Δευτέρα 10 Απριλίου 2023

Ηoly of holies.

Ηoly of holies.
 
For me things are simple.
Who will take up arms against the Turks not only for the defense but also for the recapture of Greek lands if they are occupied by the Turks, and if necessary will trigger a continuous guerilla until the Turks are expelled from every inch of Greek territory, if we have to get there .
This is the holy of holies, this is also the Sword.
It is predetermined that any peace agreement containing the concession of Greek territories, even if it is concluded with the agreement of the intimidated majority of the Greek people, will not be recognized by those who will hold this symbolic and then material sword.
 
Yılmaz
 
 
Για μένα τα πράγματα είναι απλά.
Ποιος θα πάρει τα όπλα εναντίον των Τούρκων όχι μόνο για την υπεράσπιση αλλά και για την ανακατάληψη ελληνικών εδαφών αν καταληφθούν από τους Τούρκους, και αν χρειαστεί θα πυροδοτεί συνεχές αντάρτικο μέχρι την εκδίωξη των Τούρκων από κάθε ίντσα ελληνικής επικράτειας, αν χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί.
Αυτό είναι το άγιο των αγίων, αυτό είναι και το Σπαθί.
Προκαθορισμένα προκηρύσσεται ότι καμία συμφωνία ειρήνης που θα περιέχει παραχώρηση ελληνικών εδαφών, ακόμα και αν έχει συναφθεί με την συμφωνία τής εκφοβισμένης πλειονότητας τού ελληνικού λαού, δεν θα αναγνωριστεί από αυτούς που θα κατέχουν αυτό το συμβολικό και έπειτα υλικό σπαθί.
 
Yılmaz
 
 
Stalinism was for a part of the radical popular youth of the peripheral countries an effigy and a survival of the people's nation in opposition to foreign imperialism and the foreign national enemy, and thus constituted a fortuitous and strange vehicle for the survival of this people's nation in the late post-Soviet period.
I have no regrets for nothing.
 
Το ΚΚΕ τελικά μένει σταθερό (σε μια έστω από τις πιθανά δύο ομάδες στην ηγεσία του) υπέρ τής εδαφικής άμυνας τού λαϊκού έθνους, ακόμα κι αυτό το λαϊκό έθνος δεν είναι η «σοσιαλιστική πατρίδα» αλλά η Ουκρανία!
Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατά τούτη την τάση που έχει σχεδόν την μίση βάση τού κόμματος, είναι μεν ιμπεριαλιστικός αλλά δίκαιος από την σκοπιά τού Ουκρανικού λαού.
Φανταστείτε ότι κάτι ανάλογο ισχύει σίγουρα πολλαπλασιαστικά και στην περίπτωση που η Ελλάδα δεχτεί επίθεση από την Τουρκία.
Τονίζω ότι οι συντριπτικά περισσότερες τροτσκιστικές ομάδες και η «τροτσκίζουσα» τάση μέσα στο ΚΚΕ, μαζί με άλλες σταλινικές ομάδες, είναι πιο κοντά στην Ρωσία και είναι εναντίον τής εθνικής λαϊκής άμυνας τόσο τής Ουκρανίας τόσο και τής Ελλάδας αν παραστεί ανάγκη.
ΔΕΝ αισθάνομαι καμία ενοχή που υπήρξα σταλινικός στην Ελλάδα στο ξεκίνημα μου, πολύ καλά έκανα. 
Αυτό ήταν το πρώτο σωστό που έκανα, το δεύτερο ήταν ότι υποστήριξα το ΡΚΚ.
 
 
In the end, the KKE remains steadfast (at least in one of the two possible groups in its leadership) in favor of the territorial defense of the people's nation, even if this people's nation is not the "socialist homeland" but Ukraine!
The war in Ukraine, according to this tendency, which has almost half the base of the party, is imperialist but Just from the point of view of the Ukrainian people.
Imagine that something similar certainly applies multiplyingly in the event that Greece is attacked by Turkey.
I emphasize that the overwhelming majority of Trotskyist groups and the "Trotskyist" tendency within the KKE, along with other Stalinist groups, are closer to Russia and are against the national people's defense of both Ukraine and Greece if the need arises.
I feel NO guilt for being a Stalinist in Greece at the beginning of my political existence, I did very well.
That was the first right thing I did, the second was that I supported the PKK.
--
Aleka Papariga, a historical figure of the Stalinist Communist Party of Greece (6%) (the main communist party in Greece) and its former general secretary, who remains an active member, makes a surprise appearance and talks about a just defensive war from the point of view of the Ukrainian people.
Let's carefully analyze what she said, of course, but I am left stunned, since my own a priori analytical schemes are shaken again.
Of course, she makes a series of distortions of the historical truth, especially in relation to the 2nd world war.
I don't know if there is a conscience issue or a factional struggle within the KKE, nor can I weigh in on whether the fox of Stalinism in Greece knows very well that the left's line on the issue of Russian imperialism ultimately compromises its prospects in the long run, so it is probably preemptively intervening .
(A year ago, but in the Greek left community, the fire of the internal ideological struggle about the Ukrainian issue and the KKE line inside KKE, recently arrived)
--
It is not new, but it is a little, if we connect it with the possibility of a deep division within the KKE.
Of course, these divisions do not have easily visible manifestations at the beginning, which can last at least a decade, not even between the opposing parties.
What Vatican and bullshit, here we are talking about the holy of holies of the party of God-communism, which survived a Titanomachy in which no other of its kind was spared.
Anyway.
What is the first manifestation of division?
The question of the territorial defense of the familiar nation state.
The old guard of thought insists on the Stalinist form of defense, without this, of course, possibly preventing it from a contemporaneous reversal of it according to Leninist standards.
The new guard of thought has an almost Trotskyist line on this matter, it is rather defeatist in direction.
What, however, is the most dangerous second division for the KKE?
The one related to the new eastern imperialist axis.
The old guard of thought, paradoxically enough for those who want to blame mainstream Stalinism for inherent pro-Russianism, is more cautious, perhaps out of a deep survival instinct, perhaps out of a catatonic hypnotized patriotism that disliked the brutal genocidal intervention of the neo-tsarist Russians in Ukraine .
The most sectarian wing is clearly neutral, but in the sense of deep pro-Russianism as it emerges from a rabid anti-Westernism, while at the same time having an almost Trotskyist position against national state Defence.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 

 
 
 

Σάββατο 8 Απριλίου 2023

''Dağlardan hesap sorulmaz..''

Το έσοπτρο είναι ένας λαβύρινθος αντικαθρεφτισμάτων στο άγιο Βουνό τού ανατολικού αντάρτικου.
 
Ιωάννης Τζανάκος 


 
''Dağlardan hesap sorulmaz..''
 
''Dağlardan hesap sorulmaz..''
He was a puissant young guy
But, he was too little in my eyes
He got mad, and so went up to the mountains*
I don't know whether he would come down or not
He is now the dust of the mountains
Maybe, the melody (the instrument) of the rebellion
He is still the sting in my heart
I don't know whether it would heal or not
His name is Yılmaz, he himself is also indomitable*
He doesn't have a high status, you simply cannot flatter him*
You cannot ask the mountains any questions
I don't know whether he would come back or not
His blue eyes are just like pearls*
His fear of death is as little as that
The death angel's horse is bitchy
I don't know whether he would get on or not
It had snowed on his anorak*
He had cried in a corner
Maybe, his hands had gotten burned
I don't know whether it would be put out or not
His name is Yılmaz, he himself is also indomitable
He is free of states, you cannot play up to him
You cannot ask the mountains for an explanation
I don't know whether he would come back or not
----
* He means: He got mad at injustice and because of that he decided to rebel
*Yılmaz is a name and means "indomitable/not giving up".
It can also be a family name but it's well used by left orientated people.
*This is very difficult, it means also like:
"You cannot order him something to do"
"He cannot be commanded"
"It won't work if you would flatter him"
"You cannot have something you like if you play up to him" etc...
But this is a wordplay. "Makam" in the sentence before means also: "concept of melodic creation that determines tonal relations".
"Dem tutmak" in that sentence means:
"To accompany a piece of music" - "To sing/to accompany/make music together with others"
*He means his eyes are turquoise blue
Direct translation of "Boncuk" is "Bead"
He says "eyes like beads because of these typical blue beads in form of blue eyes for the protection of devil eyes.
*Parka/Anorak was a typical clothe of left orientated people in 60's and 70's.
 
 
 
 
 

Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

Ένα ιδεολογικό αξιακό σύστημα σε κρίση..

Ένα ιδεολογικό αξιακό σύστημα σε κρίση τείνει να αναζητά την υπέρβαση αυτής τής κρίσης καταφάσκοντας πλεονασματικά και ως προς τα καταφατικά [τι να..] και ως προς τα εναντιωματικά [τι δεν..] στοιχεία τής θεμελίωσης του.
 
