Reseno

Hunermendên NÇM - Agirê Newrozê

Μήπως είσαι αντισημίτης, ακροδεξιέ «υπερασπιστή» τής Ουκρανίας;

Απορία

Ιωάννης Τζανάκος

--

Μήπως είσαι αντισημίτης, ακροδεξιέ «υπερασπιστή» τής Ουκρανίας;

Ρωτώ, απορώ, υποθέτω.

Ο μύθος περί τού μαρξισμού ως «εβραϊκής προέλευσης» βρωμάει αντισημιτισμό από χιλιόμετρα..

 

Δεύτερο φάουλ τού Δημήτρη Τριανταφυλλίδη.

--

1ο φάουλ, μετέφερε ως «κάτι καλό», χωρίς αιδώ, σε περίληψη, το περιεχόμενο του βιβλίου ενός πρώην κομμουνιστή Ναζιστή, τού Άλμπρεχτ [Αυτοκαθορισμός : Όταν οι «φιλελεύθεροι» τής ελληνικής κεντροδεξιάς .], και 2ο φάουλ, μίλησε για τον μαρξισμό ως άμεσα επηρεασμένο από τον «εβραϊσμό» όπως μιλάνε οι πιο ακροδεξιοί των ακροδεξιών, στα όρια τού φασισμού-ναζισμού ή εντός του.

Να τον έχουν και να τον χαίρονται εκεί στο Liberal.

Αυτοί οι άνθρωποι σαν και τού λόγου του δεν βοηθάνε την Ουκρανία, την συκοφαντούν.

 

 

 

 

So, high-risk ''adventurist'' capital isn't really adventurist capital.

A ''respected executive'' of JP Morgan expressed his displeasure that the damage to the bankrupt Swiss bank was suffered by the risk-taking "investors" of the 8% interest rate and not by the bank's conservative shareholders.

What audacity by the US-based ''adventurist'' Capital !!, feeling "betrayed" that his fellow ''adventurers'' suffered what they supposedly accept that is the possible result of the substance of high-risk Capital.

Either you have a risk or you don't have, oh ''adventurer'', what are you complaining about?

So, high-risk ''adventurist'' Capital isn't really adventurist Capital, since it's also based on a strange and veiled state capitalism.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Depeche Mode - Never Let Me Down Again

Speak out now against the hypocrisy of the West, fools.

Schematically: the neo-totalitarian regime of China, has "united" under its crown and through an agreement (which looks like a truce) based on contemporaneous but also strategic elements, the theocratic regimes of Saudi Arabia and Iran.

Apart from the various direct economic and politico-military aspects of this agreement (it has been heard, for example, that Saudi Arabia will abandon the Sunni jihadist rebels in eastern Iran in Balochistan, and in southwestern Iran, and Tehran will abandon the Houthis in Yemen), beyond all that, then, Beijing touched the "sensitivities" of these regimes about the influence of what all these Eastern totalitarians call "Western ideas", essentially preaching, in a more credible way than Putin and Russia, ideological war not only against Western bourgeois liberalism but also against any idea of freedom that could have neo-left feminist and authentic socialist revolutionary characteristics.

I say this to the Iranian and Kurdish comrades who are still sleeping in an anti-Western usually Marxist-Leninist deep slumber.

I tell them once more, it is not the imperialist West nor Israel, their worst enemy, but the harlequins (proxies of China) of Moscow and above all the Chinese neo-totalitarians themselves.

They are behind the real unification of Eastern neo-patriarchal neo-fascism, they will arm and financially depend the theocratic regime, they will cover Iran with the truly advanced compared to Russia modern technical capabilities to suppress and control the Iranian and Kurdish people.

Also, the argument put forward by the anti-Westerners, in the form of a question: ''why Saudi Arabia is not the object of criticism of the West in relation to its theocratic fascism and only Iran is?''

is invalidated, since the real hypocrisy of the West, also in this matter, is less dangerous than the sincerity and absolute position of the Chinese (and their Russian farts) that both regimes have the right to strengthen their "non-Western cultural singularity" who are supposed to have, as the "right" to go on killing ''their'' own citizens and also killing "their" working classes, "their" feminists, etc.

This is the totally self-consistent, compared to the hypocritical Western, neo-Oriental fascist world, which China with its hammers and sickles and worship of Marx, promises to the people of Iran and Saudi Arabia.

Speak out now against the hypocrisy of the West, fools.

I assure you, you will miss this hypocricy.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

The real proxy war, μαλάκα Π.Παπακωνσταντίνου..

The real proxy war, as it really is and not as various far-right or far-left (and some anarchist) idiots believe or "believe":

Totalitarianist China's War against the West on the soil of the hapless Ukraine, via a drunkenly failed semi-Western proxy imperialism (the Russian post-Stalinist fascists with a vodka in hand in front of a dial with buttons for the their nuclear weapons).

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Don't be fooled, the Russian imperialists are also Western rapists.

Don't be fooled, the Russian imperialists are also Western rapists. 

Russia as a non-Western country, the most short-term Joke.
Russia wants to replace the West-West with a Eurasian colony of China, but "itself" imagines that this Eurasian colony will be the ''new dominant West'' that will be cleansed through its Orthodox-Christian far-right puritanic Russian-shits.
The Chinese totalitarians, the real dangerous eastern fascist have instrumentalized these delusional bankrupt Russian imperialists-for-fun and intend to take a mediating role in the war.
This war is indeed a proxy war, where the crazy Russian proxy, a child of the West gone mad drinking orthodox Christian vodka, plays the role of the self-destructive half-western rapist fool, who believes that the (rest of the) West as will raped by him, will become the his far-right post-Stalinist bride.
Get this bastard out of the game at long last, he's also both boring and annoying with his ugliness.

 

Post-pre-Christian situation.

I was born before the cauldrons of hell and I don't intend to get out from there unless we all get out at the same time.

Otherwise, I'll be waiting for you there at the same time.

Let's slang.

I want to meet you, western hypocrite, in the cauldron of categorical imperative.

Yeahh, I will be there, at the same time.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

Lizard Sound Sessions - Takım

ΟΤΑΝ Μ'ΕΓΕΝΝΑΣ ΜΑΝΑ ΜΟΥ-ΤΑΚΙΜ-ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ

Προς σταλινικούς ψευδολόγους..

Προς σταλινικούς ψευδολόγους και αυτοεξαπατημένους που εξαπατάνε κάποιους άλλους με το Ψεύδος τους και στο τέλος πέφτουν θύματα τού Ψεύδους που αντανακλά ψευδώς το δικό τους Ψεύδος.

--

Εξαπατηθήκατε από το ψευδές ομοίωμα κομμουνισμού, ήταν τελικά αναπόφευκτο να εξαπατηθείτε από το ψευδές ομοίωμα [Πούτιν] αυτού τού ψευδούς ομοιώματος.

Όταν έχεις παρασυρθεί στην άβυσσο ενός μεγάλου ψεύδους δεν είναι δύσκολο, κάθε άλλο, αλλά μάλλον αναπόφευκτο να παρασυρθείς από ένα άλλο ομοίωμα που είναι ψευδής ομοίωση τού πρώτου ψευδούς ομοιώματος που σε παρέσυρε αρχικά.

Μέσα στην άβυσσο των Ψευδών σας το ένα Ψεύδος ψεύδεται ακόμα και για τα άλλα Ψεύδη.

Η ζωή σας είναι βυθισμένη σε μια άβυσσο αλλεπάλληλων και αλληλοψευδόμενων μεταξύ τους Ψευδών.

 

Άιντε Μαλάκα, Σάββας Μιχαήλ κατάντησες.

 

To Stalinist liars and selfdeceivers who deceive others with their Lie and in the end fall victim to the Lie that falsely reflects their own Lie.
--
Deceived by the false image of Communism, it was ultimately inevitable that you should be deceived by the false image [Putin] of this false image.
When you have been lured into the abyss of a big lie it is not difficult, but rather inevitable to be lured by another dummy that is a false likeness of the first false dummy that lured you in the first place.
In the abyss of your Lies one Lie ''it sayin'' lie even for the other Lies.
Your life is plunged into an abyss of consecutive and mutually falsifying Lies.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

I am taking a class position urgently.

Λαμβάνω ταξική θέση επειγόντως.

Τασσόμαι υπέρ των συντρόφων Γάλλων στο ζήτημα τού χρονικού ορίου συνταξιοδότησης στα ήδη υπάρχοντα χρονικά όρια και πιο κάτω.

Είμαι υπέρ τής κρατικά συνταγματικά διασφαλισμένης συνταξιοδότησης και υπέρ τής κρατικής και δωρεάν φουλ κάλυψης στις παροχές υγείας.

Δεν φαντασιώνομαι ότι θα γίνει η νέα κομμούνα τού Παρισιού.

Προσπαθώ να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι όλα αυτά που γίνονται, εκτός από τα όντως θετικά στοιχεία που περικλείουν θα έχουν σαν πιθανό αποτέλεσμα να εκλεγεί στο μέλλον πρόεδρος τής Γαλλίας η Ζωή Κωνσταντοπούλου τής Γαλλίας, σε μια πιο αποβλακωμένη εκδοχή, ο Βλαξ πρώην φιλοΡώσος, πιο πρώην ακόμα τροτσκιστής ημιπαράφρων Μελανσόν.

Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή τής ταξικής πάλης από τους φτωχούς και καταφρονεμένους στον σύγχρονο κόσμο, ημιευφυείς στο από κάτω της, βλάκες στην κορυφή της. 

Αμήν.

 

I am taking a class position urgently.

I am in favor of the French comrades on the question of the retirement time limit at the already existing time limits and below.

I am in favor of state constitutionally guaranteed retirement and in favor of state and full coverage of health benefits.

I don't imagine that it will become the new Paris Commune.

I'm trying to come to terms with the fact that all that is being done, apart from the positive elements they contain, will likely result in the election of Zoe Konstantopoulou of France as president of France in the future, the former pro-Russian, former Trotskyist, half-insane, Melenchon.

What to we do? Such is the "class struggle life" of the poor and downtrodden in the modern world, semi-intelligent at the bottom, stupid at the top.

Amen..

 

Στο μεταξύ το χρονικό όριο συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι (με κάποιες εξαιρέσεις) τα 67 έτη.

Η πιθανή νίκη των Γάλλων εργατών και μικροαστών μας δίνει κάποιες ελπίδες, είμαστε υπέρ τους, αλλά την ίδια στιγμή νιώθουμε μια πικρή χαιρεκακία μαζί τους, γιατί γενικά εμείς τού Νότου είμαστε στον πάτο τού πραγματικού ενδιαφέροντος των ευρωπαϊκών εργατικών και μικροαστικών τάξεων σαν αμαρτωλοί ανατολικομεσογειακοί ηδονιστές και καλοπερασάκηδες, και μη μου πείτε ότι οι συντροφάρες Γάλλοι δεν έχουν τέτοιες προσλαμβάνουσες λιγουλάκι.

Στο μεταξύ, αν το αντιλήφθηκαν μερικοί, οι ακροδεξιοί τής Λεπέν σαμποτάρουν την αλλαγή των ορίων ηλικίας στην συνταξιοδότηση, οπότε έστω υποκριτικά ή τακτικίστικα σπάνε την νεοφιλελεύθερη θεμελίωση τής νέας ακροδεξιάς με έναν σοφτ εθνικοσοσιαλισμό.

Για αυτήν όμως την ανησυχητική εξέλιξη άμεσα συνυπεύθυνο είναι το λεγόμενο ακραίο κέντρο, όχι μόνον η λαϊκίστικη αριστερά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

I live in Alabama, which is called Greece, but in this Alabama, alligators claim to be left-wing, autonomous, or anarchist.

I live in Alabama, which is called Greece, but in this Alabama, alligators claim to be left-wing, autonomous, or anarchist.

 

 

 

KKE (Stalinists): ''With the people's money (Stalinists talk like National Socialists in Greece) they add fuel to the fire of war, they send weapons to Zelensky'' (they mean all the other parties in the Greek Parliament).

Far left, i.e. the main historical figure, Petros Papakonstantinou, who contributed to the split of the KKE from a "more left-wing point of view" in order to create the alliance of ex-Stalinist neo-Stalinists and Trotskyists that make up ANTARSYA, the main "anti-capitalist" party of the Greek "revolutionary left" (he later contributed to the creation of Lafazani's party, who today he is openly Russian-fascist):

"NATO's war on the territory of Ukraine against Russia".

I don't need to comment much on the Stalinist KKE. The self-repressed within its, pro-Putinism, screams.

But the "revolutionary left" is more vulgar, more Russian-agentic, in the indirectness of its vulgarity.

This gentleman, as a typical Greek left-wing fool, had gone as a journalist to Moscow a few days before the invation broke out and had said that he did not see war preparations anywhere. Now the line that drops by him says this:

The war was created by NATO to make war on Russia through the proxy called Ukraine. It says nothing about the historically deep pre-existing desires of the Russian fascists to wipe out Ukraine, it says nothing about the mass murders and mass rapes that the Russian fascists committed and are committing.

This is the left alligator, from Alabama called Greece.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Το παραδέχτηκε, είναι ηλίθιος (ηλίθιοι). Η υπερβατολογική βλακεία τής ελληνικής αριστεράς.

Ο δικηγόρος που είναι μέλος τής κεντρικής επιτροπής τού κόμματος τού Βαρουφάκη και ήταν αυτός που βοήθησε ως δικηγόρος την Ρωσίδα πράκτορα, αδιευκρίνιστο ακόμα πως ακριβώς, το παραδέχτηκε, είπε πως νιώθει βλάκας, αλλά πώς και τώρα ακόμα αν το ξαναζούσε το ίδιο θα έκανε για κάποιον ξένο που θα ζηταγε βοήθεια, για αυτό εξάλλου είναι μέλος του ΜΕΡΑ25, τέτοιες αξίες υπερασπίζεται.

Τον πιστεύω, μέχρι αποδείξεως τού αντίθετου.

Και γω πιστεύω ότι το κυριότερο κοίτασμα στην Ελλάδα από το οποίο οι Ρώσοι αντλούν χρήσιμα πρόσωπα για τους σκοπούς τους, είναι το ανεξάντλητο κοίτασμα των ηλίθιων.

Ειδικά στον αριστερό και ακροδεξιό ελληνικό λαό, η ηλιθιότητα έχει μετατραπεί από ατομική ιδιότητα σε κοινωνικό συμπεριφορικό τρόπο παραγωγής, είναι μια εκ των υπερβατολογικών συνθηκών παραγωγής ιδεολογίας και ηθικολογίας.

Οι Ρώσοι δεν επρόκειτο, ούτε πρόκειται να αφήσουν τέτοιο λουκούμι να πάει χαμένο.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

مشتاق؛ دونوازی شنیدنی کمانچه و تنبک | Kamancheh & tombak Duet - Persian Traditional Music

هم‌نوازی پرصلابت تار و تنبک در«کوبه» ساخته داریوش طلایی | Persian Traditional Music - "Koobeh"

They will live without bosses masters and despots. This and Nothing else.

 

Can we imagine mature communism, perhaps even early communism, without a state at all? 

I don't find a logical justification for the complete disappearance of the democratic state, in a bunch of issues (such as the state guarantee of social security, pension and health), but this nexus of issues is one thing and another thing to imagine a superstate. 

We must someday learn to separate the structural levels of reality and try to hope for more only if we limit our gaze to what we can actually achieve even in a socialist revolution.

The most important perhaps possible but still unapproachable practical issue regarding workers' and social self-government is how we will unite in a coherent democratic form the direct democracy of the producers with the total representative form of this democracy and how this workers' democracy will be legislative body without being a "state".

 

In the only issue that I don't support the long-term final disappearance of the state, is in the state guarantee of social security of pension and helth of eldery.

 

The critique of wage slavery now presupposes a critique of labor power, although the critique of labor power must always presuppose the critique of wage slavery.

All the foggy philosophical problems of the 20th century are a mystified expression of this class-worker social and political revolutionary question.

 

The contemporary radical neo-Nietzschean theory of "body" (Badiou, Foucault, etc.), despite its epistemic achievements, spins the chains of the determination "labour power" within their corporeal self-determination, which remains as determination limited in the determination of "labour power" determination.

We need a new hegelian/neomarxist theory of the ''labour power''.

 

The expropriated working human lives his life confined to a reproduced body, to a limited bodysensibility, but it wants to break the chains of this limitation and be come up as a full and dignified human entity, that no longer to be seen as an a expendable physical body and a limited to the needs of material reproduction, entity.

The destruction of wage slavery and private property is the first necessary step for the freedom of human qualities and their self-determination.

 

Communism is the idea of a tortured working body that wants to live as a human.

 

In Communism people will not be called "Communists".
They will live without bosses masters and despots.
This and Nothing else.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

آواز لالاییِ‌لاله‌ها | کاری از آموزگار اهل لردگان محمد سعیدی ابواسحاقی پیشکش شده به "مادران سوگوار"

Χωρίς δημοκρατικό κράτος, και ειδικότερα χωρίς δημοκρατικό εργατικό κράτος, δεν υπάρχει διασφάλιση τής ανθρώπινης ζωής..

Τέρμα τα σεκταριστικά παραμύθια.

Σας έχω βαρεθεί άχρηστοι.

Χωρίς δημοκρατικό κράτος, και ειδικότερα χωρίς δημοκρατικό εργατικό κράτος, δεν υπάρχει διασφάλιση τής ζωής, τής υγειονομικής και κοινωνικής ασφάλειας, για τους εργαζόμενους και τους ηλικιωμένους, τους αναπήρους και τα παιδιά.

Σε 4 ξεχωριστές δημοσιεύσεις μου που αποτελούν μια θεματική ενότητα έχω αποδείξει αυτόν τον ισχυρισμό μου, και δεν έχω λάβει ούτε πρόκειται να πάρω συγκεκριμένη απάντηση από τους γνωρίζοντες πως θα κάνουν επανάσταση αλλά μη γνωρίζοντες πως να μοιράσουν δυό γαϊδουριών άχυρο.

 

Ιδού:

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

3 τρόποι διασφάλισης τής κοινωνικής ασφάλισης, και οι 3 εφικτοί μόνον ως κρατικοί τρόποι.

Στην καρδιά τού θέματος:

1.

Όταν υπάρχει εμπόρευμα/χρήμα ως δομικό στοιχείο ενός καπιταλιστικού συστήματος, η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να διασφαλιστεί αληθινά μόνο μέσω ενός Νόμου περί αναγκαστικότητας των εισφορών που σχηματίζουν το κρατικό ασφαλιστικό Κεφάλαιο το οποίο είναι αναγκαίο για να υπάρξουν οι συνταξιοδοτικές και υγειονομικές καλύψεις που είναι απαραίτητες για να ζήσει με αξιοπρέπεια ο/η εργαζόμενος/-η.

Και η τήρηση τού Νόμου αυτού, και η τήρηση τού Νόμου ως προς την απόδοση των συνταξιοδοτικών-υγειονομικών παροχών, μπορεί να υπάρξει μόνον μέσω μιας μορφής κράτους.

2.

Όταν υπάρχει εμπόρευμα/χρήμα ως δομικό στοιχείο ενός [μεταβατικού] σοσιαλιστικού συστήματος, ισχύει περίπου το ίδιο:

Η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να διασφαλιστεί αληθινά μόνο μέσω ενός Νόμου περί αναγκαστικότητας των εισφορών που σχηματίζουν το κρατικό ασφαλιστικό χρηματικό πλεόνασμα το οποίο είναι αναγκαίο για να υπάρξουν οι συνταξιοδοτικές και υγειονομικές καλύψεις που είναι απαραίτητες για να ζήσει με αξιοπρέπεια ο/η εργαζόμενος/-η.

Και η τήρηση τού Νόμου αυτού, και η τήρηση τού Νόμου ως προς την απόδοση των συνταξιοδοτικών-υγειονομικών παροχών, μπορεί να υπάρξει μόνον μέσω μιας μορφής κράτους.

3.

Σε ένα πιθανό μη-εμπορευματικό μη-εγχρήματο αταξικό σύστημα, δεν χρειάζεται «χρηματική ή λογιστική» «αποταμίευση», εφόσον δεν θα υπάρχει χρήμα εμπόρευμα, αλλά είναι ακόμα περισσότερο αναγκαία μια κρατική-έννομη αρχή διασφάλισης των συνταξιοδοτικών και υγειονομικών καλύψεων.

Γιατί όμως;

Μήπως θα έπρεπε ως εργαζόμενοι να εμπιστευτούμε την «εργατική» ή «αταξική» ή «ελευθεριακή μη-ιεραρχική» κοινωνία ή κοινότητα, ότι όταν θα βρεθούμε σε ανάγκη να μας θρέψει ή να μας περιθάλψει, θα το κάνει;

Σώπα!

Αν κρίνω από τη συμπεριφορά των ιδεολογικών και φαντασιακών «προπομπών» της, και αν φανταστώ σκεπτόμενος τις «τωρινές» απαιτήσεις τους απέναντι στις σημερινές «τετριμμένες» υπάρξεις μας, αν τυχόν και βρεθούμε στην ανάγκη να στηριχθούμε πάνω τους, είμαι σίγουρος ότι χωρίς έστω ένα εργατικό κράτος, και μάλιστα ένα δημοκρατικό εργατικό κράτος, ότι θα μας άφηναν να ψοφήσουμε.

Φανταστείτε αν για να αποφύγουμε τα καπιταλιστικά δεσμά θα ήμασταν υποχρεωμένοι χωρίς κανένα Νόμο και Κράτος να διαπραγματευόμασταν συνέχεια, «ελευθεριακά» ή «μαρξιστικά», για το αν θα πρέπει να έχουμε ή να μην έχουμε την υποστήριξη τής «κοινότητας» ειδικά όταν θα ήμαστε άρρωστοι ή γέροι.

Ο Πολ-Ποτ πέθανε, και δεν θα τον αναστήσουμε ακόμα και σε «αναρχική» μορφή.

---

 

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2021

Τα αντικρατικίστικα σεκταριστικά παραμύθια τής υπερεπαναστατικής Χαλιμάς και η κοινωνική ασφάλιση

.

Εμείς οι σοσιαλιστές εργαζόμενοι είμαστε ακόμα έκπληκτοι με την κοινωνική αποστασία των υπερεπαναστατών σεκταριστών, όπως τούτη εκφράζεται έμπρακτα, αν και κάπως ύπουλα, με την ταξικίστικη-σεκταριστική εγκατάλειψη τού κοινωνικού κράτους πρόνοιας ως πρακτικού κοινωνικού μηχανισμού και ως ριζοσπαστικού ταξικού αιτήματος.

Ξέρουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ως έκφραση τής δομικής επιθετικότητας τού μεγάλου ιδιωτικού εθνικού και υπερεθνικού Κεφαλαίου, έχει στο μόνιμο στόχαστρό του το κοινωνικό κράτος πρόνοιας και το δημόσιο-κρατικό ασφαλιστικό σύστημα.

Ξέρουμε ότι έχει πετύχει τον σκοπό του να το αποδομήσει όπου υπήρξε και να εμποδίσει την ανάπτυξή του όπου θα μπορούσε να υπάρξει.

Αυτό που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε μέχρι να εμφανιστεί ήταν τη στάση όχι μόνον τής «δεξιάς» σοσιαλδημοκρατίας αλλά και τής αριστερής ή αριστερίστικης σοσιαλδημοκρατίας.

Αυτό που πραγματικά ήταν εξοργιστικό όταν το είδαμε ήταν η βαθιά υποχώρηση των αντικαπιταλιστών-αντικρατιστών και η στρατηγική υποταγή τους στον νεοφιλελευθερισμό.

Για τούς «δεξιούς» σοσιαλδημοκράτες μιλάνε και φλυαρούν όλοι οι υπόλοιποι «μη-δεξιοί».

Για τον εαυτό τους όμως δεν μιλάνε.

Τι δεν λένε:

1.

Οι πιο «συνεπείς», οι αντικαπιταλιστές-αντικρατιστές, δεν λένε ότι πίσω από τον επιδερμικό υπερεπαναστατισμό τους δέχονται να μην υπάρχει και στον καπιταλισμό και στον μετα-καπιταλισμό [σοσιαλισμό, κομμουνισμό, αναρχία κ.λπ] νομική, άρα κρατική εγγύηση των συντάξεων και των υγειονομικών-ιατρικών καλύψεων των εργαζομένων.

Άρα πίσω από τις ταξικές κραυγές τους για την διατήρηση τού δημόσιου κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, ορίζοντάς το ως μόνον-δημόσιο, θέτοντας την εγγύηση τής δημόσιας υπόστασής του ανεξάρτητα από την κρατική-νομική εδραίωσή της, υπάρχει βαθιά συμφωνία με τον νεοφιλελευθερισμό.

2.

Οι αριστεριστές σοσιαλδημοκράτες, τύπου Σύριζα και Μέρα25, ακολουθώντας την ίδια σεκταριστική γραμμή [όντας και σε συμμαχία με τους ακραιφνείς σεκταριστές], προβαίνουν στην ίδια ακριβώς στρατηγική αποσύνδεση «μεταξύ» κράτους και δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, ώστε να ακολουθήσουν «ντροπαλά» την στρατηγική επιλογή τού νεοφιλελευθερισμού να αποσπάσει το κράτος από κάθε μόνιμη και στρατηγική ασφαλιστική υποχρέωση.

Δέχονται κι αυτοί, στα πλαίσια μιας ψευδοκεϋνσιανής «νεοκεϋνσιανής» λογικής, την απορρύθμιση, και απαρνούνται το πολιτικό καθήκον να απαιτήσουν την μονιμότητα των κοινωνικών δημόσιων δαπανών, απαρνούνται την δημοσιονομική παρέμβαση, την κυριαρχία στο νόμισμα, και άλλα, παρουσιάζοντας τον νεοφιλελευθερισμό ως «νομοτέλεια».

Σε μια άλλη δημοσίευση θα δείξω πως η γραμμή των σεκταριστών υπηρετεί τον καπιταλισμό, αλλά επιπλέον εκφράζει το αγριανθρωπικό και αντεργατικό-αντιλαϊκό όραμά τους για τον «σοσιαλισμό από τα κάτω» ή τον αγριανθρωπικό νεοσταλινικό «μετακαπιταλισμό» τους.

--

 

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

Ο αλαζονικός αυταρχισμός των «άφοβων» αντικρατιστών. Κράτος πρόνοιας και εργατική τάξη.

 

Υπάρχει ένας τρόπος, ένα στυλ ριζοσπαστισμού, το οποίο άνθησε μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, και πέραν των ούτως ειπείν «θετικών» πτυχών του σημαίνει την ανάδυση ενός νέου αυταρχισμού.

Θα μπω χωρίς άλλους προλόγους στην καρδιά τού θέματος, τοποθετούμενος μέσω κριτικών-ρητορικών ερωτημάτων και απαντήσεων:

1.

Έχουν μερικοί «ριζοσπάστες» την στοιχειώδη επίγνωση τι σημαίνει για έναν καθημερινό εργαζόμενο η διασφάλιση ότι όταν γεράσει ή όταν αρρωστήσει βαριά, θα έχει μια σύνταξη;

Έχουν μερικοί «ριζοσπάστες» την στοιχειώδη επίγνωση τι σημαίνει για έναν καθημερινό εργαζόμενο η διασφάλιση τής υγειονομικής φροντίδας του αν την χρειαστεί;

Η ερώτηση αυτή δεν είναι «λαϊκίστικη», η ερώτηση αυτή σίγουρα δεν είναι «συντηρητική».

Μόνο Λουδοβίκοι και Μαρίες Αντουανέτες τής υπερεπανάστασης στέκονται χλευαστικά απέναντι σε αυτό το «ρητορικό» ερώτημα.

Για έναν/μίαν καθημερινό/-η εργαζόμενο/-η, η διασφάλιση ότι αυτός και οι οικείοι του θα μπορέσουν να έχουν μια σύνταξη όταν δεν θα μπορούν να δουλεύουν άλλο, είναι μια σημαντική διασφάλιση.

Για έναν/μίαν καθημερινό/-η εργαζόμενο/-η, η διασφάλιση ότι αυτός και οι οικείοι του θα μπορέσουν να έχουν υγειονομική φροντίδα αν την χρειαστούν, είναι μια σημαντική διασφάλιση.

Όποιος χλευάζει αυτή την διασφάλιση, όποιος χλευάζει την προσκόλληση των εργαζόμενων [εργατών και μικροαστών] στην διασφαλισμένη σύνταξή τους, είναι άσχετος από την αληθινή ζωή, είναι άσχετος από την ζωή των φτωχών ανθρώπων, είναι άσχετος από την εργατική τάξη, είναι άσχετος από τον ανθρωπιστικό υλισμό, είναι άσχετος από τις ανθρώπινες ανάγκες.

Δεν «είναι» μόνον όλα αυτά.

Είναι ένας νιτσεϊκός αλαζόνας, ένας υπερανθρωπάκος.

Οι υπερανθρωπάκηδες όλων των «ειδών» χλευάζουν την απλή, την τετριμμένη προσκόλληση των καθημερινών ανθρώπων στις διασφαλίσεις, τούς υβρίζουν ως «φοβικούς», τούς χλευάζουν ως «μικροαστούς», τούς κρίνουν, τους περιφρονούν, τους στιγματίζουν ιδεολογικά.

Έχω να τους πω το εξής:

Άκου σεκταριστή υπερανθρωπάκο, ο άφοβος υπερανθρωπισμός σου συντελεί στην ιδεολογική κυριαρχία τού Κεφαλαίου και τού νεοφιλελευθερισμού.

Δεν δικαιούνται να ομιλούν όσοι σαν κι εσένα περιφρονούν τις καθημερινές ανθρώπινες ανάγκες για συνταξιοδοτική και υγειονομική ασφάλιση και μάλιστα μοστράρουν στον καθρέφτη τους το ρολάκι τού αδιάλλακτου αντικαπιταλιστή-αντικρατιστή.

Κι όμως, αυτοί μιλάνε σήμερα, και μιλάνε πολύ.

Κι όσοι όμως από αυτούς όλους τους νεοσεκταριστές υπερασπίζονται τάχα τον δημόσιο χαρακτήρα τής υγειονομικής και συνταξιοδοτικής ασφάλειας, τι ακριβώς λένε και τελικά ακυρώνουν αυτό το ψευδές ενδιαφέρον τους για τους εργαζόμενους;

Δείτε:

2.

Για να υπάρξει διασφάλιση μιας σύνταξης και μιας πλήρους υγειονομικής κάλυψης για τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους, χρειάζεται δια τού Νόμου υποχρεωτική συσσώρευση (όχι απαραίτητα Κεφαλαίου αλλά) κοινωνικών αποταμιεύσεων και κρατική-δημόσια διασφάλιση αυτών των αποταμιεύσεων.

Δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει καλό και αποτελεσματικό για τους απλούς εργαζόμενους συνταξιοδοτικό και υγειονομικό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα που να μπορεί να στηριχθεί μόνο στις ατομικές αποταμιεύσεις τους, ή στις αποταμιεύσεις τής οικογένειάς τους, ή στις αποταμιεύσεις τής κοινότητάς τους, ή στις αποταμιεύσεις τού εργατικού συμβουλίου τους.

Για να διασφαλιστεί ότι θα συγκεντρωθεί και θα υπάρξει ένα αναγκαίο μέγεθος κοινωνικής αποταμίευσης που δεν θα είναι εξαρχής έρμαιο του ιδιωτικού Κεφαλαίου, ή μιας αυταρχικής ηγεσίας τού κράτους, για να διασφαλιστεί ότι θα συγκεντρωθεί και θα υπάρξει ένα αναγκαίο μέγεθος κοινωνικής αποταμίευσης που δεν θα είναι έρμαιο των εργοδοτών-αφεντικών όσο υπάρχουν αφεντικά, ή δεν θα είναι έρμαιο τής κάθε λογής αυτόκλητης «επαναστατικής κοινότητας», πρέπει η συγκρότησή του να είναι εδραιωμένη και εγγυημένη από τον αναγκαστικό δημοκρατικό Νόμο ως «αναγκαστική εισφορά», και ο δημοκρατικός Νόμος, όπως ο κάθε Νόμος, υπάρχει και αυτός μόνον δια μέσω ενός Κράτους.

Και η τήρηση τού Νόμου αυτού, και η τήρηση τού Νόμου ως προς την απόδοση των συνταξιοδοτικών-υγειονομικών παροχών, μπορεί να υπάρξει μόνον μέσω μιας μορφής κράτους.

Όλα τα άλλα είναι παραμύθια τής υπερεπαναστατικής Χαλιμάς, τα οποία μια χαρά ταιριάζουν στον αγριανθρωπικό κανιβαλισμό τού νεοφιλελευθερισμού και τής νεοακροδεξιάς.

Όπως ταιριάζουν στην νέα ακροδεξιά, όλα αυτά τα υπερεπαναστατικά παραμύθια, ενάντια τάχα στον «μικροαστικό» «φόβο» για την ζωή, ή την «ζωούλα» μας, όπως τη λένε οι «άφοβοι» αλαζόνες, οι «άφοβοι» αυταρχικοί και αλαζόνες που ξέρουν από τη μια να κολακεύουν την εργατική τάξη, την οποία συνήθως την ξέρουν από το κιάλι κι όχι αυτοπροσώπως, και από την άλλη ξέρουν να την υβρίζουν και να την περιφρονούν βαφτίζοντάς την «μικροαστική» όταν ξέρει τι είναι αυτό που την ενδιαφέρει και συμφέρει.

---

 

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

Ο αντι-σοσιαλδημοκρατικός ψευδο«κομμουνισμός» τού σεκταριστή ηλίθιου, και η κοινωνική ασφάλιση..

 

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος νομικός για να κατανοήσει ότι η αναγκαστικότητα και η καθολικότητα τού Νόμου, δημιουργεί μια κοινωνικοχρονική συνέχεια η οποία δύναται σε σημαντικές «περιπτώσεις» νομικής μορφοποίησης τού κοινωνικού γεγονότος να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους πολίτες μιας κοινωνίας.

Ασχολούμενοι (στις προηγούμενες δημοσιεύσεις μας) με το σημαντικό μοντέρνο κοινωνικό αγαθό τής κοινωνικοασφαλιστικής υγειονομικής-και-συνταξιοδοτικής κάλυψης τής ανθρώπινης ζωής, περιγράψαμε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι μόνον μια ισχυρή κρατική εγγύηση ενός κρατικά τεθειμένου Νόμου μπορεί να διασφαλίσει την καθολικότητα τής κοινωνικής ασφάλισης μέσω τής έννομης αναγκαστικής κοινωνικής αποταμίευσης [όταν υπάρχει «χρήμα-εμπόρευμα»] και μέσω της έννομης εγγύησης τής τήρησης των έννομα θεσμοθετημένων παροχών (υγείας και σύνταξης) [ακόμα και όταν φανταζόμαστε ένα πιθανό μη-εγχρήματο μη-εμπορευματικό αταξικό σύστημα].

Δεν μπορούμε να σκεφτούμε καλύτερη και πληρέστερη γενική διασφάλιση τής εγγύησης τής κοινωνικοχρονικής άρα και κοινωνικής συνέχειας που δημιουργείται δια τής κοινωνικής ασφάλισης, από αυτήν που δημιουργείται δια τού κρατικού Νόμου, ούτε υπάρχει κάποια άλλη θεωρητική ή πολιτική προσέγγιση η οποία να ανατρέπει αυτό το δεδομένο.

Είναι δεδομένο βέβαια ότι το ταξικό κράτος τού καπιταλισμού διατηρεί στην φαρέτρα του το όπλο τής αναίρεσης των νόμων, και αυτό το βλέπουμε από τότε που η νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει κυριαρχήσει εντός τού καπιταλισμού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια «νομοτέλεια» που καθορίζει την στάση τού καπιταλισμού και τού κράτους του. 

Ανάλογα με τους ταξικούς συσχετισμούς δυνάμεων μπορεί να ξαναϋπάρξει κοινωνικοχρονικά συνεχές και δυνατό ως καθολικό και έννομα αναγκαστικό δημόσιο-κρατικό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, ακόμα και μέσα στον καπιταλισμό.

Όμως, και αυτή είναι η διαπίστωση στην οποία πρέπει όσοι έχουν επηρεαστεί από τους σεκταριστές να δώσουν σημασία, ακόμα κι αν η ανασύσταση τού κρατικού κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος είναι αδύνατη εντός τού καπιταλισμού, αν υπάρξει ανατροπή τού καπιταλισμού «αυτό» που θα δημιουργηθεί πάλι σαν κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα θα μπορεί να υπάρξει πάλι μόνον μέσω κρατικών έννομων κοινωνικοασφαλιστικών εγγυήσεων-και-καταναγκασμών που θα δίνονται και θα επιβάλλονται από το εργατικό δημοκρατικό κράτος. 

Σε αντίθετη περίπτωση η ανατροπή τού καπιταλισμού θα φέρει κάτι χειρότερο για τους εργαζόμενους και στην κοινωνική ασφάλισή τους, θα φέρει ένα είδος υπερεπαναστατικής «πολ-ποτ-ικής» αυθαιρεσίας και σε αυτό τον «τομέα» τής κοινωνικής ζωής.

Κανένας επαναστατικός «κοινοτικός» αυτοματισμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια δημοκρατική έννομη κρατική εγγύηση στην κοινωνική ασφάλιση, εφόσον εκτός Νόμου και έννομου καθορισμού αυτών των ζητημάτων δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μεταβλητότητα, ασυνέχεια, αυθαιρεσία. 

Είναι η δομική υπόσταση αυτών των συστημάτων κοινωνικής πρακτικής τέτοια που αποκλείει αν είσαι ορθολογικός άνθρωπος κάθε σκέψη «εξω-κρατικού» πειραματισμού.

Οι σεκταριστές αντικαπιταλιστές/αντικρατιστές κατηγορούν με σφοδρότητα τον νεοφιλελευθερισμό και καλά κάνουν, αλλά αυτό που προτείνουν ως δικό τους κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα-μοντέλο είναι κατά πολύ χειρότερο τού νεοφιλελεύθερου συστήματος-μοντέλου εφόσον δεν περιέχει ούτε καν σπασμένη μια γενικότερη αφηρημένη κανονιστική εγγύηση και ρύθμισή του.

Οι πιο ακραίοι σεκταριστές δεν μπορούν καν να καταλάβουν τη σημασία τής κοινωνικοχρονικής συνέχειας σε ένα κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα για τους/τις εργαζόμενους/εργαζόμενες.

Και όσοι «μετριοπαθείς» σεκταριστές την κατανοούν αυτή την σημασία, αδυνατούν συνήθως να κατανοήσουν ότι αυτή η συνέχεια μπορεί να υπάρξει και στον καπιταλισμό και σε έναν πρώιμο κομμουνισμό μόνον δια μέσω μιας κρατικής εγγύησης.

Αν γίνεται αλλιώς, γιατί δεν μας λένε τον τρόπο;

Δεν έχουν να πούνε τίποτα, πέραν γενικών και αόριστων «αντι-σοσιαλδημοκρατικών» σεκταριστικών μπουρδολογιών.

Η κριτική στην «σοσιαλδημοκρατία», όπως γίνεται, λόγου χάριν στο θέμα που μας απασχολεί, έχει γίνει πλέον ο «σοσιαλισμός τού σεκταριστή ηλίθιου».

Μιλάμε για κρίσιμες υγειονομικές ανάγκες και κρίσιμες συνταξιοδοτικές ανάγκες απλών ανθρώπων όταν βρίσκονται σε αδυναμία υγείας ή ηλικίας, και όταν μιλάμε για όλα αυτά το χειρότερο που μπορούμε να φανταστούμε είναι να εξαρτάται η ικανοποίηση αυτών των αναγκών από «επαναστατικές κοινότητες» και «εργατικά συμβούλια».

Όποιος σκέφτεται με αυτό τον τρόπο, λόγου χάριν στο θέμα μας τής κοινωνικής ασφάλισης, σκέφτεται ως σεκταριστής, σκέφτεται χιλιαστικά, σκέφτεται σαν επίδοξος υπερεπαναστάτης δεσποτικός και αυταρχικός άνθρωπος.

Με λίγα λόγια, «να μας λείπει το βύσσινο».

 

---

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

ΠΡΟΣ ΟΜΙΛΟΥΝΤΑ ΠΡΩΗΝ ΜΑΣΤΙΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.

Συμπέρασμα για το indymedia στην Ελλάδα και τέλος συζήτησης για τον μαλάκα, ξέρουμε ποιόν. Ελπίζω.

--

Μάλλον το ελληνικό indymedia δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε.

Το λέω αυτό γιατί πέρα από τη καζούρα που κάνω και απολαμβάνω με τον αναρχικό χώρο στην Ελλάδα, δεν υπερεκτιμώ την σημερινή μαζικότητα κάποιων παλιών κοινών τόπων του.

Σίγουρα στο indymedia στην Ελλάδα, σήμερα, βλέπουμε την επικράτηση ενός λαϊκού λούμπεν, πράγμα που φαίνεται ακόμα και στα ορθογραφικά λάθη των συντακτών κειμένων και προκηρύξεων που αναρτώνται.

Το πόσοι και ποιοι από τους αναρχικούς στην Ελλάδα εκφράζονται μέσα σε αυτό το επικοινωνιακό μέσο, με προβληματίζει πλέον.

Δεν μπορώ να το σταθμίσω.

Από την άλλη, αυτή η πλεμπάγια με συγκινεί, σπαράζει η ασθενής πλέον παλαιοκομμουνιστική καρδιά μου.

Αμόρφωτα παιδιά, μάλλον εργατάκια ή μεταναστάκια, συγνώμη για τη ύποπτη λεκτική τρυφερότητα.

Οι ίδιοι πιθανότατα θα με φόρτωναν στο ξύλο χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Και δω, τελειώνει ελπίζω η συζήτηση για τη τραμπούκικη επίθεση στον μαλάκα.

Ας μπούμε στην σαδική ντεσαντική ουσία.

 

Επίλογος τού επίλογου, Ω επίλογε!

---

Αποσπάσματα από την «Πολιτική τοποθέτηση για το γεγονός με τον Βαρουφάκη | Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων - Καματερού» και σχόλιο μου, ως επίλογος τού επιλόγου, Ω επίλογε! (μας κατέστρεψες Hegel με τους επιλόγους σου τής παγκόσμιας ιστορίας).

--

«..Επειδή πολλοί βιάστηκαν να ταυτίσουν τις μέρες αυτές με τις μέρες του 2010-12 που οι μνημονιακοί πολιτικοί κυνηγιόντουσαν όπου εμφανίζονταν εν αντιθέσει με τώρα που πρώην κυβερνητικά στελέχη τολμούν και κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη και προετοιμάζεται η επάνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από την πίσω πόρτα και η συνέχεια φυσικά της ίδιας πολιτικής υπέρ του κράτους και του κεφαλαίου, εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας...»

«Επειδή οι υποκριτές «ηθικολόγοι» δεν θα καταδίκαζαν, όπως είπαμε, αλλά θα ανέβαζαν φωτογραφίες προς τέρψιν σαδιστικού θεάματος αν στην θέση του Βαρουφάκη βρισκόταν ο Χατζηδάκης ή κάποιος άλλος...»

-----

 

Σχόλιον επιλογικόν τού επιλόγου, διασκευή μη επιλόγου.

Αν με αποκαλέσετε Μεταμοντέρνο, γαμιέστε.

---

ΠΡΟΣ ΟΜΙΛΟΥΝΤΑ ΠΡΩΗΝ ΜΑΣΤΙΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.

Αχ αυτό το «προλεταριακό δίκιο»! αδικείται έτσι που χαραμίζεται, να γίνεται θυσία για έναν ΣΥΡΙΖΑ ρε γαμώτο και να χαραμίζεται έτσι άδικα, το δίκιο το προλεταριακό.

Κάποτε τούς δέρναμε όλοι μαζί, λέει αυτό το δίκιο, στην πραγματικότητα εμάς αφήνατε να τους δέρνουμε τούς «μνημονιακούς», λέει αυτό το δίκιο το παραπονεμένο αλλά αψύ, και τώρα δεν μάς αφήνετε να δείρουμε κι εσάς; λέει και κλαίει και οδύρεται και απειλεί, το δίκιο αυτό, που τόσο δίκιο ούτε σε εισαγγελία θεοκρατικού κράτους δεν έχουμε ματαξαναδει ρε πστμ, πού ήτανε κρυμμένο τέτοιο τεφαρίκι; κι εμείς νομίζαμε ότι τελείωσε, κάπου εκεί στα κράσπεδα τού καλοκαιριού2015;;

Διαβάστε, ρουφήξτε κάθε γραμμή, κάθε νεύμα, κάθε πληγωμένο παράπονο, δείτε τη γροθιά να υψώνεται, και πείτε κι εσείς λυτρωμένοι, όπως εγώ, ω Αλλάχ, δεν ήμουν λοιπόν μόνον εγώ μαλάκας;; Υπήρξαν κι άλλοι σαν κι εμέ;

Ας ενώσουμε σύντροφοι τις μαλακίες μας, με μια φωνή να υψώνεται στον ουρανό, και ας το παραδεχτούμε επιτέλους, τη πατήσαμε όλοι, όχι μόνον εμείς οι «μικροαστοί» έτσι; την πατήσατε μεγαλοπρεπώς μαλάκες μου.

Η ανακοίνωση έγινε από τους αναρχικούς που την έπεσαν στον Βίτσα, προς πολιτική επίρρωση τού τραμπουκισμού στον Βαρουφάκη και προς επίδειξη, δια αυτής τής «προμετωπίδας», τής άλλης σκληρής, υπερσεκταριστικής γραμμής στον αναρχικό χώρο που κοντράρει τους μεταλλαγμένους αναρχοσυριζαίους, ή «αναρχοζαίους».

Όπως είδαμε, και στην ανακοίνωση των αναρχικών δικηγόρων (ω Αλλάχ, τι άλλο θα ακούσω;), τέτοια κείμενα είναι μάλλον «προμετωπίδες».

Για ανοιχτές διαδικασίες μη ψάχνετε, ακόμα και το ΚΚΕ μοιάζει σαν σχολείο διαφάνειας σε σχέση με τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο στην Ελλάδα.

Θα το αναλύσουμε όμως [τι άλλο να πω, όχι, δεν θα το αναλύσω άλλο], αφού πρώτα στεγνώσουν τα δάκρυα μας...από το γέλιο εννοώ, μη γελιέστε. Εχθρός είμαι για την δική τους γλώσσα, αντίπαλος είμαι για την δική μου, και μάλιστα τίμιος αντίπαλος.

Αναρχικέ, ας πρόσεχες.

Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;

Όταν ήσουν το μαστίγιο τού ΣΥΡΙΖΑ, καλά ήτανε;

Τώρα ρούφα το αυγό σου.

ή μάλλον..

Τώρα ρούφα το ΣΥΡΙΖΟ-αυγό ΣΟΥ, μαλακάκο.

 

Ιωάννης Τζανάκος