I play cards

I play cards and it's like showing you that I'm stealing, so I don't follow the rule of stealing in secret.

Okay, I'm not trumpeting it.

"He's crazy."

If that satisfies you, Ok.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

I am slowly discovering that the Iranian communists are saints.

Anyone who talks about justice should stop or show us the metric system of their scales.

 

When the abscess of religion breaks, the pus pours out like a new faith, which you must not let infect you, again.

 

Δεν «το» πηγαίνω, με πηγαίνει.

 

Κάποιοι εγελιανοί νόμισαν ότι ο Έγελος τους υποσχέθηκε πλήρη και καλοπληρωμένη ιστορική σύνταξη, μια χαρά, να κάθονται πάνω στους κόπους και τα βάσανα των ανθρώπων τής παλιότερης εποχής, να τα καρπώνονται, και να τους ρίχνουν κι ένα βλέμμα κατανοήσης και συμπόνοιας, πάνω από τον τάφο.

Η ίδια η διαδικασία, το προτσές που λέγανε (εγώ δεν το έλεγα ποτέ έτσι), τους διέψευσε, και μάλλον προβλέπεται και άλλο αίμα, κι άλλα δάκρυα, κι άλλος ιδρώτας, με άγνωστη τη συνέχεια τού όλου πράγματος.

Όμως, παρά το τέλος τής βιασύνης ή ακόμα και τής ελπίδας, στους νεοεγελιανούς κύκλους, δημιουργήθηκε το βασανιστικό ερώτημα: Όντως υποσχέθηκε ο Έγελος αυτή την σύνταξη; 

Ή οι νεοεγελιανοί κατάλαβαν λάθος;

 

Οι μεγάλες λέξεις έχουν αδειάσει από την κενότητα τους, σαν να κουβαλάνε ένα συντελεσμένο τέλος, τελευταίο και οριστικό.

Σε αγαπώ.

 

I am slowly discovering that the Iranian communists are saints.

While they can eat their enemy's enemy's shit, just as the Vietnamese ate Soviet shit, as the Ukrainians eat American-Western shit, while Lenin ate German shit, they, being the saints that they are, refuse to eat shit in general , so they refuse to eat the necessary, for the downfall of theocrats, western shit.

I watch this holy drama of the purity of Iranian communists, while I begging them to sin, to eat shit too, like all their fellow democrats and communists all over the world, when they are under persecution, but these, these saints do not, they listen to no one, they want to climb the high peaks of sacrifice for the Idea.

---

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

Η αλήθεια είναι το χειρότερο σενάριο που κάποτε θα γίνει πράξη.

Η αλήθεια είναι το χειρότερο σενάριο που κάποτε θα γίνει πράξη. 

Ζούμε στον χειρότερο δυνατό κόσμο, και σε αυτόν τον κόσμο ο καλύτερος δυνατός κόσμος είναι ο χειρότερος δυνατός κόσμος ερχόμενος. 

Κάποτε γίνεται αυτό για το οποίο δεν υπάρχει χειρότερο. 

Αυτό που είναι καλύτερο είναι ο αναγκαίος πρόλογος του χειρότερου, και σαν αναγκαίος πρόλογος φανερώνεται κι αυτός ως στοιχείο τού χειρότερου. 

Αυτός όμως ο πρόλογος λειτουργεί σαν διπλασιασμός τού κακού: 

Το καλύτερο παρουσιάζεται, αν λειτουργεί έτσι, σαν χειρότερο κι από το χειρότερο, σαν χλεύη, σαν παρηγοριά που σε προσβάλλει περισσότερο κι από την βία τού χειρότερου που προλογίζει. 

Το καλύτερο τούτο είναι χειρότερο από το χειρότερο, το χειρότερο που θα έρθει δεν μπορεί να φτάσει στον βαθμό έντασης κακού το καλύτερο. 

Αυτό το καλό είναι πιο κακό από το κακό. 

Ο καλύτερος δυνατός κόσμος τούτος είναι χειρότερος από τον χειρότερο από αυτόν χειρότερο δυνατό κόσμο. 

Ο κόσμος αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός κόσμος όντας ταυτόχρονα ο χειρότερος δυνατός κόσμος, και ο κόσμος αυτός ως ο καλύτερος δυνατός κόσμος αυτού τού κόσμου αποτελεί το χειρότερο μέρος του, ξεπερνώντας το χειρότερο κακό με ένα καλό που φανερώνεται σαν χειρότερο από αυτό που είναι ως κακό χειρότερο του.

--

 

Όταν ανοίγουν οι φάκελλοι των ισχυρών κρατών, πρώτα έρχονται τα καρυκεύματα και μετά το «κυρίως γεύμα». Αν και το να παρακαλάς ένα συμμαχικό ηγεμονικό κράτος να διασπάσει την χώρα σου είναι «κυρίως γεύμα», όπως και να το κάνουμε.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο μάλιστα αν αυτό το νέον κράτος τής προλεταριακής αρετής θα ονομάζονταν βόρεια Ελλάδα, έχω κάποιες αμφιβολίες περί τούτου.

Μας έσωσε ο γεωπολιτικός ρεαλισμός-κυνισμός τού Στάλιν, μην σας πω κιόλας και κάποιες αξίες του, ναι, αξίες του.

Τον φαντάζομαι να λέει:

«Καλά αυτοί οι ανίκανοι δεν φτάνει που μου καρφώνουν τα γκομενικά τους, αλλά ζητάνε να διασπάσω και την χώρα τους. 

Το έκανα [ή θα το κάνω] στην Κορέα αλλά εκεί υπάρχει λόγος, δεν θα το κάνω για αυτούς τούς ανόητους. 

Εξάλλου είναι η Ελλάδα, ωραία χώρα. Είπα κάποτε ότι στην Ευρώπη θα παρελάσουμε σαν νικητές και στην Ελλάδα σαν προσκυνητές [αστικός μύθος]. 

Στείλε τους εκεί 150.000 δολάρια και πες στην γραμματεία να μην με ενοχλήσουν άλλο...»

Κάνω λογοτεχνία. Μη με κρίνει το παπαδαριό για το ότι πείραξα τους ιστορικούς χρόνους.

--

 

Η ευθύνη των μητροπολιτικών ριζοσπαστικών θεωρήσεων: όταν ζεις σε μιαν ισχυρή ιμπεριαλιστική μητρόπολη, εσωτερικεύεις την υπεροψία τής μητροπολιτικής άρχουσας τάξης. 

Βλέπεις τον υπόλοιπο κόσμο σαν κάτι που μπορεί να μοιραστεί και να ξαναμοιραστεί χωρίς αυτό να είναι επικίνδυνο για την ζωή των ανθρώπων που ζούνε κάπου εκεί κάτω. 

Έχεις το περιθώριο να σκέφτεσαι έτσι, διότι η θέση σου στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία εξουσίας σε φέρνει σε κάποια μερική μεν αλλά ισχυρή ταυτότητα με την άρχουσα τάξη τής χώρας σου..

--

 

Δεν παρακολουθώ Βουλή [30-1-2022]. 

Είμαι κολλημένο άτομο. Ζεστά κουλούρια: Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, και ερωμένες τους, οι οποίες είναι και πρακτόρισσες να'ούμ.

Καλά να χωρίσεις ρε σύντροφε, να το πιστέψεις κιόλας ότι το αμόρε ήταν πράκτορας τού εχθρού;

Φανταστείτε τώρα να έπαιρναν και εξουσία τα άτομα.

Το πίστευαν ότι είναι πράκτορας η πρώην γυναίκα ερωμένη κ.λπ; ή απλά ήταν η κατά τας γραφάς πρέπουσα κατηγορία;

Ούτε ο θεός δεν ξέρει, διότι ως γνωστόν δεν υπάρχει.

Εξομολογητής, πατέρας, ανώτατος ηγέτης τού παγκόσμιου προλεταριάτου όμως υπήρχε.

Του τα κάρφωναν όλα.

Και ζήταγαν ένα κάτι τις, ένα κρατίδιον τέλος πάντων, μιαν ηγεμονίαν προλεταριακήν. Στα απαυτά τους το έθνος. Καλά αυτό το καταλάβαμε, δεν χρειαζόμαστε τα αρχεία για να το επιβεβαιώσουμε και να το εμπεδώσουμε.

Το ότι ήταν τόσο γελοία πρόσωπα δεν το ξέραμε όμως.

Ευτυχώς, υπό μιαν άλλη έννοια.

Τους κατάλαβε και ο Στάλιν που ήταν μεν ανόητος κυνικός μερικές φορές, αλλά ένα μυαλό το είχε που και που, και τους αγνόησε.

--

 

Η γεννητικότητα των απώτατων γενών είναι προβληματική έτσι κι αλλιώς. 

Φόρμες, υπεραφαιρέσεις, μεγάλα χρήσιμα κενά δοχεία, χρήσιμα ως κενά, χρήσιμα ωστόσο, υπάρχοντα μόνον ως δοχεία κ.λπ. υπάρχουν όσο υπάρχουν, αν έχει νόημα να το λέμε έτσι, ως άρρηκτα μεταξύ τους, αλλά αν θεωρήσεις αυτό το άρρηκτον οντολογικά, έμπλεξες άνθρωπε μου. 

Αλλά τι νόμισες ωστόσο; 

Μπορείς να αποσπάσεις ένα από αυτά, χωρίς τους συντρόφους του στο άρρηκτον; 

Ήδη έχεις αποδεχτείς έτσι την οντολογικοποίηση αυτού τού άρρηκτου, ακόμα κι αν συνάπτεις μόνος σου διαζύγιο ενός από αυτά από ένα ταίρι του (έχει και άλλα). 

Δεν υπάρχει αυτό το διαζύγιο. 

Το εν και η διαφορά, λέξεις κενές, λέξεις γενικότατες, φόρμες κενές, χρήσιμες, τα είπαμε, αλλά για πάντα ενωμένες. 

Μάταιες οι προσπάθειες τής (νέας) οντολογίας τής διαφοράς.

--

 

Απορία. Υπάρχουν ανώτατα γένη που δεν έχουν την ιδιότητα τού κατηγορήματος; Εγώ ο ταπεινός λέω όχι. 

Τα ανώτατα γένη είναι κενές μορφές τής γλώσσας που σημαίνουν κάποια υβριδική ένωση με την κατάσταση που ορίζουμε κανονικά ως κατηγόρημα. 

Τι στα κομμάτια είναι τούτο; 

Δεν ξέρω αλλά νομίζω πρέπει να υπάρχει αν όλα στην γλώσσα είναι γλώσσα σε λειτουργία. 

Αυτό προϋποθέτει βέβαια ότι η γλώσσα περιέχει σε κάθε στιγμή της τον κατηγοριακό προσδιορισμό. 

Ισχύει αυτό; Που να ξέρω. Πρωτοετής είμαι, μη μας πάρουν με τις πέτρες οι δάσκαλοι. 

Ελπίζω να ανακαλύπτω ξανά κάποια Αμερική, και να μη λέω ανοησίες λόγω σύγχυσης ορολογικής..

--

 

Η ζωή να είναι χαρούμενη, αλλά η μουσική θλιμμένη.

--

 

Κάποιοι εγελιανοί νόμισαν ότι ο Έγελος τους υποσχέθηκε πλήρη και καλοπληρωμένη ιστορική σύνταξη, μια χαρά, να κάθονται πάνω στους κόπους και τα βάσανα των ανθρώπων τής παλιότερης εποχής, να τα καρπώνονται, και να τους ρίχνουν κι ένα βλέμμα κατανοήσης και συμπόνοιας, πάνω από τον τάφο.

Η ίδια η διαδικασία, το προτσές που λέγανε (εγώ δεν το έλεγα ποτέ έτσι), τους διέψευσε, και μάλλον προβλέπεται και άλλο αίμα, κι άλλα δάκρυα, κι άλλος ιδρώτας, με άγνωστη τη συνέχεια τού όλου πράγματος.

Όμως, παρά το τέλος τής βιασύνης ή ακόμα και τής ελπίδας, στους νεοεγελιανούς κύκλους, δημιουργήθηκε το βασανιστικό ερώτημα: Όντως υποσχέθηκε ο Έγελος αυτή την σύνταξη; 

Ή οι νεοεγελιανοί κατάλαβαν λάθος;

--

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κοπροφαγία των διεθνών συμμαχιών.

I introduce you to sin as I am, as a corrupter of innocent souls.

I am more than happy to introduce non-leader revolutionary people in sin, in the sin of shit-eating [koprophagia and obligatory koprolagnia] of opportunistic international alliances, which the leaders of revolutions usually want to keep only to themselves.

An introduction to the sin of opportunistic koprophagia and koprolagnia, from a man who once ate the shits of revolutionary leaders without complaint.

The international alliance as koprophagia and obligatory koprolagnia.

If you have to ally with an evil enemy to defeat your direct enemy, then it's like being forced to eat a plate of shit that smells, at the time, less bad than the plate of shit your direct enemy is feeding you.

So the Vietnamese communist will be forced to eat the plate of shit offered to him by Soviet social-imperialist state capitalism, in order not to eat the stinkiest, at that moment, plate of shits offered to him by American imperialism-capitalism. You'll eat the least dirty plate of shit, but it's still a plate of stinky shit, and you'll even develop a shit-poop lust:

At the very least, at that moment, you should start liking the stinking shit, and eventually you will (this is a shit-lust that acquires psycho-ideological characteristics "after the fact", so let's not mess with psychoanalysis in the formal sense, yet, so, Lacan wait a minute please, this is politics, play with your dog in the office hall please, until we call you too).

What we said about the Vietnamese communists also applies proportionally (but not in such a simple way, as we said elsewhere) to the Ukrainian or Iranian democrats, leftists, maybe even communists.

You will eat the allied plate of shit, you will love that food, and don't listen to the Ideal (non-Stalinist) Marxists or anarchists who will tell you that you are not eating shit but just doing your job.

So that you don't misconstrue what I'm saying, some, I'll tell you that anyone who doesn't want to eat this plate of shit, and believes that he will be able to fight the immediate enemy without alliances with forces that also offer shit, as the Iranians leftists believe, he will simply continue to eat the plate of shits that is forced upon him by the immediate enemy.

The first shit-eating politician: Lenin. Let those who deny the forced coprophagia of alliances study him better.

---

Η διεθνής συμμαχία ως κοπροφαγία και υποχρεωτική κοπρολαγνεία.

Αν πρέπει να συμμαχήσεις με έναν κακό εχθρό για να νικήσεις τον άμεσο εχθρό σου, τότε είναι σαν να τρως αναγκαστικά ένα πιάτο με σκατά τα οποία μυρίζουν, εκείνη τη στιγμή, λιγότερο άσχημα από το πιάτο με σκατά που σε ταϊζει ο άμεσος εχθρός.

Έτσι ο βιετναμέζος κομμουνιστής θα φάει αναγκαστικά το πιάτο με σκατά που του προσφέρει ο Σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλιστικός κρατικός καπιταλισμός, για να μην φάει το πιο βρωμερό, εκείνη τη στιγμή, πιάτο με σκατά που του προσφέρει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός. Θα φας το λιγότερο βρώμικο πιάτο με σκατά, το οποίο όμως παραμένει ένα πιάτο με βρωμερά σκατά, και θα αναπτύξεις μάλιστα και μια σκατολαγνεία-κοπρολαγνεία: 

Το λιγότερο, εκείνη τη στιγμή, βρωμερό σκατό θα πρέπει να αρχίσει να σου αρέσει και εντέλει θα σου αρέσει (πρόκειται για μια κοπρολαγνεία που αποκτά ψυχικά-ιδεολογικά χαρακτηριστικά «εκ των υστέρων», οπότε μη μπλέξουμε με την τυπικά εννοούμενη ψυχανάλυση, ακόμα, Λακάν περίμενε λίγο παρακαλώ, εδώ μιλάμε για πολιτική, παίξε με το σκυλάκι σου στον προθάλαμο τού γραφείου παρακαλώ, μέχρι να σε φωνάξουμε κι εσένα).

'Ο,τι είπαμε για τους Βιετναμέζους κομμουνιστές ισχύει αναλογικά επίσης (όχι όμως με τόσο απλό τρόπο, όπως είπαμε αλλού) για τους Ουκρανούς ή Ιρανούς δημοκράτες, αριστερούς, ίσως και κομμουνιστές. 

Θα φας το συμμαχικό πιάτο σκατών, θα αγαπήσεις αυτό το φαγητό, και μην ακούς τους Ιδανικούς (μη σταλινικούς) μαρξιστές ή αναρχικούς που θα σου πούνε ότι δεν τρως σκατά αλλά κάνεις απλά την δουλειά σου.

Για να μην παρερμηνεύσετε ό,τι λέω, μερικοί, θα σας πω ότι όποιος δεν θέλει να φάει αυτό το πιάτο με σκατά, και πιστεύει ότι θα μπορέσει να παλέψει τον άμεσο εχθρό χωρίς συμμαχίες με δυνάμεις που προσφέρουν κι αυτές σκατά, όπως πιστεύουν οι Ιρανοί αριστεροί, απλά θα συνεχίσει να τρώει το πιάτο με σκατά που του προσφέρει αναγκαστικά ο άμεσος εχθρός.

Ο πρώτος σκατοφάγος: Λένιν. Ας τον μελετήσουν καλύτερα όσοι αρνούνται την αναγκαστική κοπροφαγία των συμμαχιών.

Ιωάννης Τζανάκος

Η λαγνεία τής απάρνησης τής λέξης..

Dear friends ''from the east"..

If we are not accused of being pro-Westernimperialism, we will be accused of being coldwar social democrats.

Before you think about something harder, to you answer the answer you think I'm going to give you, I say this:

Against a China that even now commits genocide against the Uighurs and against a Russia that committed genocide in Mariupol, I am not a coldwar social democrat, I am a warmwar democrat and liberal, I even think positive of Churchill and Roosevelt, so I have no hesitations .

The imperialist East, in the historical moment we live in, is worse than the imperialist West, end of conversation, and if Marxism cannot digest this simple fact, then its last living remnants will disappear.

Monthly Review, and other smelly shit.

--

Dear friends ''from the east", I dare not call you comrades, have you ever considered that the data and analyzes you derive to construct "anti-western imperialist" analyses, come from... the west?

But which west?

This part of West is the part of West that want to leave the Ukrainian and Iranian people to the teeth of the eastern imperialists, "for peace".

The Westerners who provide you with anti-Westernism are like the Christians of the late Roman era, waiting for the barbarians to defeat Rome.

--

Yes, I know, there are good Marxists in the western world, who don't slander the Kurds, don't stand up for the mass murderer Assad, they don't pretend they don't know what's going on in theocratic Iran, they don't identify the victim (Ukraine) with the perpetrator (Russia), they are in a good way "anti-Zionist" and not anti-Semitic.

Here on Facebook, I have met the impeccable Michael and revolutionary socialists from Oakland who always say the right thing and have not let down the honest, truly honest red flag, despite their faults.

But these slandered and few in the global Marxist ideological community are very clean, very emotional, very moral, flawless Marxists, while I who am a dirty, eternally nonmoral, pathological pro-Kurdish, Kurdomaniac, Iranomaniac, Ukrainomaniac, renegade infidel old man, certainly not marxist, only opportunistically as it is called, fan of Alcibiades and not of Christ and Marx, card player, impulsive sinner, full of passions, I want an attack on the fascist east, it will do the eastern peoples good, don't listen to marxist bullshit, I want ideological war now, defeat Russia's now, China's defeat, I want to be done with these bastards..

--

An honest but inadequate Marxist "anti-imperialist" reasoning.

Honest Marxists like Michael make a Vietnam-Ukraine analogy.

Just like this: just as the Vietnamese "communists" received help from the (Stalinist state capitalist) Soviet Union to drive the American imperialists out of Vietnam, so the Ukrainian liberal democrats (who express the free will of the vast majority of Ukrainians) they have the right to receive help from the imperialist west, to expel the Russian fascist invaders from the Ukrainian land.

Before I give my opinion, I make a statement:

Only with these Marxists do I agree to have a serious discussion, or to play cards, so I can reveal to them before the discussion that I also know how to steal at cards.

They are not the only ones who know how to steal, and since as a Greek opportunist I have spent a lot of time in card games and women's affairs, I would like them to also know that I see them when they continue to steal in the card game.

Let's get to the heart of the game, without claiming to play fair, how much longer can I stand to play fair with my friends who are constantly robbing in the card game and selling me honesty? It's impossible, I'm bored, you stole me, I'll steal you too. But that doesn't mean that you will consider my every move as theft. You will play without saying in advance that I am stealing, but you will prove it, you will show it, oh moralistic teenager of human history.

Let me give my opinion on the subject of the analogy of honest Marxists who are more honest than other Marxists, but they are not virgins of morality.

-

When the US intervened in Vietnam, there was already a pro-Western government in South Vietnam, half of Vietnam was in the ideological political cultural sphere of influence of the Western imperialist world, not without the consent of a large part of its population, so this intervention was not an invasion, as it was, after, in Iraq (again by the Americans), as is the invasion of Ukraine by Russian fascists, with no one wanting for them, not even the pro-Russian Ukrainians (few as pro-Russian in the Russian-speaking Ukrainian community).

So, sorry dear Marxist to spoil your analogy soup, the Vietnam example you put on the table is unfortunate, although it certainly fulfills the need to satisfy the Marxist mythology of the Vietnam-symbol. The age of Totems is over, and so are totemic analogies.

--

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

Sorry comrades to hurt you..

 

Sorry comrades to hurt you, but I'm doing what Marx himself asked me to do in a nightmare I had yesterday.

He came angry in my sleep and asked me to fuck his followers.

"I don't want believers you motherfuckers, fuck you"..

The harshest theocracy: Marxism.

As the former general secretary of the Greek (Stalinist) communist party said: "from communist you can become an opportunist, but from an opportunist you cannot become a communist again".

The Koran doesn't say anything like that either, you just face a death sentence for apostasy, and so on, while the Stalinist communist says something worse, that if the satanic-opportunist quality takes hold in you, there is no going back, once an opportunist for always an opportunist. 

Ιf your communist identity is "contaminated" by opportunism, you can neither repent nor return repentant to your communist family.

At the same moment you fell into the sin of opportunism, at the same moment you entered forever, while still living, into the hell of bourgeois ideology-sin.

 

Ιωάννης Τζανάκος