Τα χειρότερα σενάρια για το απώτατο μέλλον.

Τα χειρότερα «σενάρια» που διακινούνται από σοβαρούς περιβαλλοντολόγους επιστήμονες φαίνεται να περιγράφουν την πιθανότητα αυτή η επιδημία είναι ο «πρόλογος» μιας καταιγιστικής σειράς επιδημιών, των οποίων η ραγδαία ανάπτυξη σχετίζεται με την υπερπύκνωση των μητροπολιτικών πληθυσμών, την υπερμεγέθυνση τής ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων ανά την γη, και την επικίνδυνη προσέγγιση των μητροπολιτικών πληθυσμών στην «άγρια φύση».

Η «άγρια φύση» μεταλλάσσεται κι αυτή κατά κάποιο τρόπο «εκλυόμενη» «εντός» τής «ήμερης» «ανθρωποποιημένης» φύσης.

Πρόκειται για ένα οριακά ορθολογικό σενάριο που πλέκεται με ηθικολογικές και «αποκαλυψιακές» ενοράσεις, αλλά υπάρχει μια επιστημονική και ορθολογική δυνατότητα να ισχύει. 

Δεν εξετάζουμε την παράλληλη ύπαρξη και άλλων καταστροφικών μοτίβων, όπως η πιθανή δομική κρίση τού καπιταλισμού, οι συνεπαγόμενοι περιφερειακοί πόλεμοι κ.λπ.

Παραμένουμε στο σημείο εκείνο που δείχνει την «επαφή» και αλληλοσυσχέτιση κοινωνικού-ανθρώπινου και μη-ανθρώπινου βιολογικού συστήματος, μιλώντας πάντα σχηματικά.

Αν ισχύει και αυτό το σενάριο ή μοτίβο, πρόκειται για ένα στοιχείο που αναδύει εφιαλτικές και πρωτοφανέρωτες δυνατότητες.

Η αναγκαστική ανάδραση, «διόρθωση» που θα ζητηθεί και θα παραχθεί αναγκαία, θα σημαίνει κάτι παραπάνω από την επιστροφή, πλέρια ή κολοβή, των εθνών κρατών και των σκληρών συνόρων και «τειχών». Θα σημαίνει την ανάγκη ανόρθωσης και πολλών και αλληλοεπικαλυπτόμενων εσωτερικών συνόρων και «τειχών» που κάθε άλλο σίγουρο είναι ότι θα εναρμονίζονται με τα ξανά «μπετοναρισμένα» εθνοκρατικά σύνορα.

Οι άνθρωποι θα θελήσουν, ακόμα και χωρίς την βοήθεια τού εκάστοτε εθνικού ή πολυεθνικού κράτους, να αναδιπλωθούν σε σχετικά απομονωμένες κοινότητες, στις οποίες οι υγειονομικοί όροι και οι όροι τής ασφάλειας και τής θα πλέκονται με άλλες πολιτικές και ιδεολογικές δομές.

Η πολυπλοκότητα αυτής τής δυναμικής, αν υπάρξει, δεν πρέπει να «διαβαστεί» μόνον προς τα «δεξιά» αλλά πιθανώς και προς τα «αριστερά» ή «αναρχικά». 

Ακόμα κι αν δεν υπάρξει, σε αυτή την περίπτωση, μια ανοιχτή παραδοχή ότι επανέρχεται ένα είδος κοινωνικής δομής ξεχασμένο ή παραγκωνισμένο από την ύστερη καπιταλιστική νεωτερικότητα, αυτό [το είδος] θα υπάρχει και θα εμφανίζεται ξεκάθαρα δια τής παρουσίας του.

Ιωάννης Τζανάκος