Δεκέμβριος, μη-επετειακό..

Τιμώ την εξέγερση τού Δεκέμβρη, γιατί δεν την τιμώ επετειακά, και έχω την φιλοσοφική έπαρση να λέω ότι μόνον έτσι τιμάται αυτή η εξέγερση, όταν δεν την τιμάς επετειακά.

Όποιος δεν αγγίχθηκε από αυτή την εξέγερση δεν έχει καταλάβει τίποτα από αυτό που έγινε τότε και από αυτό που θεμελιώθηκε τότε ως το πραγματικό μέλλον αυτής τής χώρας ως μιας ελευθεριακής και τολμώ να πω πραγματικά δημοκρατικής χώρας.

Δεν ήμουν τότε ενεργό στοιχείο τής εξέγερσης ούτε όμως απλός θεατής της.

Θυμάμαι όμως την μέθη, έλλογη μέθη, τον πραγματικό ρυθμό μιας εξέγερσης και τον φόβο και τον τρόμο «συναδέλφων» στη δουλειά μου που έπειτα αποδείχτηκαν σάπιοι, όχι ότι δεν φαίνονταν, διεφθαρμένοι, χαφιέδες και οικονομικά εγκληματικά στοιχεία. 

Θυμάμαι πόσο φοβόντουσαν, θυμάμαι πόσο μισούσαν, και θυμάμαι πόσο αλαλάζαμε εμείς, όσοι ζούσαν ακόμα, περνώντας αμήχανα σαν θεατές και μη θεατές από τα «πεδία των μαχών», ποιών μαχών δηλαδή, οι αστυνομικοί και οι ρουφιάνοι είχαν κρυφτεί σαν ποντίκια.

Αυτά, και τίποτα άλλο, μεγαλόστομο και μεγαλοπιασμένο..

Ιωάννης Τζανάκος

Personal (perhaps heterodox) conclusions from the youth uprising in December 2008 in Athens.

Personal (perhaps heterodox) conclusions from the youth uprising in December 2008 in Athens.
1. 

In December I learned not to celebrate anniversaries. 

Our lives are founded every moment.
2. 

The rebellious youth of this country decisively turned their steering wheel towards the rejection of statism of the nation state and statism in general.
3. The well-meaning libertarian values that flourished in the West in the last centuries, and spread to a boundless globalism, were established in the youth of this country, in its most active part.
4. 

Anarchism has acquired eternal roots in this country, so even if it is tormented by sectarianism, especially here, it will be an integral part of any future insurrectionary or revolutionary process. 

Anarchism in this country after 2008 became bureaucratized, it became a fashion, it fell into the bureaucratic spider web of the radical left, but nevertheless it has been established as a structural element of its culture, so in the future it will come back in other, more vibrants forms, it will be bureaucratized again but again it will come back.
5. 

I am not an anarchist but I have to recognize the reality in which I live. 

My confrontation with anarchism will continue "infinitely" but nevertheless I consider it as a current, a crazy but living current.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Μη-επετειακό για τον Δεκέμβρη.

The last major riot in Greece took place in December 2008 when a police officer murdered a teenager, Alexandros Grigoropoulos.

This uprising have been politically-and-ideologically exploited by the extreme left and sectarian anarchism, but that's okay, the main thing is that Athens stopped being under the control of power for 2 weeks, and that's the foundation for the future of this country, whatever that they say-and-believe against the youth the leftist/anarchist bureaucrat-exploiters and the centrist/rightist/far-right terrorists-exploiters .

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

Numb [Official Music Video] - Linkin Park

Αυτός ο πόλεμος μάς αλλάζει όλους.

Παρόλο που η Δύση δεν ξεκίνησε αυτό τον πόλεμο, ένα μεγάλο μέρος τής παγκόσμιας κοινής γνώμης παραμένει πεπεισμένο ότι η ουσιαστική αιτία τής εκκίνησης αυτού τού πολέμου ήταν η Δύση.

Ένα άλλο ιδεολογικοποιημένο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης (περισσότερο μάλλον αριστερού ιδεολογικού-αξιακού προσανατολισμού) πιστεύει μεν ότι και η Ρωσία και οι άλλες ανατολικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν υπεύθυνες επί το ίσο για αυτό τον πόλεμο, αλλά για να το αποδείξει αυτό που λέει χρησιμοποιεί τα ψευδή επιχειρήματα τής ρωσικής πλευράς, άρα είναι στη πραγματικότητα μέρος αυτού του ευρύτερου αντιδυτικισμού που έχει πλέον σπάσει σαν ιδεολογικό απόστημα και μολύνει μεν τον κόσμο ακόμα, αλλά αρχίζει πλέον να παύει να έχει την μολυντική δύναμη που είχε προτού γίνει αυτός ο πόλεμος.

Αυτός ο πόλεμος μάς αλλάζει όλους.

Εγώ ανακάλυψα άλλη μια φορά πόσο μακρυά είμαι πλέον από την ελληνική αριστερά, η ελληνική αριστερά αποδείχθηκε για μένα μια από τις πιο σκοτεινές σεκταριστικές αριστερές δυνάμεις στον πλανήτη, όχι μόνον ως μια νεοσταλινική αριστερά, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι γίνεται αλλού στον κόσμο, όσον αφορά την αριστερή συνείδηση παγκοσμίως.

Κάποια θετικά σημάδια δεν αναιρούν τα ανησυχητικά σημάδια, και το αντίστροφο. Ίσως τα αρνητικότερα φαινόμενα εμφανίζονται τελικά πάλι στον "παγκόσμιο νότο", όχι μόνο στην Λατινική Αμερική, όπου ξέραμε τη δύναμή του αντιδυτικισμού και τού σταλινισμού, αλλά ακόμα λ.χ στο Ιράν όπου η αριστερά φαίνονταν να είναι εκ των πραγμάτων πιο ικανή να διαβλέπει τον κίνδυνο τού αντιδραστικού αντιδυτικισμού ως καμμένη από χυλό που φυσάει και το γιαούρτι.

Δεν είναι έτσι όμως.

Ακόμα και οι Χεκματιστές που δέχονται τα πυρά όλων των υπόλοιπων αριστερών και κομμουνιστών ως πολύ φιλο-δυτικού προσανατολισμού, εκδήλωσαν άθλιες απόψεις και αφηγήματα που σε μεγάλο βαθμό προσέγγισαν τα τυπικά σεκταριστικά ουδετερόφιλα ή ακόμα και νεοσταλινικά ημι-ουδετερόφιλα αντιδυτικά αφηγήματα τύπου ΚΚΕ στην Ελλάδα κ.λπ.

Μεγάλη απογοήτευση για μένα, το τέλος των τελευταίων ελπίδων ότι κάπου στον κόσμο μια μαζική αριστερά δεν θα έχει μολυνθεί από τον καρκίνο αυτό που είδαμε να κάνει μετάσταση σε όλη την αριστερά παντού, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.

Το σοκ από την αριστερή αποβλάκωση όμως, στην οποία συμπεριλαμβάνονται νομίζω και διαφορετικές μεταξύ τους ακραίες αντικαπιταλιστικές μαρξιστικές ομαδούλες στα όρια τού αναρχικού χώρου, δεν έφτασε σε ένταση το σοκ που νιώσαμε όταν διαβάσαμε την τοποθέτηση των Ζαπατίστας τις πρώτες μέρες τού πολέμου. Δεν έχω αναφερθεί σε αυτό, άλλη φορά θα αναφερθώ.

Δεν ήμαστε καινούργιοι στις απογοητεύσεις, ούτε κρύβουμε ότι σε βάθος χρόνου, με βάση και κάποιες στιγμές καμπές, είχαμε μετατοπιστεί ήδη (πληθυντικός γελοιότητας) πιο κεντρώα, οι σύντροφοι θα το έλεγαν δεξιά στροφή ή σοσιαλδημοκρατική στροφή, αν ήταν λίγο ευγενικοί, διότι οι περισσότεροι είναι αυταρχικοί μέχρι το μεδούλι και προτιμούν πιο χυδαίους ταξικισμούς.

Τώρα όμως έφτασε η κρίσιμη ώρα.

Παραιτούμαι φίλοι, έτσι απλά.

--

 

That the Russian fascism it says about Ukraine (that it is an instrument of the West that threatens Russia, since it does not accept its assimilation into the Great Russian nation, etc.) the same says Turkish fascism, through Erdogan and other Turkish fascists about my country Greece.

The rapist misogynist homophobic murderer always reverses reality.

The first ''historical teachers'' in this reversal of reality are the Turkish, Russian, Italian and German fascist rapists.

--

I don't find anyone who does not succumb to some "whataboutism", the anti-Westerners now, the Westernists before.
Then the westernists will do it, then the anti-westerners, and so on.
This is a form of what Hegel called "bad infinity."
You have all disappointed me.

Frozenheart
---

I said and I mean it that I closed my accounts with the lies and dishonesty, so from here I tell you what I think is right for all of us, I mean those who have a special interest in Iran and Kurdistan, like me the foreigner, your uninvited friend.

I no longer consider myself a leftist although I firmly believe in a classless democratic society where the producers will reap all their labor products and manage the production process themselves.

I don't believe that the left and Marxism can help achieve this goal anymore.

I believe that in today's conditions, which have a long historical time horizon, the emerging non-Western capitalism-imperialism is worse than the old sinful and bloody Western capitalism-imperialism.

I am not suggesting that the Iranian and Kurdish communists hand over the keys of their country and movement to the Western rulers, I am asking them to understand that the Eastern rulers, who are the ones directly oppressing them, are now worse, they are fascists in every sense depth and breadth of the word.

The not only tactical, perhaps indirect, strategic alliance (within strict limits) with the Western world, which is not only Western capitals states, etc., is under these conditions a one-way street for movements like that of Iran-Kurdistan.

No illusions, with strict limits, with a gun in hand.

--

 

I don't idealize the West, and especially Europe.

That's why I'm sure for example that at least half of Italians are fascist Mussolini nostalgics.

On the outside they are good and kind people but inside them they hide what PP Pasolini showed so penetratingly, dark fascists who fantasizing an absolute misogynist homophobic anti-worker state.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

Real socialism

Real socialism is not built with only 50+1% of the population, nor certainly with below that percentage (as imagined by the revolutionary left and anarchism), real socialism is built with the vast majority of the working population, so there is no other strategy from the democratic strategy for the labor socialist movement.
Democratic strategy does not mean vague Bonapartist fantasies according to which democracy will mean only direct democracy of workers' and people's councils, democracy means the possibility of direct administration, and also through free elections, of all political institutions.
They want the supporters of the direct democracy of the councils tell us who will elect and who will control the political parties or the one party?? (of the working class, as they say).
The party members or the entire working society?
Who will elect and directly control the central administrative and state institutions?
The representatives of the representatives of the representatives of the "councils" or the whole working society?
So, when we talk about democracy, and indeed revolutionary democracy, we are talking about a political system in which there is direct and elected as revocable representation, of all political institutions and not a Stalinist or Trotskyist pseudo-democracy where the workers and the people will elect some of their direct representatives in the factory or the neighborhood but the central sovereign institutions will be under the control of some "vanguard".

--

 

Because the capitalist and state emergence in the non-Western world comes "second" in historical time order, while already, as being "second" focus of this process, it has received the accelerating violence of the "first", the social institutional result of this violent acceleration of a given violent process is an inflated statism.

All radical theories and ideologies imported by the West into this hastening-to-be "second" (ontologically-chronologically) sovereign world, they give the paradisiacal illusion that this hastening can exist with good results, as long as it is covered by "socialism" or radical nationalism, which would break down local feudal or conservative bourgeois inhibitions.

So statism was the inevitable framework of this violent fantasy of most radicals of the non-Western emerging capitalist world against the "colonized" local "pro-Western" establishments and the West.

Today we see this ''framework-result'' matured, also with "neoliberal" improvations, in its most extensive and aggressive, world-imperialist version, with the new and brazenly authoritarian new eastern imperialist powers.

All it deserves is to lose to the West, first and foremost for the good of non-Western peoples.

--

The "global south" suffers from a justifiable but now unacceptable misunderstanding of European and Western history in general, and for this the ultra-radical version of Marxism is responsible, which, if taken on its own, without its bourgeois opponent and counterpart, creates to non-Westerners a one-sided and harmful historical optimism about the "path" that must be traveled for the non-West world or the "global south" to they reap the "positive fruits" contained in a horrific process of capitalist and state emergence that preceded before the "positive fruits" creation.

-- 

The founding - genesis - emergence of strategic structures contains mass violence and mass death, imagine if "this" having to be hastened by the competition caused when the focus of this historical creation comes "second" in relation to another focus that which has already existed and which (first focus) has already exerted formative violence on the emerging other "second" focus of such a creation.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 من به دنیا آمدم تا به تو کمک کنم گناه کنی

 

 

Ιωάννης Τζανάκος