Δεν με ενδιαφέρει..

 

Δεν με ενδιαφέρει το α-συνείδητο των φροϋδιστών.
Οι ανεπαίσθητες-ελάχιστες αντιλήψεις τού Λάιμπνιτς είναι κάτι άλλο, θαρρώ.

Η συνείδηση (και ως αντίληψη ακόμα) δεν έχει κάτι «από κάτω» της ενδιαφέρον για μένα.
Ποτέ δεν κοιμούνται μερικοί, ξενυχτάνε αιώνια.

Τι είναι αυτό που υπάρχει δια ενός στερητικού «α-» (και άλλα);
Ούτε καταλαβαίνω, ούτε και θέλω.

Αν υπάρχει συνέχεια και οντολογική ταυτότητα μεταξύ «προσκηνίου» και «παρασκηνίου» τής συνείδησης, προς τι το στερητικό «α-»;

Όλες οι συντελέσεις τής συνείδησης-αντίληψης αν τούτη είναι ενιαία με το (θεωρούμενο ως) α-συνείδητο, είναι «και» λίμπιντο-ενόρμηση. 

Η λίμπιντο-ενόρμηση, θεωρούμενη έτσι είναι κάτι άσχετο από την φροϋδική έννοια της.

 

Η σεξουαλικότητα είναι μια από τις πολλές στιγμές τής λίμπιντο-ενόρμησης, που επενδύεται συνέχεια από τις άλλες και τις επενδύει επίσης. 

Το γεγονός ότι ως στιγμή τής λίμπιντο-ενόρμησης εντοπίζεται (και) εκτός τής συνείδησης-αντίληψης είναι σημαντικό και δημιουργεί παράδοξα, αλλά μάλλον δεν είναι για φροϋδική «χόρταση». 

Το φροϋδικό συμπόσιο έχει γίνει πλέον ένα αχαλίνωτο φαγοπότι. 

Δεν θα συμμετάσχω ποτέ σε αυτό.

 

Από την στιγμή που η φροϋδική υπόθεση δεν έχει εδραιωθεί καθόλου σε εμπειρικές επιβεβαιώσεις ισχυρές, αλλά επίσης δεν προσφέρει θεραπείες των παθολογιών που εξετάζει (δεν κάνει μόνον αυτό βέβαια), έχω κάθε δικαίωμα να μην την αποδέχομαι, παραμένοντας εντός μιας κοινής επιστημονικής-επιστημολογικής γλώσσας.

 

Όπως καταλαβαίνετε, στο ταπεινό μυαλό μου δεν επιβιώνει ούτε η συμπαθέστερη σε με -κάποτε- (φροϋδική) έννοια τής μετουσίωσης.

 

Αν «όλα» «μετουσιώνουν» «όλα» στην σκέψη-αντίληψη, τότε προς τι να αφήσει κανείς την μετουσίωση ως αυτό αυτό που μετουσιώνει το «αρχέγονο» που μετουσιώνεται;

Ας πούμε ότι θα έφτιαχνες μιαν αυτόνομη προς την φροϋδική έννοια-λέξη έννοια μετουσίωσης. 

Δεν έχει αυτό το πιθανό εγχείρημα τύχη, εφόσον οι ειδικές έννοιες-λέξεις βαραίνουν από την χρήση τους από ισχυρές «σχολές»*, άρα:

Η ισοδύναμη μετουσίωση «όλων» από «όλα» σε αυτή την «επιφάνεια» δεν σου επιτρέπει να χρησιμοποιείς αυτή την έννοια, έτσι όπως έχει κατοχυρωθεί από την φροϋδική σχολή.

 

*

Ειδικές έννοιες-λέξεις όπως η «μετουσίωση» δεν μπορούν να αποκολληθούν από ένα συγκεκριμένο συντελεσμένο θεωρητικό σύστημα, ενώ γενικές «κενές» έννοιες όπως είναι η λίμπιντο-ενόρμηση μπορούν να αποκολληθούν από ένα συγκεκριμένο συντελεσμένο θεωρητικό σύστημα και να ανα-νοηματοδοτηθούν.

Ό,τι χτίζεται ως διαμεσολαβούσα (ειδική με αυτή την λειτουργική σημασία) έννοια-λέξη εντός ενός θεωρητικού συστήματος, δεν μπορεί «εύκολα» να αλλάξει χρήση και νόημα, ενώ οι γενικότερες έννοιες-λέξεις μπορούν να γίνουν αντικείμενο νέας χρήσης και να σημαίνουν άλλο νόημα, ακόμα κι αν αρχικά αποτελούν στοιχείο τού συστήματος αυτού ως «νεολογισμοί» (κι αυτές). 

 

 

 

Ιωάννης Τζανάκος