Ιδεολογικός αγώνας..

Για να συνεννοούμαστε:
Η ελληνική αριστερίστικη αριστερά, δεν έχυσε ούτε ένα δάκρυ για τους Yazidi. 

Μόνο οι Παλαιστίνιοι την ενδιαφέρουν.

 

Το πιο παράξενο πράγμα όταν βρίσκεσαι εκτός μιας σύγκρουσης, αν και συνεχίζεις να τάσσεσαι με το ένα σκέλος της, είναι ότι δεν μπορείς απλά να ιδιωτεύσεις. Ακόμα κι αν δέχεσαι επιθέσεις από τον οικείο χώρο, ή την απόλυτη αδιαφορία, συνεχίζεις να θέλεις να παρέμβεις και να συμμετέχεις σε μια κουβέντα εντός του. Όταν καταλάβεις ότι δεν έχει νόημα, μπορεί και να σκεφτείς την αλλαγή θέσης στην πολιτική γεωγραφία. Εγώ όμως δεν θα αλλάξω.

 

Όταν μια στρατηγική διαφορά που μπορεί να μετασχηματιστεί σε σύγκρουση, λαμβάνει συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, οποίος βρεθεί εκτός αυτών φαίνεται σαν να είναι ένας κεντρώος πράκτορας του εχθρού.

 

Δεν τρελάθηκα στα καλά καθούμενα, να χτυπάω χωρίς λόγο τον «χώρο» μου «από τα -υποτίθεται- δεξιά».
Ας σκεφτούν μερικοί.

 

Αυτό που έγινε στο Περού με το «Φωτεινό Μονοπάτι» και την ακροδεξιά, είναι διαχρονικός συναγερμός για μυαλά που λειτουργούν.

 

Ο αγώνας ο «χώρος» σου να μην αποκτάει «πολ-ποτικά» χαρακτηριστικά, είναι ένας μοναχικός αγώνας, χωρίς βοήθεια.

 

Όταν υπάρχει μια ενεργή ή υφέρπουσα στρατηγική σύγκρουση, αναπτύσσεται πάντα ένας αυταρχισμός σε όλα τα «σκέλη» τής σύγκρουσης.

 

Ακόμα και στο πλαίσιο ενός αναπόφευκτου αυταρχικού τροπισμού σε έναν στρατηγικό διπολισμό, δεν είναι όλα μοιραία.

Δεν θα υποχωρήσω στον αντι-σεκταριστικό ιδεολογικό αγώνα μου. 

Ζήτω το ΡΚΚ!

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

Ξεσκαρτάρισα..

Πρόχειρη επιστημολογική αρχή: αξιακή αφέλεια ίσον (και) ξεμπλοκάρισμα, μερικές φορές.

 

Η περαιτέρω οντολογικοποίηση τής αριστερής/αναρχικής ματιάς μετά την πτώση τού σταλινισμού, σημαίνει κρίση ριζική, αδιέξοδο τρελό.

 

Το αναρχικό «φιλί τής ζωής» στον μαρξισμό, μετά την κατάρρευση τού σταλινισμού, δεν ήταν για καλό. Τον έκανε αμιγώς οντολογικό.

 

Μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό γλύτωσαν, ως «παρακατιανές» όμως, οι δημοκρατικές θεωρίες: Μπούκτσιν, Καστοριάδης, Οτσαλάν.

 

Μπούκτσιν, Καστοριάδης, Οτσαλάν. 

Άσχετοι μεταξύ τους, αλλά οι μόνοι στην αριστερά που δεν συνέχισαν την σεκταριστική αρρώστια.

 

Και στις νέες ριζοσπαστικές δημοκρατικές θεωρίες υπάρχει μπόλικη οντολογία, αλλά μπροστά στον ταξικίστικο οντολογισμό των «υπολοίπων» που συνέχισαν να τραβάνε το κάρο τής ριζοσπαστικής θεωρίας, η (νέα) δημοκρατιστική οντολογία είναι ένα πταίσμα. Δείτε τον αριστερό ευρωκομμουνισμό που κατάντησε: να κάνει ιδεολογικά κομπρεμί με αμετανόητους ιδεολογικούς εκπροσώπους του ακραίου σεκταρισμού, πρώην καθηγητάκια, προφεσορίνους των ερυθρών ταξιαρχιών, σαν τον τυχοδιώκτη Νέγκρι. 

Ποιος θα το έλεγε αυτό το πράγμα, ήταν όμως αναμενόμενο από μαρξιστές εντέλει..

 

Οι κυνικοί (όχι οι πραγματικοί, οι αρχαίοι) δεν αλλάζουν.
Μια φορά κυνικό κάθαρμα, για πάντα κυνικό κάθαρμα.

Υπερέβαλα για τον κυνισμό, για να δείξω ότι ο μαρξισμός μάς κατέστησε ανίκανους να σκεφτούμε πέραν της έννοιας τής ισχύος.

 

Δεν επιδιορθώνεται ένα αυταρχικό οντολογικό θεωρητικό οικοδόμημα.
Είμαι εργαζόμενος, το γκρεμίζω.

 

Ελευθεριακός σοσιαλισμός, αταξική κοινωνία, Ναι, άρα Όχι μαρξισμός, αλλά ούτε σεκταριστικός αναρχισμός.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Ψάχνοντας..

 

Ψάχνοντας την πλάτη τού καθρέφτη και το χάδι τής γάτας.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

 

 

 

Μισαλλόδοξοι και γέννα

Η μισαλλόδοξη χριστιανική εκκλησία τής Ελλάδας, που διοικείται από άγαμους ανέραστους αγάμητους και φονταμενταλιστές κρετίνους, και γενικά όλος ο ακροδεξιός όχλος, αλλά και οι τράπεζες, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλάνε και να ξερνάνε ηθικολογικά σκατά, για το αν οι γυναίκες θα γεννάνε ή όχι.

Εθνικοποίηση και Δήμευση τώρα όλης τής εκκλησιαστικής περιουσίας, και πλήρης διαχωρισμός μεταξύ κράτους και εκκλησίας.

Και μη ξεχνάμε:

Όλες οι θεοκρατίες, θρησκευτικές ή «άθεες», όλες οι ηθικολογίες και όλες οι ιδεολογίες-ιδεοληψίες, είναι το ένα και το αυτό πράγμα.

Η κάθε λογής θεοκρατία, και η κάθε λογής ηθικοπλαστική ιδεολογία, δεν είναι «εποικοδόμημα», είναι μονιστική ιδεολογία και πρακτική, άρα καθορίζουσα βάση και καθορίζον θεμέλιο, καθορίζουσα αιτία και καθορίζον πλαίσιο παραγωγής τού παραλογισμού, τής ανελευθερίας, τής διανοητικής δουλείας, άρα είναι καθορίζουσα υλική βάση και καθορίζον υλικό θεμέλιο, καθορίζουσα αιτία τού ευρύτερου υλικού τρόπου ζωής των ανθρώπων.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

 

Τι λείπει..

 

Η σιωπηλή καρδιά τού Κεραυνού..

Ο αθόρυβος νους τής θύελλας..

 

 

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

 

 

Θέση

 

Η δημοκρατική αυτονομία και ο συνομοσπονδισμός είναι μια συνεκτική ιδεολογική θέση με γεννήτορες: 

Murray Bookchin, Abdullah Öcalan.

Την ακολουθώ με κριτική απόσταση και εγγύτητα, σε ένα πιο «θετικιστικό» πλαίσιο και διατηρώντας την απορία για το «τι» θα κάνουμε με το κράτος, και το «αν» μπορούμε απλά να το κονιορτοποιήσουμε (δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να πάει στα τσακίδια αυτό το πράμα).

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Τα σεκταριστικά-σταλινικά ψεύδη για το ΡΚΚ, και οι σεκταριστικές προτιμήσεις των μ-λ για το Κουρδιστάν.

Βρήκα ότι ο ιδρυτής του ακραία ριζοσπαστικού μαοϊκού αντάρτικου (Φωτεινό Μονοπάτι) του Περού, Abimael Guzmán, ως επαγγελματίας φιλόσοφος και καθηγητής είχε συγγράψει διατριβή με θέμα την καθαρή εποπτεία του χώρου στον Καντ!

Διανοούμενος, ο μ-λ τρελάρας, ο σεκταριστής, ο μαοϊκός-σταλινικός, και μάλιστα ειδικευμένος στον Καντ.

Αυτοπροσδιορίζονταν και ως η «τέταρτη Ρομφαία» τού μαρξισμού (Μαρξ, Λένιν, Μάο και φυσικά Γκουζμάν- ο ίδιος).

 

Augusta La Torre Carrasco

Η Γυναίκα που πυροδότησε έναν «καντιανό» μαοϊκό εγκέφαλο.

Η πραγματική οργανώτρια, η φλόγα, το πραγματικό ηφαίστειο τής ακραίας (υπερ-)επαναστατικής βίας τού Sendero Luminoso.

Durante su militancia en Sendero Luminoso, Augusta La Torre se hacía llamar "camarada Norah".

Η συντρόφισσα «Νόρα», Augusta La Torre Carrasco, οργανώτρια όχι μόνον τού ένοπλου γυναικείου σκέλους τού Sendero Luminoso, αλλά και όλης τής ακραίας στρατιωτικής δράσης του. 

Ο ηγέτης τού Sendero Luminoso (Shining Path), Abimael Guzmán, και σύζυγός της, ήταν υπεύθυνος για την ιδεολογική και την γενικότερη πολιτική τροχιά τού κινήματος, αλλά ο πραγματικός στρατιωτικός οργανωτής και το αδιάλλακτο «στοιχείο» ήταν αυτή η «μυστηριώδης» γυναίκα. 

Οι ένοπλες ομάδες γυναικών που οργάνωσε ήταν διάσημες για την αγριότητα και την αφοβία τους. Εκτός από τις ένοπλες ομάδες γυναικών τού κινήματος διοικούσε όλο τον στρατιωτικό μηχανισμό του.

 

Στην Ελλάδα οι μαοϊκοί κατηγόρησαν το ΡΚΚ για «αποστασία», αλλά -προσέξτε- και για τρομοκρατική παρέκκλιση!

Ήθελαν, σαν καλύτερο, ένα Κουρδικό-Τουρκικό «Φωτεινό Μονοπάτι»!

 

Τις δεκαετίες 70-80, στα βουνά τού βόρειου Κουρδιστάν «παίχτηκε» αν θα είχαμε κάτι σαν το Φωτεινό Μονοπάτι ή το ΡΚΚ. Σοφός λαός. 

 

Το ΡΚΚ κατέστειλε τις πιο ακραίες μαοϊκές ομάδες, και κατηγορήθηκε για αυτό, για «αστικό εθνικισμό».
Είπατε κάτι;

 

Στα βουνά τού Κουρδιστάν ΔΕΝ έγιναν τα αίσχη που έκαναν οι μαοϊκοί μ-λ τρελάρες στις Άνδεις, υπό την «καθοδήγηση» τού τρελομαοϊκού Αμπιμαέλ Γκουσμάν και τής ψυχοπαθούς Μαινάδας του, αλλά άνθισε το άνθος τής ριζοσπαστικής δημοκρατίας.

Επικράτησε ο «ρεβιζιονισμός», ο «αστικός φεμινισμός» και ο «αστικός εθνικισμός», και όχι οι παλάβρες των Πολ-Ποτικών σεκταριστών μαοϊκών και άλλων.

Και βέβαια, σε στρατιωτικό και πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, το ΡΚΚ υπάρχει ακόμα παρά την σύλληψη τού αμφιλεγόμενου (κι αυτού) ηγέτη του, γιατί το ΡΚΚ δεν είναι «τού» Οτσαλάν, είναι τού Λαού.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος