναι ΚΑΙ ολοκληρωτισμός χωρίς όμως να είναι φασισμός.

Νομίζω όμως πως η γενική ουσία τού όρου τού απολυταρχισμού, όπως και η γενική ουσία τής σύγχρονης ειδικής μορφής του, αποτελούν καλύτερους ορικούς/ορολογικούς προσδιορισμούς/καθορισμούς τού νεωτερικού αυταρχισμού, τού αυταρχισμού εν γένει.

--

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

Όπλα από παντού..

Οι παράξενες αντιστροφές.

Στον χώρο τής πάλαι ποτέ «δυτικόφιλης» αριστεράς, στην Ελλάδα πάντα, «δυτικόφιλοι» έχουν παραμείνει μόνο όσοι υπήρξαν συνεπείς στις αρχές τής «δεξιάς» τάσης τού ευρωκομμουνιστικού ρεύματος. Οι υπόλοιποι ξωκείλανε, για πολλούς λόγους: α) ήρθαν σε ώσμωση με την «ανανεωτική» πτέρυγα τού (σταλινικού) ΚΚΕ, που αποχώρησε από το ΚΚΕ και ενοποιήθηκε με τον χώρο τού παλιού ΚΚΕ-εσ, β) εντάχθηκαν στην νεοαριστερίστικη ιδεολογική ζύμωση όπως τούτη αναπτύχθηκε μετά την πτώση τού «υπαρκτού σοσιαλισμού», όθεν, απορροφήθηκαν από τον ιδιάζοντα αλλά (ταυτόχρονα) σκληροπυρηνικό «αντιδυτικισμό» τής νέας αριστεράς, έχοντας μερικοί σχέση με αυτόν ως συμμετέχοντες στην σεκταριστική τάση τού «αριστερού ευρωκομμουνισμού», γ) απορροφήθηκαν από τα νεώτερα λαϊκίστικα ρεύματα, τής αριστερής εκδοχής, σε παράλληλη ώσμωση με τον «αρχέγονο» πασοκικό λαϊκισμό (εκεί που έφτυναν τώρα γλείφουν με πάθος).

Η -κάποτε αδιανόητη- σημερινή τάση των πάλαι ποτέ «ανανεωτικών» (όχι όλων, όπως είπαμε) να στραβοκοιτάνε προς την «αυταρχική ανατολή» εξηγείται, σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, από αυτούς τούς παράγοντες, χωρίς ωστόσο να απολυτοποιούμε τα πράγματα. Οι νέοι ευρωσκεπτικιστές-δυτικοσκεπτικιστές, όπως τούς σκιαγραφήσαμε, είναι όλα αυτά, αλλά ταυτόχρονα παραμένουν και τυχοδιώκτες και κότες (συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό), οπότε ούτε αποχώρηση από την Δύση σχεδιάζουν, ούτε έχουν πρόβλημα να γίνουν κι αυτοί υποτακτικοί της, ανά περίσταση και ανά «πολιτική/γεωπολιτική» ανάγκη. Ο «αντιδυτικισμός» τους είναι πρακτικά κενός και υποδηλώνει την πρόθεση για κάποιο εντός τής Δύσης «διπλό παιχνίδι» με εχθρούς τής Δύσης, αλλά μην φαντάζεστε αναλογίες λόγου χάριν με το παιχνίδι τού Ερντογάν. Θα έλεγα, κατεβάζοντας κι άλλο το επίπεδο τού λόγου μου, ότι δεν είναι απλά Και-Κότες Και-τυχοδιώκτες αλλά κυρίως (είναι) Κότες με τυχοδιωκτικές τάσεις, Κότες-Τυχοδιώκτες, οπότε μάλλον αποτελούν τον επικινδυνότερο «συνδυασμό» δειλίας και τυχοδιωκτισμού, από όλες τις πλευρές τής «σύνθεσης», διότι αν είσαι τυχοδιώκτης πρέπει τουλάχιστον να είσαι τσακάλι, και αν είσαι κότα δεν σε παίρνει να νομίζεις ότι είσαι τσακάλι. Αν είσαι κότα και νομίζεις ότι είσαι άφοβο τσακάλι τού πονταρίσματος και τής περιπέτειας, καλύτερα να εγκαταλείψεις την δημόσια ζωή και την πολιτική. Θα μπορούσες ίσως να ασχοληθείς με τις επιχειρήσεις και να γίνεις άλλος ένας χρεοκοπημένος βλαξ, από αυτούς τούς πολλούς που υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους κ.λπ.

Αυτά με τους «παραστρατημένους» (πρώην;) «ανανεωτές» τής (κάποτε;) φιλοδυτικής αριστεράς (στην Ελλάδα) που κατάντησαν σήμερα να υπολογίζονται στις ελπίδες τού Πούτιν.

Εμείς; Ποιοι εσείς;...θα πούνε. Εννοώ εμάς που κάποτε ξυπνάγαμε με το όνειρο τής πτώσης τής Ρώμης, και αφού περνάγαμε όλη την μέρα με αυτό το όνειρο πέφταμε για ύπνο μαζί του, και το βλέπαμε και την νύχτα. Τι έγινε με εμάς; Αλλαξοπιστήσαμε; μερικοί σίγουρα όχι, λένε τα ίδια. Εννοώ εμάς, κάποιους λίγους που παραμένουμε σε απόλυτο βαθμό το ίδιο αντιδυτικοί όπως παλιά, αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζουμε το Κουρδιστάν, την Ουκρανία, τα επαναστατικά κινήματα στο Ιράν και αλλού. Αλλάξαμε; Όχι, αν κρίνω από τον εαυτό μου. Ο δικός μας αντιδυτικισμός όμως είναι άλλης φύσεως από τον δυτικό νεοαριστερό ή σταλινικό αντιδυτικισμό. Είμαστε πρακτικοί άνθρωποι, και επίσης δεν συμπαθούμε καθόλου πλέον τις ανατολικές και άλλες μη-δυτικές απολυταρχίες. Στο ρευστό γεωπολιτικό παιχνίδι προτάσσουμε μιαν αντίστοιχη, πιθανά κάπως τυχοδιωκτική, δική μας περιδίνηση, η οποία όμως αντιστοιχεί στην περιδίνηση των ίδιων των μη-δυτικών λαών, έστω σαν ιδεατή φόρμα. Για να κλείσω το λογίδριο μου, μισο-υπαινικτικά μισο-φανερά, θα προτάξω πάλι έναν τίτλο ενός βιβλίου που θέλω να γράψω, αν θα το καταφέρω ποτέ - διότι με βλέπω στο τέλος να γράφω ένα βιβλίο που το περιεχόμενο του θα είναι μια παράθεση «τίτλων»:

«Όπλα από παντού»..

ή αλλιώς:

Ζήτω το ΡΚΚ!

Ιωάννης Τζανάκος