Τουρκικό Κράτος.

Το τουρκικό κράτος στοχεύει στην κατάληψη τού Şengal, όπου τελέστηκαν τα μαζικά εγκλήματα από το ISIS εναντίον των κουρδογενών Γεζίντι, με την υποστήριξη του. 

Αυτό σημαίνει Φασίστες με θράσος. 

Βοηθάνε μια γενοκτονία (μαζικές εκτελέσεις, μαζικοί βιασμοί, μαζικοί εξισλαμισμοί), στηρίζουν τον γενοκτονικό μηχανισμό τού ISIS (υπάρχουν αποδείξεις τής βοήθειας τής ΜΙΤ στο ISIS, ο αρχηγός του εκτελέστηκε από τις Η.Π.Α, όντας κρυμμένος σε ένα καταφύγιο ακριβώς δίπλα στα συριοτουρκικά σύνορα, τι κάνει «νιάου νιάου στα κεραμίδια»), και όταν αυτός ο μηχανισμός χάνει τον πόλεμο, θέτουν σαν στόχο την άμεση κατάληψη από μέρους τους τού επίκεντρου τής εθνοτικής ομάδας των Γεζίντι, όπου έγινε η γενοκτονία.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

----

 

Εν ψυχρώ δημόσια δολοφονία στην Σμύρνη, μέλους τού φιλοκουρδικού αριστερού κόμματος, από γνωστό παρακρατικό γκρίζο λύκο.

Δημοσίευση από: 

Εθνική Επιτροπή Δικαίωσης Αρμενίων  ·

Δολοφονική επίθεση ομάδας παρακρατικών στα γραφεία του φιλοδημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) στη Σμύρνη, είχε ως φρικτό αποτέλεσμα τη δολοφονία της Deniz Poyraz, μέλους και εργαζόμενης του Κόμματος.

Ο Onur Gencer μέλος των Γκρίζων Λύκων δολοφόνησε εν ψυχρώ την άτυχη γυναίκα.

Μια Διεθνής Κοινότητα συνεχίζει να σιωπά στα εγκλήματα των Τούρκων και οι Γκρίζοι Λύκοι αλωνίζουν με τον Σουλτάνο υποστηρικτή τους!

#DenizPoyraz

 

Μικρή διαδήλωση Κούρδων στην Αθήνα για όλα αυτά, με ελάχιστη συμμετοχή Ελλήνων (κυρίως από τον αναρχικό χώρο).

Δεν είναι Παλαιστίνιοι, είναι Κούρδοι και ειδικά Γεζίντι τα θύματα και τα υποψήφια θύματα.

Οι Έλληνες σοσιαλφασίστες και ειδικά αντιιμπεριαλιστές σοσιαλφασίστες, κινητοποιούνται πιο εύκολα αν το «θέμα» είναι οι «κακοί» «Σιωνιστές».

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

Freiheit der Frauen in Shengal/ Sinjar - Feminicide is a crime against humanity (EN/FR/GE)

Guerrillas perform Sophocles’ ‘Antigone’ amid Turkish air strikes

An adaptation of Sophocles’ “Antigone” was performed by a guerrilla theatre group in the mountains amid Turkish air strike.

 

 

Sanoya Ciya is a theatre group in mountainous region of Southern Kurdistan under PKK control. 

All of its members are guerrillas and they perform in front of fellow guerrillas who fight against Turkey’s dictatorship and ISIS terror.

The group took Sophocles’ “Antigone” and adapted it to 19th century Kurdistan. 

The play was translated into Kurdish by Kurde Tavya, a member of the group, and the guerrillas showed a collective effort to create an adaptation. 

The play is directed by Ekin Roni.

Antigone was performed twice by Sanoya Ciya amid Turkish airstrikes. 

The play got very positive responses from the guerrillas and received standing ovations.

The group plans to perform the play to different guerrilla audiences.

THE TRAGEDY OF KURDISTAN

The adaptation of “Antigone” is called “Kurdistan” and reflects Kurdish women’s freedom struggle, a strong criticism of patriarchal society, patriotism and sociality. 

The group says as “Antigone” is the first play in history about resistance, civil disobedience and natural law, it was a perfect fit to reflect the social struggle in Kurdistan.

“Antigone” is a tragedy by the ancient Greek playwright Sophocles, written around 442 BCE. 

Although it was written before Sophocles’ other two Theban plays, chronologically it comes after the stories in “Oedipus the King” and “Oedipus at Colonus”, and it picks up where Aeschylus' play “Seven Against Thebes” ends. 

It deals with Antigone’s burial of her brother Polynices (Polyneices), in defiance of the laws of Creon and the state, and the tragic repercussions of her act of civil disobedience.

Οι «άντρες» έχουν ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

 

Θυμάστε τι λέγαμε για την απελευθέρωση των Γυναικών;
Την έφαγε την κοπέλα ο Σύζυγος.
Οι «άντρες» έχουν ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

 

Ένοπλη Αυτονομία των Γυναικών!

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Η εργατική τάξη πέρα από τον «θαυμαστό κόσμο» τής «επαναστατικής μπροσούρας»..

 

Εμπειρικός εργατισμός, ενάντια στον καθαρό a priori εργατισμό των διανοουμένων «απελευθερωτών».

 

Τι να μου κάνει ο «μαρξισμός»; 

Δεν μου αρέσουν οι κολακείες. 

Ο κύριος Κώστας, που έστιβε τον χάλυβα, έφυγε στα 65. 

Δεν υπάρχει πια.

 

Όσους εργάτες ήξερα, στην Δραπετσώνα και στο Πέραμα, όντας μικρό κωλοπαίδι, πέθαναν όλοι, σχετικά νέοι.

 

Αν στην Ελλάδα δεν αγωνιστείς με νύχια και με δόντια να μην παραμείνεις προλετάριος, πεθαίνεις πριν την ώρα σου.

 

Μνήμη: 

Ο πατέρας μου ήταν ηλεκτροσυγκολλητής προλετάριος στην Ελευσίνα. 

Όλοι οι συνάδελφοί του, τους ήξερα όλους, ΠΕΘΑΝΑΝ.

 

Η εργατική τάξη για μένα είναι μια μνήμη που στοιχειώνει, άνθρωποι ακέραιοι που φύγανε σιωπηλά, αδικημένοι.

 

Σημείωση: στον δημόσιο τομέα στην κυριολεξία διαλέγεις αν θα είσαι μικροαστικό παράσιτο ή προλετάριος, δεν υπάρχει μέση οδός.

 

Εν πάση περιπτώσει, χωρίς να θεωρώ την εργατική τάξη μια «ιστορική τάξη» κατά τον μαρξιστικό μεσσιανικό τρόπο, και χωρίς να θέτω επί θεωρητικού τάπητος το ζήτημα τής επανάστασης, κρίνω με βάση θεωρητικο-εμπειρικές και προσωπικές παρατηρήσεις ότι η εργατική τάξη στον λεγόμενο σκληρό βιομηχανικό και «τεχνολογικό» πυρήνα της τείνει προς μιαν ορθολογική θέαση τού κοινωνικού γεγονότος, παρά το γεγονός ότι είναι η πιο βαριά εκμεταλλευόμενη και πρακτικά «ταλαιπωρούμενη» κοινωνική τάξη. 

Όταν μιλάμε για εργατική τάξη, συμπεριλαμβάνοντας και τούς μισθωτούς στις υπηρεσίες, εννοούμε κυρίως την εργαζόμενη πλειονότητα τού ιδιωτικού τομέα και ένα μικρό αλλά δυναμικό μέρος των αυτοαπασχολούμενων που ασχολείται με δημιουργικές αλλά συγκεκριμένα υλικο-τεχνικές εργασίες, χωρίς να έχει στην δούλεψή του άλλους εργαζόμενους. 

Αυτή η ευρύτερη τάξη είναι ο σιωπηλός κριτής τής αστικής κοινωνίας, ο καθοριστικός πολιτικός παράγοντάς της όταν η αστική κοινωνία είναι οργανωμένη δημοκρατικά, ήτοι αστικοδημοκρατικά. 

Στην Ελλάδα αυτή η τάξη εκπροσωπήθηκε μαζικά από το Πασόκ τής πρώτης «ηρωικής» φάσης και εν μέρει από το κΚε. 

Εδώ και περίπου μισό αιώνα είναι σιωπηλή και αντιπροσωπεύεται μέσω των πολυάριθμων μικροαστών, οι οποίοι σε ένα μεγάλο μέρος τους ήταν παλαιότερα εργάτες εργατοϋπάλληλοι οι ίδιοι. 

Η εργατική τάξη, όχι μόνον στην Ελλάδα, ΔΕΝ είναι τυχοδιωκτική τάξη, και αυτό εκφράζεται μερικές φορές μέσω και ενός κοινωνικού συντηρητισμού, ο οποίος όμως δεν συνυφαίνεται πάντα με τον πολιτικό συντηρητισμό, τουναντίον. 

Όταν σε μια κοινωνία, συνήθως κάποιας περιφέρειας τού ιμπεριαλισμού, υπάρχει μεγάλη και ενεργή μάζα μικροαστών, κάθε είδους και κάθε παραγωγικού ή πολιτικού προσανατολισμού (άλλοι βρίσκονται στις παρυφές τής εργατικής τάξης, άλλοι σε οργανική σχέση με το ιδιωτικό Κεφάλαιο), τότε αυτή η αντιπροσώπευση που επιτελείται μέσω αυτών (και άλλων μεταβατικών κοινωνικών στρωμάτων -φοιτητές, ριζοσπαστική νεολαία κ.λπ) αποκτάει παθολογικά χαρακτηριστικά. 

Δεν θα το αναλύσω. 

Κάνω τώρα πρόχειρη, αλλά νομίζω όχι αυθαίρετη ανάλυση. 

Πάντα, όταν υπάρχει μαζικός μικροαστισμός, υπάρχει ο κίνδυνος μιας μορφής αυταρχισμού, όχι απαραίτητα φασιστικού τύπου ή ανοιχτά φασιστικού τύπου.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Κωμωδία..

Επιτέλους το κατάλαβα. Ζω στη λατίνο περιφέρεια τής δυτικής Μέσης Ανατολής. Επιστρέφουμε επιτέλους στην καθαυτό θεματολογία μας.

Μετά από την υποτροπή μας με τα εδώ κολομβιανά δεδομένα (δεν έχουμε πρόβλημα με τον κολομβιανό λαό, κάθε άλλο), επιστρέφουμε.

Κοίταξε ανατολικά, κοίταξε ανατολικά, ξέχασε τους, τούς εδώ (ξόρκι).

 

Ελλαδίστας Κομπραδόρες Τραβαχαδόρες Κομπανιέρος ΤσιπροΜητσοτακσιόν.

Ιωάννης Τζανάκος

 

Ήπιες προτάσεις, επί τού πρακτέου..

 

Επειδή η εξεγερτική λογική έχει θεμελιώδη προβλήματα στην εποχή μας, και ειδικά στην Ελλάδα σε αυτές τις συγκυρίες, κι επειδή οι «αρμόδιοι» σε αυτή την λογική «εδώ» είναι μάλλον ανόητοι σεκταριστές, αυτό δεν σημαίνει ότι η ανοητότερη των ανοήτων ελληνική δεξιά και ακροδεξιά δεν μπορεί να ωθήσει κατά τα άλλα συντηρητικούς εργάτες σε εξέγερση κάποιου είδους (η ελληνική εργατική τάξη είναι μια συντηρητική κοινωνική τάξη εδώ και μισό αιώνα).

Προτείνω ήπιες εξεγερτικές πρακτικές, για να ξεμπλοκάρουν όλοι και όλα, αυτό που λέμε παθητική αντίσταση, αλλά να είναι αντίσταση.

Η δεξιά πρέπει, πάλι, να φύγει. 

Είναι νομοτέλεια σε αυτό τον τόπο να διώχνουμε πάντα μια δεξιά, να την κατεβάζουμε και να την αποκαθηλώνουμε, κι ό,τι θέλει να γίνει ας γίνει.

Ιωάννης Τζανάκος