Δικαιοκρατία και νέος σεκταρισμός.

Αυτό το πράγμα που λέγεται παγκόσμια ιστορία..

Αυτό το πράγμα που λέγεται παγκόσμια ιστορία φαντάζει στο κουρασμένο πλέον μυαλό μου σαν μια αιματηρή σαπουνόπερα στο κέντρο τής οποίας βρίσκεται μια διαρκής δική, εις την οποία δικαστές, κρινόμενοι, κατήγοροι υπερασπιστές και μάρτυρες, αλλά και κοινό θεατών τής δίκης, είναι όλοι εγκληματίες και κουτσομπόληδες τής γειτονιάς, ταυτόχρονα.

Δεν λείπει από αυτό το πανηγύρι ένα υπερβατικό στοιχείο, εφόσον γύρω από κάθε έγκλημα τριγυρνάει μια απώτατη αιτία.

Που είναι είναι άραγε η αιώνια αμμουδιά; εκεί που όλα θα σβηστούν από το κύμα χωρίς ποτέ να ξαναγραφτούν; Αυτή η δικογραφία τής γραφής θα αποτεφρωθεί ποτέ;

---

Διευκρινίσεις. Θέλοντας να μην κρίνεις προθέσεις προσπαθείς να δεις κάπου ή παντού καλές ή ουδέτερες προθέσεις, όπου πραγματικά ουδέτερη πρόθεση ίσως να σημαίνει άμεση ή σχετικά ελάχιστα αργοπορημένη ικανότητα διάκρισης μεταξύ μιας άδικης και μιας μη άδικης πράξης χωρίς προκατάληψη ως προς την πρόθεση του εκάστοτε δρώντα (οι άνθρωποι δρουν και σκεπτόμενοι).

---

Η ριζοσπαστική θεωρία/πρακτική στην νεωτερικότητα (πω πω, βαριά πράματα), ενώ φαντάζεται ότι θα βρει στο μέλλον έναν μετα-πολιτικό παράδεισο που θα επαναφέρει τον προ-πολιτικό παράδεισο, ασκείται στην πρακτική (πιθανής επαναφοράς) μιας καθαρής δικαστικής (ρωμαϊκής) actio (αν θυμάμαι καλά τον όρο), με δικαιώματα ως προφάσεις ή χωρίς δικαιώματα για τους πολίτες.

Τι ωραία επιθυμία, έτσι;

Και πόσο στολισμένη.

Από την μια πλευρά οι δεξιοί και από την άλλη πλευρά αυτοί οι τυχοδιώκτες.

Δεν έχουμε καμία ελπίδα γιατί ποτέ δεν είχαμε.

--

"Ναι, αλλά κι εσείς/εσύ...".

Το διαχρονικό "επιχείρημα" που ακούς σε κοινοβούλια αλλά και μέσα σε σπίτια, σε καφετέριες, ή ακόμα κι αν βγάλεις γλώσσα στον βασανιστή σου και αυτός θέλει να σε "αποστομώσει".

Η καθημερινή, οικουμενική και πάντα τετριμμένη υπόσταση αυτού τού, πως να πω; επιχειρήματος, μας επιτρέπει να κάνουμε μετάβαση από κάθε γένος σε κάθε άλλο γένος, χωρίς οι επαγγελματίες φιλόσοφοι να μπορούν να μας ψαρώσουν όπως όταν ήμασταν "νέους!." πρωτοετείς φοιτητές.

Άσε μεγάλε τις θεωρίες περί μετάβασης σε άλλο γένος και πες μου σε ποια φατρία τής εξουσίας ή ψευτο-αντιεξουσίας είσαι, και επίσης πείσε με ότι εσύ δεν έχεις χρησιμοποιήσει αυτό το πώς να το πω; επιχείρημα.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Ουδετερότητα και Πόλεμος (2).

Τα όρια των (κακών) προθέσεων. Ουδετερότητα και Πόλεμος (1).

Value System..

 

Ιn my value system, Democracy and freedom precede and surpass Justice.

In the value system of those where Justice precedes freedom and Democracy, neither democracy survives, nor freedom, and ultimately neither Justice survives.

No to Righteous people, Yes to Democratic people.

--

 

Marxism was not superior to other modern revolutionary views because it better expressed a demand for justice or because it was the scientific theoretical expression of the class struggle from the point of view of the working class.

Marxism prevailed, not anymore - especially in its new form, because above the demand for justice and struggle, it placed as a basic criterion of judgment (on) a society in motion the possibility of its dynamics, therefore it set the condition of dynamic progress as one of the main starting points of a positive or negative judgment on an overall social form (as to quality and the capacity of its political and economic institutions to respond to it).

Marxism was not a theory of de-development and strategic inhibition of capitalist modernization and modernization in general, although of course it strictly judged its destructive and oppressive form within its historical capitalist contexts.

Once Marxism removed this criterion, it ceased to be an autonomous theory and surrendered its weapons to all forms of sectarianism and anarchism.

---

Strict criteria for a new - intended as - scientific socialism:

1. Criticism of the form of development and not criticism of development and modernization in general.

2. Harder atheism.

3. Criticism of statism but not of the state in general. The death of the state will come too late or never.

4. Drawing up a strategic plan to replace capitalism with a system of democratic socialism, where individual property will not be replaced by a collective property and domination, but (individual property and domination will be replaced) by a form of collective-and-individual non-proprietary management of wealth and labor products.

---

The abolition of private property and individual wealth is the absolute practical condition for a socialist society to exist, but for this socialist society to be without class exploitation, this abolition must not create a new kind of domination/ownership in the management and distribution of wealth.

The replacement of individual wealth and the abolition of individual domination over wealth will not mean the existence of a collectively owned wealth, but (will mean) the existence of a non-dominant and non-proprietary free social-individual economy of collective-and-individual management of wealth.

--

-----------

 

Since the aspirant as the new Shah, claims that he has changed and that he also wants democracy in Iran, let him be asked to answer if he accepts to exist in Iran a full, integrated, modern bourgeois parliamentary democracy, without the mediation of a supposed transitional semi-democratic stage as necessary political administration framework.

The would-be Shah does not make clear statements on this, so he is complicit about the theocrats staying in power.

--

The hardest internal boundary of the Arab world, the one that prevents every non-naive democratic citizen of the world, from sympathizing with this world and standing in solidarity, is religion. The Arabs in their vast majority are deeply poisoned by religion, which in their case is the most cruel, demanding, male-dominated patriarchic religion that has ever existed since the human world existed.

I have no intention of flattering Arab hyper-religiosity, not because I dislike the Arabs as they present themselves to me in my immediate perception, but because I want at some point the Arabs themselves to be rid of this vampire in their minds which drains them of all positive and creative power.

Who does not know the shocking achievements of the glorious era of the Arab boom? Science, philosophy, art, at some point also a state of tolerance for otherness, at the same time of course that the Arabs were champions in conquest, the slave trade, forced violent Islamizations, etc.

What stopped progress in the Arab world?

The West; Not so much.

Colonialism? Not so much.

Neo-nationalism? Not so much.

Religion, that's to blame for everything, that ruined everything, stopped everything.

--

As in 1939-1945, today there is a fascist axis (which is not only geopolitically and geographically defined) and against it is everyone else (some of whom are not particularly progressive).

The geographically determined fascist axis consists of neo-tsarist Russia, China, theocratic Iran, North Korea, and has as semi-allies or subordinates the Erdogan regime in Turkey, the Assad regime in Syria and the statist leftist movements in Latin America ( not Lula, not Boric).

Qualities of the new fascist axis:

1. Revisionism in relation to intra-European or Euro-Asian borders.

2. Anti-Westernism using a spiteful diversion of the anti-colonial ideology, for which diversion the anti-colonial post-colonial ideology itself is also "responsible".

3. Anti-woke homophobia/transphobia, idealization of the family institution and revival of misogyny, with this idealization as a pretext.

4. Adoption of the harshest Speglerian and neo-Speglerian ideologies about "closed cultural circles" with geocultural characteristics.

5. A model of mixing state capitalism/socialism with extreme neoliberal policies is proposed.

The New Left of the West in its vast majority watches the neo-fascist phenomenon dumbfounded, frozen, ideologically unarmed, politically guilty, morally disengaged, and this is done in a strange way that has to do with its traditional vindictive and ideologically dead-end anti-Westernism, wich is rooted in extreme hetero-determination of Left from the cynicism of logic "the enemy of my enemy is my friend".

--

The index of ''collective guilt'' is always an ''already collective innocent'', on the basis of which all the sacredinquisitors pass judgments of condemnation.

--

Η αριστερά και ο αναρχισμός πιστεύουν βαθιά ότι η ανθρωπότητα είναι ένοχη, πίστη που μοιράζονται με την άκρα δεξιά και την θεοκρατία.

Βέβαια, κάθε συλλογική και οικουμενική ενοχή έχει στο τέλος τού χρόνου της, μερικές φορές στο τέλος τού χρόνου, μια λυτρωτική λύση, η οποία είναι και το τέλος αυτής τής ενοχής και η έναρξη μιας χρυσής εποχής αθωότητας.

--

Μετά από την ισραηλινή επίθεση στην Τζενίν που είχε 9 νεκρούς, ένας Παλαιστίνιος τρομοκράτης επιτέθηκε σε συναγωγή στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας 10 ανθρώπους που παρακολουθούσαν τελετή εις μνήμην τού ολοκαυτώματος, και οι τρομοκρατικές ισλαμοφασιστικές πολιτοφύλακες τής Χαμάς και τής ισλαμικής τζιχάντ έσπευσαν να επικροτήσουν την ενέργεια.

Στη Γάζα έγιναν διαδηλώσεις πανηγυρισμού.

Οι αντισιωνιστές αριστεροί, το πιο ύπουλο είδος, θα τονίσουν την σειρά των γεγονότων αποδίδοντας όλη την ευθύνη στο Ισραήλ, το οποίο και σε αυτή τη σειρά των γεγονότων ήταν αυτό που ξεκίνησε τον κύκλο τής βίας.

Δεν θεωρώ ό,τι λένε απόλυτα ψευδές, άρα για μένα επίσης το Ισραήλ έχει ευθύνη, αλλά ταυτοχρόνως πιστεύω ότι ο αραβικός και ισλαμικός αντισημιτισμός θα έπραττε το ίδιο ακόμα κι αν δεν υπήρχε πρόκληση βίας από τη σκοπιά τού Ισραήλ.

Το γεγονός ότι ο Παλαιστίνιος τρομοκράτης επιτέθηκε σε συναγωγή στην οποία υπήρχε τελετουργία για τη μνήμη των θυμάτων τού ολοκαυτώματος, και το γεγονός ότι παλαιστινιακές αραβικές μάζες πανηγύρισαν για αυτή την πράξη, δείχνει πολλά, δείχνει την ιστορική καταγωγή τού αραβικού εθνικισμού και σωβινισμού από μια θεμελιωτική ιστορική στιγμή όπου υπήρξε πολιτική γεωπολιτική και ιδεολογική συμμαχία του με τον ναζισμό.

--

The genocidal attack on the Yezidis was proportionately the Holocaust of the Kurdish people, because the Arab and Turkish Islamofascists targeted the deep heart of the Kurdish nation that was and is the Yezidis.

If Arab and Turkish pride and arrogance could, this would be the fate of the entire Kurdish people.

No solidarity with Arab and Turkish movements, until they recognize without excuses and conspiracytheories the Yezidi Genocide, and until the murderous intent and anti-Kurdish hatred is rooted out from within the infected Islamic heart of these movements and peoples.

--

If your words don't align with your heart, something is wrong. If your words that are not in tune with your heart, are spoken to lay people, something will go wrong.

Let's say what we feel, and let it's wrong, let's say what we think, even if it's not as brilliant as the brilliant idea.

--

Many days have passed, and I will point out the temporary retreat of the libertarian movement in Iran.

It wasn't defeated, it folded in self, but at the same time I don't know, I can't know what sufferings the fighters are subject to, now.

The conclusion: the time of revolutionary militarism is coming.

But progressive revolutionary militarism without PKK-style militarism cannot exist in West Asia.

I don't know what the Persians will do in the end, and the Iranian-Kurdish communists integrated into Iranism, I know that the Kurds in Iran must start forming themselves without internationalist moral and political inhibitions, as an effective armed force.

--

Try as you might, but I cannot claim to be able to overcome my one-sidednesses that was fueled because the values wars in which I participated.

Here it is:

Since NO Palestinian organization has condemned the Genocide of the Yezidis, an innocent, almost unarmed, harmless people, I do NOT believe any Palestinian or Arab in general, when they claim that they do not have a problem with Judaism but with "Zionism".

They lie, most Arabs are Liars, because they half-recognized the Holocaust against Jewry because they were forced to do so, calculating international public opinion and the power of the Zionist state.

If they had good intentions and a healthy view of recent history, they would show this in the case of the Yezidi Genocide.

They do not clearly say that this Genocide was mainly committed by Arabs, Turks (and other nationalities) jihadists and nationalists.

Also some of the Lying Arabs have dared bigoted Lie to imply that the genocidal persecution of the Yezidis was secretly organized by "Zionism".

Western leftists and anarchists may be mocked by the Arabs, but not me, because I am not Western, I am Greek.

--

I am not so dishonorable as to claim that my heart is driven by impartiality, but I have a pretension to you accept that a man's partiality may be the result of an injury which he has been because he has tried to be impartial to all,

especially with the wronged people, and has seen that the the first to violate impartiality and the universal moral criterion were sometimes those wronged.

I am not a Christian, I do not want nor can I be a Christian, nor a post-Christian, and my anti-Christianity which is as deep as the well of hell leads me to Achilles'screem:

You betrayed me and I will betray you, because if I do not betray you traitor I will betray myself.

--

The non-pathological response to the holocaust seems to be that it should never be repeated ("NEVER AGAIN"), against the Jewish people but also against any people, and that this good of non-repetition will be the result of the humanization of humanity through elimination of ultranationalism totalitarianism etc.

The pathological response, e.g. Zionism, is to say "Never again" for your own people, never a victim again, even if that means you'd rather have the people become the victim as the perpetrator to build a steel wall of invulnerable defense, to never become a victim again.

It is easy to choose the blameless moral and non-pathological response, but I, the sinner and eternally sick, will choose to defend -also- the pathological response, not only this one, because nothing can yet convince me that the "healthy '' response will result in the actual survival of a people that simply almost ceased to exist, completely.

Let the "healthy" examine a little more their health, the impeccable.

--

If I want to realize universal global morality, I must arm myself with the duty of an impeccable consistency, where all the earth is the moral homeland.

If I cannot do this, even if I desire it, if I cannot yet rise to this Height, then, I will fight so that my people are not wronged, and if they are wronged, then I will reverse your lie, people of big words and small deeds, and yes, I will even become a liar if I can expose your lie, your so blameless self, and yes, I will fight to prevent annihilation from happening again.

Whoever judges Zionism, after what has happened, without taking all this into account, let him come to my place and let us duel.

--

Freedom to the Ukrainian, Iranian and Kurdish people.

Crush fascist Russia. Brotherhood of Jews and Palestinian Arabs, democratic confederation without colonization and murders, down with Hamas, defeat to the Muslim brotherhood, defeat until the ground for Likud and the Kahanist fascists.

-------

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 στρατηγικά σημεία πολιτικής φιλοσοφίας.

1.

Το συντελεσμένο, το αναντίστρεπτο, το αμετάκλητο, το τετελεσμένο. 

Κουίζ: Ποιός μεγάλος πολιτικός φιλόσοφος τού διαφωτισμού, εντός και εκτός αυτού, θεώρησε κάποιες συντακτικές πολιτικές δομήσεις τής ανθρώπινης κοινωνίας ως έχουσες αυτόν τον καθορισμό;

Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ.

Ο Ζαν Ζακ, λοιπόν, δεν είναι νοσταλγός, ως επίδοξος αναβιωτής, τής οριζόμενης ως φυσικής κατάστασης, αλλά αυτός ακριβώς που έθεσε το όριο τής μη επιστροφής μας σε αυτήν ως μη τεθειμμένο από την βούληση μας.

---

2.

Στα κοινά πλαίσια τής νεωτερικής (ιδεολογίας τής) ριζοσπαστικής δημοκρατίας, η θεώρηση τού Ρουσσώ για την Πολιτεία, βρίσκεται τρόπον τινά πιο μπροστά από την μαρξική θεώρηση.

Μπορεί ο Ρουσσώ να χρησιμοποίησε μιαν αλληγορική, ίσως και νοσταλγική, εικόνα τής (οριζόμενης ως) φυσικής κατάστασης, αλλά συμπέρανε ότι η απομάκρυνση μας από αυτήν είναι οριστική.

Ο Μαρξ και οι μαρξιστές (και οι αναρχικοί δίπλα και παράλληλα), αρματωμένοι μεν με ακριβέστερες εικόνες περί τής πρωταρχικής κοινωνίας έχτισαν ωστόσο μιαν ανυπόστατη εικόνα επιστροφής, εμπλουτισμένης επιστροφής, σε αυτήν την πρωτόγονη, όπως λέγονταν αρχικά, κομμουνιστική κοινωνία (σπειροειδής ανέλιξη και επιστροφή, συν ένας λαϊκός εγελιανισμός που απλοποιούσε το μοτίβο τής σπειροειδούς ανέλιξης και επιστροφής τού πνεύματος κ.λπ).

Η αναγκαστικά (λόγω χαμηλού επιπέδου γνώσης τής εποχής) αφελής εικόνα τού Ρουσσώ για τις πρωταρχικές κοινωνίες συνυφαίνονταν με την αποτρεπτική επίγνωση από μέρους του τής μη δυνατότητας επιστροφής σε αυτό το φανταστικό -όπως αποδείχτηκε- αρχέγονο ιστορικό θεμέλιο.

Ο Ρουσσώ είχε επίγνωση τής συντελεσμένης υπόστασης τού πολιτικού, κρατικού, πολιτειακού φαινομένου.

Οι μαρξιστές, αναρχικοί κ.λπ, έσπευσαν να θεωρήσουν ως δεδομένη την αγαθότητα τής πρωταρχικής κατάστασης των ανθρωπίνων κοινωνιών, ορίζοντας την ως βασικά μη βίαιη μη καταπιεστική και βέβαια μη εκμεταλλευτική, και δια τής εικόνας τής σπειροειδούς ανέλιξης- εξέλιξης φαντάστηκαν ως νομοτελειακή και όχι μόνον επιθυμητή μιαν επιστροφή σε αυτήν. 

Ο νεώτερος κομμουνισμός θα συναντούσε τον πρωτόγονο κομμουνισμό στην οντολογική ταυτότητα τους.

Οι νεώτερες ανακαλύψεις τής εθνοανθρωπολογίας και κοινωνικής ανθρωπολογίας, ειδικά σε αναφορά προς την νεολιθική εποχή φανερώνουν ότι μπορεί "τότε" να μην υπήρχε συστηματική οικονομική εκμετάλλευση, αλλά υπήρχε συστηματική βία, διαρκής πόλεμος με σκοπό την λεηλασία των άλλων κοινοτήτων, μαζικοί φόνοι, και άλλα "ωραία πράγματα" (στις νεολιθικές κοινωνίες).

Ο υποτίθεται πρωτο-ρομαντικός Ρουσσώ, υπό τους περιορισμούς τής εποχής του, ήξερε τι σημαίνει Πολιτεία, πολιτική, αναγκαία έλλειψη στην σχεσιακη συγκρότηση των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών, ενώ οι μαρξιστές και οι αναρχικοί, παλιά αλλά και τώρα, αναζητούν ακόμα την απώτατη καταγωγική και πάντα προ-πολιτική θεμελίωση τής ριζοσπαστικής πολιτικής τους.

------

3.

Η ηθική και αισθητική αυταρέσκεια των νέων μορφών τής αριστεράς και τού αναρχισμού, δικαιώνει τα αρχικά υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά όλων ημών που αρνούμασταν να εγκαταλείψουμε τον πληβειακό νεοσταλινισμό μας.

Βέβαια, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, και από αυτή την ευρύτερη ταυτοτική ομάδα των συντηρητικών αριστερών δημιουργήθηκαν πολλά διαφορετικά παρακλάδια. 

Μιλώντας πάντα για την ελληνική επικράτεια.

Άλλοι οχυρώθηκαν πίσω από το ΚΚΕ, αν και διατηρώντας μιαν απόσταση ασφαλείας, άλλοι στράφηκαν σε αντιδραστικές φιλορωσικές αντιλήψεις, άλλοι έσπασαν κάθε δεσμό με την αριστερά, προσχωρώντας στον συντηρητικό ως δεξιότατο φιλελευθερισμό, άλλοι απλά άδειασαν το μυαλό τους απλά ιδιωτεύοντας.

Εγώ ο ταπεινός ακολούθησα, μέσω μιας φαντασιακής εξ αποστάσεως αλλά και έμπρακτης προπαγανδιστικής συμπόρευσης, το μονοπάτι τού ΡΚΚ.

Φυσικά δεν έχω οργανωθεί σε αυτό το κίνημα, πως θα ήταν αυτό εφικτό; απλά ακολουθώ έναν -ήδη υπάρχοντα σε μένα εδώ και 40 χρόνια- κοινό ιδεολογικό και κυρίως συναισθηματικό τόνο με αυτό το κίνημα. 

Δεν το ανακάλυψα όπως το ανακάλυψαν κάποιοι αναρχικοί, αφότου το ΡΚΚ προέβη σε μια ισχυρή αντικρατικιστική αναρχίζουσα ιδεολογική αυτοδιόρθωση στα πλαίσια ενός νέου ριζοσπαστικού δημοκρατισμού.

Αυτή η ιδεολογική αλλαγή ήταν μεν πραγματική αλλά παρέμενε ταυτόχρονα μια οριακή μεταμόρφωση που δεν αναιρεί τον αριστερό εθνικιστικό χαρακτήρα τού κινήματος, ο οποίος συνεχίζει με ετερόδοξο τρόπο, και αναιρεί ταυτόχρονα, το εθνικοσταλινικό θεμέλιο του. 

Οι αναρχικοί που ανακάλυψαν το νέο ΡΚΚ μπορεί να θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, εγώ όχι.

Ιωάννης Τζανάκος 

The new doctrine.

The New Internationalist Doctrine it mandates that you vote against the war spending of a bourgeois state, and anyone who supports that spending be accused of being a nationalist, a warmonger, a patriarchal sexist, a militarist.

My own political and politico-military Doctrine says that all of this is under review and constant review after the defining global historical event of World War II, where all alliances and therefore war spending became legitimate as long as they serve an anti-fascist purpose.

Turkey is not just an authoritarian capitalist state but an expansionist fascist state that has specific territorial ambitions against Greece.

There is not simply a competition between two capitalist states/capitals and countries but the competition of an authoritarian democratic capitalist state that has no territorial ambitions with a fascistized state that has territorial ambitions.

And when we talk about territorial ambitions, we mean a politico-military goal that includes the expulsion and ethnic cleansing of the innocent Greek people, especially the islands of the eastern Aegean.

What is the point of the leftist and anti-capitalist Doctrine when it does not allow one to face this reality?

Not only does it have no meaning but sometimes it has a clearly negative destructive meaning, in short it does harm.

Are the Greek anarchist leftist anti-capitalists adapting this destructive Doctrine?

No, anything else.

In fact, they intensify it, sharpen it, push it to its limitless consequence.

Anyone who criticizes them, is slandered, in the way they know and learned from their environment, as a nationalist (at best) or (usually) as an ethno-fascist and far-right.

They are brazen sycophants who have no guts and little brain in their skulls.

So what should be done with this political space in Greece? Nothing special.

The democratic people just need to lead him back to the political sidelines.

There they can weep and wail about how evil and alienated the world and the damned people are, and we'll get into politics again.

Enough with the fools.

 

---

 

Those of us in Greece who support national defense against Turkish expansionism, if we were on the left have been expelled from it, and are now forced to shift the ideological, political and cultural axis of our subjectivity towards the "center" at least (some they go further to the right, not necessarily to the right-far right).

All this is a result of the politics of the Greek left in its entirety and of Greek anarchism.

So since the Greek left has decided to form in this way its absolute dividing lines, even hypocritically disguising them as moderate "patriotism", as Syriza did, we too are now obliged to fight this political opponent with hard lines.

No more political mercy towards Greek leftism and anarchism.

We will crush them.

 

Ιωάννης Τζανάκος