Τα ψεύδη της κυρίας Παπαρήγα και του κόμματός της για το κουρδικό κίνημα [2009-2019]

Δύο σημεία από τα ψέματα που είπε η Αλέκα Παπαρήγα σε εκδήλωση:

"Υπάρχει διάκριση μεταξύ προοδευτικών και μη (δίκαιων και άδικων, θα τους έλεγα εγώ, όπως στο αντίστοιχο έργο του Λένιν) πολέμων. Ο πόλεμος που κάνουν σήμερα οι Κούρδοι για ένα ανεξάρτητο, (καπιταλιστικό) κράτος δεν είναι προοδευτικός (όπως ήταν πχ στις αρχές του περασμένου αιώνα), γι' αυτό κι έχουν την υποστήριξη των Αμερικανών, όπως κι οι Αλβανοί στο Κοσυφοπέδιο..."

"Μπορεί κάποιοι να τα "έχουν πιο καθαρά στο μυαλό τους" (διαλέγοντας την πλευρά του λιγότερο ισχυρού ιμπεριαλιστή ενάντια στον ισχυρότερο και το "μικρότερο κακό") αλλά τα παραπάνω σημεία περιγράφουν πολύ συγκεκριμένα (κι όχι αφηρημένα, αποφεύγοντας την ουσία) αυτό που συνήθως συμπυκνώνεται στη φράση "κουβάρι αντιθέσεων", που τόσο φαίνεται να ερεθίζει κάποιους διαδικτυακούς αναλυτές -πιο πολύ κι από τις γάτες που τρέχουν ξετρελαμένες πίσω από κουβάρια πλεξίματος.
Κι αν πιστεύουν πως είναι κάποιος απαράδεκτος νεολογισμός, θα έπρεπε ίσως να διαβάσουν παλιά ντοκουμέντα και εκλαϊκευτικά κείμενα παλιότερων συντρόφων, που παρομοιάζουν με τα μαλλιά της τρελής τέτοιες αντιφατικές καταστάσεις -ή και αναλύσεις που χάνουν τον μπούσουλα και μπλέκονται αξεδιάλυτα στις αντιφάσεις τους, κάνοντάς τα μαλλιά-κουβάρια..."

1ον
Η κυρία Παπαρήγα έχει ένα καθαρό μυαλό, γεμάτο από αφαιρέσεις βγαλμένες από κακά διαβάσματα (ψευτοδιαβάσματα, πασαλείμματα) και από μια γενική δράση "υπέρ" των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, όπως τα φαντάζεται σε αυτό το καθαρό μυαλό της, το γεμάτο καθαρές αφαιρέσεις, ψευδείς αναπαραστάσεις της πραγματικότητας και φήμες που διαβάζει στις καθημερινές εφημερίδες.

Οι Κούρδοι δεν κάνουν γενικά αγώνα για ανεξάρτητο κράτος, αυτός ο αγώνας (ή "αγώνας") είναι αγώνας ενός μέρους των Κούρδων, των Κούρδων του Βορείου Ιράκ.

Οι υπόλοιποι, οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας, και της ΝΑ Τουρκίας, αγωνίζονται για δημοκρατική αυτονομία, για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα αναφαίρετα πολιτισμικά δικαιώματα (να μιλάνε ελεύθερα την γλώσσα τους, να την διδάσκονται, να εκλέγουν χωρίς καταπίεση τους αντιπροσώπους τους κ.λπ).

Αυτός είναι ο διακηρυγμένος αγώνας των Κούρδων της Συρίας και της ΝΑ Τουρκίας, και θα οξυνθεί μόνον υπό την απειλή της γενοκτονίας (τότε εξετάζουν το αίτημα της ανεξαρτησίας τους μέσω ενός ανεξάρτητου κράτους).

Το ότι οι εν λόγω Κούρδοι αγωνίζονται για ένα "μεγάλο" Κουρδιστάν, το λένε διάφοροι καλ(-κ)οθελητές έλληνες εθνικιστές αναλυτές (υποτίθεται φιλοΚούρδοι), οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ), οι Τούρκοι εθνικιστές και ισλαμοφασίστες για να προκαλέσουν τον "φόβο" ή την "ελπίδα" για έναν "διαμελισμό" της τουρκικής εθνικής κρατικής επικράτειας και βέβαια το λέει το μπααθικό καθεστώς Άσσαντ.

Η Παπαρήγα αναπαράγει όλες αυτές τις προπαγάνδες, λέει ψέμματα, ψεύδεται, συκοφαντεί, προχειρολογεί, σπερμολογεί, είναι άσχετη, ή παριστάνει την άσχετη

2ον

Η σύγκριση μεταξύ Κούρδων και Αλβανών Κοσοβάρων που κάνει, είναι ανιστορική, εξωπραγματική, και έχει έναν μοναδικό στόχο:

Να συκοφαντήσει το Κουρδικό κίνημα, εφόσον οι πολιτικές, ιδεολογικές, και κοσμοθεωρητικές αξίες που αυτό εκφράζει, ειδικά στην Βόρεια Συρία και την ΝΑ Τουρκία, διαφέρουν ριζικά από αυτά που εξέφραζε και εκφράζει ο UCK.

Από την άλλη, χωρίς να παραγνωρίζουμε την αντιδραστική ιδεολογική και πολιτική βάση των ουτσεκάδων, είναι εξίσου ντροπή να μην βλέπουμε και να μην αναγνωρίζουμε και τις ευθύνες του σερβικού εθνικισμού.

Εκτός όμως από αυτό, υπάρχει και μιά άλλη ντροπή, που έχει να κάνει με την πλήρη απάλειψη και παραγνώριση του αντιθεοκρατικού και αντι-φονταμενταλιστικού αγώνα των Κούρδων (αλλά και όσων Αράβων) δημοκρατών.

Αλλά υπάρχει και μια μεγαλύτερη ντροπή, ένα όνειδος, ένα ηθικό και πολιτικό αίσχος που μοιράζεται η Παπαρήγα και το κόμμα της με όλους τους "αραβόφιλους" μ-λ ή απλά "κομμουνιστές" της χώρας μας:

Δεν λέει και δεν λένε τίποτα για την γενοκτονία στο Σενγκάλ, των κουρδογενών Γεζίντι από τα τάγματα θανάτου του ISIS και τον αγώνα υπεράσπισής τους και προφύλαξής τους από τις μιλίτσιες του ΡΚΚ και άλλων Κούρδων δημοκρατών και πατριωτών.

Δεν υπάρχουν όλα αυτά στο καθαρό μυαλό της κυρίας Παπαρήγα, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, όλα αυτά είναι ο τρόπος για να δείχνει την πολιτική, ιδεολογική, ηθική και κοσμοθεωρητική κενότητά της και του κόμματός της.

Εμείς οι υπόλοιποι, ας μείνουμε στα τρελά κουβάρια του τρελού πόνου μας, και ας αφήσουμε την Παπαρήγα και την κάθε Παπαρήγα να ζήσει την καθαρή της κενότητα ή την κενή της καθαρότητα, αναμένοντας την ανάσταση των νεκρών ιδέων της και την ζωή του μέλλοντος ΑΜΗΝ..

Όσο για τις ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιφάσεις της προτείνω, πέρα από κουβάρια γάτες τρελούς και άλλα να ανοίξει κανένα βιβλίο και να μην διαβάζει μόνον αναλύσεις από εθνικιστικά σάιτ, ακροδεξιούς γεωπολιτικούς αναλυτές, και να μην πιστεύει πολύ αυτά που της λένε οι Τούρκοι σύντροφοί της, οι οποίοι είναι παντελώς ανύπαρκτοι και άγνωστοι ακόμα και μέσα στην Τουρκία.

Ιωάννης Τζανάκος