7 παρατηρήσεις για το ελευθεριακό κουρδικό κίνημα [2009-2019]

Θα επαναλάβω κάποια πράγματα και θα τα επαναδιατυπώσω για να βάλουνε μυαλουδάκι κάποιοι φαντασμένοι συνωμοσιολόγοι που εργαλειοποιούν ακόμα το ελευθεριακό κουρδικό κίνημα.

Ταυτόχρονα, εμβόλιμα θα διατυπώσω κάποιες σκέψεις.

Αριθμημένα:

1) Το ΡΚΚ, αλλά και άλλες προσκείμενες ή αυτόνομες κουρδικές οργανώσεις δεν επιδιώκουν ανεξάρτητο κράτος στην ΝΑ Τουρκία και την βόρεια Συρία.

2) Οι Κούρδοι της Συρίας ειδικά δεν επιδιώκουν να φτάσουν στην Μεσόγειο, γιατί αυτό είναι ανέφικτο λόγω ανυπαρξίας κουρδικών εθνοτικών πληθυσμών στην ΒΔ Συρία αλλά και λόγω πολιτικοστρατιωτικών συσχετισμών δύναμης. Τώρα γιατί λέγονται τόσα ψέμματα από τους εδώ υπερ-εθνικιστές ψευδο-κουρδόφιλους αλλά και τους ανοιχτούς πολιτικούς εχθρούς των Κούρδων ρωτήστε τους ίδιους και ρωτήστε τους επίσης γιατί αναπαράγουν την προπαγάνδα των Τούρκων εθνικιστών ισλαμοφασιστών κ.λπ

3) Οι Κούρδοι του ΡΚΚ, αλλά και άλλων αυτόνομων (αριστερών, αναρχικών, ελευθεριακών) οργανώσεων, δεν αρνούνται μόνον την ρεαλιστική εφαρμοσιμότητα του αιτήματος για εθνοκρατική ανεξαρτησία και εθνοκρατική κυριαρχία (για τους ίδιους), αλλά υποστηρίζουν και την γενική του απαξία ως αιτήματος. Πριν κρίνουμε αν όλα αυτά είναι σωστά ή λάθος ας δεχτούμε ότι έτσι είναι. Όσοι κρατο-εθνικιστές ερεθίζονται με το κουρδικό κίνημα της κοινωνικής αυτοδιαχείρισης ας λάβουν υπόψει αυτή την κεντρική τους θέση και οι υπόλοιποι ας μην τους αφήνουν επιτέλους να αλλοιώνουν τις ιδεολογικές αρχές αυτού του κινήματος.

4) Οι Κούρδοι του ΡΚΚ πιστεύουν και ελπίζουν σε μια πολυεθνική δημοκρατική κοινωνία χωρίς κρατική κυριαρχία. Ακόμα και εγώ το θεωρώ αυτό ανοιχτό ζήτημα αναλόγως των συνθηκών, αλλά για αυτούς δεν τίθεται πλέον θέμα, έχουν καταλήξει στις τελικές τους θέσεις. Οι Κούρδοι αριστεροί εθνιστές, διεθνιστές, κομμουνιστές, δημοκράτες, φιλελεύθεροι, φεμινιστές, ελευθεριακοί κ.λπ είναι εχθροί της ιδέας του έθνους-κράτους. Τώρα, πως υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που κόβουν τις φλέβες τους με την ιδέα του έθνους κράτους και ταυτόχρονα λένε πως είναι φίλοι των Κούρδων είναι ένα θέμα ψυχιατρικό, ψυχοπολιτικό αλλά και κάτι που αφορά τις κυνικές πτυχές της διεθνούς πολιτικής και στρατιωτικο-πολιτικής.

5) Από τότε που ο Άπο (Οτσαλάν) καθοδηγούσε ένα ένοπλο αυτονομιστικό, ίσως και αριστερο-εθνικιστικό αντάρτικο, με σταλινικές και μαοϊκές αναφορές, μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Και ο ίδιος ο Άπο άλλαξε, έκανε έμμεση αλλά ουσιαστική αυτοκριτική για τις βίαιες ολοκληρωτικές μεθόδους της πρώτης περιόδου, δεν "μαλάκωσε" λόγω της πίεσης της φυλακής (που υπήρξε και υπάρχει) όταν έδωσε τον άλλο δημοκρατικό ιδεολογικό προσανατολισμό στο κίνημα που ίδρυσε.

6) Κάτι σημαντικό για τα εδώ δημοσιολογικά δεδομένα: Το κουρδικό κίνημα έχει εδώ αντιπροσώπους, έχει δεσμούς, έρχονται κατά καιρούς ηγετικά στελέχη, διατηρούνται κάποιες αρχικές επαφές ακόμα και σε διακρατικό ή μυστικό επίπεδο, αλλά αυτό γίνεται για ρεαλιστικούς λόγους. Πραγματική ιδεολογική και πολιτική αντιπροσώπευση όπως υπάρχει λ.χ με τους Παλαιστίνιους και άλλους δεν υπάρχει, λόγω και της τραυματικής εμπειρίας. Γι΄αυτό και μην πιστεύετε κανέναν όταν λέει ότι ξέρει, όταν υπονοεί ότι έχει "επαφές" με οργανώσεις και άτομα, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιες επαφές, κι αν στο μέλλον κάποιος πάρει συνέντευξη από τον ένα ή τον άλλο ηγέτη κ.λπ.Το κέντρο βάρους είναι αλλού, η ουσία είναι αλλού, και το νόημα της κατάστασης είναι αλλού από εκεί που το "δείχνουν" οι διάφοροι κουρδολόγοι κ.λπ

7) Και μια γενική παρατήρηση: Γενικά μην πιστεύετε στις διάφορες φαντασιώσεις ότι ο ένας και ο άλλος είναι συνδεδεμένος πλαγίως με τον ένα ή τον άλλο κύκλο και το ένα ή το άλλο κέντρο εξουσίας συμφερόντων. Αυτά είναι για δεύτερης τάξης και κατηγορίας επαφές και ανθρώπους που νομίζουν ότι κάτι κάνουν. Οι σημαντικές επαφές και οι σημαντικές σχέσεις είναι ανοιχτές και δεν χρειάζονται συνωμοσιολογική διαφήμιση..

Ιωάννης Τζανάκος