Το Spiegel δεν ζητάει ποτέ συγνώμη, αυτό το έχουμε εμπεδώσει. Το επιβεβαίωσε ο ντροπιασμένος Έλληνας Μπάρμπα Θωμάς του.

Γ.Χρηστίδης, το θράσος προσωποποιημένο.

Επειδή οι δεξιοί κάνανε προπαγάνδα και είπαν χοντράδες για τις προθέσεις και τις υποτιθέμενες συνωμοσίες των ιδεαλιστών παραφρόνων σαν τον ίδιο, θεωρεί άρα ότι μπορεί να στηρίξει όλη την επιχειρηματολογία του σε αυτό, και στο αμφιλεγόμενο σημείο τής αντιπαράθεσης για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τής νησίδας στην οποία βρέθηκε η ομάδα των μάλλον ψευδόμενων προσφύγων (και μόνο ο κίνδυνος στον οποίο βρίσκονταν αρκεί ως ελαφρυντικό για τα ψέματα τους, αλλά δεν τους καθιστά αθώες περιστερές, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που έρχονται από την πολύπαθη μεν αλλά γεμάτη σκοτεινούς τζιχαντιστές Συρία).

Για την ταμπακιέρα ότι παιδί δεν υπήρξε, και ως μη υπάρχον δεν μπορούσε να πεθάνει, ΤΙΠΟΤΑ.

Το αφήνει μάλιστα να αιωρείται, ως ακόμα πιθανό να υπήρξε.

Δεν λέει τίποτα αν υπήρξε ή όχι το παιδί.

Που μάθανε αυτοί οι «αριστεροί» την σοφιστική αν όχι στα κράσπεδα τής εξουσίας που καταγγέλλουν;

Όλο το κείμενο είναι ένα πλεκτό μισοαληθειών και κραυγαλέων μη απαντήσεων.

Το Spiegel δεν ζητάει ποτέ συγνώμη, αυτό το έχουμε εμπεδώσει.

--

Για να δούμε ξανά, τι επί τής ουσίας μας λέει ο σοφιστής;

Δεν υπήρξε απόδειξη τής αναλήθειας των ισχυρισμών τής ομάδας των προσφύγων ότι υπάρχει νεκρό παιδί με βάση μια επιτόπια έρευνα και μια ενδελεχή και εντέλει ανοιχτή ανακριτική διεργασία, άρα δεν υπάρχει πλήρης και κοινοποιήσιμη απόδειξη ότι το παιδί δεν υπήρξε ούτε υπάρχει απόδειξη ότι το παιδί δεν πέθανε, άρα γιατί το Spiegel να ζητήσει συγνώμη;

Με λίγα λόγια, έχει το θράσος να μας ζητάει μην έχουμε το θράσος να αμφισβητούμε τον ισχυρισμό αυτών που δεν μπορούν να δείξουν ένα πραγματικό στοιχείο ότι το παιδί υπήρξε (άρα και πέθανε), ούτε να λέμε ότι είπαν ψέμα, αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε το ψέμα τους με βάση μια δημόσια κοινοποιήσιμη διεργασία η οποία θα καταγγέλονταν ως ρατσιστική ακόμα κι αν ξεκίναγε στοιχειωδώς.

Το γεγονός ότι οι φορείς τού ισχυρισμού δεν υποβλήθηκαν σε κοινοποιήσιμη ανάκριση που θα είχε ως αποτέλεσμα έναν έστω δημόσιο ηθικό κολασμό ενός ψέματος που είπαν το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και πόλεμο λ.χ, γίνεται σοφιστικό όπλο για να μην σταθεροποιηθεί το καταφανές συμπέρασμα ότι είναι ψεύτες και ότι είπαν ένα σκόπιμο ψέμα, το οποίο έχει το ελαφρυντικό ότι το είπαν διότι ήταν σε κίνδυνο κ.λπ.

Πετά τη μπάλα στο γεγονός ότι η νησίδα μπορεί να ήταν τελικά ελληνική, αν και αφήνει ένα ενδεχόμενο να ήταν μισή ελληνική και μισή τουρκική. Λαδιές ενός ύποπτου υποκειμένου.

Θράσος το άτομο, ξεθάρρεψε γιατί είδε ότι η ΝΔ χάνει έδαφος.

Μα έτσι, θα το ξανακερδίσει ανόητοι αριστεριστές.

 

Συμπεράσματα

--

Το γεγονός ότι το ελληνικό αστικό κράτος δια τού Μηταράκη, ήταν από την αρχή τής ιστορίας στον Έβρο, όμηρος τής ιεροεξεταστικής αποικιοκρατικής αφήγησης των δυτικών Μ.Μ.Ε, και ότι δεν ολοκλήρωσε ούτε κοινοποίησε τις ανακριτικές και ερευνητικές διαδικασίες για την ανάδειξη τού Ψεύδους που είπαν οι πρόσφυγες τής νησίδας στον Έβρο, για την φανταστική ύπαρξη ενός ανύπαρκτου παιδιού, το οποίο δεν πέθανε γιατί απλά δεν υπήρξε, και το γεγονός ότι το εν λόγω αστικό κράτος είναι φοβικό ακόμα και όταν είναι υπό δεξιά ηγεσία, ακόμα και όταν έχει επίσης όλα τα στοιχεία για να ξεσκίσει τούς ψεύτες τού ελληνικού «κινήματος» πιάνοντας τους να λένε επικίνδυνα ψέματα (χωρίς τούτοι να έχουν την απόλυτα δικαιολογημένη στο να λέει και ψέματα ιδιότητα τού πρόσφυγα -κινδυνεύουν οι άνθρωποι), το γεγονός αυτό, τι δείχνει;;

Δείχνει ότι ο ιδεαλιστικός σεκταριστικός τυχοδιωκτισμός αυτών των ανθρώπων (όχι των προσφύγων βέβαια, των Ελλήνων αριστερών και αναρχικών) είναι τόσο ακραίος και τυφλός, ώστε αυτοί και μόνον αυτοί ήταν, είναι και θα είναι υπεύθυνοι για την πολιτική ηγεμονία και επιβίωση τής ελληνικής Δεξιάς.

Καμία «συνωμοσία» δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, ούτε ο Χρηστίδης και ο κάθε Χρηστίδης, είναι πράκτορας ή βαλτός.

Σαρξ εκ της σαρκός είναι τού τυχοδιωκτικού, πάναγνου στην βλακεία του, σεκταριστικού ιδεαλισμού αυτού τού χώρου.

Ωστόσο, αν και πανύβλακες, και όχι πράκτορες, όχι βαλτοί, ένα πράγμα ξέρουν καλά.

Να ασκούν μια θρασύτατη, τσογλανίστικη σοφιστική, την οποία έμαθαν στις «συνελεύσεις», (όπου είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι φλώρους δαπίτες και καλομαθημένα δεξιόπαιδα των Β.Π ή κάτι χρυσαυγίτες γκαγκαούγκες) και να αντεπιτίθενται όταν μυρίζουν πάλι εξουσία.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος