Δεν με ενδιαφέρει..

 

Δεν με ενδιαφέρει το α-συνείδητο των φροϋδιστών.
Οι ανεπαίσθητες-ελάχιστες αντιλήψεις τού Λάιμπνιτς είναι κάτι άλλο, θαρρώ.

Η συνείδηση (και ως αντίληψη ακόμα) δεν έχει κάτι «από κάτω» της ενδιαφέρον για μένα.
Ποτέ δεν κοιμούνται μερικοί, ξενυχτάνε αιώνια.

Τι είναι αυτό που υπάρχει δια ενός στερητικού «α-» (και άλλα);
Ούτε καταλαβαίνω, ούτε και θέλω.

Αν υπάρχει συνέχεια και οντολογική ταυτότητα μεταξύ «προσκηνίου» και «παρασκηνίου» τής συνείδησης, προς τι το στερητικό «α-»;

Όλες οι συντελέσεις τής συνείδησης-αντίληψης αν τούτη είναι ενιαία με το (θεωρούμενο ως) α-συνείδητο, είναι «και» λίμπιντο-ενόρμηση. 

Η λίμπιντο-ενόρμηση, θεωρούμενη έτσι είναι κάτι άσχετο από την φροϋδική έννοια της.

 

Η σεξουαλικότητα είναι μια από τις πολλές στιγμές τής λίμπιντο-ενόρμησης, που επενδύεται συνέχεια από τις άλλες και τις επενδύει επίσης. 

Το γεγονός ότι ως στιγμή τής λίμπιντο-ενόρμησης εντοπίζεται (και) εκτός τής συνείδησης-αντίληψης είναι σημαντικό και δημιουργεί παράδοξα, αλλά μάλλον δεν είναι για φροϋδική «χόρταση». 

Το φροϋδικό συμπόσιο έχει γίνει πλέον ένα αχαλίνωτο φαγοπότι. 

Δεν θα συμμετάσχω ποτέ σε αυτό.

 

Από την στιγμή που η φροϋδική υπόθεση δεν έχει εδραιωθεί καθόλου σε εμπειρικές επιβεβαιώσεις ισχυρές, αλλά επίσης δεν προσφέρει θεραπείες των παθολογιών που εξετάζει (δεν κάνει μόνον αυτό βέβαια), έχω κάθε δικαίωμα να μην την αποδέχομαι, παραμένοντας εντός μιας κοινής επιστημονικής-επιστημολογικής γλώσσας.

 

Όπως καταλαβαίνετε, στο ταπεινό μυαλό μου δεν επιβιώνει ούτε η συμπαθέστερη σε με -κάποτε- (φροϋδική) έννοια τής μετουσίωσης.

 

Αν «όλα» «μετουσιώνουν» «όλα» στην σκέψη-αντίληψη, τότε προς τι να αφήσει κανείς την μετουσίωση ως αυτό αυτό που μετουσιώνει το «αρχέγονο» που μετουσιώνεται;

Ας πούμε ότι θα έφτιαχνες μιαν αυτόνομη προς την φροϋδική έννοια-λέξη έννοια μετουσίωσης. 

Δεν έχει αυτό το πιθανό εγχείρημα τύχη, εφόσον οι ειδικές έννοιες-λέξεις βαραίνουν από την χρήση τους από ισχυρές «σχολές»*, άρα:

Η ισοδύναμη μετουσίωση «όλων» από «όλα» σε αυτή την «επιφάνεια» δεν σου επιτρέπει να χρησιμοποιείς αυτή την έννοια, έτσι όπως έχει κατοχυρωθεί από την φροϋδική σχολή.

 

*

Ειδικές έννοιες-λέξεις όπως η «μετουσίωση» δεν μπορούν να αποκολληθούν από ένα συγκεκριμένο συντελεσμένο θεωρητικό σύστημα, ενώ γενικές «κενές» έννοιες όπως είναι η λίμπιντο-ενόρμηση μπορούν να αποκολληθούν από ένα συγκεκριμένο συντελεσμένο θεωρητικό σύστημα και να ανα-νοηματοδοτηθούν.

Ό,τι χτίζεται ως διαμεσολαβούσα (ειδική με αυτή την λειτουργική σημασία) έννοια-λέξη εντός ενός θεωρητικού συστήματος, δεν μπορεί «εύκολα» να αλλάξει χρήση και νόημα, ενώ οι γενικότερες έννοιες-λέξεις μπορούν να γίνουν αντικείμενο νέας χρήσης και να σημαίνουν άλλο νόημα, ακόμα κι αν αρχικά αποτελούν στοιχείο τού συστήματος αυτού ως «νεολογισμοί» (κι αυτές). 

 

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Νομοτέλεια

 

Υπάρχει μια νομοτέλεια στον ανθρώπινο κόσμο, που ξέρω, κι άλλο τίποτα δεν ξέρω:
Στο Iran θα γίνει επανάσταση.

 

Ιωάννης Τζανάκος

Ερωτικές «ταυτολογίες».

Οι ερωτικές «ταυτολογίες» δεν χρειάζονται κάθαρση, έτσι μού έμαθαν οι γυναίκες που γνώρισα. 

Λέτε να έχουν δίκιο;

---

Οι αναλυτικοί φιλόσοφοι έχουν ένα δωμάτιο όπου μπορούν να φιλοσοφούν χωρίς να φοβούνται τις γοητείες των ερωτικών ταυτολογιών. Κάποτε όμως τούς χτυπάνε την πόρτα. «Ποιος είναι»;

---

Το μέγιστο Γένος τού έρωτα δεν έχει καλή σχέση με την «θεωρία», ειδικά με την (οιανδήποτε) «θεωρία περί έρωτα».

--

Αν υποθέσουμε, εύλογα, ότι η αναλυτική φιλοσοφία ως αυτοέλεγχος των γλωσσικών χρήσεων και ταυτολογιών, αφήνει ένα περιθώριο αλλά και προσδίδει ίσως μιαν νέα ορμή στην παραπλάνηση τού έρωτα μέσω των γλωσσικών παιχνιδιών, ποτέ δεν μπορεί να σημαίνει να χάσεις τον έλεγχο ως υποκείμενο, αφού σού στερεί έναν βασικό πυρήνα τού έρωτα που είναι η ολική παραπλάνηση.  

Παραπλάνηση σε όλο το εύρος της χωρίς να υπαχθείς στην «μαγεία» των ταυτολογιών (και μάλιστα ενός είδους ερωτικών ταυτολογιών) δεν νομίζω να υπάρχει, και χωρίς ολική παραπλάνηση δεν μπορείς ποτέ να χάσεις (έστω παροδικά) τον έλεγχο. 

Αν δεν χάσεις κάπως και τον έλεγχο, αν δεν πλανηθείς τόσο ώστε να χάσεις τον έλεγχο (αφού η νόηση πάντα υπάρχει ως έλεγχος των παθών και των ενορμήσεων), έρωτα μπορεί να έχεις, αλλά όχι ολάκερο έρωτα.

 

Αγαπητοί αναλυτικοί φιλόσοφοι, έχετε ποτέ αφεθεί να παραπλανηθείτε σε όλο το εύρος τής παραπλάνησης;

 

Ολική παραπλάνηση από τις ερωτικές ταυτολογίες ενός ερωτικού λόγου δεν σημαίνει ότι αναγκαία σού λένε ψέματα ή αλήθειες (ή ότι λες αναγκαία ψέματα ή αλήθειες). 

Παίρνεις το ρίσκο αυτό να παραπλανηθείς από τον ερωτικό ταυτολογικό λόγο πλήρως, χωρίς να ξέρεις τι θα προκύψει μετά, αν δηλαδή η παραπλάνηση θα σημαίνει κάτι υπαρκτό ή το απολύτως αντίθετο το οποίο μπορεί να είναι ακόμα και μια εξαπάτηση-αυτοεξαπάτηση, αλλά αν δεν πάρεις το ρίσκο αυτό ίσως να μην γευτείς ποτέ το μέλι ενός παθιασμένου και αληθινού έρωτα.

 

Ό,τι είπα για τους αναλυτικούς φιλοσόφους, ισχύει εντέλει και για κάθε μορφή πλατωνισμού.

Με άλλο τρόπο, αλλά η ουσία είναι ίδια, εφόσον αν και οι πλατωνικοί είναι βυθισμένοι μέσα στις ερωτικές ταυτολογίες (δεν τις ελέγχουν ή δεν θέλουν να τις ελέγχουν όπως οι αναλυτικοί φιλόσοφοι), είναι αυτοί που -δια μέσω τού θεμελιώδους έργου τού «πατρός» τους Πλάτωνα «Συμπόσιο»- «ξεκίνησαν» την αποβολή τού έρωτα ως μέγιστου Γένους (τής σκέψης, και τής ζωής) αλλά και την ιεραρχική υπαγωγή του στα άλλα μέγιστα Γένη, τα οποία είναι αμιγώς νοητικά και νοητικο-γλωσσικά.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

How can you be universal humanity

How can you be universal humanity if you do not accept with pleasure all the music of the world?
Tell me Descartes.

It is addressed to both right-wing, center and left-wing Descartes. 

 

 Ιωάννης Τζανάκος

 

Tosca, E lucevan le stelle, lyrics, με μετάφραση στα ελληνικά

Purcell - Here the deities approve - Andreas Scholl aria Z 339 - MilonaTV

The Cold Song - King Arthur (Henry Purcell)