Τρίτη 14 Μαρτίου 2023

Αναρχοκαψούρα είναι η φάση. Ανακοίνωση των σκληρών νταλκαδιάρηδων τού «ταξικού δίκιου» ναούμ..

 

Σχόλια
Ιωάννης Τζανάκος
--
Επειδή το ζήτημα τού τραμπουκισμού στον Βαρουφάκη έχει συνέχεια αλλά και μη συνωμοσιολογικό «βάθος», που εμένα μού προκαλεί πικρό γέλιο, πικρό μεν αλλά γέλιο, θα το συνεχίσω, εξετάζοντας κάποιες παραπονιάρικες ψυχικές πτυχές του.
Παραπονιάρικες; μα γιατί; θα πείτε.
Θα δείτε αγαπημένα μου παιδιά, θα δείτε.
Αχ αυτό το παράπονο, παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί το άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια ΣΑΣ.
Δεν μας κούναγε μόνον η δική μας κούνια, αλλά και η δική σας κούνια μάς κούναγε, κούνια που σας κούναγε, κούνια που μας κούναγε, κούνια που δεν τους κουνάει τούς αστούς, αυτούς τους βραστούς, που δεν βράζουν στο ζουμί τους, ούτε στο ζουμί μας, άβραστοι είναι ακόμα, και δεν τους βλέπω να ιδρώνει το αυτί τους.
Αχ αυτό το «προλεταριακό δίκιο»! αδικείται έτσι που χαραμίζεται, να γίνεται θυσία για έναν ΣΥΡΙΖΑ ρε γαμώτο και να χαραμίζεται έτσι άδικα, το δίκιο το προλεταριακό.
Κάποτε τούς δέρναμε όλοι μαζί, λέει αυτό το δίκιο, στην πραγματικότητα εμάς αφήνατε να τους δέρνουμε τούς «μνημονιακούς», λέει αυτό το δίκιο το παραπονεμένο αλλά αψύ, και τώρα δεν μάς αφήνετε να δείρουμε κι εσάς; λέει και κλαίει και οδύρεται και απειλεί, το δίκιο αυτό, που τόσο δίκιο ούτε σε εισαγγελία θεοκρατικού κράτους δεν έχουμε ματαξαναδει ρε πστμ, πού ήτανε κρυμμένο τέτοιο τεφαρίκι; κι εμείς νομίζαμε ότι τελείωσε, κάπου εκεί στα κράσπεδα τού καλοκαιριού2015;;
Διαβάστε, ρουφήξτε κάθε γραμμή, κάθε νεύμα, κάθε πληγωμένο παράπονο, δείτε τη γροθιά να υψώνεται, και πείτε κι εσείς λυτρωμένοι, όπως εγώ, ω Αλλάχ, δεν ήμουν λοιπόν μόνον εγώ μαλάκας;; Υπήρξαν κι άλλοι σαν κι εμέ;
Ας ενώσουμε σύντροφοι τις μαλακίες μας, με μια φωνή να υψώνεται στον ουρανό, και ας το παραδεχτούμε επιτέλους, τη πατήσαμε όλοι, όχι μόνον εμείς οι «μικροαστοί» έτσι; την πατήσατε μεγαλοπρεπώς μαλάκες μου.
Η ανακοίνωση έγινε από τους αναρχικούς που την έπεσαν στον Βίτσα, προς πολιτική επίρρωση τού τραμπουκισμού στον Βαρουφάκη και προς επίδειξη, δια αυτής τής «προμετωπίδας», τής άλλης σκληρής, υπερσεκταριστικής γραμμής στον αναρχικό χώρο που κοντράρει τους μεταλλαγμένους αναρχοσυριζαίους, ή «αναρχοζαίους».
Όπως είδαμε, και στην ανακοίνωση των αναρχικών δικηγόρων (ω Αλλάχ, τι άλλο θα ακούσω;), τέτοια κείμενα είναι μάλλον «προμετωπίδες». 
Για ανοιχτές διαδικασίες μη ψάχνετε, ακόμα και το ΚΚΕ μοιάζει σαν σχολείο διαφάνειας σε σχέση με τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο στην Ελλάδα. 
Θα το αναλύσουμε όμως, αφού πρώτα στεγνώσουν τα δάκρυα μας...από το γέλιο εννοώ, μη γελιέστε. Εχθρός είμαι για την δική τους γλώσσα, αντίπαλος είμαι για την δική μου, και μάλιστα τίμιος αντίπαλος.


''...Επειδή σημαντικό μέρος του διαδικτύου κατακλύστηκε τις μέρες αυτές από μηνύματα υποστήριξης στον πρώην υπουργό του λιτού βίου, που όχι μόνο είπε ΝΑΙ με επιστολική ψήφο στο 3ο μνημόνιο (το «κατά 70% καλό» κατά τα λεγόμενα του) το καλοκαίρι του 2015 ευχόμενος «καλή επιτυχία στον Ευκλείδη» αλλά και προηγουμένως είχε επικυρώσει στο Eurogroup της 20ης Φλεβάρη 2020 την παράταση των μνημονίων.
Επειδή ίσως οι ίδιοι που σήμερα καταδικάζουν δεν έβγαλαν κουβέντα όταν με αυτόν υπουργό χτυπιόντουσαν από τα ΜΑΤ διαδηλωτές, παραβιαζόταν το πανεπιστημιακό άσυλο την άνοιξη του 2015 και συλλαμβάνονταν όσοι προσέγγιζαν τα κέντρα αγώνα στο πλαίσιο της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων (πολλά από τα αιτήματα της οποίας δεν δικαιώθηκαν ποτέ).
Επειδή τίποτα τέτοιο δεν θα συνέβαινε αν ο δαρμένος υπουργός προερχόταν από την Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ (με επιφύλαξη, μιας και πλέον το ΠΑΣΟΚ είναι υποψήφιο για συγκυβέρνηση τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με το ΜΕΡΑ25).
Επειδή πολλοί βιάστηκαν να ταυτίσουν τις μέρες αυτές με τις μέρες του 2010-12 που οι μνημονιακοί πολιτικοί κυνηγιόντουσαν όπου εμφανίζονταν εν αντιθέσει με τώρα που πρώην κυβερνητικά στελέχη τολμούν και κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη και προετοιμάζεται η επάνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από την πίσω πόρτα και η συνέχεια φυσικά της ίδιας πολιτικής υπέρ του κράτους και του κεφαλαίου, εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Επειδή οι αναρχικοί είμαστε κατά του ΚΡΑΤΟΥΣ ανεξαρτήτου κυβέρνησης και διαχειριστή της φτώχειας, άρα και ποτέ σιγονταριστές, γλύφτες ή κολαούζοι της μίας ή της άλλης πλευράς της συστημικής διαχείρισης.
Επειδή στόχος μας είναι το ΣΥΝΟΛΟ του πολιτικού προσωπικού, όσων κυβέρνησαν αυτό το σάπιο σύστημα και όσων επιδιώκουν να το κυβερνήσουν.
Επειδή οι υποκριτές «ηθικολόγοι» δεν θα καταδίκαζαν, όπως είπαμε, αλλά θα ανέβαζαν φωτογραφίες προς τέρψιν σαδιστικού θεάματος αν στην θέση του Βαρουφάκη βρισκόταν ο Χατζηδάκης ή κάποιος άλλος.
Κι επειδή τέλος δεν θα αφήσουμε το αίμα των συνανθρώπων μας στα Τέμπη να γίνει κόλλα συγκόλλησης ψηφοδελτίων στις αιματοβαμμένες εκλογές.
Η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού στηρίζει πολιτικά και ηθικά την επίθεση στον πρώην υπουργό οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και νυν πρόεδρο του φιλοΕΕ κομματικού μορφώματος ΜΕΡΑ25.
Η επίθεση στον Βαρουφάκη ήταν κοινωνικά δίκαιη, πολιτικά ορθή και σε μια περίοδο που τα λαμόγια της σοσιαλδημοκρατίας επιχειρούν να ξεπλυθούν. Η επίθεση στα πολιτικά πρόσωπα δεν είναι και επίθεση σε υποστηρικτές, ακόμα και οπαδούς, δεν είναι επίθεση λόγω «διαφωνιών» όπως προσπαθούν να τις παρουσιάσουν οι επικίνδυνοι υποστηρικτές των δύο άκρων. Είναι επίθεση σε αυτό που πρεσβεύουν ως διαχειριστές της βαρβαρότητας.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους και την νεολαία να μην εγκλωβίζονται σε συστημικά κόμματα σαν το ΜΕΡΑ25 και να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό στην προοπτική μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, αταξικής, ακρατικής, αναρχικής, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, έχουμε να φτιάξουμε ένα νέο κόσμο.
Πόλεμο στο κράτος, το κεφάλαιο και τους επίδοξους συστημικούς διαχειριστές της βαρβαρότητας απ’ όπου και αν προέρχονται.
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Πολιτική τοποθέτηση για το γεγονός με τον Βαρουφάκη | Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων - Καματερού

Ο σταλινόγερος παλιός είναι αλλιώς, Βαρουφάκη, και τον άκουσες, σπιλώνεις τώρα «καλύτερα».

 
Οι δηλώσεις τού Βαρουφάκη στην τηλεόραση, αναφέρονταν και στους δράστες τής επίθεσης εναντίον του (μεταφέρω στο δεύτερο μέρος τής δημοσίευσης μου τις γελοίες δηλώσεις του στο τουίτερ που έχουν ένα άλλο πολιτικό και κοινωνικοανθρωπολογικό μουρλό ενδιαφέρον).
Ας δούμε:
«Βγήκα έξω, με έσπρωχνε και με χτυπούσε κι εγώ του είπα «προσπαθώ να σε τιμήσω, να ακούσω αυτά που θες και εσύ με χτυπάς;»
Ο ίδιος χαρακτήρισε χειρουργικά τα χτυπήματα που δέχθηκε στη μύτη.
«Το πρόσωπο του δράστη είναι χαραγμένο στη μνήμη μου» συμπλήρωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης λέγοντας ότι 
«ο πιτσιρικάς (ο 17χρονος που συνελήφθη) ήταν τσιλιαδόρος».
Ο Βαρουφάκης σαν να διδάχθηκε από την χαφιεδολογία τού Γ.Μπαλάφα, άσχετα αν τελικά διδάχθηκε άμεσα ακούγοντας τον ή τού «βγήκε» από μέσα το αρχέγονο «ένστικτο» περίτεχνης σταλινικής χαφιεδολογίας που κατέχει ο Γ.Μπαλάφας. 
Για να δούμε.
Ο παλιός σταλινικός, ο Γ.Μπαλάφας, είναι αλλιώς, ξέρει πως να σπιλώνει. Η σταλινική τεχνογνωσία έχει συμπυκνωμένη εντός της μεγάλη πείρα.
Ο Μπαλάφας μίλησε για «χαφιέδωση» τού κινηματικού χώρου αυτών που κακοποίησαν τον Βαρουφάκη.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ο σταλινόγερος ξέρει καλά ότι δεν αρκεί να χωρίσεις τούς αναρχικούς σε καλούς και παραπλανημένους που δεν κάνουν τέτοια πράγματα και σε κακούς που κάνουν τέτοια πράγματα.
«Πρέπει» και μέσα σε αυτή την ομάδα των κακών να ρίξεις με το ιεροεξεταστικό σταλινικό σπαθί σου την σπαθιά τής ίδιας διαίρεσης.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ορίζοντας μια ομάδα ως «χαφιεδωμένη» αφήνεις την δυνατότητα να υπάρχουν εντός της άτομα καλής ή αγαθής προθέσεως που είναι ανόητα και παρασυρμένα από μεγαλύτερης εμπειρίας χαφιέδες που τα έχουν σαγηνεύσει και εργαλειοποιήσει.
Ιδού λοιπόν πως έρχεται και δένει η νέα, λίγο τροποποιημένη, αφήγηση τού Βαρουφάκη: ο νέος που συνελήφθη δεν θα μπορούσε στα 17 του να είναι μπράβος ή χαφιές, αλλά ο «επαγγελματίας» που ξέρει να σπάει μύτες «χειρουργικά» και είναι αυτός που έκανε την συγκεκριμένη πράξη (δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω αυτό) μάλλον είναι μπράβος και χαφιές.
Εμ, Βαρουφάκη μου, ο σταλινικός παλιός είναι αλλιώς.
Τον ακολούθησες, ακούγοντας τον ή χωρίς να τον έχεις ακούσει, και κάπως το διόρθωσες το προβοκατορολογικό αφήγημα σου.
Ο παλιός σταλινικός είναι αλλιώς, Βαρουφάκη Ρωσόδουλε.
--
 
Σε μια επανεμφάνιση στο τουίτερ (απαντώντας σε μια ερώτηση ανησυχούντος φίλου του) μετά την επίθεση, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε.
«Είμαι καλά, έπρεπε να με δεις πριν 24 ώρες. 
Οι άνθρωποι στον Ευαγγελισμό έκαναν θαύματα. 
Η μύτη έχει σπάσει σε έξι σημεία»...
«Εγώ ευτυχώς αναρρώνω, σε αντίθεση με τα 57 θύματα της τραγωδίας των Τεμπών»...
Τι σχέση έχει το έγκλημα στα Τέμπη με τον ξυλοδαρμό τού Βαρουφάκη;
Καμία, εκτός αν θεωρήσουμε ότι (προσοχή! ακολουθεί ανόητος συλλογισμός), εφόσον το κράτος και το κεφάλαιο φταίνε για το έγκλημα και την ίδια στιγμή φταίνε για τον ξυλοδαρμό τού Βαρουφάκη αφού οι μπράβοι τής νύχτας είναι πράκτορες τού κεφαλαίου τού κράτους και τής δεξιάς, τότε ναι το έγκλημα στα Τέμπη και ο ξυλοδαρμός τού Βαρουφάκη σχετίζονται.
Αν το ισχυρίζεται αυτό ο Βαρουφάκης, τότε υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα:
1ον, πιστεύει αυτά που λέει άρα είναι ηλίθιος, σαν τον Μπαλάφα αν επίσης ο Μπαλάφας πιστεύει ότι οι δράστες τής επίθεσης είναι χαφιέδες.
2ον, δεν πιστεύει αυτά που λέει άρα μας θεωρεί ηλίθιους που θα μπορούσαν να πιστέψουν αυτά που λέει. Το ίδιο ισχύει και για τον Μπαλάφα.
Όμως, υπάρχει μια πιθανότητα, ο Βαρουφάκης να μην κάνει αυτό τον συσχετισμό, απλά ενώνει στον λόγο του δύο άσχετα γεγονότα.
Αν το κάνει αυτό όντας σε επίγνωση ότι είναι δύο άσχετα γεγονότα, τότε υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα:
1ον, είναι ηλίθιος Νάρκισσος ο οποίος βλέπει τα πάντα να συνδέονται με επίκεντρο τον εαυτό του. Ενεργοποιείται ένα ηφαίστειο και αποτεφρωνει μια πόλη, ο Βαρουφάκης από την Αίγινα θυμάται την πυρκαγιά που βίωσε ένα καλοκαίρι, αλλά έχει μέτρο ο άνθρωπος, ο ίδιος λέει ότι δεν συγκρίνεται ο πόνος του, είναι μικρότερος, Ω τι ταπεινότης! 
Το ότι είναι άσχετα γεγονότα, και τα συνδέει, δεν τον προβληματίζει, τον ανόητο τον Νάρκισσο.
2ον, δεν είναι ηλίθιος αλλά θέλει να δει ο κόσμος το έγκλημα στα Τέμπη μέσα από το δικό του άσχετο συμβάν, δημαγωγεί με τα συναισθήματα τού κόσμου χτίζοντας μια μετωνυμική συσχέτιση των γεγονότων που τα συνδέει ενώ ξέρει ότι δεν συνδέονται.
Βεβαία αυτή η μετωνυμική συσχέτιση δεν είναι ιδιαίτερα ευφυής, άρα υπάρχει ένα πιο σύνθετο ενδεχόμενο που μπορεί να καλύψει όλα τα προηγούμενα:
Είναι και Νάρκισσος και ηλίθιος και δημαγωγός.
Καλή ανάρρωση τού εύχομαι, ειλικρινώς το λέω, και καλή επανεκλογή.
Ένας κλόουν είναι πάντα χρήσιμος για να περνάμε τον χρόνο μας.


Ιωάννης Τζανάκος

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

Οι μάσκες των συριζο«αναρχικών» πέφτουν σιγά σιγά, από ακραία σεκταριστικά στοιχεία του αναρχικού κινήματος.

Σχόλια
Ιωάννης Τζανάκος
--
Δεν το πάω, με πάει μόνο του, όσο αντιλαμβάνομαι ότι το παιχνίδι τού Σύριζα και των προσκυνημένων σε αυτόν «αναρχικών» αρχίζει να ενοχλεί κάποιους που μάλλον εννοούν αυτά που λένε ως αναρχικοί, άσχετα που εγώ συνεχίζω να τους βλέπω σαν τρελούς σεκταριστές και απαράδεκτους, αλλά δεν τους σπιλώνω ως χαφιέδες ούτε ως μπράβους τής νύχτας ούτε ως φασίστες κ.λπ, χωρίς έστω να έχω στοιχεία και βιώματα και μαρτυρίες που να το επιβεβαιώνουν αυτό.
Τα ψέματα κάποτε τελειώνουν για όσους παραδίδουν τα δικά τους πολιτικά όπλα και την δική τους πολιτική αυτονομία σε έναν ισχυρότερο πολιτικό αντίπαλο, τάχα γιατί αυτό επιτάσσει το κίνημα γενικά και αόριστα, όταν ειδικά αυτός ο πολιτικός αντίπαλος είναι κομμένος και ραμμένος σαν «αριστερό» μαξιλάρι τού Κεφαλαίου για να ενσωματώνει και να μειώνει τις αιχμές όποιου βρεθεί στο διάβα του.
Και τότε έρχεται ο λογαριασμός.
Ας δούμε πρώτα την αντίδραση κομματιού των αναρχικών στις κατηγορίες τού Βαρουφάκη για «μπράβους τής νύχτας» που «δεν είναι αναρχικοί».
Πέραν όλων των άλλων, τα κείμενα που παραθέτω, αποδεικνύουν τα ψέματα τής αριστεράς, και τον δόλιο ρόλο τού νέου είδους «αναρχισμού», τού «αναρχισμού» των αναρχοζαίων, ενός νέου υβριδικού είδους, το οποίο είναι ουρά τού ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά ένα μικρό σχόλιο.
Επώνυμα και ανοιχτά:
 
 

Μπράβοι της νύχτας είναι οι ολιγάρχες του κεφαλαίου, της τεχνοκρατίας του και των πολιτικών μεσολαβήσεών του

Οι κρατικές διώξεις, απαγωγές και καταδιώξεις επ’ αφορμής της οργής που εκφράστηκε σε έναν καπιταλιστή και πολιτικάντη της σοσιαλ-στρατοκρατίας, απαντιούνται με το δυνάμωμα της λαϊκής αντεπίθεσης στο πολιτικό πλυντήριο της κεφαλαιοκρατίας.

Στα Εξάρχεια σίγουρα υπάρχουν μπράβοι της νόμιμης νυχτερινής αγοράς και των παράνομων αγορών. Το γνωρίζουμε, τους γνωρίζουμε, τους έχουμε βρει απέναντι στη μαχητική πάλη και αυτοοργάνωση στη γειτονιά. Αυτοί οι μπράβοι έχουν οικονομικές σχέσεις, πολιτική κάλυψη και οργανικούς δεσμούς με τους πολιτικούς κύκλους του «αντιεξουσιαστικού» χώρου που στήριξαν και συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση της αριστεράς του κεφαλαίου, τους κύκλους που συνομιλούσαν με τον υπουργό αστυνομίας Πανούση, την ίδια περίοδο με την υπουργία Βαρουφάκη. Αυτοί οι μπράβοι έχουν αρμονική συνεργασία με όλα τα κόμματα του κεφαλαίου (από την ακροδεξιά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία του Λαφαζάνη)
Στα Εξάρχεια σίγουρα βρίσκονται στρατοπεδευμένοι, σίγουρα από πολύ πριν ξαναπιάσει τις καρέκλες το σόι του ταγματασφαλίτη, θεσμικοί μπράβοι της νύχτας και του καταμεσήμερου: η ένστολη στρατοκρατία. Με αυτούς του μπράβους, βασανιστές και δολοφόνους με τους οποίους προστατεύουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους όλες οι κυβερνήσεις, δουλεύουν και οι διώκτες της αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής αντίστασης, που τώρα έβαλαν στο στόχαστρό τους ορισμένους ανθρώπους ως αντίποινα στην οργή που εκφράστηκε σε έναν πολιτικάντη του κεφαλαίου, τον Βαρουφάκη. Το πιο σκοτεινό μπραβιλίκι είναι η φυλακή και η καθολική τρομοκρατία πάνω στους ταξικά και πολιτικά καταπιεζόμενους. Ο επίσημος θαμώνας των κυριλοποιημένων Εξαρχείων, που για να πουλήσει κοινωνικό προφίλ δεν ήθελε ένστολους μπράβους, εγκατέλειψε αυτοστιγμή το άδειο κινηματικό ένδυμα καλώντας τους κρατικούς κεφαλοκυνηγούς να κάνουν τη δουλειά τους. Εκείνοι που σαν αριστοκρατία του κοινωνικού κινήματος θα επικρίνουν την επίθεση στον Μαυρογυαλούρο, θα έχουν βάλει την υπογραφή τους στην τρομοκρατία των αφεντικών, όπως ακριβώς έπρατταν κατά την κυβερνητική θητεία της αριστεράς του κεφαλαίου χαφιεδίζοντας και συκοφαντώντας αγωνιζόμενους.
Πάνω απ’όλα αυτά τα καθεστωτικά και φιλοκαθεστωτικά μπραβιλίκια στέκεται το μπραβιλίκι της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας. Μπραβιλίκι είναι οι επί αιώνες αναπτυσσόμενες συνθήκες ταξικής ανισότητας και πολιτικής ετερονομίας. Νύχτα είναι τα ιδεολογικά δεσμά που υποβάλει η αστική τάξη, οι περγαμηνές και τα ιερατεία του νόμου, τα τεχνοκρατικά ξόρκια της πολιτικής οικονομίας του κεφαλαίου και οι πολιτικές μεσολαβήσεις του. Η δίκαιη λαϊκή οργή είναι τροχιοδεικτική πυξίδα στο σκοτάδι. Μισός αιώνας «κουκουλωμένης δικτατορίας, όλες οι μάσκες έχουν ξεφτίσει»*.
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ. Καμία ανοχή στην πολιτική ολογαρχία του κεφαλαίου και σε κάθε είδους πράκτορές της. Καμία ανοχή σε όποιους αντιμάχονται τη λαϊκή ισχύ, την κοινωνική αυτοδιεύθυνση, την αντικρατική-αντικαπιταλιστική επανάσταση, πουλώντας ηττοπάθεια, μοιρολατρεία και αυτο-υποτίμηση, δήθεν «για να φύγει η δεξιά».
Οι κρατικές διώξεις, απαγωγές και καταδιώξεις επ’ αφορμής της οργής που εκφράστηκε σε έναν καπιταλιστή και πολιτικάντη της σοσιαλ-στρατοκρατίας, απαντιούνται με το δυνάμωμα της λαϊκής αντεπίθεσης στο πολιτικό πλυντήριο της κεφαλαιοκρατίας.
«Το πρώτο άρθρο του δικού μας κοινωνικού προγράμματος λέει: Ένοπλη ταξική αυτοοργάνωση.
Το πρώτο άρθρο του δικού μας οικονομικού προγράμματος λέει: Θα καρφώσουμε στο σανίδι τους στυγνούς εκμεταλλευτές και τους ξετσίπωτους πολιτικάντηδες που εμφανίζονται σαν λαϊκοί σωτήρες.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
Να οργανώσουμε ένα καραούλι σε κάθε γειτονιά.»*
*από τις προκυρήξεις της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
12/3/2023
Το σχόλιο μου:
Επιθετική επώνυμη απάντηση στις κατηγορίες τού Βαρουφάκη για μπράβους, σε έναν τρελό τόνο είναι αλήθεια, με ταυτόχρονη άμεση βολή προς τους αναρχικούς που συνεργάστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ποιους να εννοεί/εννοούν άραγε;
Εδώ καλά καλά επιστρέφουν/επιστρέφει τον χαρακτηρισμό περί μπράβων.
Ακόμα δεν έχουν/έχει σχολιάσει το σχόλιο τού Μπαλάφα.
Θα έχει ενδιαφέρον πάντως η συνέχεια.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ο τρελός πάλι προσδιορισμός τού Βαρουφάκη ως εκφραστή τής σοσιαλστρατοκρατίας;
Αν δεν υπαινίσσονται/υπαινίσσεται ότι είναι τσιράκι των Ρώσων, που κάπως θα κολλούσε, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Εντάξει, η γλώσσα τους/του είναι εντελώς παραληρηματική όταν ντύνεται ορολογίες, αέρα πατέρα, τρικυμία εν κρανίω είναι τα παιδιά, όλα στο μίξερ τού δε ξέρω τι, ούτε αυτοί ξέρουν ούτε εμείς μπορούμε να μάθουμε, ούτε βέβαια μπορούμε να ξέρουμε πόση δυναμική έχει αυτό το πράγμα, μάλλον μειονοτικό είναι, λέω εγώ και το ιντυ πλέον δεν πάει καλά.
Για μπράβους δεν τους κόβω, είχα δίκιο όταν έλεγα ότι είναι τρελοί σεκταριστές, ένα θεοπάλαβο απομεινάρι. 
Η αριστερά και εκείνοι οι αναρχικοί που είναι κώλος και βρακί μαζί της, πάνω από το κανονικό θα έλεγα για να μην παρεξηγηθώ, λένε ψέματα.
Οι άνθρωποι είναι σεκταριστές, τρελοί, πάντως μπράβοι δεν είναι, ούτε χαφιέδες όπως τους προσδιόρισε ο Γ.Μπαλάφας και όλη η αριστερά, με μια μισοσυναίνεση από τη σκοπιά των προβατοποιημένων «αναρχικών» που την πλαισιώνουν.
---
 
Για να δούμε όμως, τι λένε οι «σοβαροί» τού αναρχικού χώρου που εκφράζονται μέσω τού ELALIBERTA.

Πολύ προσεκτική απόσταση των σοβαρών τού χώρου. Μμμμ..μέσω προμετωπίδας.
Παλιές πουτανιές.
Δεν μας τα λέτε καλά μάγκες, καθόλου καλά, κανείς σας, και δεν πρέπει να διευκρινίζω συνέχεια ότι δεν σκέφτομαι συνωμοσιολογικά σενάρια, αλλά το ξαναλέω.
Η ανακοίνωση των «σοβαρών» τού αναρχικού κινήματος, είναι η προμετωπίδα τής κεντρικής «σοβαρής» (βλέπε-βλέπω ΣΥΡΙΖΑ) γραμμής του.
Πολύ προσεκτικά όμως δεν μιλάνε για χαφιέδες και στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΊΑ μπράβους, αλλά για επίθεση σε πολιτικούς αντιπάλους με όρους αυτόκλητων τιμωρών ΚΑΙ μπράβων, αφού πρώτα μιλάνε για την τραμπούκικη πρακτική ως αντικειμενικά επιδρούσα υπέρ τής πολιτικής καταστολής κ.λπ κ.λπ.
Τόσο ντροπιαστική είναι η δολιότητα τής κειμενικής ισορροπίας τους, ώστε να καθιστά τούς τραμπούκους σχεδόν συμπαθείς μπροστά στον βυζαντινισμό τού κειμένου και των συντακτών του.
Και υπάρχουν βέβαια πολύ πιο προφανείς κραυγαλέες αντιφάσεις.
Μια μόνο από αυτές:
Διαλεύκανση τής ταυτότητας των δραστών, ναι, συμφωνώ, αλλά από το κράτος Δικαίου, έτσι;
Δεν θα ήταν προτιμότερη η δημόσια συζήτηση μεταξύ των φατριών και των φραξιών, και όχι οι υπαινιγμοί από όλους εναντίον όλων;;
Ας πούμε όμως ότι η μία ομάδα είναι τρελοί και τραμπούκοι, ενώ οι άλλοι δεν είναι, λέμε τώρα, γιατί ως καθαροί δεν λένε ποιος και τι σε επίπεδο ιδεολογικών τάσεων, όχι προσώπων!, σκέφτονται έτσι;
Γιατί δεν γίνεται ιδεολογική αποκάλυψη και ανοιχτή πολιτική ανάλυση;
Τι έχουν να κρύψουν οι «σοβαροί»;
Τι φοβούνται;
Τι καλύπτουν;
Δε μιλάω για τους τρελούς, αυτοί βγήκαν με ένα όνομα, μιλάω για τους «σοβαρούς».
Ιδού η κατάπτυστη ανακοίνωση των «αναρχικών δικηγόρων», που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των «σοβαρών» και χρησιμοποιήθηκε σαν η προμετωπίδα τής γραμμής τους.
Για την πολιτική γραμμή τους δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, κραυγάζει, φωνάζει, ξετσίπωτα, πες με ΣΥΡΙΖΑ πες με Αλέξη, πες με Βαρουφάκη.
Στον τελευταίο πάντως κάνανε όση χάρη μπορούσαν να τού κάνουν.
Είπανε τα πράγματα μεσοβέζικα, κάρφωσαν τούς συντρόφους τους ως μπράβους όχι ανοιχτά αλλά ως υποκείμενα που λειτουργούν με όρους μπράβων.
Όντως χρειάζεται δικηγορική βοήθεια μερικές φορές για να γίνεις γλίτσας και σοφιστής τού συρμού, ίσως και λίγη εμπειρία από φοιτητικές συνελεύσεις, ε και η παρέα με τους ΣΥΡΙΖαιους βοηθάει.
"..Ο ξυλοδαρμός του γραμματέα του ΜέΡΑ25 , ανεξάρτητα από την ταυτότητα των δραστών που πρέπει να διαλευκανθεί, αποτελεί επίθεση που πλήττει τα δημοκρατικά δικαιώματα και αντικειμενικά ενισχύει τη στρατηγική της κυβέρνησης για περισσότερη αστυνομική καταστολή και “νόμο και τάξη”, δόγμα που έχει ήδη κοστίσει εκατοντάδες τραυματίες στις διαδηλώσεις αλλά και νεκρούς από αστυνομικές σφαίρες.
 Σε κάθε περίπτωση, δηλώνουμε ότι τραμπούκικες επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων με όρους αυτόκλητων τιμωρών και μπράβων της νύχτας δεν μπορούν να διεκδικούν τον χαρακτήρα της κινηματικής δράσης, το μόνο δε που κατορθώνουν είναι να διαβάλλουν την αναγκαία περιφρούρηση του κινήματος ενάντια στην αστυνομική και φασιστική βία και να αποπροσανατολίζουν το κίνημα από το στόχο της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής..."
 

Όλο το κείμενο «προμετωπίδα».

'' Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή: Καταγγελία της τραμπούκικης επίθεσης στον γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκη

Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή:


Καταγγελία της τραμπούκικης επίθεσης στον γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκη


(ΕΠΔΑ, 11/3/2023)


Η Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή καταδικάζει την τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης το βράδυ της 10ης Μάρτη 2023 στην οδό Βαλτετσίου στα Εξάρχεια έξω από το κατάστημα Γιάντες στο οποίο συνέτρωγε με την παρέα του. Οι δράστες προκάλεσαν τον Γιάνη Βαρουφάκη να εξέλθει του καταστήματος και όταν αυτός βγήκε μόνος του, του επιτέθηκαν θρασύδειλα με γροθιές και κλωτσιές ρίχνοντάς τον στο έδαφος και προκαλώντας του κάταγμα στη μύτη και τραύματα στο σώμα.


Επισημαίνουμε ότι η επίθεση έλαβε χώρα στην πλέον αστυνομοκρατούμενη περιοχή της Αθήνας, χωρίς φυσικά το γεγονός αυτό να σημάνει την αποτροπή της. Καταδεικνύεται έτσι πως η αστυνομία στην περιοχή δεν έχει σκοπό την προστασία από την παραβατικότητα, αλλά την τρομοκράτηση των “απείθαρχων”, διαφωνούντων με τις πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με την περίφραξη της πλατείας των Εξαρχείων με τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ και με τον “εξευγενισμό” της γειτονιάς με στόχο τη μετατροπή της σε τουριστική DisneyLand.


Ο ξυλοδαρμός του γραμματέα του ΜέΡΑ25 , ανεξάρτητα από την ταυτότητα των δραστών που πρέπει να διαλευκανθεί, αποτελεί επίθεση που πλήττει τα δημοκρατικά δικαιώματα και αντικειμενικά ενισχύει τη στρατηγική της κυβέρνησης για περισσότερη αστυνομική καταστολή και “νόμο και τάξη”, δόγμα που έχει ήδη κοστίσει εκατοντάδες τραυματίες στις διαδηλώσεις αλλά και νεκρούς από αστυνομικές σφαίρες.


Σε κάθε περίπτωση, δηλώνουμε ότι τραμπούκικες επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων με όρους αυτόκλητων τιμωρών και μπράβων της νύχτας δεν μπορούν να διεκδικούν τον χαρακτήρα της κινηματικής δράσης, το μόνο δε που κατορθώνουν είναι να διαβάλλουν την αναγκαία περιφρούρηση του κινήματος ενάντια στην αστυνομική και φασιστική βία και να αποπροσανατολίζουν το κίνημα από το στόχο της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής.


Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στους υπευθύνους του εγκλήματος των Τεμπών, την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, των πολιτικών που απαξιώνουν τις ζωές μας και όσους υπηρετούν αυτές τις πολιτικές. Βαδίζουμε σε συμπόρευση με τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα μαθητικά συμβούλια και τις οργανώσεις του μαζικού κινήματος...''


 

Μπαλάφας, ο Γιάννης, σε μπαλαφάρα χαφιεδολογίας.

 

Γιάννης Μπαλάφας μιλώντας στο Action24.
«Θέλω να είμαι απόλυτος στα ζητήματα αυτών των προπηλακισμών. 
Εγώ τα θεωρώ χαφιεδισμούς και απαράδεκτα, καταδικαστέα έτσι κι αλλιώς. 
Δεν τα συζητάω διαχρονικά. 
Είναι έξω από την κουλτούρα μου, την αισθητική μου και τη φιλοσοφία μου. 
Οι οποιοδήποτε τραμπουκισμοί είναι καταδικαστέοι και είναι και ύποπτοι. 
Μην περιμένετε να βρείτε αναρχικούς αγνούς και κανονικούς πίσω από αυτό. 
Χαφιέδες ψάξτε να βρείτε»
Θέλω να πάρω τα κόκαλα μου που τρίζουν από τα πρώτα γηρατειά και να μεταναστεύσω, γιατί δεν αντέχω να ακούω τους «αριστερούς» στην επικράτεια αυτού τού πράγματος που λέγεται «Ελληνική Δημοκρατία» να λένε τέτοιες μαλακίες.
Όπως λέει ο Κύριος αυτός «είναι έξω από την κουλτούρα μου, την αισθητική μου και τη φιλοσοφία μου».
Είπα δεν θα ασχοληθώ άλλο με τον αδίκως ξυλοδαρμένο Νάρκισσο, και προέκυψε Μπαλάφας.
Δεν πρέπει να φοβάμαι να ευλογήσω τα γένια μου, δεν είναι η γενειάδα τού προφήτη, και ούτε τα ξεψυρίζω ούτε τα χτενίζω, αλλά τα κουβαλάω σαν σημείο προφητικό, για να στέλνω εκεί τις κατάρες μου και όχι μόνον σε άλλα τριχωτά μέρη τής σωματικής επικράτειας που κατέχω ακόμα σαν φιλοξενούμενος εξόριστος.
Ο Κύριος αυτός προκαλεί το κοινό αναρχικό αίσθημα όλων ημών των αναρχολόγων και αναρχοπαθών, που παρά την αιώνια έριδα που θέλουμε να υπάρχει μεταξύ ημών και των ιδίων των αναρχικών, θέλουμε το αντικείμενο τού παθολογικού ενδιαφέροντος μας να παραμείνει ακέραιο, έστω μέσα στην όποια υγιή ή παθολογική μουρλάρα τού έχει απομείνει...ακόμα; 
Που να ξέρω συντροφοι; δεν είμαι δα και ο Φουκώ.
Ρωτήστε τον Ρουβίκωνα και τις επίσημες αρχές τής ελεγχόμενης αναρχίας για τα περαιτέρω.
Εμένα δεν μου πέφτει λόγος, θέλω να κάνω ένα διάλειμμα μαζί σας, πως λένε οι γκόμενες; (θέλω λίγο χρόνο να μείνω μόοονη) για να χαθώ από τα μάτια σας και σεις από τα δικά μου, ώστε να εδραιώσω την νέα ελπιδοφόρα σχέση μου με τους «ακροκεντρώους» συλλογισμούς, και οι Βαρουφάκης Μπαλάφας, δεν με αφήνουν, ξανακυλάω.
Και εντάξει, ο Βαρουφάκης είναι και δαρμένος, έχει ένα δικαίωμα παραπάνω να βγάλει και τον πόνο του τον βαθύ και την συνωμοσιολογία του, να σπαράξει ρε αδερφέ μου πάνω στον μπατσίστικο αριστερό ρόλο του, τον οποίο πιθανά δεν υποδύεται αλλά παίζει ως ο ίδιος και αυτός, σκηνοθέτης ρόλος καθρέφτης κοινό κριτικός, όλα τα κάνει.
Αυτή η πορδή πως ξεφύτρωσε έτσι;
Κάνει όμως και ένα καλό, ο Μπαλάφας, δίνει μια άλλη διάσταση, γνώριμη, στο έργο νορμοποίησης και κανονικοποίησης των εναπομεινάντων μουρλοκομείων.
Τους ταξινομεί πιο άμεσα, κνίτικα και μπρουτάλ, στον γνώριμο -σε όλους εμάς τούς πρώην σταλίνες- χώρο των «χαφιέδων».
Όπως άκουσα, μετά από ερώτηση τού δημοσιογράφου για το τι εννοεί, επαναφέρει ένα παλιό όρο «χαφιέδικος χώρος» χρησιμοποιώντας, έναν νεολογισμό (ίσως), ως «χαφιεδωμένος».
Είπε:
«Είναι σαφές. Πιστεύω ότι όλες αυτές οι ομάδες είναι χαφιεδωμένες και ύποπτες. 
Χαφιεδωμένες από διάφορα κέντρα», αφήνοντας ένα περιθώριο ρε παιδί μου, να μην είναι όλοι πια χαφιέδες, διότι αν εκτός από τον 17χρονο βγει στο φως και κανένα 14χρονο, τότε τι να πει ο σταλίνας, ότι είναι κι αυτό το άμοιρο το παιδί χαφιές; για να το πει αυτό θα πρέπει να μας εξηγήσει πως τα κατάφερε η ΕΥΠ και η ασφάλεια να κάνει τέτοιες στρατολογήσεις, άσε τώρα, που να ξεμπλέξει μετά ο Μπαλάφας με τις αντιφάσεις, τις καλύπτει από τα πριν και καθάρισε.
Ακούς αναρχικέ; άκου καλά.
Ο αριστερός κάπηλος τού εγκλήματος στα Τέμπη, ο Μπαλάφας, έχει το μαχαίρι έχει και το καρπούζι, πάλι, όπως το είχε παλιά όταν ήταν κνίταρος (και μας έδερνε όλους), για να προσδιορίζει ποιος είναι ο χαφιές και ποιος όχι, ποιος είναι ο αγνός αναρχικός και ποιος όχι.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 

Συζήτηση με Ιρανούς μαρξιστές και αριστερούς.

I read that too. The slogan: ''Life Woman Freedom'' was classified by an Iranian Kurdish leftist as a neoliberal slogan.
Since it can, he says, have many meanings, it is therefore only good for the bourgeoisie, etc., while the slogan "equality between men and women and workers' power" is not vague and exploitable by the capitalist forces.
Yes, we saw that, about what this likable (and probably tortured man but sectarian) Marxist watermelon-head says too.
We saw it in the Soviet Union, but also in North Korea.
What can I say?
Another consistent Iranian Marxist who wanted to criticize a frontal trade union and democratic text promoted through Iranian trade unions and social organizations, (probably inspired mainly by the Hekmatist Communist Party) as a Charter of Minimum Demands (to the regime) did not criticize the deficit bourgeois democratic character of this declaration but the fact that it is bourgeois democratic, therefore rejectable anyway.
We also had an interestingly schizoid dialogue through an automatic translator, where when I asked him to tell me why he does not even rhetorically advance the incompleteness of this declaration in terms of the demand for a bourgeois democratic change that will be complete, he told me that the real communists in Iran they have a socialist agenda and that such a framework would not make sense because anyway the Iranian bourgeoisie cannot and does not want bourgeois democracy because if it wanted and could it would have claimed it and succeeded.
I didn't even bother to talk to him about the broader concept of Democracy, because as you can see we wouldn't get a common point through references to Lenin and Marx, here we really don't get a common point with former or current leftist Eurocommunists, with the tough and justifiably hard-line Iranian Marxist would we it get common point?
In any case, I had raised the issue a little earlier with the Iranian leftists, also critical of the Charter of Minimum Requirements, as a matter of democracy which, according to my standards, cannot exist without first a constituent assembly and then a permanent assembly by directly and freely elected representatives of the people.
What in bourgeois terms is a parliament in new socialist class labor terms could in combination with grassroots workers' and people's councils be a modern radical and not socialdemocratic socialism.
In any case, because the non-capitalist version of such a democratic framework is, as I said, no longer comprehensible even to formerly Euro-communist ears, I did not insist on any discussion about the form of the (not only) representative socialist democracy, and I limited myself to the discussion and my intervention in the Iranian friends in even tactical support of a
bourgeois democratic transition in Iran.
They neither had cared nor care now, their (Bolshevist or non-Bolshevist) sectarianism and their Bolshevism are deeply rooted things.
There was also a final (indirect) response (from the Iranian Kurd I mentioned at the beginning, not the one I had the conversation with) on what I suggested (and is suggested also as I saw by an Iranian communist group that is discussing it independently of me)(for what we call a national assembly, as defined in the standard terminology of political science and as a standard political term, etc.).
His answer was simple and decisive.
This slogan is both bourgeois and reactionary, that is, it is rejected.
They dismiss it, also, maybe unintended,  Hekmatists who are more normal guys and good guys at a lot, so you get it, no hope, nothing, void, zero.
The left and anarchism are in permanent crisis everywhere, and they do not intend to overcome their authoritarian Bonapartist plans, justifying this attitude mainly with the authoritarianism and fascism of the class opponent.
--
 
Το διάβασα κι αυτό. Το σύνθημα: Ζωή Γυναίκα Ελευθερία, ταξινομήθηκε από έναν Ιρανό Κούρδο αριστερό ως νεοφιλελεύθερο.
Αφού μπορεί, λέει, να έχει πολλές σημασίες, άρα είναι καλό μόνον για τον αστισμό κ.λπ, ενώ το σύνθημα ισότητα άντρα γυναίκα και εργατική εξουσία δεν είναι αόριστο και αξιοποιήσιμο από τις καπιταλιστικές δυνάμεις.
Ναι, το είδαμε αυτό που λέει κι αυτός ο συμπαθής (και μάλλον βασανισμένος άνθρωπος αλλά σεκταριστής) μαρξιστής καρπουζοκέφαλος.
Το είδαμε στην Σοβιετική Ένωση, αλλά και στη βόρεια Κορέα.
Τι να πω.
Ένας άλλος συνεπής Ιρανός μαρξιστής που θέλησε να επικρίνει ένα μετωπικό συνδικαλιστικό και κοινωνικό δημοκρατικό κείμενο που προωθήθηκε μέσω ιρανικών συνδικάτων και κοινωνικών οργανώσεων, (εμπνευστής τού οποίου μάλλον ήταν κυρίως το χεκματιστικο κομμουνιστικο κόμμα) ως Χάρτα μίνιμουμ απαιτήσεων (προς το καθεστώς) δεν επέκρινε τον ελλειμματικό αστικό δημοκρατικό χαρακτήρα αυτής τής διακήρυξης αλλά το γεγονός ότι είναι αστική δημοκρατική, άρα ούτως ή άλλως απορριπτέα.
Είχαμε κι έναν ενδιαφέροντα σχιζοειδη διάλογο μέσω αυτομάτου μεταφραστή, όπου όταν του ζήτησα να μου πει γιατί δεν προτάσσει έστω ρητορικά την μη πληρότητα αυτής τής διακήρυξης ως προς την απαίτηση για μια αστική δημοκρατική αλλαγή που θα είναι πλήρης, μου είπε ότι οι πραγματικοί κομμουνιστές στο Ιράν έχουν σοσιαλιστική ατζέντα και ότι ένα τέτοιο πλαίσιο δεν θα είχε νόημα διότι ούτως ή άλλως η ιρανική αστική τάξη δεν μπορεί ούτε θέλει αστική δημοκρατία γιατί αν ήθελε και μπορούσε θα την είχε διεκδικήσει και πετύχει.
Δεν μπήκα καν στον κόπο να μιλήσω μαζί του για την ευρύτερη έννοια τής Δημοκρατίας, διότι όπως καταλαβαίνετε δεν θα βγάζαμε άκρη μέσω παραπομπών σε Λένιν και Μαρξ, εδώ καλά καλά δε βγάζουμε άκρη με πρώην ή νυν αριστερούς ευρωκομμουνιστές, με τον ντούρο και δικαιολογημένα σκληροπυρηνικό Ιρανό μαρξιστή θα βγάζαμε άκρη;
Εν πάση περιπτώσει, το είχα θέσει λίγο παλιότερα το ζήτημα στους Ιρανούς αριστερούς, επικριτικά και γω ως προς τη Χάρτα των μίνιμουμ απαιτήσεων, σαν ζήτημα δημοκρατίας η οποία κατά τα δικά μου πρότυπα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς αρχικά συντακτική και έπειτα μόνιμη συνέλευση άμεσα και ελεύθερα εκλεγμένων αντιπροσώπων τού λαού.
Αυτό υπό αστικούς όρους είναι κοινοβούλιο υπό νέους σοσιαλιστικούς ταξικούς εργατικούς όρους θα μπορούσε σε συνδυασμό με εργατικά και λαϊκά συμβούλια βάσης να είναι ένας σύγχρονος ριζοσπαστικός και όχι σοσιαλδημοκρατικός σοσιαλισμός.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή η μη καπιταλιστική εκδοχή ενός τέτοιου δημοκρατικού πλαισίου δεν είναι όπως είπα κατανοητή πλέον ούτε σε παλαιόθεν ευρωκομμουνιστικά αυτιά δεν επέμεινα σε κάποια συζήτηση περί τής μορφής της (όχι μόνον) αντιπροσωπευτικής σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, και περιορίστηκα στη συζήτηση και τη παρέμβαση μου στους Ιρανούς φίλους στην έστω τακτική υποστήριξη μιας αστικής δημοκρατικής μετάβασης στο Ιράν.
Ούτε που νοιάστηκαν ούτε που νοιάζονται, ο (μπολσεβικικος ή μη μπολσεβικικος) σεκταρισμός τους και ο μπολσεβικισμός τους είναι βαθιά ριζωμένα πράγματα.
Υπήρξε και μια τελευταία (έμμεση) απάντηση (από τον Ιρανό Κούρδο που ανέφερα στην αρχή, όχι αυτόν με τον οποίο είχα τη συζήτηση) επί αυτού που πρότεινα (και πρότεινε όπως είδα και μια ιρανική κομμουνιστική ομάδα που το συζητάει ανεξάρτητα από μένα)(για αυτό που λέμε εθνοσυνέλευση, όπως ορίζεται στην τυπική ορολογία των πολιτικών επιστημών και σαν τυπικός πολιτικός όρος κ.λπ).
Η δε απάντηση αυτή ήταν απλή και καταλυτική.
Αυτό το σύνθημα είναι και μπουρζουάδικο και αντιδραστικό, ήτοι απορρίπτεται.
Το απορρίπτουν ως μη καν τεθειμένο από αυτούς και οι Χεκματιστές που είναι πιο νορμάλ παιδιά και καλά παιδιά σε πολλά, οπότε καταλάβατε, καμία ελπίδα, τίποτα, κενό, μηδέν.
Η αριστερά και ο αναρχισμός, είναι σε μόνιμη κρίση παντού, και δεν σκοπεύουν να ξεπεράσουν τα αυταρχικά βοναπαρτιστικα σχέδια τους, δικαιολογώντας αυτή τους την στάση κυρίως με τον αυταρχισμό και τον φασισμό τού ταξικού αντίπαλου.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
Ένα μέρος τού διαλόγου:
  • مطالبات بورژوا‌ دمکراتیک مطالبات بورژوا دمکراتیک است؛ چه فرقی می‌کند چه کسی پرچم آن را برداشته است، مگر آنکه سانتریست‌ها بگویند ما از آن دسته مطالبات بورژوا دمکراتیکی دفاع می‌کنیم که ۲۰ امضای پرولتاریا پای آن باشد!
     
    [πρόχειρη αυτόματη μετάφραση:  
    Οι δημοκρατικές αστικές απαιτήσεις είναι δημοκρατικές αστικές, δεν έχει σημασία ποιος σηκώνει τη σημαία, εκτός αν οι κεντριστές πουν ότι υπερασπιζόμαστε αυτές τις δημοκρατικές αστικές απαιτήσεις, οι οποίες έχουν 200 προλεταριακές υπογραφές!]


  • Ιωάννης Τζανάκος
    Nor are they complete as bourgeois democratic demands. They are lacking in this as well. You most consistent communists, what transitional bourgeois democratic program do you have?


    Ali Reza Bayani
    ما برنامه بورژوا دمکراتیک نداریم. ما پیرو برنامه سوسیالیستی هستیم.
    [πρόχειρη αυτόματη μετάφραση:Δεν έχουμε δημοκρατικό πρόγραμμα αστικής τάξης. Ακολουθούμε τη σοσιαλιστική ατζέντα]
     
    Ιωάννης Τζανάκος
    Ali Reza Bayani Nice, good luck and I mean it. However, when you judge a bourgeois democratic platform, shouldn't you point to its inconsistency and inadequacy?

  • Ali Reza Bayani
    این وظیفه کسانی است که از چنین برنامه‌ای دفاع می‌کنند. برنامه ما سوسیالیستی است.
    [πρόχειρη αυτόματη μετάφραση : Αυτή είναι η δουλειά όσων υπερασπίζονται ένα τέτοιο πρόγραμμα. 
    Το σχέδιό μας είναι σοσιαλιστικό.]
     
    Ιωάννης Τζανάκος
    Ali Reza Bayani Respected opinion, and it makes me wonder if you are ultimately right and nothing else matters in this rotten world anymore. But I think that a dialectic of the critique of the bourgeoisie as ''from within'' has always been a weapon of the Marxist dialectic. Perhaps under these historical conditions of overmature capitalism such a dialectic makes no sense. I disagree with you, but I am listening carefully.

  • Ali Reza Bayani
    ممکن است در خیلی موارد حق با من نباشد، اما هرچیز پوسیده در این دنیای پوسیده اهمیتی ندارد و باید از بین برود. من اعتقادی به دیالکتیک از درون یا بیرون ندارم. تا جایی که به برنامه محقق نشده بورژوازی مربوط است، حل این تکالیف حل نشده به عهده طبقه کارگر در یک انقلابی سوسیالیستی است. بورژوازی قادر به حل آن نیست وگرنه تا کنون به آنها جواب داده بود.
 [πρόχειρη αυτόματη μετάφραση:
  Μπορεί να κάνω λάθος σε πολλά πράγματα, αλλά όλα τα σάπια δεν έχουν σημασία σε αυτόν τον σάπιο κόσμο και πρέπει να φύγουν. Δεν πιστεύω στη διαλεκτική από μέσα προς τα έξω. Όσον αφορά το ανεκπλήρωτο αστικό πρόγραμμα, η επίλυση αυτών των άλυτων προβλημάτων είναι ευθύνη της εργατικής τάξης σε μια σοσιαλιστική επανάσταση. Η μπουρζουαζία δεν μπορεί να το λύσει, αλλιώς θα τους απαντούσε μέχρι τώρα. ]
 
 
 

Hawaii Oslo

Hania Rani — 'F Major'

Ψύχραιμη αποτίμηση τής κοινωνικής και εκλογικής δύναμής τής ελληνικής αριστεράς.

Το ταβάνι τής ελληνικής αριστεράς φτάνει μετά βίας το 30%, αν σε αυτήν συνυπολογίσουμε και το ποσοστό τού ΚΚΕ.
Λίγο πάνω λίγο κάτω, αυτό είναι ήδη ένα μεγάλο ποσοστό για μια κοινωνία με τα προβλήματα που έχει η ελληνική κοινωνία.
Ας δούμε όμως τι περιέχει αυτό το ποσοστό.
Πέρα από τους καθαυτό αριστερούς, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ΠΑΣΟΚογενών που διέπονται από συγκεχυμένες γεωπολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις, ενώ ήδη ένα μεγάλο μέρος αυτών που είναι καθαυτό αριστεροί μοιράζονται με τους προηγούμενους τις ίδιες ιδέες. 

Είναι κοινό μυστικό ότι ένα από τα συνεκτικά στοιχεία αυτής τής ενδο-αριστερής ιδεολογικής κοινότητας είναι ή ουδετεροφιλία στον ρωσοουκρανικό πόλεμο στην καλύτερη περίπτωση ή ο φιλορωσισμός στην χειρότερη περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η ουδετεροφιλία σε πολλές των περιπτώσεων σημαίνει απλά κρυφή ρωσοφιλία.

Βλέπουμε λοιπόν πως αυτό που ορίζουμε ως αριστερά στην Ελλάδα είναι ήδη βαθιά διαβρωμένο από έναν ειδικού τύπου νέο φασισμό, ο οποίος δεν ανήκει βέβαια στον μέχρι πρότινος μοναχικό στην Δύση δυτικό φασισμό-ρατσισμό, αν και ένα μέρος τού δυτικού φασισμού-ρατσισμού στην Δύση και την Ελλάδα έχει προσχωρήσει στο ευρασιανισμο και τον ρωσισμό.

Η κατάσταση μέσα στην ελληνική αριστερά όσον αφορά αυτή την εσωτερική ασθένεια της δεν έχει ωστόσο ακόμα φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που να τής δημιουργεί άμεσα πρόβλημα, διότι υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της, ειδικά τής νεολαίας της, που ανήκει ξεκάθαρα στην αληθινή ουδετεροφιλία εκείνη που παραπέμπει άμεσα στο κυρίαρχο ρεύμα τής αριστεράς παγκοσμίως σε σχέση με το φλέγον ζήτημα τού πολέμου.

Μέσα σε αυτό το κυρίαρχο ρεύμα υπάρχουν από ακροαριστεροί αντικαπιταλιστές έως tankies και campists (οι οποίοι όμως δεν ανήκουν στο ξεκάθαρα φιλορωσικό ρεύμα ούτε απλά κρύβουν αυτή τους την ιδιότητα).
Εν πάση περιπτώσει, πέραν αυτού τού φλεγοντος, μιλώντας για την αριστερά και τον αναρχισμό στην Ελλάδα θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια ήπια μισοαντιδραστική μισοπροοδευτική ιδεολογική και πολιτική δύναμη, η οποία έχει φτάσει στα ανώτατα όρια τής κοινωνικής και ιδεολογικής επιρροής της, σε μια χώρα όπου τούτη έχει μια σημαντική θέση δια τής θυσίας της και τής καθοριστικής συνεισφοράς της στην κοινωνική πάλη των λαϊκών κοινωνικών τάξεων και την διαμόρφωση τής χώρας, και φάνηκε ότι  θα αρχίσει να ανανεώνει το ιδεολογικό και ηλικιακό οπλοστάσιο της με τα νεώτερα ριζοσπαστικά ιδεολογικά και πολιτισμικά ρεύματα που ουσιαστικά αποκρυσταλλωναν τον Μάη68 κ.λπ.

Για μένα αυτό το πράγμα άρχισε να δείχνει τα ανώτατα όρια του ακριβώς όταν αυτά τα νέα ρεύματα έδειξαν και στην Ελλάδα αλλά κυρίως στην Δύση τα δικά τους τελικά όρια, δια τής στάσης τους στην έναρξη και την εξέλιξη τού οριακά παγκόσμιου πολέμου.

Ήδη στην Ελλάδα η αριστερά έχει να διαχειριστεί ένα ελεγχόμενο μεν αλλά επικίνδυνο ανοιχτά φιλορωσικό καρκίνωμα μέσα στα λαϊκά σπλάχνα της, ήδη πολλές ακραία ουδετεροφιλες τάσεις της είναι και δεν είναι στα όρια τού φιλορωσικού καρκίνου, ήδη ο νεοαντιδυτικισμός τής νέας αριστεράς εισέρχεται παντού, σε όλο τον κόσμο, σε μια πρώτη βαθιά ιδεολογική κρίση, ήδη οι παλιές αθεράπευτες αμαρτίες τού σεκταρισμού της στα κρίσιμα σημεία τού εθνικού ζητήματος απλά κάνανε μετάσταση σε ακόμα πιο σεκταριστικές ιδεολογικές μορφές εμφάνισης τους, ήδη υπάρχει άνθιση όλων των μορφών σεκταρισμού όχι μόνον στα όρια μεταξύ επίσημης αριστεράς και κοινωνικής αριστεράς αλλά ακόμα και μέσα στον ηγετικό αναγκαστικά-σοσιαλδημοκρατικό πυρήνα της,  οπότε η κάθοδος και η βαθιά κρίση δεν επίκειται ακόμα ως άμεσο γεγονός αλλά θα είναι (και δω) ένα από τα σημαντικότερα θεαματικά φαινόμενα σε ένα σχετικά κοντινό μέλλον.

Ιωάννης Τζανάκος


Κυριακή 12 Μαρτίου 2023

Το Spiegel δεν ζητάει ποτέ συγνώμη, αυτό το έχουμε εμπεδώσει. Το επιβεβαίωσε ο ντροπιασμένος Έλληνας Μπάρμπα Θωμάς του.

Γ.Χρηστίδης, το θράσος προσωποποιημένο.
Επειδή οι δεξιοί κάνανε προπαγάνδα και είπαν χοντράδες για τις προθέσεις και τις υποτιθέμενες συνωμοσίες των ιδεαλιστών παραφρόνων σαν τον ίδιο, θεωρεί άρα ότι μπορεί να στηρίξει όλη την επιχειρηματολογία του σε αυτό, και στο αμφιλεγόμενο σημείο τής αντιπαράθεσης για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τής νησίδας στην οποία βρέθηκε η ομάδα των μάλλον ψευδόμενων προσφύγων (και μόνο ο κίνδυνος στον οποίο βρίσκονταν αρκεί ως ελαφρυντικό για τα ψέματα τους, αλλά δεν τους καθιστά αθώες περιστερές, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που έρχονται από την πολύπαθη μεν αλλά γεμάτη σκοτεινούς τζιχαντιστές Συρία).
Για την ταμπακιέρα ότι παιδί δεν υπήρξε, και ως μη υπάρχον δεν μπορούσε να πεθάνει, ΤΙΠΟΤΑ.
Το αφήνει μάλιστα να αιωρείται, ως ακόμα πιθανό να υπήρξε.
Δεν λέει τίποτα αν υπήρξε ή όχι το παιδί.
Που μάθανε αυτοί οι «αριστεροί» την σοφιστική αν όχι στα κράσπεδα τής εξουσίας που καταγγέλλουν;
Όλο το κείμενο είναι ένα πλεκτό μισοαληθειών και κραυγαλέων μη απαντήσεων.
Το Spiegel δεν ζητάει ποτέ συγνώμη, αυτό το έχουμε εμπεδώσει.
--
Για να δούμε ξανά, τι επί τής ουσίας μας λέει ο σοφιστής;
Δεν υπήρξε απόδειξη τής αναλήθειας των ισχυρισμών τής ομάδας των προσφύγων ότι υπάρχει νεκρό παιδί με βάση μια επιτόπια έρευνα και μια ενδελεχή και εντέλει ανοιχτή ανακριτική διεργασία, άρα δεν υπάρχει πλήρης και κοινοποιήσιμη απόδειξη ότι το παιδί δεν υπήρξε ούτε υπάρχει απόδειξη ότι το παιδί δεν πέθανε, άρα γιατί το Spiegel να ζητήσει συγνώμη;
Με λίγα λόγια, έχει το θράσος να μας ζητάει μην έχουμε το θράσος να αμφισβητούμε τον ισχυρισμό αυτών που δεν μπορούν να δείξουν ένα πραγματικό στοιχείο ότι το παιδί υπήρξε (άρα και πέθανε), ούτε να λέμε ότι είπαν ψέμα, αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε το ψέμα τους με βάση μια δημόσια κοινοποιήσιμη διεργασία η οποία θα καταγγέλονταν ως ρατσιστική ακόμα κι αν ξεκίναγε στοιχειωδώς.
Το γεγονός ότι οι φορείς τού ισχυρισμού δεν υποβλήθηκαν σε κοινοποιήσιμη ανάκριση που θα είχε ως αποτέλεσμα έναν έστω δημόσιο ηθικό κολασμό ενός ψέματος που είπαν το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και πόλεμο λ.χ, γίνεται σοφιστικό όπλο για να μην σταθεροποιηθεί το καταφανές συμπέρασμα ότι είναι ψεύτες και ότι είπαν ένα σκόπιμο ψέμα, το οποίο έχει το ελαφρυντικό ότι το είπαν διότι ήταν σε κίνδυνο κ.λπ.
Πετά τη μπάλα στο γεγονός ότι η νησίδα μπορεί να ήταν τελικά ελληνική, αν και αφήνει ένα ενδεχόμενο να ήταν μισή ελληνική και μισή τουρκική. Λαδιές ενός ύποπτου υποκειμένου.
Θράσος το άτομο, ξεθάρρεψε γιατί είδε ότι η ΝΔ χάνει έδαφος.
Μα έτσι, θα το ξανακερδίσει ανόητοι αριστεριστές.
 
Συμπεράσματα
--
Το γεγονός ότι το ελληνικό αστικό κράτος δια τού Μηταράκη, ήταν από την αρχή τής ιστορίας στον Έβρο, όμηρος τής ιεροεξεταστικής αποικιοκρατικής αφήγησης των δυτικών Μ.Μ.Ε, και ότι δεν ολοκλήρωσε ούτε κοινοποίησε τις ανακριτικές και ερευνητικές διαδικασίες για την ανάδειξη τού Ψεύδους που είπαν οι πρόσφυγες τής νησίδας στον Έβρο, για την φανταστική ύπαρξη ενός ανύπαρκτου παιδιού, το οποίο δεν πέθανε γιατί απλά δεν υπήρξε, και το γεγονός ότι το εν λόγω αστικό κράτος είναι φοβικό ακόμα και όταν είναι υπό δεξιά ηγεσία, ακόμα και όταν έχει επίσης όλα τα στοιχεία για να ξεσκίσει τούς ψεύτες τού ελληνικού «κινήματος» πιάνοντας τους να λένε επικίνδυνα ψέματα (χωρίς τούτοι να έχουν την απόλυτα δικαιολογημένη στο να λέει και ψέματα ιδιότητα τού πρόσφυγα -κινδυνεύουν οι άνθρωποι), το γεγονός αυτό, τι δείχνει;;
Δείχνει ότι ο ιδεαλιστικός σεκταριστικός τυχοδιωκτισμός αυτών των ανθρώπων (όχι των προσφύγων βέβαια, των Ελλήνων αριστερών και αναρχικών) είναι τόσο ακραίος και τυφλός, ώστε αυτοί και μόνον αυτοί ήταν, είναι και θα είναι υπεύθυνοι για την πολιτική ηγεμονία και επιβίωση τής ελληνικής Δεξιάς.
Καμία «συνωμοσία» δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, ούτε ο Χρηστίδης και ο κάθε Χρηστίδης, είναι πράκτορας ή βαλτός.
Σαρξ εκ της σαρκός είναι τού τυχοδιωκτικού, πάναγνου στην βλακεία του, σεκταριστικού ιδεαλισμού αυτού τού χώρου.
Ωστόσο, αν και πανύβλακες, και όχι πράκτορες, όχι βαλτοί, ένα πράγμα ξέρουν καλά.
Να ασκούν μια θρασύτατη, τσογλανίστικη σοφιστική, την οποία έμαθαν στις «συνελεύσεις», (όπου είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι φλώρους δαπίτες και καλομαθημένα δεξιόπαιδα των Β.Π ή κάτι χρυσαυγίτες γκαγκαούγκες) και να αντεπιτίθενται όταν μυρίζουν πάλι εξουσία.
 
 
Ιωάννης Τζανάκος