Ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική αριστερά αντιμετώπισε το ζήτημα τής ρωσικής εισβολής απεικονίζει τέλεια τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την απειλή τού τουρκικού επεκτατισμού.
Όμως, κι αυτοί ακόμα οι λίγοι που κράτησαν για τους δικούς τους λόγους ιδεολογικής εμμονής μιαν ορθή στάση στο ζήτημα αυτό, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τού ουκρανικού λαού για άμυνα και εθνική αυτοδιάθεση, όταν η συζήτηση έρχεται στο ζήτημα τής Τουρκίας υπαναχωρούν και το πραγματεύονται με έναν ιδεολογικό ηθικό και αναλυτικό τρόπο που είναι αντίθετος με τον τρόπο που ακολουθούν όταν αναφέρονται στην ρωσική εισβολή.
Κάτι υπάρχει εδώ που δεν είναι απλά ιδεολογική εμμονή ή ιστορική μνησικακία, κάτι υπάρχει εδώ που δεν αφορά μόνον την ψυχασθενή στάση ενός κάποτε θύματος, κάτι υπάρχει εδώ που πρέπει να αναζητηθεί στα ίδια τα βάθη τής αριστερής και αναρχικής ιδεολογίας σε σχέση με την φαντασιακή, παρελθούσα πλέον, μορφή αυτής τής άτυχης πατρίδας στα μυαλά αυτών των χιλιαστικών σεκτών.
Ίσως δεν είναι η ταπεινή και μάλλον μισο-ψεύτικη μισο-αληθινή σημερινή συνέχεια τής Ελλάδας που ενοχλεί τόσο τούς χιλιαστές, σε εξαλλαγή Γιακωβίνους, ίσως δεν είναι αυτό το σημερινό κακόμοιρο απομεινάρι-παλίμψηστο που συγκεντρώνει τον πιο φλογερό πυρήνα τής χιλιαστικής οργής τους, αλλά η ίδια η Ελλάδα σαν μια καταραμένη ιδέα τού Διαφωτισμού και τού Ρομαντισμού, την οποία θέλουν να καταστρέψουν, όντας σαλπαρισμένοι και σαλταρισμένοι σε ένα άλλο φαντασιακό στο οποίο δεν χωράει η ομορφιά αυτού τού χαμένου κόσμου. Ίσως.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου