Η νέα διοίκηση τής ελληνικής δεξιάς και ευρύτερης ελληνικής καπιταλιστικής φιλελεύθερης ληστοσυμμορίας, και το παλιό «κακό ελληνικό δημόσιο».

Σχόλιο

Ιωάννης Τζανάκος

--

Καταρχάς ας παραθέσουμε ένα «στοιχείο» που επιβεβαιώνει, όχι νοσταλγικά, τον ισχυρισμό μας ότι η παλιότερη προ-νεοφιλελεύθερη προ ιδιωτικοποίησης ελληνική γραφειοκρατία ακολουθούσε ένα πιο αξιόπιστο και δοκιμασμένο στην πράξη σύστημα «δια διδασκαλίας» διαδοχής-παράδοσης-παραλαβής ενός κρίσιμου εργασιακού-παραγωγικού πόστου. 

Αυτή η παλιά γραφειοκρατία επιδείκνυε έναν στοιχειώδη ορθολογικό σεβασμό στην εργασιακή εμπειρία των εργαζόμενων, ενώ αυτό που την αντικατέστησε, μέσω τής κατσαπλιάδικης ελληνικής νεοφιλελεύθερης ληστοσυμμορίας (που είναι κυρίως η Δεξιά ΝΔ), ήταν ένα διαλυμένο παρασύστημα οργάνωσης των κρίσιμων εργασιακών-παραγωγικών πόστων, όπου οι παλιές κρατικιστικές και «παραδοσιακές» παθολογίες όπως το πελατειακό σύστημα γλειψίματος όχι μόνον περιορίστηκαν αλλά θέριεψαν.

 

Ιδού το «στοιχείο» με έναν μικρό πρόλογο μου στο Facebook:

Ιωάννης Τζανάκος

Δείτε όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται στη συνέντευξη τού παλαιού τύπου υπαλλήλου, και πιο συγκεκριμένα δείτε πως γίνονταν παλιά, στο παλιό συκοφαντημένο δημόσιο, η ανάληψη μιας θέσης βαριάς ευθύνης, σε αντίθεση με την σημερινή μορφή αυτής τής κρίσιμης διαδικασίας.

Δεν θέλω, ακόμα, να ανοίξουμε τη συζήτηση για το τι γίνεται ακριβώς σε αυτά τα συγκεκριμένα ζήτηματα (ανάληψη κρίσιμων θέσεων, ασφάλεια, τεχνικοί και μη τεχνικοί όροι σε όλη την διεργασία), σε άλλες, αναπτυγμένες, καπιταλιστικές χώρες, όταν υπάρχει νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση μέσω εκτεταμένων ιδιωτικοποίησεων δημοσίων υποδομών, αλλά για ένα πράγμα πλέον είμαι σίγουρος:

Η ελληνική δεξιά είναι μια λούμπεν ληστρική κατσαπλιάδικη εκδοχή τού αστικού (νεο-)φιλελευθερισμού.

Ήδη ο νεοφιλελευθερισμός περιέχει τέτοια δομικά στοιχεία ληστρικής υπόστασης και όταν εφαρμόζεται ως νεοκαπιταλιστικό δόγμα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες (η συζήτηση που δεν μπορούμε να ανοίξουμε ακόμα, όπως προείπαμε), σε χώρες όμως όπως η Ελλάδα αυτά τα στοιχεία φτάνουν στο maximum.

Ένα από τα στοιχεία που φανερώνουν την κατσαπλιάδικη υπόσταση τής ελληνικής δεξιάς, και τού ελληνικού αστικού φιλελευθερισμού, είναι ο χυδαίος βιαστικός περιφρονητικός και εντέλει καταστροφικός τρόπος με τον οποίο η εν λόγω δεξιά ληστοσυμμορία διέλυσε όλες τις παλιές διαδικασίες διδασκαλίας-διαδοχής, παράδοσης-παραλαβής (επί) κρίσιμων θέσεων, όχι για να τις αντικαταστήσει με νέες αποτελεσματικές μεθόδους (σε αυτή την πτυχή τής διαδικασίας) αλλά για να τις αντικαταστήσει με το περισσότερο βύσμα με την περισσότερη ευνοιοκρατία, με μια ξεφτίλα δηλαδή.

 

in.gr / Tέμπη: «Ήταν σε σύγχυση ο σταθμάρχης, δεν ήξερε τι έβλεπε ...

''..Τέμπη: «Ήταν σε σύγχυση ο σταθμάρχης, δεν ήξερε τι έβλεπε από την απειρία του»

Νέα στοιχεία αποκαλύπτουν την απειρία του σταθμάρχη και την αλληλουχία λαθών που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα

Λίγες ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, το οποίο στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 57 ανθρώπων,ολοένα και περισσότερα στοιχεία έρχονται στο «φως» και αποκαλύπτουν την ακαταλληλότητα του συγκεκριμένου σταθμάρχη στον σταθμό Λαρίσης.

Ο εκπαιδευτής μηχανοδηγών, Νίκος Τσουρίδης μίλησε σχετικά με τα νέα στοιχεία, στο Mega, τονίζοντας για πολλοστή φορά πως ο «συγκεκριμένος σταθμάρχης δεν θα έπρεπε να έχει πατήσει το πόδι του καθόλου στον σταθμό αυτόν».

«Τα βίντεο τα είδα σήμερα το πρωί από την εκπομπή σας. Η παλινδρόμηση που έκανε η αμαξοστοιχία (στον σταθμό Λαρίσης) είναι γιατί είχε μπει σε λάθος γραμμή. Άκουσα τον σταθμάρχη, που ήταν τελείως άπειρος και δεν έπρεπε να είναι εκεί πέρα, να λέει ότι ‘φλασάρει το κλειδί’.

»Αυτό τι σημαίνει, ότι δε λειτουργούν οι αιχμές, δεν είναι σίγουρος ότι οι αιχμές δουλεύουν κανονικά και μπορεί να τις πάει δεξιά ή αριστερά. Αυτή η αλλαγή γίνεται ηλεκτρονικά μέσα από τον πίνακα  του σταθμού. Εάν υπάρχει βλάβη, πάει κάποιος και το σταθεροποιεί ή στέλνει τον κλειδούχο με το σύστημα ασφάλειας πάει και το αποσυνδέει και το γυρίζει χειροκίνητα», είπε ο κ. Τσουρίδης.

«Δεν ήξερε τι του γινόταν από την απειρία του»

«Αυτός ήταν σε σύγχυση ο άνθρωπος, ήταν στον σταθμό έβλεπε την κονσόλα και δεν ήξερε τι του γινόταν από την απειρία του. Είχε τύχει και το άλλο το συμβάν νωρίτερα και είχε πελαγώσει. Ό,τι και να έβλεπε εκείνη τη στιγμή στον πίνακα, νόμιζε ότι καλώς το έχει κάνει. δεν λειτουργούσε το μυαλό του.

»Ο συγκεκριμένος σταθμάρχης δεν θα έπρεπε να έχει πατήσει το πόδι του καθόλου στον σταθμό αυτόν, για να κάνει οποιαδήποτε υπηρεσία υπευθύνου. 

Οι παλιοί σταθμάρχες που είχαμε συνεργαστεί, δεν πάταγαν το πόδι τους στην Λάρισα εάν δεν είχαν προϋπηρεσία 4-5 χρόνια, για να αναλάβουμε καθήκοντα υπευθύνου. 

Στις βάρδιες πρέπει να είναι οπωσδήποτε δύο» εξήγησε ο κ. Τσουρίδης.

Μάλιστα, αποκάλυψε πως παλιότερα στη βάρδια ήταν τέσσερα άτομα...''

 

Όχι νοσταλγία, αλλά ορθός Λόγος και αρετή.

Ένας φίλος προσδιόρισε την σύγκριση παλιάς και νέας γραφειοκρατίας (στην ελληνική επικράτεια) που έκανα, ως νοσταλγική, και όρισε αυτήν την αίσθηση του με βάση την λογική των σταδίων τού καπιταλισμού κ.λπ.

Ευχαριστώ τον φίλο για τον ορισμό του, διότι μου δίνει άλλη μια ευκαιρία να πω αυτό που θέλω να πω για το συγκεκριμένο θέμα, σε ένα πλαίσιο όμως το οποίο δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τις νοσταλγικές απεικονίσεις του. 

Η εργαλειοθήκη M.Weber σε δράση, σε λίγη ώρα.

Ιωάννης Τζανάκος

Ο Σταθμάρχης και οι λούμπεν φιλελεύθεροι τής ελληνικής επικράτειας.

Κρίση στην ελληνική κοινωνία τού θεάματος. 

Οι σοβαροί, τάχα μου, δημοσιογράφοι τού επικοινωνιακού μηχανισμού τού Μητσοτάκη επιτίθενται στους διασκεδαστές που έχουν αναλάβει εργολαβικά (από μόνοι τους;) την έκφραση τού διαβόητου λαϊκού αισθήματος. 

Την ίδια στιγμή το παιχνίδι τής κατευθυνόμενης δικαιοσύνης, εξοργίζει.

Ανακριτικό υλικό που υποτίθεται ότι είναι απόρρητο βγαίνει στις καθεστωτικές εφημερίδες για να συμβάλει στην προπαγανδιστική εκστρατεία απόδοσης τής ευθύνης τού εγκλήματος κατά αποκλειστικότητα στον σταθμάρχη. 

Δεν είναι όμως ο σταθμάρχης ένας από τους κύριους υπεύθυνους; 

Είναι υπεύθυνος, χωρίς αμφιβολία, και αυτός και το ελεεινό σάπιο πελατειακό σύστημα τού ελληνικού δημόσιου τομέα, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλλε σαν ένας ακόμα μικρο-κρατικός καλικάντζαρος, ικανός να καταστρέψει τα πάντα δια τής ασχετοσύνης τής απάθειας και τού απίστευτου θράσους του να δέχεται να πάρει με βύσμα όποια θέση τού προταθεί, ακόμα και θέση χειρουργού θα έπαιρνε, αρκεί να πάρει έναν καλύτερο μισθό. 

Είναι όμως αυτός ο μοναδικός κύριος υπεύθυνος; 

Όχι, αν και δεν πρέπει να πάψουμε να αποδίδουμε τέτοιες ευθύνες και στα όποια αρμόδια πρόσωπα.

Οι από πάνω του; 

Είναι εγκληματικά υπεύθυνοι, δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. 

Όλη η ιεραρχία πάνω από αυτόν τον απίστευτο τύπο και επίσης όλη η ομάδα των παλιών στην υπηρεσία που τον χρησιμοποιούσαν για να παίρνουν άδειες. 

Δηλαδή, απίστευτο έτσι;

Για να πάρουν άδειες οι παλιοί, έβαζαν σε ένα κρίσιμο για την ζωή των ανθρώπων πόστο έναν άσχετο πρώην αχθοφόρο που είχε μεταταχθεί από το υπουργείο Παιδείας, με βύσμα προφανώς.

Αυτά να τα λέμε, και δεν είναι λεπτομέρειες που αφορούν μια δευτερεύουσα υπερδομή τού καπιταλισμού και τού αστικού κράτους.

Έχοντας λοιπόν κατανοήσει την κρίσιμη σημασία τής πειθαρχημένης και αυστηρής εργασιακής κουλτούρας για την ίδια την επιβίωση μιας κοινωνίας, έχοντας ξεκαθαρίσει ότι εγώ δεν θα παίξω στο εύκολο παιχνιδάκι τής αριστεράς και του αναρχισμού στην Ελλάδα που δεν θέτουν αυτό το ζήτημα στις σωστές του διαστάσεις, ρωτάω ωστόσο. 

Δεν είναι βασικός συνυπεύθυνος ο φιλελευθερισμός, ειδικά στην Ελλάδα που είναι λούμπεν, για τη διάλυση τού εργασιακού ήθους στον δήμοσιο τομέα; 

Και παλιά υπήρχε πελατειακό σύστημα, αλλά το δημόσιο λειτουργούσε καλύτερα. 

Αν θέλουν οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι να υπερτονίζουν τον ρόλο τής ατομικής ευθύνης ενός μικροκατσαπλια μικρο-κρατικού εγκληματία εγώ δεν θα παίξω το παιχνιδάκι τής δικαιολόγησης του, αυτό το παιχνιδάκι ας το παίξουν οι ατάλαντοι καλλιτέχναι τού αναρχοΣΥΡΙΖΑ χώρου. 

Αλλά δεν θα παίξω και το παιχνιδάκι των φιλελεύθερων, ειδικά στην Ελλάδα. 

Ο ένας εγκληματικός συντελεστής δεν αθωώνει τον άλλον. 

Η προπαγανδιστική επιχείρηση τής ελληνικής δεξιάς θα πέσει στο κενό. 

Έχει ήδη πέσει στο κενό.

Ιωάννης Τζανάκος 

Mitsotakis nation.

Η διαφημιστική καμπάνια τού Mitsotakis για την Ελλάδα ως ένα νέο start up nation, κατατάσσεται πλέον ως μια από τις πιο τραγικοκωμικές βαλκάνιες μεσανατολικές φάρσες που έχουν ακουστεί ever.

Ιωάννης Τζανάκος 

Το ακροδεξιό «νιάου νιάου βρε γατούλα» τής ΝΔ..

Ας μην αφήσουμε τη κυβέρνηση αυτή σε χλωρό κλαρί, ούτε λεπτό πλέον, αλλά ας δούμε ταυτόχρονα και την ευρύτερη κοινωνικοανθρωπολογική διάσταση τής τραγωδίας στα Τέμπη.

Σε αυτό με παρακινεί μια παράλληλη συζήτηση που έχω με τον Νίκο και τον Βάγγο, δύο φίλους που δεν θέλω να βγάλω στα μανταλάκια (για αυτό δεν λέω το πλήρες διαδικτυακό όνομα), με τους οποίους βρίσκομαι σε μια διαρκή συμφωνία διαφωνία, για τους ίδιους λόγους αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους αν και επίσης σε μερικά συμφωνούν και σε μερικά σίγουρα διαφωνούν.

Το μυαλό μου έχει γίνει πάλι τροχονόμος.

Ελπίζω να μη πάρει πολύ αέρα και χάσουμε τη διαδρομή.

Λοιπόν.

Τόνισα εμφατικά το ζήτημα εφαρμογής σύγχρονης τεχνικής έλεγχου κ.λπ.

Επίσης τόνισα την ευθύνη τής συγκεκριμένης Δεξιάς κυβέρνησης, αλλά και τού ΣΥΡΙΖΑ για την μη τήρηση κανενός πρωτοκόλλου ασφαλείας και σε αυτό τον κλάδο παραγωγής, διότι είναι κλάδος παράγωγης κι αυτός, και μάλιστα σύμφωνα με την πιο σκληρή μαρξιστική οικονομική θεωρία είναι κλάδος όπου υπάρχει παραγωγικό και όχι εμπορικό κεφάλαιο (μη καπιταλιστικά παραγωγικό κεφάλαιο). 

Επιπλέον τίθεται ζήτημα ανθρώπινης ουσίας, διότι δεν υπάρχει σε αυτό τον κλάδο απλά μεταφορά προϊόντων κ.λπ διακυβεύονται με κρίσιμο τρόπο πολλές ανθρώπινες ζωές.

Τόνισα ότι η αποκάλυψη από τον Ραγκούση τού ΣΥΡΙΖΑ ότι το σύστημα τηλεδιοίκησης εγκαταλείφθηκε από την δεξιά διοίκηση έριξε ένα παραπάνω βάρος στην ευθύνη τής δεξιάς διοίκησης, αλλά αυτό, παρά ίσως τις ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να ελαφρύνει παρά πολύ τις ευθύνες και του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα τής ασφάλειας.

Τόνισα αρχικά ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης στρατηγικών υποδομών, ως διαδικασία αλλά και ως αποτέλεσμα, περιέχει κινδύνους για το δημόσιο κοινό αγαθό και τα ξεχωριστά άτομα, που δεν περιορίζονται στο ζήτημα διαχείρισης ή ασφαλείας, και αυτό δεν αθωώνει βέβαια τον κρατισμό σε όλες τίς εκδοχές του, ούτε όμως τον υπερβαίνει, οδηγώντας μας στην διαπίστωση μιας κοινής αδυναμίας κρατισμού φιλελευθερισμού, όταν μιλάμε για αυτό που ο αείμνηστος Σάκης Καράγιωργας ονόμαζε, ακολουθώντας την σοσιαλδημοκρατική αλλά και ευρύτερη επιστημονική παράδοση τής εποχής του, αδιαίρετο αγαθό.

Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν αναλαμβάνουν να φτιάξουν δίκτυα σε βαριές στρατηγικές υποδομές, δεν μπορούν να αντέξουν ένα τέτοιο κόστος που προϋποθέτει μια μορφή εγγενούς ελλείμματος, για να το πω έτσι, είναι δηλαδή υποδομές που για να γίνουν χρειάζεται μεγάλο κομπόδεμα για να ξοδευτεί χωρίς κερδοσκοπικό όφελος για δεκαετίες, αυτό το κάνει το δημόσιο ή πιο στενά, συνήθως, το κράτος, και έπειτα, αυτές οι εταιρίες κάθονται ούτως ειπείν πάνω σε αυτές τις υποδομές βγάζοντας κέρδος, το οποίο όμως είναι επί τής ουσίας ένα επιδοτούμενο από το κράτος και τους φορολογούμενους πολίτες (συνήθως φτωχούς πολίτες) κέρδος.

Αυτό το πράγμα είναι ο νεοφιλελευθερισμός σε λίγα λόγια, και αυτό το πράγμα, το ακολουθούν πιστά όχι μόνον οι δυτικοί καπιταλιστές αλλά και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι αλλά και οι Ιρανοί καπιταλιστές, με τον δικό τους πιο κρατικοκαπιταλιστικό τρόπο, αλλά αυτό το πράγμα γενικά είναι ένα σκάφος που βυθίζεται και απειλεί να πάρει μαζί του όλη την παγκοσμιοποίηση με τα καλά και τα κακά της και βέβαια όλη την παγκόσμια οικονομία και στο τέλος όλη την ανθρωπότητα.

Γιατί αυτό το ψεύτικο πράγμα να πρέπει να έχει ακόμα το νερό, τα τρένα, το οδικό δίκτυο, το ρεύμα στα χέρια του;

Ξεκινάμε από αυτό το ερώτημα, και εκεί χωρίζουν πολλοί δρόμοι μας. Προτού φτάσουμε στο ζήτημα καπιταλισμός ή εργατική δημοκρατία; ας απαντήσει ο καθένας σε αυτό το ερώτημα. 

Η δική μου απάντηση είναι ότι αυτό το πράγμα δεν έχει μέλλον, ακόμα κι αν ο καπιταλισμός συνεχίσει να υπάρχει για πολύ καιρό ακόμα.

Πάμε τώρα στο κράτος-δημόσιο λείψανο που ο νεοφιλελευθερισμός έχει αφήσει να υπάρχει ακόμα, στις στρατηγικές υποδομές. 

Εκεί το κράτος έχει κρατήσει την μερική αρμοδιότητά του, και για να το πω λαϊκά πρέπει να το κάνει αυτό προς όφελος των ιδιωτών παίζοντας τον ρόλο του ανίσχυρου κορόιδου, που συνεχίζει να τρώει τις βρισιές τής νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας του κάθε Άδωνη ή Βορίδη ή των σκύλων τού ΣΚΑΪ.

Είναι αυτό το κράτος εκεί ένα αξιόπιστο κράτος; 

Όχι. Ήταν ποτέ; Προτού δηλαδή υπάρξει η ιδιωτικοποίηση; Περισσότερο από ό,τι πριν την ιδιωτικοποίηση. 

Πριν την ιδιωτικοποίηση υπήρχε σε πολλούς παραγωγικούς κλάδους τού δημοσίου ή κράτους μεγάλη διαφθορά, υπήρχε αδιανόητη γραφειοκρατία, πελατειακό σύστημα, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε μια βαθιά ριζωμένη κουλτούρας υπηρεσιακότητας, την οποία η ιδιωτικοποίηση την ξερίζωσε.

(συνεχίζεται).

 

Συνεχίζοντας λοιπόν την σύντομη και μη επαρκή επιστημονικώς περιήγηση μας στο ειδικό κοινωνικοανθρωπολογικό «τοπίο» τού δημοσίου γενικά, και τού ελληνικού δημοσίου ειδικότερα, όπως αυτό δομείται μετά από την νεοφιλελεύθερη «μεταρρύθμιση», ας δούμε το μέτρο τής πραγματικής ευθύνης τού προσωπικού του, όταν αυτό όντως λειτουργεί ως ένας ακόμα διαλυτικός αποσυνθετικός παράγοντας.

Σε χώρες χωρίς ισχυρή νεωτερική κουλτούρα δεν υπήρξε ποτέ έλλειψη αυτής τής διαλυτικής αποσυνθετικής κατάστασης μέσα στις κρατικές υπηρεσίες. Ξεκινάμε με αυτό το δεδομένο.

Υπάρχουν πολλές παράμετροι αυτής τής μη-ιδιάζουσας πραγματικότητας που περιλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος όλου τού πλανήτη, επομένως δεν έχει νόημα να παραθέσουμε εδώ ό,τι μπορούμε να παραθέσουμε, παρά μόνον να θυμόμαστε ότι μιλάμε για μια κατάσταση που δεν αφορά την Φαιδρά Πορτοκαλέα και μόνον.

Αντί να στρέφουμε τα βέλη μας προς αυτήν την κάπως ασαφή πολιτισμιολογική, θα έλεγα «βεμπεριανά» οριζόμενη διαίρεση τού κόσμου, θα έλεγα πως θα ήταν φρόνιμο να ξεκινήσουμε με την «γνωστική αποδοχή» τού ντόπιου σημείου εκκίνησης της, το οποίο πριν την νεοφιλελεύθερη αξίωση αλλαγής του ήταν δομημένο σε ένα σχετικά ισορροπημένο «γραφειοκρατικό σώμα» με όλες του τις παθογένειες τις προερχόμενες γενικά από τον «κρατισμό» αλλά και από τον ειδικό «κρατισμό» που υπάρχει ως μη-ιδιάζουσα απάντηση οιονεί μη-ολοκληρωμένων νεωτερικών κοινωνιών στην ραγδαία νεωτερικότητα.

Αυτό όμως το «γραφειοκρατικό σώμα» λειτουργούσε ωστόσο και θετικά, υπήρχε άρα στο ελληνικό δημόσιο, όπως είπα πριν, μια γραφειοκρατική επάρκεια, μια υπηρεσιακή συνέχεια, ένα κάποιο υπηρεσιακό ήθος, το οποίο εκφράζονταν ακόμα και στο επίπεδο των άμεσων συμπεριφορικών εκφράσεων.

Αυτό το ήθος δεν το κράτησε ο βαλκάνιος νεοφιλελευθερισμός των νεοκατσαπλιάδων τής ΝΔ, το διέλυσε χωρίς κανέναν δισταγμό και το έριξε στην πυρά τού υποτιθέμενου γραφειοκρατικού παρελθόντος, παρουσιάζοντας την πρακτική της ως μια καινοτόμα πρακτική χωρίς τα βαρίδια τού παρελθόντος.

Να αστειευτώ λίγο, χρησιμοποιώντας ένα κινηματογραφικό παράδειγμα:

Η ΝΔ είναι σαν το Σακκελάριο και την Βουγιουκλάκη στο «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο».

Διαλύεται ο ρόλος τού άτεγκτου καθηγητή Φιλολογίας που ακολουθεί τα παλιά ιεραρχικά μοτίβα παράδοσης και μάθησης για να έρθει το ακροδεξιό «νιάου νιάου βρε γατούλα» που ούτε αυτό δεν κάνει που έκανε παλιά ο καθηγητής αυτός, ούτε τίποτα, μόνο αέρας κοπανιστός και ένα ξεπούλημα μπιρ παρά.

Ας φανταστούμε αυτόν τον καθηγητή λίγο περισσότερο μεσανατολικά, ας πούμε χρησιμοποιώντας την φαντασία μας ότι δεν δίδασκε Ιλιάδα ή Οδύσσεια αλλά αποσπάσματα από το Κοράνι σε μια ομοσπονδία μεσανατολικών φυλών.

Τι κάνει η ΝΔ; Παίρνει μια τέτοια ομοσπονδία φυλών τής κοινωνίας και τού πελατειακού κράτους, και αφού υπόσχεται «εκσυγχρονισμόν» τα πουλάει όλα (μαζί με τον Σύριζα), και ρίχνει το παράγγελμα μιας αέρα πατέρα ιδιωτικοποίησης, σε όλα, ενόσω παρεμπιπτόντως μοιράζει τα ιμάτια τού κράτους σε ξένες πολυεθνικές, Πιερρακάκη πες αλεύρι, ο Γκέητς σε γυρεύει, αλλά και σε ντόπιους μεγαλοφυλάρχους κατσαπλιάδες κατασκευαστές και ενίοτε πλοιοκτήτες ημι-λαθρεμπορικών που σπάνε εδώ και δεκαετίες όλα τα εμπάργκο που έχουν τεθεί από την Δύση.

Ναι, ξέρω, ο σταθμάρχης φταίει και αυτός, ήταν βύσμα χύμα στο κύμα, και αυτός ο λαός ήταν και είναι επιφανειακά μοντέρνος. Σώπα.

Καλώς ήρθατε στην βαθιά μέση ανατολή, αλλά μη αυταπατάσθαι, και ο Άδωνης εντός αυτής πάντα Βεδουίνος ήτανε.

Κάποτε υπήρχε σε αυτόν τον τόπο και ένας καλός συντηρητικός δημόσιος υπάλληλος, ένας μίζερος σταθμάρχης, ή ένας τμηματάρχης β', και ένας στρυφνός φιλόλογος, και τον διαλύσατε κι αυτόν.

Τώρα φάτε Άδωνη, Σκέρτσο και στο βάθος...Σύριζα..

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

Τα πλυντήρια εγκλημάτων της ΝΔ και τού ΣΥΡΙΖΑ, θα πάψουν να λειτουργούν.

Ο Ραγκούσης μπάρμπα Μυτούσης τού ΣΥΡΙΖΑ, στοιχειοθετησε την επιπρόσθετη ευθύνη τής δεξιάς διοίκησης στο έγκλημα των Τεμπών, αποκαλύπτοντας ότι το ήδη σε λειτουργία σύστημα τηλεδιοίκησης τής σιδηροδρομικής κυκλοφορίας τέθηκε εκτός λειτουργίας λόγω βλάβης και δεν αποκαταστάθηκε κατά την διάρκεια τής δεξιάς διοίκησης τής χώρας.

Ο Ραγκούσης μπάρμπα Μυτούσης έχει δίκιο όσον αφορά την μεγαλύτερη ευθύνη τής Δεξιάς στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά η ευθύνη τού κόμματος του, τού ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την μη υλοποίηση τού σύγχρονου τεχνικού συστήματος ελέγχου και ασφάλειας τής κυκλοφορίας των τρένων, παραμένει ακέραια.

ΝΔ πρώτη σε σειρά εγκληματική ευθύνη στο πεδίο τού εγκλήματος των Τεμπών, ΣΥΡΙΖΑ δεύτερη σε σειρά εγκληματική ευθύνη στο ίδιο πεδίο εγκληματικότητας (με ελαφρυντικά μεν αλλά το έγκλημα παραμένει έγκλημα).

Στον ευρύτερο απολογισμό που περιέχει και άλλα εγκλήματα, η Δεξιά ΝΔ και ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ, είναι από κοινού εγκληματίες, επί το ίσον.

Δεν ξεπλένουμε κανέναν εγκληματία.

Τα πλυντήρια εγκλημάτων τής ΝΔ και τού ΣΥΡΙΖΑ θα τα μπλοκάρουμε, αλλιώς είμαστε άξιοι τής τύχης μας.

 Ιωάννης Τζανάκος 

Προφανές και αποδεδειγμένο. Είναι εγκληματίες.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02hcLVeeBKxjx4EmmiVRb9QA2N3VBeAdndDbihKB9jnCsPmGHXoLqJnUXX65Ep1hMMl&id=100002729622578

Κέντρα ελέγχου με European Rail Traffic Management System (ERTMS -ETCS) σε Βρετανία και Ιρλανδία… Αντίστοιχα σε Χονγκ Κονγκ και Μαλαισία… 

Δεν εξαρτάται από σταθμάρχη, τα φωτοκύτταρα στις γραμμές δίνουν σήμα στο κέντρο ελεγχου και κάθε μετωπική σύγκρουση είναι ΑΔΥΝΑΤΗ… 

Είναι πλέον υποχρεωτική τεχνολογία στις χώρες ΕΕ και την παρέχουν παγκόσμιοι κολοσσοί (Bombardier, Alstom κλπ.). Κάποτε εργάστηκα σε έναν εξ αυτών, πολύ συνθέτη τεχνολογία… 

Τι δουλειά έχουν οι πεθεροί και οι πέντε τραμπάκουλες «επιχειρηματίες» εκεί στους οποίους δίνουν τα έργα των 15 δισεκατομμυρίων οι υπουργάρες; Να βάζουν ξύλα στις γραμμές ή κάρβουνο;  Όχι άλλο κάρβουνο ρε απατεώνες!