Η αναζήτηση μιας αντικειμενικώς ορθής εκκίνησης κατά την συγκρότηση του φιλοσοφικού Λόγου είναι σε κάποιο βαθμό μια αδιέξοδη αναζήτηση, εφόσον η ίδια η φιλοσοφία ως ολότητα περιέχει μια πολλαπλότητα θεωρητικών/νοητικών καθορισμών ως προς την εναρκτήρια ιεράρχηση των καθορισμών που συγκροτούν την εκκίνηση τής φιλοσοφικής έρευνας ανάλογα με την θέση της εκάστοτε φιλοσοφικής σχολής, γεγονός που καθιστά την κάθε επιλογή εκκίνησης αναγκαστικά αυτοαναφορική: Επιλέγοντας θέση για το θέμα της εκκίνησης της συγκρότησης του φιλοσοφικού Λόγου επιλέγεις ταυτόχρονα φιλοσοφική σχολή, ακόμα και επιμέρους τάση μέσα σε μια επιμέρους φιλοσοφική σχολή, άρα επιλέγοντας εξαρχής φιλοσοφικό σύστημα ή σχολή έχεις προαποφασίσει για την ορθότητα τής επιλογής σου ως προς την έναρξη. Αυτή η αυτοαναφορικότητα της φιλοσοφίας εκφράζεται και στην επιλογή της ιστορίας της φιλοσοφίας. Γι΄αυτό και είναι μάλλον άγονο να παραμείνει πλέον κανείς σε αυτή την συζήτηση παραπάνω από ένα σημείο, αν και πάντα είναι απαραίτητη η ιστορική έρευνα κ.λπ.
