7 Οκτωβρίου, η επέτειος τής ηρωικής εξέγερσης των Ελλήνων Εβραίων κρατουμένων στο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου τού Άουσβιτς.
Δεν φτάνει η αιωνιότητα για να χωρέσει αυτούς τούς ανθρώπους.
Ιωάννης Τζανάκος
7 Οκτωβρίου, η επέτειος τής ηρωικής εξέγερσης των Ελλήνων Εβραίων κρατουμένων στο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου τού Άουσβιτς.
Δεν φτάνει η αιωνιότητα για να χωρέσει αυτούς τούς ανθρώπους.
Ιωάννης Τζανάκος
If you are a Communist and not a "Communist":
Do not cry on the ruins.
Labor power is not produced, it is only reproduced.
Workers 'domination, the power of the workers through their workers' councils, will destroy the system of paid labor, but also the labor force itself as a commodity, and therefore the labor force itself as a material social abstraction.
Σε παλαιότερη δημοσίευσή μας ισχυριστήκαμε ότι η διάκριση discours και parole δεν προϋπάρχει ως θεμέλιο, ούτε η γλώσσα «κάθεται» εκ των υστέρων πάνω σε αυτόνομη σημαίνουσα άρθρωση.
1. Τι απομένει από τη γλωσσολογική στροφή
Ο πρώιμος μεταγλωσσικός ενθουσιασμός (Ράσσελ, Κάρναπ) θέλησε να «θεραπεύσει» την πολυσημία με καθαρή λογική μεταγλώσσα.
Ο ύστερος Βιτγκενστάιν θυμίζει ότι η γλώσσα είναι χρήση, πλέγμα παιχνιδιών λόγου και μορφών ζωής (Wittgenstein, Philosophical Investigations, 1953). Από άλλη πλευρά, ο Χάιντεγκερ απορρόφησε δημιουργικά τη στροφή και επανόπλισε την οντολογία μέσω της γλώσσας (Heidegger, Unterwegs zur Sprache, 1959).
Ο δομισμός ανέδειξε κανονικότητες, αλλά στο σημείο της επιτέλεσης, εκεί όπου παράγεται η κανονικότητα, συναντά τα όριά του (Benveniste, Προβλήματα Γενικής Γλωσσολογίας, 1966, Austin, How to Do Things with Words, 1962).
Θέση. Δεν υπάρχει προϋπάρχουσα «δομή» που θεμελιώνει την parole. Υπάρχει parole που καθιζάνει σε discours, και γραφή που σταθεροποιεί την επιτέλεση, δεν τη θεμελιώνει.
2. Λόγος ως φωνή και ως επανάληψη
3. Το σημείο, ξενότητα και θεμελίωση
4. Parole-first επιστήμη, λογική και μαθηματικά
Εδώ διορθώνουμε ρητά την παρεξήγηση. Δεν αντιπαραβάλλουμε επιτέλεση και λογική.
Νοητικής επιτέλεσης, δηλαδή εσωτερικές πράξεις διάκρισης, σύλληψης, αναγνώρισης μοτίβων, επαναφοράς κανόνων. Ρυθμικά, επαναληπτικά σχήματα σκέψης που εκπαιδεύονται με την άσκηση.
Νοητικο-γλωσσικής επιτέλεσης, δηλαδή εκφώνηση ορισμών και λημμάτων, χρήση δεικτών όπως «έστω», «άρα», «διότι», μεταβάσεις από υπόθεση σε συμπέρασμα, επαναλαμβανόμενες κινήσεις επιχειρηματολογίας.
5. Δύο καθαρά παραδείγματα
Α. Απόδειξη ως επαναληπτική επιτέλεση
Μια απόδειξη δεν είναι μόνο γραμμή συμβόλων.
Β. Ο μαθηματικός τύπος ως επιτέλεση
6. Το νέο ντελεζιανό και μπερξονικό
7. Ενάντια στους εύκολους αντιμηδενισμούς
8. Συμπέρασμα, τέσσερις προτάσεις
Η διάκριση discours και parole δεν προϋπάρχει, αναδύεται από τη χρήση.
Η γραφή σταθεροποιεί, δεν θεμελιώνει.
Το σημείο είναι διπλό, ξενίζει και θεμελιώνει.
Η λογική και οι μαθηματικοί τύποι είναι μορφές επαναληπτικής νοητικής και νοητικο-γλωσσικής επιτέλεσης.
Η αυστηρότητα είναι αποτέλεσμα σταθερής επανάληψης.
Ενδεικτικές παραπομπές
Wittgenstein, Philosophical Investigations (1953)
Russell, Introduction to Mathematical Philosophy (1919)
Carnap, Der logische Aufbau der Welt (1928)
Heidegger, Unterwegs zur Sprache (1959)
Benveniste, Προβλήματα Γενικής Γλωσσολογίας (1966)
Austin, How to Do Things with Words (1962)
Bergson, Essai sur les données immédiates de la conscience (1889), Matière et Mémoire (1896)
Deleuze, Le Bergsonisme (1966), Différence et Répétition (1968)
Το επαναστατικό «τρίγωνο» στην ανατολή έχει σχηματιστεί:
Iran, Afghanistan, Kurdistan.
Αναμένονται κι άλλες «γεωμετρίες».
Ιωάννης Τζανάκος