Χιλή (2)

Το παράδειγμα τής Χιλής δείχνει ότι η βία απέναντι στην θέληση τής πλειονότητας τού λαού δεν νικάει εντέλει ΠΟΤΕ.

 

Ο νέος αριστερός σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος τής Χιλής έχει να κάνει 2 βασικά πράγματα: 

Να επαναφέρει το δημόσιο κρατικό ασφαλιστικό σύστημα και να επαναφέρει την δημόσια ιδιοκτησία των υδάτινων πόρων και των υπηρεσιών ύδρευσης. 

Αν είναι σαν τον Τσίπρα δεν θα υλοποιήσει το πρόγραμμα του και θα προχωρήσει σε κάποιον ατιμωτικό συμβιβασμό με τον νεοφιλελευθερισμό, αν είναι κάτι σοβαρότερο από τον διαβόητο πλέον ομοϊδεάτη του (που έσπευσε να του στείλει συγχαρητήριο μήνυμα) τότε θα πραγματοποίησει το πρόγραμμα του, οπότε τούτο θα είναι ουσιαστικά η πρώτη ιστορική ήττα του νεοφιλελευθερισμού.

 

Το παράξενο με τη νέα αριστερά είναι ότι αν και στηριγμένη στα νιάτα και σε καινοτόμες ιδέες πλουραλισμού των αυτοκαθορισμών της διακατέχεται ταυτόχρονα από μια λογική ιστορικής επιστροφής τού απωθημένου, το οποίο όμως δεν είναι η ιδέα τής επιστροφής μιας εφαρμογής ενός σοσιαλιστικού σχεδίου καθολικής κοινωνικής διαχείρισης-ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και των οικονομικών μονάδων.

 

Ο λαός τής Χιλής την άξιζε αυτή την δικαίωση, την άξιζε αυτή την νίκη απέναντι και ενάντια στον φασισμό και την λήθη των εγκλημάτων του. 

Όμως θυμηθείτε με, η απογοήτευση του από την νέα αριστερά θα είναι συγκλονιστική. 

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον Τσίπρα τής Χιλής, αν και είναι προφανώς καλύτερος από τον πραγματικό Τσίπρα. 

Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά η νέα αριστερά έχει δείξει την ανικανότητα και την δυσλειτουργική αντιφατικότητα της. Μακάρι να κάνω λάθος.

 

Στην Χιλή κέρδισε θριαμβευτικά τις εκλογές ο αριστερός υποψήφιος. Είχε σαν αντίπαλο έναν ακροδεξιό υποψήφιο και τον συνέτριψε. Θετικό το γεγονός εφόσον σηματοδοτεί μιαν ιστορική αποκατάσταση τής αλήθειας και τής δικαιοσύνης, αλλά η απογοήτευση θα έρθει γρήγορα. 

Η νέα αριστερά φέρνει πάντα μια ματαίωση στο τέλος. 

Εξάλλου δεν γνωρίζουμε αν ο νέος ηγέτης θα επανεθνικοποιησει τις κοινωνικές υποδομές, ή θα υποχωρήσει στις πιέσεις. 

Μακάρι να μην μοιάζει με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη και να κάνει αυτά που λέει. 

 

Έχω τεράστιες αμφιβολίες ότι ένας νεοαριστερός τηρεί τις υποσχέσεις του. 

Έχουμε καεί από τον χυλό και φυσάμε το γιαούρτι. Μακάρι να είναι αλλιώς τα πράγματα στην Χιλή. Ίσως η λούμπεν μορφή του νεοαριστερού φαινομένου στην Ελλάδα να έχει στρεβλώσει την αντίληψη μας.

 

Ιωάννης Τζανάκος