Ο Σταθμάρχης και οι λούμπεν φιλελεύθεροι τής ελληνικής επικράτειας.

Κρίση στην ελληνική κοινωνία τού θεάματος. 

Οι σοβαροί, τάχα μου, δημοσιογράφοι τού επικοινωνιακού μηχανισμού τού Μητσοτάκη επιτίθενται στους διασκεδαστές που έχουν αναλάβει εργολαβικά (από μόνοι τους;) την έκφραση τού διαβόητου λαϊκού αισθήματος. 

Την ίδια στιγμή το παιχνίδι τής κατευθυνόμενης δικαιοσύνης, εξοργίζει.

Ανακριτικό υλικό που υποτίθεται ότι είναι απόρρητο βγαίνει στις καθεστωτικές εφημερίδες για να συμβάλει στην προπαγανδιστική εκστρατεία απόδοσης τής ευθύνης τού εγκλήματος κατά αποκλειστικότητα στον σταθμάρχη. 

Δεν είναι όμως ο σταθμάρχης ένας από τους κύριους υπεύθυνους; 

Είναι υπεύθυνος, χωρίς αμφιβολία, και αυτός και το ελεεινό σάπιο πελατειακό σύστημα τού ελληνικού δημόσιου τομέα, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλλε σαν ένας ακόμα μικρο-κρατικός καλικάντζαρος, ικανός να καταστρέψει τα πάντα δια τής ασχετοσύνης τής απάθειας και τού απίστευτου θράσους του να δέχεται να πάρει με βύσμα όποια θέση τού προταθεί, ακόμα και θέση χειρουργού θα έπαιρνε, αρκεί να πάρει έναν καλύτερο μισθό. 

Είναι όμως αυτός ο μοναδικός κύριος υπεύθυνος; 

Όχι, αν και δεν πρέπει να πάψουμε να αποδίδουμε τέτοιες ευθύνες και στα όποια αρμόδια πρόσωπα.

Οι από πάνω του; 

Είναι εγκληματικά υπεύθυνοι, δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. 

Όλη η ιεραρχία πάνω από αυτόν τον απίστευτο τύπο και επίσης όλη η ομάδα των παλιών στην υπηρεσία που τον χρησιμοποιούσαν για να παίρνουν άδειες. 

Δηλαδή, απίστευτο έτσι;

Για να πάρουν άδειες οι παλιοί, έβαζαν σε ένα κρίσιμο για την ζωή των ανθρώπων πόστο έναν άσχετο πρώην αχθοφόρο που είχε μεταταχθεί από το υπουργείο Παιδείας, με βύσμα προφανώς.

Αυτά να τα λέμε, και δεν είναι λεπτομέρειες που αφορούν μια δευτερεύουσα υπερδομή τού καπιταλισμού και τού αστικού κράτους.

Έχοντας λοιπόν κατανοήσει την κρίσιμη σημασία τής πειθαρχημένης και αυστηρής εργασιακής κουλτούρας για την ίδια την επιβίωση μιας κοινωνίας, έχοντας ξεκαθαρίσει ότι εγώ δεν θα παίξω στο εύκολο παιχνιδάκι τής αριστεράς και του αναρχισμού στην Ελλάδα που δεν θέτουν αυτό το ζήτημα στις σωστές του διαστάσεις, ρωτάω ωστόσο. 

Δεν είναι βασικός συνυπεύθυνος ο φιλελευθερισμός, ειδικά στην Ελλάδα που είναι λούμπεν, για τη διάλυση τού εργασιακού ήθους στον δήμοσιο τομέα; 

Και παλιά υπήρχε πελατειακό σύστημα, αλλά το δημόσιο λειτουργούσε καλύτερα. 

Αν θέλουν οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι να υπερτονίζουν τον ρόλο τής ατομικής ευθύνης ενός μικροκατσαπλια μικρο-κρατικού εγκληματία εγώ δεν θα παίξω το παιχνιδάκι τής δικαιολόγησης του, αυτό το παιχνιδάκι ας το παίξουν οι ατάλαντοι καλλιτέχναι τού αναρχοΣΥΡΙΖΑ χώρου. 

Αλλά δεν θα παίξω και το παιχνιδάκι των φιλελεύθερων, ειδικά στην Ελλάδα. 

Ο ένας εγκληματικός συντελεστής δεν αθωώνει τον άλλον. 

Η προπαγανδιστική επιχείρηση τής ελληνικής δεξιάς θα πέσει στο κενό. 

Έχει ήδη πέσει στο κενό.

Ιωάννης Τζανάκος