Τι ντροπή.

 

Θα πω την κακία μου: 

Η «παθητική σύνθεση» τού Deleuze, το τελευταίο (βιταλιστικό) οχυρό τού μεταφυσικού υλισμού.
Τι ντροπή.

 

Η έννοια και η οντολογική κατάσταση τής «ικανότητας» «περιέχει» θαρρώ την έννοια τής «δεκτικότητας», χωρίς να συμβαίνει πάντα το αντίστροφο.

Καμία σχέση με τις μαλακίες τού Deleuze.

 

Ιωάννης Τζανάκος