Ο κατεξοχήν οικείος "ξένος" στην ελληνική κοινωνία είναι ο/η Ρομά.
Μέχρι τον ύστερο καπιταλισμό η ελληνική κοινωνία κάπως τα κατάφερνε να κρύβει την τεράστια δυσανεξία της απέναντι σε ένα οικείο ξένο έθνος μέσα στα σπλάχνα της. Οι Ρομά γίνονταν οριακά αποδεκτοί ως μικροπωλητές, περιστασιακοί εργάτες γης και μουσικοί. Ας μείνω στο τελευταίο. Τι θα ήταν η σύγχρονη ελληνική Ρωμέικη μουσική παράδοση χωρίς από τη μια μεριά τους ψάλτες και από την άλλη τους Ρομά;;; ΤΙΠΟΤΑ. Οι ψάλτες επιτελούσαν μια πατριαρχική παραδοσιακή τέχνη, οπότε ως μουσικοί γίνονταν αποδεκτοί, οι Ρομά όμως επιτελούσαν την λαϊκή διονυσιακή τέχνη, τα απομεινάρια της μέσα στον χυδαίο συντηρητισμό τής χυδαίας χριστιανικής αντιπαγανιστικής κουλτούρας. Μέσα από τους Ρομά επέζησε ο λαϊκός Διόνυσος για χίλια και πάνω χρόνια. Η χυδαία αισχρή σεξιστική χριστιανική κουλτούρα στη Ελλάδα δημιουργησε εξάλλου και την χυδαία αισχρή σήμανση τού λαϊκού διονυσιακού μουσικού ως "μουσικάντη", ένας υποτιμητικός γλωσσικός προσδιορισμός που περιλάμβανε και όσους άτυχους μέσα στον λαό αποφάσιζαν να γίνουν μουσικοί, ακόμα κι αν δεν ήταν με το μέρος τού λαϊκού Διονύσου. Αυτός ήταν ο ιερός μουσικός ρόλος αυτού του περιφρονημένου λαού στην Ελλάδα κάποτε, σχεδόν μέχρι σήμερα, και τώρα που αυτός ο λαός έχει ωθηθεί στην ακραία παραβατικότητα, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει, έρχονται οι μπάτσοι και τον πυροβολούν, με την ύπουλη αποκρουστική συναίνεση τής "Εθνικής Κοινωνίας".
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου