Η μια υπο-ομάδα λαθεύει η άλλη επανορθώνει.
Η μια υπο-ομάδα αργεί και έχει αμφιβολίες, η άλλη σπεύδει με την σιγουριά τής πράξης.
Η ευθύνη δεν διαχέεται στο «όλον» τής «συνολικής ομάδας», αλλά επιμερίζεται σε μια από τις υπο-ομάδες της, και έτσι το «όλον» αυτό αποσείει τις ευθύνες του όταν υπάρχει τραγική αστοχία, αντί ας πούμε να κατηγορηθεί.
Όλα θα ήταν «ομαλά» για το «όλον» αυτό αν δεν υπήρχε «αρχείο» για τις συμφωνίες, τις συμμαχίες και τις κοινές εξουσιαστικές ιδεολογικές πρακτικές όλων των υπο-ομάδων που το συναπαρτίζουν.
Αυτές οι «συμφωνίες» υπάρχουν ακόμα και στην αρχή ενός λάθους, μιας αστοχίας, αναφερόμενοι πάντα στο ειδικό πεδίο ενός θέματος.
Κατά τα άλλα η «συμφωνία» στα γενικότερα θέματα υπάρχει, άσχετα αν για το μέλλον, όταν ανακύψουν άλλα ειδικά πεδία-θέματα, υπάρχει πάντα η δυνατότητα εφαρμογής τού ίδιου μηχανισμού «κάλυψης των κενών».
Έτσι κι αλλιώς το «αρχείο» δεν το διαβάζουν και πολλοί, κι αν υπάρχει μελέτη του δεν γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια.
Υπάρχει πάντα η λήθη, και η λήθη αξιοποιείται από κάθε μηχανισμό ιδεολογικής μνήμης.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου