Η φρενίτιδα τής αναγκαίας υγειονομικής απομόνωσης των ανθρώπων, έγινε εξαρχής αντικείμενο μιας αρχικά ήπιας προσπάθειας ιδεολογικής-ηθικολογικής αξιοποίησης από σεσημασμένους χειραγωγούς τής κοινωνικής δυσαρέσκειάς τους.
Επειδή «όλα σταμάτησαν» άρχισε να περιπλανάται η ιδέα ότι ίσως αυτό μπορεί να αναδείξει την υποτιθέμενη ηθική αξία αυτής τής απομόνωσης-στάσης, σαν να είναι δυνατόν μάλιστα τούτη να «προκαλέσει» την αιφνίδια επίγνωση των «αιτιών» τής εμφάνισης τής ίδιας τής πανδημίας και τής μετάλλαξης που την προκάλεσε.
Το ερώτημα «τι έγινε»; μετατράπηκε πάλι, με την βοήθεια έτοιμων προπαγανδιστών, στο ερώτημα «τι φταίει»;
Όχι για την αντιμετώπιση τής κρίσης, για τον λανθασμένο ή ελλειμματικό τρόπο αντιμετώπισης και πρόνοιας τέτοιων κρίσεων, αλλά για την ίδια την πρωταρχική εμφάνισή τους.
Πέρα από τις συνωμοσιολογίες που έκαναν πάλι την συνηθισμένη «δουλειά» τους, εμφανίστηκαν αμέσως ηθικολογικές και οικο-ηθικολογικές «εξηγήσεις», καθώς και συγγενείς εθνικιστικές «εξηγήσεις», που έδωσαν τον τόνο τής γενικής ενοχής για την ίδια την εμφάνιση τού προβλήματος.
Προτού ακόμα φτάσουμε στις σοβαρότερες ντετερμινιστικές ηθικολογίες που έχουν να κάνουν κυρίως με την κριτική-ή-εξιδανίκευση των διαφόρων κοινωνικών συστημάτων και την συνεπαγόμενη κριτική τής επάρκειας των κοινωνικών υγειονομικών υποσυστημάτων τους, κατά την αντιμετώπιση και αυτής τής κρίσης, τονίζουμε την ιδιαίτερη σημασία τής δημιουργίας αυτού τού ηθικολογικού-οντολογικού οικο-ηθικολογικού ή εθνοκοινοτιστικού ενοχικού προπλάσματος ως συντελεστή ενίσχυσης των ανορθολογικών «ενοράσεων» σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.
Παράλληλα τονίζουμε ότι πολλοί και από τους μετέπειτα συνωμοσιολόγους ή εθνο-ηθικολόγους ή οικο-ηθικολόγους, όταν ξέσπασε η κρίση επέδειξαν μια «στάση άρνησης» απέναντι στο φαινόμενο, η οποία εκδηλώθηκε είτε μέσω μιας υφέρπουσας δυσθυμίας [βγήκαν από την ρουτίνα των αγαπημένων ιδεολογικών διπόλων τους και έχασαν έτσι την δυνατότητα να «παρεμβαίνουν» συνέχεια βάσει μόνον αυτών], είτε μέσω μιας ανοιχτής «άρνησης ύπαρξης» τού ίδιου του φαινομένου.
[συνεχίζεται]
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου