Τα σεκταριστικά-σταλινικά ψεύδη για το ΡΚΚ, και οι σεκταριστικές προτιμήσεις των μ-λ για το Κουρδιστάν.

Βρήκα ότι ο ιδρυτής του ακραία ριζοσπαστικού μαοϊκού αντάρτικου (Φωτεινό Μονοπάτι) του Περού, Abimael Guzmán, ως επαγγελματίας φιλόσοφος και καθηγητής είχε συγγράψει διατριβή με θέμα την καθαρή εποπτεία του χώρου στον Καντ!

Διανοούμενος, ο μ-λ τρελάρας, ο σεκταριστής, ο μαοϊκός-σταλινικός, και μάλιστα ειδικευμένος στον Καντ.

Αυτοπροσδιορίζονταν και ως η «τέταρτη Ρομφαία» τού μαρξισμού (Μαρξ, Λένιν, Μάο και φυσικά Γκουζμάν- ο ίδιος).

 

Augusta La Torre Carrasco

Η Γυναίκα που πυροδότησε έναν «καντιανό» μαοϊκό εγκέφαλο.

Η πραγματική οργανώτρια, η φλόγα, το πραγματικό ηφαίστειο τής ακραίας (υπερ-)επαναστατικής βίας τού Sendero Luminoso.

Durante su militancia en Sendero Luminoso, Augusta La Torre se hacía llamar "camarada Norah".

Η συντρόφισσα «Νόρα», Augusta La Torre Carrasco, οργανώτρια όχι μόνον τού ένοπλου γυναικείου σκέλους τού Sendero Luminoso, αλλά και όλης τής ακραίας στρατιωτικής δράσης του. 

Ο ηγέτης τού Sendero Luminoso (Shining Path), Abimael Guzmán, και σύζυγός της, ήταν υπεύθυνος για την ιδεολογική και την γενικότερη πολιτική τροχιά τού κινήματος, αλλά ο πραγματικός στρατιωτικός οργανωτής και το αδιάλλακτο «στοιχείο» ήταν αυτή η «μυστηριώδης» γυναίκα. 

Οι ένοπλες ομάδες γυναικών που οργάνωσε ήταν διάσημες για την αγριότητα και την αφοβία τους. Εκτός από τις ένοπλες ομάδες γυναικών τού κινήματος διοικούσε όλο τον στρατιωτικό μηχανισμό του.

 

Στην Ελλάδα οι μαοϊκοί κατηγόρησαν το ΡΚΚ για «αποστασία», αλλά -προσέξτε- και για τρομοκρατική παρέκκλιση!

Ήθελαν, σαν καλύτερο, ένα Κουρδικό-Τουρκικό «Φωτεινό Μονοπάτι»!

 

Τις δεκαετίες 70-80, στα βουνά τού βόρειου Κουρδιστάν «παίχτηκε» αν θα είχαμε κάτι σαν το Φωτεινό Μονοπάτι ή το ΡΚΚ. Σοφός λαός. 

 

Το ΡΚΚ κατέστειλε τις πιο ακραίες μαοϊκές ομάδες, και κατηγορήθηκε για αυτό, για «αστικό εθνικισμό».
Είπατε κάτι;

 

Στα βουνά τού Κουρδιστάν ΔΕΝ έγιναν τα αίσχη που έκαναν οι μαοϊκοί μ-λ τρελάρες στις Άνδεις, υπό την «καθοδήγηση» τού τρελομαοϊκού Αμπιμαέλ Γκουσμάν και τής ψυχοπαθούς Μαινάδας του, αλλά άνθισε το άνθος τής ριζοσπαστικής δημοκρατίας.

Επικράτησε ο «ρεβιζιονισμός», ο «αστικός φεμινισμός» και ο «αστικός εθνικισμός», και όχι οι παλάβρες των Πολ-Ποτικών σεκταριστών μαοϊκών και άλλων.

Και βέβαια, σε στρατιωτικό και πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, το ΡΚΚ υπάρχει ακόμα παρά την σύλληψη τού αμφιλεγόμενου (κι αυτού) ηγέτη του, γιατί το ΡΚΚ δεν είναι «τού» Οτσαλάν, είναι τού Λαού.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος