Επιτέλους το κατάλαβα. Ζω στη λατίνο περιφέρεια τής δυτικής Μέσης Ανατολής. Επιστρέφουμε επιτέλους στην καθαυτό θεματολογία μας.
Μετά από την υποτροπή μας με τα εδώ κολομβιανά δεδομένα (δεν έχουμε πρόβλημα με τον κολομβιανό λαό, κάθε άλλο), επιστρέφουμε.
Κοίταξε ανατολικά, κοίταξε ανατολικά, ξέχασε τους, τούς εδώ (ξόρκι).
Ελλαδίστας Κομπραδόρες Τραβαχαδόρες Κομπανιέρος ΤσιπροΜητσοτακσιόν.
Ιωάννης Τζανάκος
Ήρθε η ώρα να το πάρουμε απόφαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κωμωδία είναι η ελπίδα μας.
Μπορεί άραγε η «ταξική πάλη» να έχει κωμικές ως γελοίες μορφές και εκδοχές;
Βέβηλη αυτή η σκέψη για τούς βαγκνερικούς μαρξιστές.
Η μια σκέψη φέρνει την άλλη: Υπάρχουν μαρξιστές που δεν είναι βαγκνερικοί;
Ένας ορεσίβιος επιστήμων τής λίθινης εποχής, να τραγουδάει βαγκνεροειδείς άριες «επαναστατικού περιεχομένου».
Η θέση μας στην μέση τής ελληνολατίνο θύελλας γεννά νευρικά γέλια, και αυτό είναι το έθνος, το έθνος ημών.
Η σκέψη ενός κωμωδιογράφου είναι εμμονική. Γιατί θυμάμαι τον Αβραμόπουλο; δεν θα μπορούσε να είναι ο πρόεδρος τού Εκουαδόρ;
Δεν μπορούμε να αποσπαστούμε από το έθνος «μας».
Αν λοιπόν δεν γίνεται αλλιώς, μας μένει ο σαρκασμός.