Iran, ταξική πάλη..

 

Οι βιομηχανικοί εργάτες στην Πετρελαιοβιομηχανία τού Ιράν, διενεργούν αυτή την στιγμή, εδώ και μήνες, έναν μεγαλειώδη ταξικό αγώνα που οξύνεται και εντείνεται.

Δεν είναι θεωρητικοποίηση ιδεολογικών επιθυμιών:
Στο Iran θα γίνει κοινωνική επανάσταση.

Όλες οι αντιφάσεις τού καπιταλισμού αλλά και ευρύτερα τής αυταρχικής νεωτερικότητας, έχουν συγκεντρωθεί στο Iran. 

«Γενικά» οι κοινωνικές αντιφάσεις είναι παντού πολλές, αλλά όταν θέλεις να τις καταγράψεις στο Iran και το Kurdistan: Ίλιγγος.

Ακολουθώντας την διαλεκτική ως θεώρηση τής συσσώρευσης αντιφάσεων και αντινομιών, έχω να πω ότι στο Iran επίκειται επανάσταση. 

 

Οι δύο αντινομικές όψεις:

1.
Όταν ξεσπάει ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα είναι θεμιτό να υπάρχουν αμφιβολίες για τον προσανατολισμό του, αλλά προερχόμενες από άλλα υπαρκτά κινήματα και θεωρητικούς εκπροσώπους τους, όχι από ανύπαρκτες ομάδες και από ασθενικά και ιδεολογικά προβληματικά κινήματα. Θέλω να πω ότι λ.χ, είμαι σίγουρος ότι όταν ξεσπάσει (νομοτελειακά) το ελευθεριακό και ταξικό κίνημα στο Ιράν, εδώ στην Ελλάδα θα εκφραστούν αμέσως οι γνωστές αντιρρήσεις από τους μονομετωπικούς «αντιδυτικοϊμπεριαλιστές», ως προς την πιθανή εργαλειοποίηση του από τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Πέρα από το εξοργιστικό γεγονός ότι αυτά λένε και οι θεοκράτες στο Ιράν, συκοφαντώντας κάθε αντιστεκόμενο άνθρωπο, και είναι απαράδεκτο να υιοθετεί κανείς την ρητορική τους, πέρα από αυτό λοιπόν φανερώνεται μια κυνική ιδεολογική συμμαχία αυτών των «αριστερών» με τους Ιρανούς θεοκράτες. Για αυτό υπάρχει αυτή η κακόβουλη εκκίνηση στην σκέψη πολλών «αντι-δυτικοϊμπεριαλιστών» στην «δύση», και ένα κακόβουλο φίλτρο μονομέρειας στην αποτύπωση από μέρους τους των αντι-θεοκρατικών κινημάτων. Θα δείτε ότι θα επιβεβαιωθώ. Όταν λ.χ ξεσπάσει πάλι το κίνημα στο Ιράν, σίγουρα εντός αυτού θα εκφραστούν και αντιδραστικές λ.χ φιλομοναρχικές-δεξιές τάσεις. Οι σεκταριστές «αντιδυτικοϊμπεριαλιστές» στην δύση, για να υποστηρίξουν το θεοκρατικό καθεστώς τού Ιράν θα αναδείξουν και θα τονίσουν μόνον αυτές τις τάσεις, βάζοντας όλο το άλλο κίνημα στο επικοινωνιακό «περιθώριο». Ξέρουν άραγε οι Ιρανοί και οι Κούρδοι κομμουνιστές και αριστεροί και αναρχικοί και δημοκράτες, ότι υπάρχει αυτή η ύπουλη συμμαχία τμήματος τής δυτικής αριστεράς με το θεοκρατικό καθεστώς τής Τεχεράνης; 

Το ξέρουν; ή πρέπει να τους το πει κάποιος εκ των ένδον τής δυτικής αριστεράς;

 

2.

Στην πρώτη ιρανική επανάσταση η εθνικιστική θεοκρατική αστική τάξη χρησιμοποίησε την ιρανική αριστερά σαν εργαλείο για να απαλλαγεί από τους ξένους ανταγωνιστές της και να οικοδομήσει ένα ανεξάρτητο μεν αλλά αντιδραστικό καπιταλιστικό καθεστώς. Στην επερχόμενη ιρανική επανάσταση υπάρχει ο κίνδυνος τού «αντίστροφου» σεναρίου: τα ξένα δυτικά αφεντικά (αλλά και η ακροδεξιά ηγεσία τού Ισραήλ) να χρησιμοποιήσουν την ιρανική αριστερά για να επαναφέρουν την κυριαρχία τους στο Ιράν, εξοντώνοντας μαζί με το αντιδραστικό καθεστώς των Θεοκρατών και τον μίνιμουμ βαθμό εθνικής αυτονομίας.

Η ιρανική αριστερά πρέπει να ξέρει ότι ο σκοπός τού δυτικού ιμπεριαλισμού και τού ακροδεξιού Ισραήλ, είναι όχι μόνον να διώξουν τους Θεοκράτες για να διοικούν μόνοι τους, ξανά, το Ιράν και τον ένδοξο λαό του, αλλά και για να διαλύσουν διαμελίσουν και αποικιοποιήσουν την χώρα και τον λαό της.

Η ιρανική αριστερά, οι Ιρανοί Κούρδοι κ.α κομμουνιστές δημοκράτες αριστεροί αναρχικοί, πρέπει να λύσουν ένα μεγάλο αίνιγμα, να κόψουν έναν άλυτο κόμπο:

Πως θα απαλλαχθούν από τους Θεοκράτες βρυκόλακες, χωρίς η αντιθεοκρατική επανάστασή τους να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, συγκεκριμένα τις Η.Π.Α και το ακροδεξιό Ισραήλ;

Πως θα μπορέσουν να μην πέσουν θύματα εργαλειοποίησης και εκμετάλλευσης από τις μοχθηρές καπιταλιστικές δυνάμεις τής δύσης; πως θα ξεχωρίσουν τους λύκους με την προβιά προβάτου; πως θα κατανοήσουν ότι το χέρι βοήθειας που τείνει η δύση, είναι γεμάτο παγίδες;

Πως θα διώξουν τους θεοκράτες, συγκροτώντας παράλληλα ένα ρεαλιστικό επαναστατικό σχέδιο για την κυβερνητική και κρατική εξουσία;

Ιωάννης Τζανάκος