Θα πω την κακία μου:
Η «παθητική σύνθεση» τού Deleuze, το τελευταίο (βιταλιστικό) οχυρό τού μεταφυσικού υλισμού.
Τι ντροπή.
Τι ντροπή.
Η έννοια και η οντολογική κατάσταση τής «ικανότητας» «περιέχει» θαρρώ
την έννοια τής «δεκτικότητας», χωρίς να συμβαίνει πάντα το αντίστροφο.
Καμία σχέση με τις μαλακίες τού Deleuze.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου