Συσσώρευση άγονης άρνησης..

Για μετατραπεί ένα σύνολο «τυπικών» αρνητικών κρίσεων («δεν είναι») σε ένα οντολογικό εναντιωματικό «Όχι» υπάρχει μια απόσταση.

Την απόσταση αυτή την διανύουν οι υπερ-ριζοσπάστες υιοθετώντας μια «στάση» συσσώρευσης πολλών αρχικών και φαινομενικά ουδέτερων «τυπικών» αρνητικών κρίσεων, οι οποίες μέσω αυτής τής συσσώρευσης κάποτε μετατρέπονται σε αυτό το άγονο «Όχι». 

Για να γίνει όμως αυτή η συσσώρευση εφικτή, ως αυτό το πρώτο στάδιο οντολογικοποίησης των «τυπικών» αρνητικών κρίσεων, χρησιμοποιείται ένα κράμα λαϊκού εγελιανισμού, χιλιαστικού σεκταρισμού, ταξικής μνησικακίας, για την οποία όμως ευθύνονται κυρίως ο καπιταλισμός οι καπιταλιστές και οι αντιδραστικοί.

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής τής συσσώρευσης «τυπικών» μεν αλλά και άγονων αρνητικών κρίσεων είναι ο νεωτερικός ριζοσπαστισμός και το κενό, άγονο Όχι του.

Αυτό το πράμα δεν πρόκειται να νικήσει και να υπερβεί τον καπιταλισμό.

Τον καπιταλισμό μπορεί να τον υπερβεί και να τον νικήσει μόνον ένα έλλογο δημοκρατικό και ριζοσπαστικό κίνημα εποικοδομητικών ρεαλιστικών στρατηγικών θέσεων και προτάσεων για την κοινωνία, την οικονομία/παραγωγή και την τεχνολογία.

Ιωάννης Τζανάκος