Το ιδεολογικό σύστημα σε κρίση αντιδρά με πλεονάζουσα κατάφαση των θεμελιωδών συστατικών στοιχείων του.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 

Οι αυταπάτες γύρω από την άμεση Δημοκρατία. Επίλογος.

Συνολική αυτοδιαχείριση και αυτοδιοίκηση μιας κοινωνίας μπορεί να υπάρξει μόνο αν προϋπάρχει κατάργηση τής ατομικής ιδιοκτησίας και κυριαρχίας στα μέσα παραγωγής, και σχετική ή μερική αλλά ταυτόχρονα ισχυρή κατάργηση τής αυτοτέλειας των ξεχωριστών οικονομικών μονάδων παραγωγής. 

Μιλάμε για έναν απόλυτα αναγκαίο όρο για την ύπαρξη ενός αληθινού εργατικού σοσιαλισμού που δεν πληροί από μόνος του τους όρους ύπαρξης τού εργατικού σοσιαλισμού, αλλά η εκπλήρωση των άλλων απόλυτα αναγκαίων όρων του δεν σημαίνει κατάργηση αυτού τού όρου.

Οι πιο ακραίοι σεκταριστές αμφισβητούν την έννοια και την πρακτική τής κοινωνίας ως παραγωγικής ολότητας, για να προτείνουν ένα σύστημα αυτοδιαχείρισης ξεχωριστών συνεταιριστικών παραγωγικών κοινοτήτων ή μονάδων παραγωγής που νοούνται έτσι σε αντιδιαστολή προς την ολότητα τής παραγωγής που ταυτίζεται από αυτούς με τον καπιταλισμό ως ολότητα παραγωγής.

Σε απάντηση προς το πρώιμο αυταρχικό σοβιετικό μοντέλο ολικής παραγωγής που ακολουθούσε μεν τον γενικό κανόνα τής υπαγωγής των μονάδων παραγωγής στην διεύθυνση και τον κεντρικό σχεδιασμό τού κράτους που αντιπροσώπευε την υπόλοιπη κοινωνία αλλά έπραττε μόνον αυτό, οι σεκταριστές τής σήμερον (σε ιδεολογική/πολιτική συμμαχία με τους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες) αντιπροτάσσουν ένα σύστημα απόλυτης αυτοδιαχείρισης αυτών των μονάδων παραγωγής σε μερική ή απόλυτη αντιδιαστολή προς κάθε ολότητα παραγωγής.

Αυτή η εναλλακτική υπό τις σημερινές συνθήκες μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως συμπληρωματική προς τον καπιταλισμό είτε ως αναπαραγωγή των πρωταρχικών αυταπατών τού σοσιαλιστικού εργατικού κινήματος για την επίτευξη μιας άμεσης και απόλυτης εργατικής δημοκρατίας στο επίπεδο τής μοναδιαίας οικονομικής μονάδας.

Ο συνδυασμός φιλοκαπιταλιστικών ρεφορμιστικών πολιτικών με την επαναφορά μιας αρχικής ουτοπίας τού εργατικού κινήματος για την δόμηση τής κοινωνίας των παραγώγων εκκινώντας μόνον από τα κύτταρα τών εργοστασιακών εργατικών ομάδων βάσης, δεν οδηγεί πουθενά εφόσον νοείται σε αντιδιαστολή ή σε σκοπίμως απαρνητική παράβλεψη τού ζητήματος τής συνολικής δημοκρατικής διοίκησης τής σοσιαλιστικής κοινωνίας τόσο στο επίπεδο τής ολότητας τής παραγωγής όσο και στο επίπεδο τής πολιτικής διεύθυνσης τής σοσιαλιστικής κοινωνίας ως πολιτικής ολότητας.

Η τραγική αποτυχία τής σοβιετικής προσπάθειας, από την εκκίνηση της ήδη, έχει ωθήσει τους αριστερούς, τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς κλπ που αναζητούν τον αληθινό εργατικό σοσιαλισμό, να προσανατολιστούν σε μια αδιέξοδη καταφατική επιστροφή στο αμεσοδημοκρατικό ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο τού απελευθερωτικού κινήματος, θεωρώντας ότι η υπέρβαση των αδιεξόδων που παρουσιάστηκαν θα υπάρξει μέσω μιας επίτασης τής κατάφασης προς αυτό το θεμέλιο, μέσω μιας υπερκατάφασης του.

Ενώ το ζήτημα είναι να υπάρξει καταφατική μεν αλλά ταυτόχρονα αρνησιακή υπέρβαση αυτού τού θεμελίου μέσω τής ιδεολογικής και πρακτικής ανάδυσης τού κεντρικού ζητήματος τής αυτοδιαχείρισης τής κοινωνικής παραγωγικής και πολιτικής ολότητας ως μη αποκλειστικά συγκροτημένης από τα στοιχεία ή τα μέρη της από την κοινωνική βάση.

Ιωάννης Τζανάκος


Τετάρτη 5 Απριλίου 2023

Οι αυταπάτες γύρω από την άμεση Δημοκρατία. 2ο μέρος.

 
Όταν η άμεση δημοκρατία δένεται συγκεκριμένα και σχετικά αρμονικά με μια συνολική δημοκρατία έχει σημαντική ισχύ αλλά ταυτόχρονα συγκεκριμένα περιορισμένα γεωγραφικά ή υλικά όρια, όπως επίσης ακολουθεί τον γενικό κανόνα τής δημοκρατίας, που είναι «ένα πρόσωπο μία ψήφος, και μόνον μία ψήφος».
Αλλιώς δεν είναι δημοκρατία αλλά ένα πολεμικό σχήμα πάλης το οποίο αν δεν «αλλάξει όνομα» είναι άλλη μια παραβίαση τού ονόματος.
Εξετάσαμε με συνοπτικό τρόπο τούς συγκεκριμένους όρους τής άμεσης δημοκρατίας στην παραγωγή, αλλά αν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε θεωρητικά ένα σύντομο, ελλιπές αλλά κάπως σαφές πλαίσιο μιας άμεσης δημοκρατίας (λ,χ των παραγωγών) θα έπρεπε να κάνουμε κάτι ανάλογο σε αναφορά προς την αμιγώς πολιτική μορφή τής σχέσης ανάμεσα στην άμεση περιφερειακή δημοκρατία και την κεντρική συνολική δημοκρατία.
Επειδή όμως το έχουμε ήδη κάνει σε σχέση με την κριτική μας στον σοβιετισμό ως απάλειψη τού προβλήματος τής συνολικής δημοκρατίας, σήμερα, επιλογικά, θα επεκτείνουμε αυτή μας την κριτική στους υποτίθεται αντισοβιετιστές αναρχικούς και νεοαριστερούς τής σήμερον, επισημαίνοντας επιγραμματικά τα εξής:
Μια άμεση δημοκρατία ως σύνολο άμεσων δημοκρατιών που δεν συνοψίζονται και δεν συμπυκνώνονται σε μιαν άμεση εκλογική διεργασία η οποία ακολουθεί τον κανόνα «ένα πρόσωπο, μια και μόνον μια ψήφος» και η οποία αφορά το σύνολο μιας κοινωνίας σε όλα όμως τα κρίσιμα κεντρικά ζητήματά της, δεν μπορεί να απαρτίσει εντέλει τίποτα άλλο από μια υποστηρικτική ή ανοήτως χρήσιμη βάση ενός βοναπαρτιστικού αυταρχικού καθεστώτος.
Αυτό το βοναπαρτιστικό καθεστώς μπορεί αρχικά να λαμβάνει υπόψιν του τις βουλήσεις των αμεσοδημοκρατικών βάσεων του αλλά εντέλει καταλήγει σε ανοιχτή δικτατορία που εξυπηρετεί πάντα μια οικονομική εκμεταλλευτική ολιγαρχία.
Το είδαμε στην Σοβιετία, αλλά ακόμα και αν δεν το βλέπουμε ως ορατό παράδειγμα το βλέπουμε ακόμα και «εκεί» όπου εξαπολύονται αντι-γραφειοκρατικές αντι-κρατικές και αντι-σταλινικές κατάρες και ξόρκια.
Μπορεί να είναι σκληρό αυτό για τους συντρόφους εκείνους που έχουν δώσει τη ζωή τους στον αγώνα ενάντια στο κράτος καθαυτό ή ενάντια στον λενινισμό σταλινισμό τροτσκισμό, αλλά η μοίρα τους με όλα αυτά είναι κοινή και έχει ως μοίρα τις προκαθορισμένες στοιχειώσεις της στην ίδια αυτή καθαυτή την ιδεολογική εξιδανίκευση και υπερεκτίμηση τής άμεσης πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας σε αντιδιαστολή προς την συνολική, συνήθως αντιπροσωπευτική, δημοκρατία η οποία ας μη ξεχνάμε άμεση είναι κι αυτή, είτε ελλιπώς είτε ως πιθανά ολοκληρωμένη.
Η άρνηση να δεχτείς ή να εξαπολύσεις πρόταση γάμου ή μόνιμης σχέσης δεν σε καθιστά ασφαλή από το να βρεθείς με παιδιά υποχρεώσεις και προβλήματα, μπορεί μάλιστα αν δεν δεχτείς βάζοντας τους όρους σου να βρεθείς αναγκαστικά στην δυσάρεστη θέση να είσαι ο δημιουργός ως συμβοηθός μιας άλλης σχέσης τού ποθούμενου αντικειμένου σου με ένα απαράδεκτο άτομο, η οποία σχέση θα σου κάτσει θέλεις δεν θέλεις στο κεφάλι αφού θα έχεις ήδη κάνει παιδιά με τον μαλάκα ή την μαλάκω.
Η πολιτική είναι αναπόφευκτη σχέση με γέννα και παιδιά και μόνιμη συγκατοίκηση των γεννητόρων της, και καλό είναι να έχεις από αρχή τον έλεγχο τού αν η σχέση αυτή και κυρίως τα γεννήματα της θα είναι και υπό τον δικό σου έλεγχο και όχι μόνον υπό τον έλεγχο τού μαλάκα (συνήθως ο φορέας τής μαλακίας είναι άντρας) και τής νέας αυταρχικής και ακόρεστης για πλούτο διασκέδαση και κοινωνική αναρρίχηση συμβίας του, η οποία μη ξεχνάμε ζει κι αυτή στο σπίτι, και μάλιστα σού δίνει και διαταγές από πάνω.
Μη νομίζετε ότι από εδώ και στο εξής θα λέω περισσότερα στο νετ για αυτά τα παντρολογήματα, λέω να γράψω σοβαρόν σύγγραμμα πολιτικής οντολογίας.
Από εδώ και στο εξής αφορισμοί και φιλοσοφικά γκομενιλίκια.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 

Cherub Rock

Οι αυταπάτες γύρω από την άμεση Δημοκρατία. 1ο μέρος.

 
Οι αυταπάτες γύρω από την άμεση Δημοκρατία. 1ο μέρος.

Πάμε τώρα σε αυτό που σας υποσχέθηκα, μια σύντομη κριτική τής (έννοιας τής) άμεσης δημοκρατίας.
Με βάση όσα ταπεινά ερασιτεχνικά αποσπασματικά έχετε διαβάσει εδώ περί τού θέματος, συνεχίζω λοιπόν κάποιες σκέψεις (δεν μπορώ να επαναλάβω τα πάντα, κουράζομαι πια πολύ, γερνάω γρήγορα).
1.
Όταν μιλάμε για μια σύγχρονη παραγωγή καπιταλιστικού ή μη καπιταλιστικού τύπου, κάθε μονάδα παραγωγής αποτελεί μερικό στοιχείο μιας αφηρημένης παραγωγικής ολότητας, στα πλαίσια αυτού που λέμε καταμερισμός αλλά και συντονισμός ή συνδυασμός των ειδών παραγωγής που συγκροτούν αυτή την ολότητα.
Κάθε διεργασία αυτοδιαχείρισης μιας ξεχωριστής μονάδας παραγωγής σε αυτό το πλαίσιο δεν υπερβαίνει με μη αλλοτριωτικό τρόπο τους αλλοτριωτικούς όρους που τίθενται από τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής αν δεν επιτείνει και όχι απομειώνει την ενότητα και την σύνδεση αυτών των διαφορετικών μορφών παραγωγής.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κάθε εντατική ενίσχυση τού πολιτικού καθορισμού τής ολότητας τής παραγωγής είναι εκ φύσεως μη αλλοτριωτική, όπως πίστευαν και πιστεύουν οι δογματικοί μαρξιστές ή άλλοι μη μαρξιστές αυταρχικοί υποστηρικτές τής μεγαλύτερης ενοποίησης τής ολότητας τής παραγωγής υπό την κυριαρχία τού κράτους ή άλλης κεντρικής αρχής.
Αυτό που λέω είναι ότι: και στο επίπεδο τής παραγωγής ως συνόλου δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για μη εκμετάλλευση μη αλλοτρίωση μη καταπίεση αν δεν μιλήσουμε ταυτόχρονα και για μεγαλύτερη ενοποίηση και συγκέντρωση των ειδών παράγωγης που συγκροτούν το παραγωγικό σύνολο, χωρίς αυτό να είναι επαρκής όρος για να μην επανεμφανιστούν νέες, ίσως και χειρότερες, δομές εκμετάλλευσης κ.λπ αλλά είναι όμως απόλυτα αναγκαίος όρος. Θα δείξω ότι η αυτοδιαχείριση των μονάδων παραγωγής δεν κολλάει με αυτό τον όρο, τον αίρει.
--
 
2.
Η περαιτέρω ενοποίηση των ειδών (άρα και των κλάδων) παραγωγής συντελείται με μια μερική άρση τής αυτοτέλειας τους και όχι με μια επίταση της.
Αν θέλουμε όμως να κατανοήσουμε πιο βαθιά τις πιθανότητες μιας μεγαλύτερης ενοποίησης των ειδών-κλάδων τής παραγωγής, και μάλιστα υπό τούς όρους ενός εργατικού μη-γραφειοκρατικού σοσιαλισμού, θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουμε και να κατανοήσουμε -όσο μπορούμε- την δεδομένα βαθιά αναγκαστική αλληλεξάρτησή τους, η οποία προσδιορίζει την προσδοκώμενη από εμάς περαιτέρω (περαιτέρω ως ίσως εργατική σοσιαλιστική) ενοποίηση-κοινωνικοποίηση ως ήδη δεδομένη αλλά ως αναγκαστική, αν μιλάμε για έναν σύγχρονο τρόπο παραγωγής.
Πως άραγε ένα μοναδιαίο υποσύστημα αυτοδιαχείρισης τής παραγωγής (από τους αυτοδιευθυνόμενους εργαζόμενους και εργάτες σε αυτό) δεν θα καταλήξει να επαναφέρει ή και μάλιστα επιτείνει σε αντιδραστική «προυντονική» κατεύθυνση την αντίρροπη προς την σοσιαλιστική ενοποίηση αυτοτέλεια αυτού τού υποσυστήματος;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την ταυτόχρονη και θεσμοθετημένη νομικά άρση κάθε απόλυτης αυτοτέλειας τής μονάδας παραγωγής (τού μοναδιαίου υποσυστήματος παραγωγής) ως και το σημείο εκείνο που σημαίνει έμπρακτα αυτήν ακριβώς την άρση τής απόλυτης αυτοδιαχείρισης.
Άρση τής απόλυτης (έννοιας και κατάστασης) αυτοδιαχείρισης σημαίνει όχι βέβαια πλήρη κατάργηση της μέσω ενός άμεσα επιτατικού κρατικού ή κρατικοσυντεχνιακού συστήματος άρσης κάθε αυτοτέλειας (των μοναδιαίων υποσυστημάτων ή) των μονάδων παραγωγής, αλλά σημαίνει ότι για να είναι μια μονάδα παραγωγής σοσιαλιστική, πραγματικά κομμουνιστική ή μέρος τής εργατικής-κοινωνικής εξουσίας πρέπει ακριβώς να περιέχει στις θεσμικές ρήτρες της το μη-δικαίωμα από τους εργαζόμενους σε αυτήν να την ελέγξουν από μόνοι τους, για να το πω λαϊκά «σαν να είναι τσιφλίκι τους».
Εργατική κοινωνική διοίκηση μιας μονάδας παραγωγής με την έννοια τής επαναστατικής σοσιαλιστικής πολιτικής μπορεί να σημαίνει μόνο και μόνον συμμετοχή των εργατών τής μονάδας αυτής στην διοίκηση και όχι πλήρη διοίκηση από μέρους τους, και αυτό που μόλις είπα ισχύει σαν ρεαλιστικό αίτημα (κάπως σοσιαλδημοκρατικίζον) εντός τού καπιταλισμού, αλλά εντός ενός μη καπιταλιστικού σοσιαλιστικού εργατικού συστήματος θα είναι ακόμα πιο ισχυρά θεσμοθετημένο και ταυτόχρονα ακόμα πιο αυστηρά περιορισμένο από την δύναμη τής κοινωνικής παραγωγής, δια μέσω τής μεγαλύτερης ενοποιητικής άρσης που θα προκαλεί στην μονάδα παραγωγής η σοσιαλιστική κοινωνία τής κοινωνικοποιημένης και ενοποιημένης περαιτέρω παραγωγής.
Εργατικός σοσιαλισμός λοιπόν ως κοινωνικό σύστημα οργάνωσης επίσης (και) τής μονάδας παραγωγής δεν σημαίνει γενικά και αόριστα άρση τής καπιταλιστικής ετεροδιαχείρισης τής μονάδας παραγωγής και εγκαθίδρυση μιας εργατικής αυτοδιαχείρισης τής μονάδας παραγωγής, ήτοι μιας άμεσης δημοκρατίας στην μονάδα παραγωγής, αλλά αντικατάσταση τού υπάρχοντος καπιταλιστικού και γραφειοκρατικού συστήματος αυτοδιαχείρισης/ετεροδιαχείρισης τής μονάδας παραγωγής από ένα εργατικό σύστημα αυτοδιαχείρισης/ετεροδιαχείρισης όπου εκεί τον ρόλο τού διοικούντος/διαχειριστή στην θέση των σημερινών καπιταλιστών/γραφειοκρατών αφεντικών αυτής τής μονάδας δεν θα τον παίξουν μόνον οι εργάτες αυτής τής μονάδας (αυτοδιαχειριστές) αλλά όλη η εργαζόμενη κοινωνία, ήτοι το σύνολο τής εργαζόμενης δημοκρατικής αταξικής κοινωνίας (αυτοδιαχειριστές+ετεροδιαχειριστές).
Όσον αφορά λοιπόν τον προυντονισμό και νεοπρουντονισμό τής ούτως ειπείν απόλυτης εργατικής αυτοδιαχείρισης τής μονάδας παραγωγής, από εμένα τέλος.
Όταν πάμε στα εργατικά συμβούλια στον γενικότερο προσδιορισμό τους, σε πολιτικό και κοινωνικό-ολικό επίπεδο, θα δείτε τις ακόμα πιο κολασμένες για την νέα αριστερά/αναρχία αρνήσεις και απαρνήσεις μου, συγνώμη σύντροφοι και συντροφάρες για τον υποτίθεται ναρκισσιστικό τόνο μου.
Είναι που γερνάω, αλλά σας βαριέμαι κιόλας, κυρίως το τελευταίο.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 

Δευτέρα 3 Απριλίου 2023

Clearly positioned..

Clearly positioned..
---
Clearly placed in the 2.5th International in a neo-Marxist as well as post-Marxist version.
Clearly placed in revolutionary but on the other hand only democratic socialism.
Clearly placed in the composition and not a juxtaposition of patriotism and internationalism.
Clearly positioned enemy of Turkish imperialism.
Clearly positioned as favoring Western imperialism in comparison to emerging Eastern imperialism (China, Russia, Turkey, theocratic Iran), not ruling out direct conflict if necessary with Western imperialism as well.
Clearly positioned for decades in favor of the leftist, democratic revolutionary movement in Iran and Kurdistan.
Clearly positioned against the racist politics of the bourgeois democratic state of Israel but not as an anti-Zionist.
Clearly positioned in rationalist neo-Kantian materialism but not dialectical materialism.
I didn't lie to you, I didn't hide anything from you.
These are my general positions.
 
 
Ioannis Tzanakos
 

Stuck in the mud of their programmatic direct-democratic obvious (Sovietism)..

Stuck in the mud of their programmatic direct-democratic obvious (Sovietism), the Iranian leftists cannot even imagine their bourgeois-democratic task, even as a transitional one, even in a Leninist way.
Thus, those who are more moderate in their sectarianism do not make the elementary normal bourgeois-democratic demand for a constituent assembly of directly elected representatives, because as sectarians they also consider it simply a bourgeois demand, so they only demand other bourgeois-democratic demands, but far behind this essential bourgeois-democratic aim, and the most consistent sectarians judge the moderate as subservient to the bourgeois-democratic aim.
 
The concept of direct democracy, or assembly without other determinations (there are anarchists and anti-capitalists who do not even accept the term democracy), is the political mud in which the left has been stuck since it outgrew its direct Jacobin ideological overdetermination (which is already problematic as determination). This thing in Russian is called soviet. Let me end the matter.
Good soviets for democracy and for the working class itself never existed and never will exist, despite any positive elements etc.
What is missing is an alternative to the parliamentary political system, a democratic socialist system of overall central management of society and production, which however will contains all the representative possibilities that the existing parliamentary system contains (direct general elections, the right to freely elect representatives, etc.).
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 
 

Ο βαθύς ανθελληνισμός των νεοχιλιαστών.

Ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική αριστερά αντιμετώπισε το ζήτημα τής ρωσικής εισβολής απεικονίζει τέλεια τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την απειλή τού τουρκικού επεκτατισμού.
Όμως, κι αυτοί ακόμα οι λίγοι που κράτησαν για τους δικούς τους λόγους ιδεολογικής εμμονής μιαν ορθή στάση στο ζήτημα αυτό, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τού ουκρανικού λαού για άμυνα και εθνική αυτοδιάθεση, όταν η συζήτηση έρχεται στο ζήτημα τής Τουρκίας υπαναχωρούν και το πραγματεύονται με έναν ιδεολογικό ηθικό και αναλυτικό τρόπο που είναι αντίθετος με τον τρόπο που ακολουθούν όταν αναφέρονται στην ρωσική εισβολή.
Κάτι υπάρχει εδώ που δεν είναι απλά ιδεολογική εμμονή ή ιστορική μνησικακία, κάτι υπάρχει εδώ που δεν αφορά μόνον την ψυχασθενή στάση ενός κάποτε θύματος, κάτι υπάρχει εδώ που πρέπει να αναζητηθεί στα ίδια τα βάθη τής αριστερής και αναρχικής ιδεολογίας σε σχέση με την φαντασιακή, παρελθούσα πλέον, μορφή αυτής τής άτυχης πατρίδας στα μυαλά αυτών των χιλιαστικών σεκτών.
Ίσως δεν είναι η ταπεινή και μάλλον μισο-ψεύτικη μισο-αληθινή σημερινή συνέχεια τής Ελλάδας που ενοχλεί τόσο τούς χιλιαστές, σε εξαλλαγή Γιακωβίνους, ίσως δεν είναι αυτό το σημερινό κακόμοιρο απομεινάρι-παλίμψηστο που συγκεντρώνει τον πιο φλογερό πυρήνα τής χιλιαστικής οργής τους, αλλά η ίδια η Ελλάδα σαν μια καταραμένη ιδέα τού Διαφωτισμού και τού Ρομαντισμού, την οποία θέλουν να καταστρέψουν, όντας σαλπαρισμένοι και σαλταρισμένοι σε ένα άλλο φαντασιακό στο οποίο δεν χωράει η ομορφιά αυτού τού χαμένου κόσμου. Ίσως.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 

Η δομική υποτέλεια τής ελληνικής αριστεράς και τού ελληνικού αναρχισμού απέναντι στον τουρκικό φασισμό..

Οι δηλώσεις του Νίκου Φίλη για την αντιπαράθεση Ελλάδας Τουρκίας δείχνουν: 
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να έρθει ποτέ ξανά στην εξουσία. 
Η ελληνική αριστερά δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει την δομική και όχι συγκυριακή δουλικότητα της απέναντι στην φασιστική Τουρκία. 
Όταν οι φασιστικές απαιτήσεις τής Τουρκίας οξύνονται τότε η ελληνική αριστερά αλλά και οι Έλληνες αναρχικοί ζητάνε αφοπλισμό ή σαμποτάρουν τον εξοπλισμό τού ελληνικού έθνους, όταν η Τουρκία υποχωρεί συγκυριακά τότε ζητάνε να υπάρξει συμφωνία συμβιβασμού, για να μη χαθεί η ευκαιρία υποτίθεται τής ειρήνης, εξυπηρετώντας πάλι τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τού τουρκικού ιμπεριαλισμού.
Δεν ξέρουν διότι δεν θέλουν να ξέρουν τι σημαίνει τουρκικός φασισμός;
Όχι, ξέρουν τι συμβαίνει και επιδιώκουν συνειδητά και σκόπιμα μια στρατηγική υποχώρηση τής Ελλάδας απέναντι στον τουρκικό φασισμό-ιμπεριαλισμό, για αυτό και η πολιτική τους είναι άμεσα προσαρμοσμένη στην πολιτική τού τουρκικού κράτους.
Θέλει η Τουρκία πόλεμο ή πολεμικό επεισόδιο; 
Τότε η ελληνική αριστερά και ο ελληνικός αναρχισμός ζητάνε μη εξοπλισμό τής χώρας ή ακόμα και αφοπλισμό.
Θέλει η Τουρκία μια συγκυριακή ειρήνη βάζοντας την προβιά τού συμβιβασμού;
Σπεύδουν οι Έλληνες αριστεροί και αναρχικοί να ενισχύσουν αυτό το ψέμα τής Τουρκίας και να προπαγανδίζουν το δικό τους ψέμα ότι η Τουρκία άλλαξε κι ότι όλα αυτά που έλεγε απειλώντας ήταν προσωρινά.
Η μόνιμη και δομική επιθετικότητα τής Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα παρουσιάζεται από την ελληνική αριστερά και τον ελληνικό αναρχισμό ως παροδικό φαινόμενο και οι παροδικές τακτικές υποχωρήσεις τής Τουρκίας παρουσιάζονται από την ελληνική αριστερά και τον ελληνικό αναρχισμό ως η πραγματική μόνιμη θέση της. 
Για αυτό το λόγο αυτοί οι μοιραίοι και ιδανικοί στην αναξιότητα και την ανηθικότητα τους άνθρωποι, προβαίνουν σε γελοίες αναλογίες διαφορετικών ζητημάτων και μεγεθών ισχύος. 
Συγκρίνουν τους Σλαβομακεδόνες και το αδύναμο κράτος κλωτσοσκούφι που έχουν με το τουρκικό κράτος. 
Το έκανε αυτό το ατόπημα ο Τσακαλώτος το ξανακάνει τώρα ο Φίλης.
Ιδού οι απαράδεκτες δηλώσεις:
...«πρέπει να χαραχτεί μια καινούρια πολιτική, που την έχει προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πρότυπο της Συμφωνίας των Πρεσπών».
«Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που υπάρχει και το κουβεντιάζουμε στον δημόσιο διάλογο, είναι αυτό των εθνικών θεμάτων. Ακούω, διαβάζω για τον κύριο Δένδια, πως δημιουργείται μια δυνατότητα απομάκρυνσης από την ένταση με τους Τούρκους και αυτό είναι θετικό στοιχείο. Βοήθησαν οι σεισμοί, το κλίμα στην ελληνική και την τουρκική κοινωνία για μια στάση αλληλέγγυα και ανθρωπιστική. Αυτό πρέπει να εκφραστεί και στην πολιτική»..
 «Όμως, θα ήθελα να πω ότι δεν αρκούν τα ανθρωπιστικά λόγια για να κάνεις εξωτερική πολιτική. Πρέπει να έχεις και πολιτική συγκεκριμένη. Γι’ αυτό πιστεύω πως πρέπει να χαραχτεί μια καινούρια πολιτική, που την έχει προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πρότυπο της Συμφωνίας των Πρεσπών, πολιτική αλληλεγγύης, συνεννόησης ανάμεσα στις χώρες της περιοχής, με τις ιδιομορφίες που έχει η Τουρκία. Μια συνεννόηση που θα καταλήξει στο δικαστήριο της Χάγης»...
 «Με την Τουρκία, έχουμε ζήτημα στο Αιγαίο, στον προσδιορισμό των θαλασσίων χώρων. Αφού δεν υπάρχει συνεννόηση μέσα απ΄τον διάλογο τόσων χρόνων, πρέπει να πάει στη Χάγη»
Ποτέ ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ούτε στη δευτέρα παρουσία.
 
Ιωάννης Τζανάκος


Κυριακή 2 Απριλίου 2023

The reactionary project..

The reactionary project that began as a proto-extreme far-Right with guys like De Maistre, as early as the 19th century, and erupted into a climax with Nazism which, in addition to the "halo" of anti-Semitism, had a Spengler in its basement, was a project of re-hierarchization and ''re-organicization'' of the West, a new slave-owning tropism of capitalism that would be run by a superior aristocracy of superior racists and hierarchists, was an essentially de-westernized West that would fancifully return to the Middle Ages but in reality will be proceed to an absolute totalitarianism of a hierarchical state, was done and then said as fascism but it was not only that, as something that would exist only in every over-dominant nation-state and in every over-dominant capitalism, it was also a global hierarchical plan, which also, not by chance, found a fanatical Eastern "follower", Japan.
This plan could not be carried out despite the fact that it appeared for the moment that it would conquer the world, because it found opposite a relative who had another similar but quite different totalitarianism to carry out, the post-Jacobin totalitarianism of the Soviet state, which had in fact, the "opposite" origin from the anti-Jacobin totalitarianism of the right that we mentioned above, but he also found opposite to it the racist, also imperialist but liberal democratic West.
I abbreviate, and omit essential aspects, to say the following:
And the mere fact that this initially triangular and then bipolar battle was taking place starting from a common ground (although it extended everywhere), probably predetermined the failure of the "Spenglerian" plan.
Prophetically De Maistre, in his time had gone to Saint Petersburg to confer with his peers from the eternal reactionary cesspool of the West, Russia. The prophetic person, from the point of view of his imaginary-real movement more and not only from the point of view of the content of his dialogues (which are in his book), shows that there was since then, before Spengler, the search for a "pure reactionary ground", without the presence of such powerful adversaries within a common starting ground of the World Dominion of a reactionary plan.
Not to say more, yet.
This ground today exists, literally, and on it meet in a strange orgiastic union and De Maistre and Robespierre, somewhere in there and the old man, the misogynist Prophet as a guest star.
Goes on..
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 

Legalize Islamophobia and Hinduismphobia now.

"Global Zionism" is a monstrous anti-Semitic hoax, while "Global Islamism" is an actual blueprint for a slave-owning capitalism in a collapsing global humanity.
 
Islam and Hinduism are the only living religions today because they fit perfectly with a world of absolute capitalist brutality in a capitalism in deep crisis of organization, where there will be a partial revival of caste system and Islamo-apartheid structures of slavery and serfdom and the re-enslavement of women.
Legalize Islamophobia and Hinduismphobia now.
 
The Hindu caste system retains an element of strong externality in the constitution of relations between the exploitative and exploited castes, while the Islamic system of segregating women and non-religionists or atheists outside the sacred circle of believers ''brings it closer'' to the typical German type, mainly Nazist type of division-segregation system, and then South African (Boers) apartheid system of division-segregation that was done in biological ethnic and other terms, since we speaking in an analogical metaphorical somewhat ahistorical hermeneutic language.
These two types of special determination of a relation of absolute social separation [Nazi-Boers and Islam] can more easily constitute (in relation to Hinduism) generalized servile/slavery relations throughout the spectrum of society, even within the exploited social classes, and mean any form of their expansion on a global level.

Islam is a seminal first appearance of apartheid in human history, since we speaking in an analogical metaphorical somewhat ahistorical hermeneutic language, which is however truer than the mere propaganda language of the anti-Zionist-anti-Semites, who implicate the racist bourgeois democratic state of Israel with this general analogy, while belonging to another category of racist state, that clearly milder in its consequences (Islamists do want to impose neo-Islamic fascist apartheid on the whole planet).
--
 
It is a monstrous far-left and Islamic lie that Israel is an apartheid state, Israel is a democratic and at the same time racist bourgeois state that ''wants'' to drive the heterogeneous national element out of its territory (which territory it ''wants'' to expand), which is really unacceptable.
But all Islamic states that follow or semi-follow Sharia, including the parastate of Hamas in Gaza, are Islamic apartheid states*.
Legalize Islamophobia now.
Islamophobia and Naziphobia are related phobias.
 
*The first creator of a first kind of apartheid (which is ''related'' as social substance to the caste system but is not the same) in the history of mankind was Islam, and even today Islam pursues this, and pursues it as a world system.
Legalize Islamophobia now.
---


To rough up the game.
The first eternal line.
An independent state for Kurdistan, with the simultaneous disintegration of the state unity of Turkey, Iran, Syria and Iraq, even if an alliance is needed not only with the devil and all the orders of hell but also with the one who gave birth the devil in the beginning of infernal creation.
 
 
Should we talk about the incidents between Kurds and Arabs in the refugee camps in Greece?
Because the Kurds despised Ramadan, and rightly so.
This is real life baby, and in it I join the fray, not as a peacemaker but as a thug for my own people.
 
 
Να πούμε για τα επεισόδια μεταξύ Κούρδων και Αράβων στους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα;
Γιατί οι Κούρδοι έγραφαν το Ραμαζάνι στα αρχίδια τους, και καλά έκαναν.
Αυτή είναι η πραγματική ζωή μωρό μου, και σε αυτήν εγώ παίρνω μέρος στον καυγά, όχι σαν ειρηνευτής αλλά σαν τραμπούκος υπέρ των δικών μου ανθρώπων.
--
Permanent and institutionalized sanctified absolute separation within a (relatively) unified social "entity", this is a very general, somewhat ahistorical, definition of what is ''same'' despite their great differences in: the South African (Boers) apartheid system, the caste system of Hindu and the Islamic system of organizing social relations, which they can be adapted to different exploitative modes of production, and this system is in no way valid in the case of the democratic racist bourgeois state of Israel which is based not on an internal intra-social division on base of the aforementioned type but on a classic nationalism-racism that works through the (desire to) push the "foreign national-ethnic element" out of the national nationstate territory.
Everything else that is said is anti-Semitism. 
--
The most dangerous systems for humanity are not those based on the repulsion of the alienated-as-an-alien element and the competition of alienated individuals (classic Western Paradigm), but those based on an integrative hierarchy between social and sociobiological entities, in a hierarchical system of their absolute ontological separation that nevertheless remains "organic" and unified - here we enter the visions of the Western -not only Nazi- far-right, which visions, however, can be put into practice now by the Russian Chinese and Islamic East, which must go to hell and to never turn back.
 
Ιωάννης Τζανάκος
 
 
 

 

Σάββατο 1 Απριλίου 2023

Propaganda - P-Machinery (HQ)

Tuxedomoon - No Tears (ADULT. Remix)

General position on the refugee situation in the Aegean and Evros..

Answer to Margarita [Facebook], and general position on the refugee situation in the Aegean and Evros, part 1.
--
First the facts.
When the great refugee flow broke out in the eastern Aegean, mainly from Syrian refugees, then the Balkan corridor to Europe was open.
Many refugees wanted to stay in Greece but most wanted to go towards central western Europe.
European societies and European states, and not Greek society and the Greek state, wanted this current to be stopped and accused Greece of not guarding its borders.
They forced Greece to close the border between Greece and North Macedonia in order to trap those refugees who wanted to go to central Europe in Greece.
Neither the left-far-right (!) government of Tsipras-Varoufakis-Kammenos, nor the anti-capitalist movement, nor the anarchist movement, reacted to the closing of the Greek-North Macedonian border, they accepted the imposed decision of the European Union without protest, while the far-left/anarchists had urgently demanded the Greek-Turkish border in the Aegean to open up even more widely, based on the principle of internationalism, the principle of solidarity and general humanitarianism, without calculating the endurance of an already bankrupt country of 10,000,000 people.
Not only that, but they accepted, all together anarchists and leftists, that these people should not remain in the place where they had gathered after the closing of the Greek-North Macedonian border, perhaps with the moral logic of some that our society must anyway endure the pressures from the extreme right and the large increase in population in this country. Nice logic though! we break the borders of our own state or nation, based on the general principles of internationalism, but when we have to break the borders of another state or nation we do nothing, perhaps because extreme anti-nationalism according to this modern concept of internationalism is only about nationalism and the cruel nation state that develops within our own territory, where we live, but not the nationalism of foreigners.
I'm sorry to say it, but this anti-nationalism leads the local population directly to nationalism, and indeed to extreme far-right nationalism of the worst version.
So why should I not think that the left ideology of the modern era, from the extreme left to the limits of anarchism, and neo-anarchism, is one of the main causes of the emergence of a new ultra-nationalism?
Who said that we will abolish our own nation, while other nations will continue to exist without retreating even one point from their institutional, state and sovereign structures, including borders?
The anti-nationalism of the left and anarchism, especially in today's era, is based on attabistic reflexes and not on the Reason, and always serves powerful nations, not the principles of real humanity and real solidarity between nations and peoples.
But we continue with the facts.
After the refugees were semi-locked in Greece, the Europeans made sure they couldn't go freely to the mainland, so they couldn't escape to central Europe, and the left-wing government secretly and informally made sure to follow Merkel's orders mainly, building reception camps on the islands of the eastern Aegean with a simultaneous ban on entry to the mainland, until the asylum is approved.
For all this there was an agreement between Islamist Turkey, "leftist" (then) Greece and (mainly) Germany.
The extreme leftists protested this doubling of refugee confinement, but I didn't see them making much of a fuss.
One of the main reasons why the left-wing government and the left-wing ideology retreated was what I briefly described above.
But instead of the left and anarchism in Greece drawing some conclusions, they have started and are not stopping a campaign against the local people, accusing them of racism, sexism and nationalism because of their reaction to the general shameful attitude of the Greek left and the Greek anarchists.
But the audacity of the Greek left-wing anarchists, etc. grows, as does our anger towards them, when we see what happened after the right-wing government of Mitsotakis took power.
The right-wing government decided to activate an unacceptable criminal practice of re-repulsion and push and back in the sea, at the same time as it erected a wall on the Evros, on the territorial borders of Greece and Turkey.
We all know, only the Greek movement pretends not to know, that a large part of the "refugee pressure'' in Greece was and is the result of the planned policy of the Turkish state, which as a mafia state organized and organizes refugee flows through mafia circles of parastatals and of his military gendarmerie, in turn pushing ordinary people but also criminals hired by it to the Greek-Turkish border.
When, through its unacceptable practices, the Greek state blocked the sea borders, then the Turkish state turned the refugee flow towards the river Evros.
There was not only an attempt to breach the border by the crowds of refugees pressed by the Turks, but there was also an organized operation on the part of the Turkish military gendarmerie in direct cooperation with a semi-armed mob of young men who, in cooperation with the Turkish military gendarmerie, used simple means of violence, being formed in a paramilitary faction, always in collaboration with the Turkish military guards.
What did the Greek movement do? it hid all this, and when you showed it to them, the ideological slanders started.
Today, the goal of the Greek left and Greek anarchism is that with the fall of the right, this wall will also fall.
So that the refugees can go wherever they want? no. For them to remain in Greek territory and with left-wing wishes to curse the West for not letting them leave Greece.
We have reached the end of the "dead Maria" case, where a non-existent child, fabricated as a "fact" by a group of refugees on an islet in Evros, became for many days the flag of left-wing anarchist hysteria to supposedly prove the racism of the Greek state and Greek conservatives , even an inquiry was made in parliament by Mr. Katrougalos, while in the social media there was a storm of moralistic and ''anti-racist'' verbal and mental attacks on those who remained skeptical of the fact of the fake death of a non-existent child, that they align themselves with the extreme right, that they are scumbags, heartless and merciless fascists, and when the truth came out, did all these slanderous leftists and anarchists apologize to those they slandered for days?
No. Now, because they feel that the Right is falling, they are trying to come out vindicated, they start slandering, threatening, stigmatizing again.
What do the Greek people want, after all this?
The wall should remain.
Is it wrong?
I side with my people, not with the ideologues who, among other things, are liars, slanderers and rather false as leftists or anarchists, although the latter doesn't matter much to me anymore, it's their own existential problem.
--
 
Answer to Margarita, and general position on the refugee situation in the Aegean and Evros, part 2.
--
The parastatal practices of the Turkish state combined with the problem of Islamic fundamentalism require a special type of treatment of the refugee issue in the eastern Aegean and western Thrace, where the Greek-Turkish border is located.
The general rule of internationalism and humanism cannot find in such points of space their absolute realization and confirmation, although they must always find a degree of realization/confirmation.
Certainly, all the unacceptable push and back and re-repulsion practices at the sea borders imposed by the Greek right-wing government and the EU must be stopped immediately, but at the same time the barrier wall (in the Evros) for illegal entry in Greece must be completed with the simultaneous establishment direct legal entry border centers with fast-track procedures to grant political and only political asylum to all political refugees even if they pass through designated "safe" countries.
At the level of the definition of the concept of political refugee, the Afghan political refugees who have been the object of gross injustice in the question of granting them the status of political refugee must be included directly.
It is also essential to demand the immediate re-opening of the Balkan corridor leading from Greece to central western Europe, and to immediately cease the sealing of Greece in relation to the refugee flow within it and from it to central western Europe.
Also, all refugee internment camps in the eastern Aegean and throughout Greece must be closed immediately, and the possibility of their immediate movement from the rescue points to the mainland should be given.
At the same time, the ability of border states such as Greece to carry out legal deportations of dangerous elements, or legal deportations of illegal economic immigrants (e.g. from Morocco or Pakistan) must be morally and ideologically legitimized.
These people are not politically persecuted or face some war or humanitarian crisis, they just want to come to the heavenly West, and finally they get stuck in Greece, which the West does not consider a normal Western country and perhaps intends it in the future for a permanent warehouse of people whom it does not want to welcome.
And based on that, let's look a little bit at what it means in a wider context, not only in relation to Greece but also in relation to all border countries (such as Ukraine) that are between the Western and Eastern imperialist worlds but want to remain in the West.
Because the proletarians of the East and also the proletarians of the West, often left-wing and anarchist proletarians, may think that we, countries like Greece, Ukraine, Poland, etc., which have this determination of a so-called borderline nature, can become expendable by the eastern despotism in order to secure their own ideological and political but also directly economic survival, we make it clear to them that we will not accept this role, as we make it clear by saying the same thing to the radical ideologues here.
The interests of these peoples who live in these frontier western semi-western countries are not identical either with the interests of the eastern peoples and proletarians or with the interests of the western peoples and proletarians, first and foremost because they have proving it these people themselves and their most progressive intelligentsia and vanguards, since showed complete indifference to the interests of the people of Ukraine eg and their will to enter and remain in the Western world.
We will not even become the "neutral" cushion in the conflict between East and West, to serve the immediate needs of the ideologues of the Western and Eastern left and the peoples they represent, because we are bound to the West by our own choice, nor are we going to accept to become the "warehouse" of the migratory refugee flow to the West, as if we could be an easy substitute for the West, a substitute for everyone and the West in particular.
I am clear.
I am neither a flatterer nor an internationalist of ideas and good intentions.
 
 
 
 
----
Προς Μαργαρίτα απάντηση, και γενική τοποθέτηση για το προσφυγικό στο Αιγαίο και τον Έβρο, μέρος 1ον.
--
Καταρχάς τα γεγονότα.
Όταν ξέσπασε το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα στο ανατολικό Αιγαίο, κυρίως από Σύρους πρόσφυγες, τότε ο βαλκανικός διάδρομος προς την Ευρώπη ήταν ανοιχτός.
Πολλοί πρόσφυγες ήθελαν να μείνουν στην Ελλάδα αλλά οι περισσότεροι ήθελαν να πάνε προς την κεντρική δυτική Ευρώπη.
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και τα ευρωπαϊκά κράτη, και όχι η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος, ήθελαν να ανακοπεί αυτό το ρεύμα και κατηγόρησαν την Ελλάδα ότι δεν φυλάει τα σύνορά της.
Επιβάλλανε στην Ελλάδα να κλείσει τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας ώστε να εγκλωβιστούν όσοι από τους πρόσφυγες θέλανε να πάνε στην κεντρική Ευρώπη στην Ελλάδα.
Ούτε η αριστεροακροδεξιά κυβέρνηση των Τσίπρα-Βαρουφάκη-Καμμένου, ούτε το αντικαπιταλιστικό κίνημα, ούτε το αναρχικό κίνημα, αντέδρασε στο κλείσιμο των ελληνο-βορειομακεδονικών συνόρων, δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα την επιβαλλόμενη απόφαση τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι ακροαριστεροί/αναρχικοί είχαν ζητήσει επιτακτικά τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο Αιγαίο να ανοίξουν ακόμα πιο διάπλατα, με βάση την αρχή τού διεθνισμού, την αρχή τής αλληλεγγύης και του γενικόλογου ανθρωπισμού, χωρίς να υπολογίσουν τις αντοχές μιας ήδη χρεωκοπημένης χώρας 10.000.000 ανθρώπων.
Όχι μόνον αυτό, αλλά δέχτηκαν, όλοι μαζί αναρχικοί και αριστεροί, οι άνθρωποι αυτοί να μην παραμείνουν στο σημείο όπου είχαν μαζευτεί μετά το κλείσιμο των ελληνο-βορειομακεδονικών συνόρων, ίσως με την ηθική λογική μερικοί ότι η κοινωνία μας οφείλει έτσι κι αλλιώς να αντέξει τις πιέσεις τής ακροδεξιάς και την μεγάλη πρόσθεση πληθυσμού σε αυτή τη χώρα. 
Ωραία λογική όμως! σπάμε τα σύνορα τού δικού μας κράτους ή έθνους, με βάση τις γενικές αρχές τού διεθνισμού, αλλά όταν πρέπει να σπάσουμε τα σύνορα ενός άλλου κράτους ή έθνους δεν κάνουμε τίποτα, ίσως γιατί ο ακραίος αντι-εθνικισμός σύμφωνα με αυτή την σύγχρονη έννοια διεθνισμού αφορά μόνον τον εθνικισμό και το σκληρό έθνος κράτος που αναπτύσσεται εντός τής δικής μας επικράτειας, εκεί που ζούμε, αλλά όχι τον εθνικισμό των ξένων.
Συγνώμη που θα το πω, αλλά αυτός ο αντιεθνικισμός οδηγεί κατευθείας τον ντόπιο πληθυσμό στον εθνικισμό, και μάλιστα στον ακραίο ακροδεξιό εθνικισμό τής χειρότερης εκδοχής.
Γιατί να μην σκεφτώ λοιπόν ότι η αριστερή ιδεολογία τής σύγχρονης εποχής, από την άκρα αριστερά ως τα όρια τού αναρχισμού, και ο νεοαναρχισμός, είναι ένα από τα βασικά αίτια ανάδυσης ενός νέου υπερεθνικισμού;
Ποιος είπε ότι εμείς θα καταργήσουμε το δικό μας έθνος, ενόσω τα άλλα έθνη θα συνεχίσουν να υπάρχουν χωρίς να υποχωρούνε ούτε σημείο από τις θεσμικές, κρατικές και κυριαρχικές δομές τους, μεταξύ των οποίων είναι και τα σύνορα;
Ο αντιεθνικισμός τής αριστεράς και τού αναρχισμού, ειδικά στην σημερινή εποχή, στηρίζεται σε ατταβιστικά αντανακλαστικά και όχι στον ορθό Λόγο, και εξυπηρετεί πάντα τα ισχυρά έθνη, όχι τις αρχές τού πραγματικού ανθρωπισμού και τής πραγματικής αλληλεγγύης μεταξύ των εθνών και των λαών.
Συνεχίζουμε όμως με τα γεγονότα.
Αφού οι πρόσφυγες μισο-εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι φρόντισαν να μην μπορούν να πάνε ελεύθερα στην ηπειρωτική χώρα, ώστε να μην μπορούν να διαφύγουν προς την κεντρική Ευρώπη, και η αριστερή κυβέρνηση εν κρυπτώ και ατύπως φρόντισε να ακολουθήσει τις εντολές κυρίως τής Μέρκελ, φτιάχνοντας στρατόπεδα υποδοχής σε νησιά τού ανατολικού Αιγαίου με ταυτόχρονη απαγόρευση εισόδου στην ηπειρωτική χώρα, μέχρι την έγκριση τού ασύλου.
Για όλα αυτά υπήρξε συμφωνία μεταξύ ισλαμιστικής Τουρκίας «αριστερής» (τότε) Ελλάδας και (κυρίως) Γερμανίας.
Οι εκ των πιο αριστερών αριστεροί διαμαρτυρήθηκαν για αυτό το διπλασίασμα τού προσφυγικού εγκλωβισμού, αλλά δεν είδα να κάνουν πολύ φασαρία.
Ένας από τους βασικούς λόγους που η αριστερή κυβέρνηση αλλά και η αριστερή ιδεολογία υποχώρησε ήταν και όσα από τα παραπάνω περιέγραψα με συντομία.
Αντί όμως η αριστερά και ο αναρχισμός στην Ελλάδα να βγάλουν κάποια συμπεράσματα, έχουν ξεκινήσει και δεν σταματάνε μιαν εκστρατεία εναντίον τού ντόπιου λαού ενοχοποιώντας τον για ρατσισμό σεξισμό και εθνικισμό λόγω τής αντίδρασης του στην γενικότερη επαίσχυντη στάση τής ελληνικής αριστεράς και των Ελλήνων αναρχικών.
Το θράσος όμως των Ελλήνων αριστερών αναρχικών κ.λπ μεγαλώνει, όπως και η δική μας οργή με αυτούς, όταν δούμε τι έγινε μετά την ανάληψη τής εξουσίας από την δεξιά κυβέρνηση τού Μητσοτάκη.
Η δεξιά κυβέρνηση αποφάσισε να ενεργοποιήσει μια απαράδεκτη εγκληματική πρακτική επαναπροωθήσεων και push and back στην θάλασσα, την ίδια στιγμή όμως που ύψωσε τείχος στον Έβρο, στα εδαφικά σύνορα Ελλάδας Τουρκίας.
Όλοι ξέρουμε, μόνο το ελληνικό κίνημα κάνει ότι δεν ξέρει, ότι ένα μεγάλο μέρος τής «προσφυγικής» πίεσης στην Ελλάδα ήταν και είναι αποτέλεσμα τής σχεδιασμένης πολιτικής τού τουρκικού κράτους, το οποίο ως κράτος-μαφιόζος οργάνωνε και οργανώνει προσφυγικές ροές μέσω μαφιόζικων κυκλωμάτων παρακρατικών και τής στρατοχωροφυλακής του, ωθώντας με την σειρά του απλό κόσμο αλλά και μισθωμένους από αυτό εγκληματίες προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Όταν μέσω των απαράδεκτων πρακτικών του το ελληνικό κράτος έφραξε τα θαλάσσια σύνορα τότε το τουρκικό κράτος έστρεψε το προσφυγικό ρεύμα προς τον ποταμό Έβρο.
Εκεί δεν υπήρξε προσπάθεια παραβίασης των συνόρων μόνον από τα πιεσμένα από τους Τούρκους πλήθη προσφύγων, αλλά υπήρξε επίσης οργανωμένη επιχείρηση εκ μέρους της τουρκικής στρατοχωροφυλακής σε άμεση συνεργασία με έναν ημι-οπλισμένο όχλο αντρών νεαρής ηλικίας οι οποίοι σε συνεργασία με την τουρκική στρατοχωροφυλακή χρησιμοποιούσαν λοστάρια και άλλα απλά μέσα βίας, όντας σχηματισμένοι σε παραστρατιωτική παράταξη, σε συνεργασία πάντα με τους Τούρκους στρατοχωροφύλακες.
Τι έκανε το ελληνικό κίνημα; τα έκρυψε όλα αυτά, και όταν τους τα έδειχνες αρχίζανε οι ιδεολογικές συκοφαντίες.
Σήμερα σκοπός τής ελληνικής αριστεράς και τού ελληνικού αναρχισμού είναι με τη πτώση τής δεξιάς να πέσει και το τείχος αυτό.
Για να πάνε οι πρόσφυγες όπου θέλουν; όχι. Για να παραμείνουν στην ελληνική επικράτεια και με αριστερά ευχολόγια να καταριούνται την Δύση ότι δεν τους αφήνει να φύγουν από την Ελλάδα.
Φτάσαμε τέλος στην υπόθεση « νεκρή Μαρία» όπου ένα ανύπαρκτο παιδί που κατασκεύαστηκε ως «γεγονός» από μια ομάδα προσφύγων σε μια νησίδα στον Έβρο, έγινε για πολλές μέρες η σημαία τής αριστεροαναρχικής υστερίας για την απόδειξη υποτίθεται τού ρατσισμού τού ελληνικού κράτους και των Ελλήνων συντηρητικών, μέχρι και επερώτηση στην βουλή έγινε από τον κύριο Κατρούγκαλο, ενώ στα ΜΚΔ υπήρχε μια θύελλα ηθικολογικών και κάλπικων αντιρατσιστικών λεκτικών και ψυχικών επιθέσεων σε όσους παρέμεναν σκεπτικιστές απέναντι στο γεγονός τού ψεύτικου όπως αποδείχτηκε θανάτου ενός ανύπαρκτου παιδιού, ότι παρατάσσονται με την άκρα δεξιά, ότι είναι παλιάνθρωποι, άκαρδοι και ανελέητοι φασίστες, κι όταν βγήκε στο φως η αλήθεια, ζητήσανε όλοι αυτοί οι συκοφάντες αριστεριστές και αναρχικοί συγνώμη από αυτούς που συκοφαντούσαν επί μέρες;
Όχι. Τώρα, επειδή αισθάνονται ότι η Δεξιά πέφτει, προσπαθούνε να βγούνε και δικαιωμένοι, αρχίζουν πάλι τις συκοφαντίες, απειλούν, στιγματίζουν.
Τι θέλει ο ελληνικός λαός, μετά από όλα αυτά.
Το τείχος να παραμείνει.
Έχει άδικο;
Εγώ τάσσομαι με τον λαό μου, όχι με τους ιδεολόγους που συν τοις άλλοις είναι ψεύτες συκοφάντες και μάλλον ψευδείς και ως αριστεροί ή αναρχικοί, αν και το τελευταίο δεν με πολυνοιάζει πλέον, δικό τους υπαρξιακό είναι, μακριά από τον κώλο μας ας είναι κι ας το λύσουν στη Γαύδο μαζί με τον Υιό Κουφοντίνα..
 
---
 
Προς Μαργαρίτα απάντηση, και γενική τοποθέτηση για το προσφυγικό στο Αιγαίο και τον Έβρο, μέρος 2ον.
--
Οι παρακρατικές πρακτικές τού τουρκικού κράτους σε συνδυασμό με το πρόβλημα τού ισλαμικού φονταμενταλισμού επιτάσσουν ειδικού τύπου αντιμετώπιση τού προσφυγικού ζητήματος στο ανατολικό Αιγαίο και την δυτική Θράκη, όπου βρίσκονται τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Ο γενικός κανόνας τού διεθνισμού και τού ανθρωπισμού δεν μπορούν να βρουν σε τέτοια σημεία τού χώρου την απόλυτη πραγμάτωση και επιβεβαίωση τους, αν και πάντα πρέπει να βρίσκουν έναν βαθμό πραγμάτωσης/επιβεβαίωσης.
Σίγουρα πρέπει να σταματήσουν άμεσα όλες οι απαράδεκτες πρακτικές επαναπροώθησης και push and back στα θαλάσσια σύνορα που έχει επιβάλλει η ελληνική δεξιά κυβέρνηση και η Ε.Ε, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ολοκληρωθεί το Τείχος ανάσχεσης (στον Έβρο) τής παράτυπης εισόδου στην Ελλάδα με ταυτόχρονη ίδρυση συνοριακών κέντρων άμεσης νόμιμης εισόδου με ταχείες διαδικασίες απόδοσης πολιτικού και μόνον πολιτικού ασύλου σε όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες ακόμα κι αν διέρχονται από τις οριζόμενες ως «ασφαλείς» χώρες. Στο επίπεδο τού ορισμού τής έννοιας τού πολιτικού πρόσφυγα πρέπει να συμπεριληφθούν άμεσα και οι Αφγανοί πολιτικοί πρόσφυγες που έχουν γίνει αντικείμενο κατάφωρης αδικίας στο ζήτημα τής απόδοσης σε αυτούς τής ιδιότητας τού πολιτικού πρόσφυγα.
Βασικό είναι επίσης να απαιτηθεί η άμεση εκ νέου διάνοιξη τού βαλκανικού διαδρόμου που οδηγεί από την Ελλάδα στην κεντρική δυτική Ευρώπη, και να πάψει άμεσα το σφράγισμα τής Ελλάδας σε σχέση με την προσφυγική ροή εντός αυτής αλλά και από αυτήν προς την κεντρική δυτική Ευρώπη.
Επίσης, πρέπει να κλείσουν άμεσα όλα τα στρατόπεδα εγκλεισμού προσφύγων στο ανατολικό Αιγαίο αλλά και σε όλη την Ελλάδα, και να δοθεί η δυνατότητα άμεσης μετακίνησης τους από τα σημεία διάσωσης στην ηπειρωτική χώρα.
Παράλληλα και ταυτόχρονα πρέπει να νομιμοποιηθεί ηθικά και ιδεολογικά η δυνατότητα των συνοριακών κρατών όπως η Ελλάδα να προβαίνουν σε νόμιμες απελάσεις επικίνδυνων στοιχείων, ή σε νόμιμες απελάσεις παράτυπων οικονομικών μεταναστών (π.χ από το Μαρόκο ή το Πακιστάν) οι οποίοι δεν διώκονται πολιτικά ούτε αντιμετωπίζουν κάποιο πόλεμο ή ανθρωπιστική κρίση, απλά θέλουν να έρθουν στην παραδεισένια Δύση, και τελικά κολλάνε στην Ελλάδα, την οποία η Δύση δεν την θεωρεί κανονική δυτική χώρα και ίσως την προορίζει στο μέλλον για μόνιμη αποθήκη ανθρώπων τους οποίους δεν θέλει να υποδεχτεί η ίδια.
Και με βάση αυτό, ας δούμε λίγο τι σημαίνει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, όχι μόνον σε σχέση με την Ελλάδα αλλά και σε σχέση με όλες τις συνοριακές χώρες (όπως η Ουκρανία) που βρίσκονται μεταξύ δυτικού και ανατολικού ιμπεριαλιστικού κόσμου αλλά θέλουν να παραμείνουν στον δυτικό κόσμο.
Επειδή οι προλετάριοι τής ανατολής αλλά και οι προλετάριοι τής Δύσης, πολλές φορές αριστεροί και αναρχικοί προλετάριοι, μπορεί να νομίζουν ότι εμείς, χώρες όπως η Ελλάδα η Ουκρανία η Πολωνία κ.λπ, που έχουν αυτόν τον συνοριακό καθορισμό τής ούτως ειπείν «φύσης» τους, μπορούν να γίνουν αναλώσιμες από τον ανατολικό δεσποτισμό για να υπάρξει βελτίωση στην δική τους ιδεολογική και πολιτική αλλά και άμεσα οικονομική επιβίωση, τους ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θα δεχτούμε αυτόν τον ρόλο, όπως το ξεκαθαρίζουμε λέγοντας το ίδιο πράγμα και στους εδώ ριζοσπάστες ιδεολόγους.
Τα συμφέροντα αυτών των λαών που ζούνε σε αυτές τις οριακές συνοριακές δυτικές ημι-δυτικές χώρες, δεν ταυτίζονται ούτε με τα συμφέροντα των ανατολικών λαών και προλεταρίων ούτε με τα συμφέροντα των δυτικών λαών και προλεταρίων, πρώτα και κύρια γιατί αυτό το απέδειξαν και το αποδεικνύουν αυτοί οι ίδιοι οι λαοί και οι πιο προοδευτικές ιντελιγκέντσιες και πρωτοπορίες τους που επέδειξαν την πλήρη αδιαφορία για τα συμφέροντα τού λαού τής Ουκρανίας λ.χ και την βούληση του να εισέλθει και να παραμείνει στον δυτικό κόσμο.
Εμείς δεν θα γίνουμε ούτε το «ουδέτερο» μαξιλάρι στην διαμάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, για να εξυπηρετηθούν οι άμεσες ανάγκες των ιδεολόγων τής δυτικής και ανατολικής αριστεράς και των λαών που εκπροσωπούν, διότι είμαστε ταγμένοι στην Δύση από δική μας επιλογή, ούτε πρόκειται να δεχτούμε να γίνουμε η «αποθήκη» τού μεταναστευτικού προσφυγικού ρεύματος προς την Δύση, σαν να είμαστε ένα εύκολο υποκατάστατο τής Δύσης, υποκατάστατο για όλους και την Δύση ειδικά.
Είμαι σαφής. Και δεν είμαι ούτε Κόλακας ούτε διεθνιστής των ιδεών και των αγαθών προθέσεων.
 
Ιωάννης Τζανάκος