Η περίφημη [ως θεσμοθετημένη ή άτυπα οργανωμένη] δημοσιότητα των δυτικών καπιταλισμών αλλά και των παθολογικών [καπιταλιστικών επίσης] αποφύσεων τους στην 'ανατολή' και τον υπόλοιπο 'κόσμο', έχει εγγεγραμμένη εντός της τα όρια και τις παραμορφωτικές διαστροφικές πτυχές που έχει γενικά η res publica, republic τού νεώτερου κόσμου, όπως όμως αυτές οι πτυχές εκφράζονται ή αποκρυσταλλώνονται σε όλο το φάσμα τής πολιτικής και διανοητικής οργάνωσης τού νεωτερικού ανθρώπινου κόσμου, σε όλο το πολιτικο-τοπολογικό πλαίσιο ['δεξιά-αριστερά'], σε όλες τις έννοιες και σε όλα τα γραπτά ή προφορικά κείμενα και διακείμενα αυτού τού κόσμου.
Θα σταθώ λίγο στην 'κειμενική' πτυχή αυτής τής δημοσιότητας.
Ενώ με βάση τις πλατωνικές συκοφαντίες, που έγιναν όμως και ο κοινός τόπος τής χριστιανικής και έπειτα νεώτερης διανόησης και κοινής γνώμης -όταν υπήρχε αναφορά στην χειραγώγηση και το ψεύδος, ενώ λοιπόν με βάση τις πλατωνικές συκοφαντίες οι αρχαίοι σοφιστές παραποιούσαν τα νοήματα, διαλύανε τον ορθολογικό ιστό τής σκέψης, και χειραγωγούσαν τους ακροατές τους μαθητές και τους πολίτες με τις αμφισημίες και τα μη-όντα τους, αυτό που βλέπουμε στην νεώτερη εποχή είναι ότι οι μεγάλοι ψεύτες και οι μεγάλοι διδάσκαλοι τής απάτης κατέληξαν να είναι όλα τα 'παιδιά' των [πλατωνικών ή θεοκρατικών] μεταφυσικών σωτηριολογικών και σεκταριστικών σχολών πολιτικής και πολιτικοφιλοσοφικής σκέψης.
Κάθε πικραμένος και αδιέξοδος αντιπρόσωπος μιας σέκτας ζηλωτών και θεοκρατών έχει τις μεγαλύτερες ικανότητες παραποίησης τού κάθε σταθερού νοήματος, ό,τι και να σημαίνει αυτό.
Σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο νεωτερικών-θεοκρατικών πνευματικών-και-πολιτικών πολέμων χωρίς αρχές, συκοφαντικών και χυδαίων επιθέσεων, ψυχονοητικών ετεροκαθορισμών και ακραίων υστεριών, το παράδοξο είναι ότι έναν κεντρικό ρόλο παίζουν εδώ και έναν αιώνα πάσης φύσεως ψευδοσοφιστές, ακραία και ψευδή ομοιώματα των αρχαίων σοφιστών, σχετικιστές και νιτσεϊκοί, αλλοπρόσαλλοι καλλιτέχνες και φαντασμένοι λόγιοι.
Υπάρχει δηλαδή, πάνω στην κοινή βάση τής εγγενώς αποξενωτικής και δόλιας πολιτικής δομής τής σύγχρονης κρατο-δημοκρατίας, ένας πολτός σεκταριστών ιδεολογικών πολεμιστών και αντιπροσώπων όλων των Ιδεών-ιδεολογιών, οι οποίοι δεν έχουν ή δεν εκφράζουν έστω την οποιαδήποτε ανάγκη να θέσουν τις Ιδέες-ιδεολογίες τους αυτές στην κρίση και την πραγματική αμφισβήτηση που θα προέκυπτε από μια ζωντανή, πραγματικά ζωντανή δημοκρατική κοινωνική ενότητα αυτοκαθοριζόμενων και έλλογων-υπεύθυνων πολιτών.
Γι αυτό και δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι ακριβώς κάνει ο καθένας διανοούμενος ή διανοουμενίζων με το γραπτό ή προφορικό 'κείμενό' του, πως το έχει συνθέσει για να παραπλανήσει και όχι βοηθήσει τους άλλους, εξαπατώντας εντέλει και τον εαυτό του.
Χρειάζεται να εξετάσουμε πλέον τα πράγματα με προσοχή, και χωρίς καμία πίστη.
Υστερόγραφο
Έγραψα αυτό το κειμενάκι, ενθυμούμενος πως ένας βλάκας αριστεριστής-αυτόνομος, για να συκοφαντήσει το κουρδικό κίνημα, έβαζε με πονηριά και κακία, με κάποιον γλοιώδη έμμεσο τρόπο, μέσα στο φτωχό κείμενό του, διάφορους χυδαίους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του κινήματος αυτού.
Έχω διαβάσει διάφορες 'σούπες', διάφορα κείμενα δηλαδή με αυτό τον χαρακτήρα, και έχω αρχίσει να διακρίνω πως ένας συγγραφέας ή ένας προπαγανδιστής συγγραφέας ή σχολιαστής προσπαθεί να περάσει, μερικές φορές σαν σουπιά, χυδαίες κατηγορίες και στάμπες σε αντικείμενα, ανθρώπους, καταστάσεις.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου