Veysel Aydın - Kaypakkaya - by Tanju Duman

Κομμουνιστής ηγέτης - Η ζωή του Ιμπραήμ Καϊπακκάγια / Komünist önder İbrahim Kaypakkaya'nın hayatı

Ιμπραήμ Καϋπάκαγια..

Η αριστερή διάσπαση στο κομμουνιστικό κίνημα τής Τουρκίας που είχε πραγματικά και σπουδαία ιστορικά αποτελέσματα προήλθε από την αντιεθνικιστική-αντικεμαλιστική παρέμβαση τού Τούρκου κομμουνιστή Ήρωα Ιμπραήμ Καϋπάκαγια, η οποία όμως ταυτόχρονα αυτοπροσδιορίζονταν (ως ιδεολογική-προγραμματική ρήξη) στα πλαίσια τής αναγνώρισης τής αναγκαιότητας τού εθνικού δημοκρατικού σταδίου τής επερχόμενης σοσιαλιστικής επανάστασης.

Ο Ιμπραήμ Καϋπάκαγια λοιπόν έκανε ταυτόχρονα ρήξη και με τον εθνικισμό-κεμαλισμό αναγνωρίζοντας και τα εθνικά/εθνοτικά δίκαια τού κουρδικού λαού, και με τον σεκταρισμό ο οποίος παρέβλεπε την αναγκαιότητα τού εθνικού-δημοκρατικού σταδίου.

Ο Ιμπραήμ Καϋπάκαγια ήταν Τούρκος αντι-κεμαλιστής πατριώτης, αντιιμπεριαλιστής στα πλαίσια τής εποχής του, ταυτόχρονα αντι-εθνικιστής και αντι-σεκταριστής.

Ο Ιμπραήμ Καϋπάκαγια ήταν υποστηρικτής και πρώιμος οργανωτής τής συγκροτημένης οργανωμένης ένοπλης λαϊκής πάλης.

Δεν ανήκω ιδεολογικά και πολιτικά στον κόσμο αυτού τού Κομμουνιστή, αλλά μπορώ να κατανοήσω το μεγαλείο τού πολιτικού και διανοητικού επιτεύγματός του.

Ο Ιμπραήμ Καϋπάκαγια, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από το τουρκικό αστικό κράτος, τον έβαλαν προτού δολοφονηθεί να περπατήσει με γυμνά πόδια -για μια ολόκληρη μέρα- στο χιόνι, τον τσάκισαν στα βασανιστήρια στα μπουντρούμια τής ασφάλειας, αλλά δεν λύγισε ποτέ, δεν κάμφθηκε ποτέ, αφήνοντας μια τεράστια πολιτική και ιδεολογική/θεωρητική παρακαταθήκη σε όλους τους λαούς τής ανατολικής Μεσογείου.

Όλοι οι ακραίοι σεκταριστές στην Ελλάδα έχουν μεταφράσει και εκδώσει χιλιάδες σελίδες νεοαριστερίστικων παραληρημάτων και φληναφημάτων, αλλά αν και κομπάζουν για αλληλεγγύη με τον τουρκικό λαό και την τουρκική εργατική τάξη, δεν έχουν μεταφράσει και εκδώσει ούτε μια σελίδα από τα γραπτά αυτού τού μεγάλου διεθνιστή-πατριώτη Κομμουνιστή.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

  

Στοχασμοί για τον Χρόνο..

Δύο αντίθετες Εντολές. Σκέψεις για την [ηθική] εντολή..

Η αντιπαραβολή τόσο αντίθετων «όντων», όπως είναι μια ηθική Εντολή και μια αστυνομική Εντολή, μπορεί να σημαίνει κάτι, όχι αν ως αντιπαραβολή παρουσιάσει μια ουσία έναντι ενός φαινομένου και τα ενώσει όλα σε μια ουσία, συνήθως απαξιωτική για την ίδια την Εντολή ως [ηθικό] καθαυτό.

Ο ερειπιώνας μιας αναγκαίας ιδέας και αξίας.

Ο επαναστατικός αλλά εθνοκεντρικός μετριασμός τού εθνικιστικού καθορισμού τού έθνους.

 

1.

Το «έθνος» [nation] ως αυτάρκης και απολυτοποιημένος καθορισμός και αυτοκαθορισμός τού κοινωνικού Είναι «τείνει» [να συναρμόζεται] στον ρατσισμό και την ιμπεριαλιστική κυριαρχία.

Ο δημοκρατικός αγώνας τού λαού όμως μπορεί να αποδώσει σε αυτόν τον καθορισμό έναν ευρύτερο και αληθινότερο αυτοκαθορισμό εντάσσοντάς τον σε μια πολλαπλότητα δημοκρατικών και αταξικών καθορισμών.

Το έθνος [nation] μπορεί «κι αυτό» να γίνει ένας από τους καθορισμούς τής ενοποιημένης και ταυτόχρονα πολλαπλής ανθρωπότητας, χωρίς επίσης να αφομοιώνει αλλοτριωτικά την οικεία και την ξένη εθνοτικότητα, τον οικείο-ή-ξένο εθνοτικό καθορισμό.

 

2.

Όλες οι μη-ιμπεριαλιστικές  χώρες στον καπιταλιστικό κόσμο είναι διαρκώς ανολοκλήρωτα έθνη [και έθνη-κράτη].

Ο εθνικός δημοκρατικός αγώνας σε αυτές τις χώρες είναι πάντα και ένας αγώνας ενάντια στις παθογένειες και τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που προκαλεί αυτή τους η εθνική μη-ολοκλήρωση.

Μπορεί αυτός ο αγώνας να είναι μάταιος και αδιέξοδος όσο δεν αναγνωρίζεται ότι στα πλαίσια τού (ιμπεριαλιστικού) καπιταλισμού η εθνική ολοκλήρωση των μη-ιμπεριαλιστικών χωρών είναι αδύνατη, και να σημαίνει διαρκείς κινδύνους για την ανάφλεξη ενός ιδιότυπου εθνοολοκληρωτισμού «επισπεύδουσας» εθνοομογενοποίησης-εθνοολοκλήρωσης, αλλά δεν γίνεται να εγκαταλειφθεί απόλυτα και να απαξιωθεί απόλυτα με την πρόφαση τής αθλιότητας και ματαιότητάς του με τον τρόπο που συνήθως επιτελείται.

Η τείνουσα αλλά μηδέποτε επιτελεσμένη εθνική ολοκλήρωση των μη-ιμπεριαλιστικών χωρών, όσο θα υπάρχει καπιταλισμός, θα επιτελεστεί μόνο σε μια παγκόσμια ομοσπονδία ισότιμων μη-καπιταλιστικών εθνών, αλλά και έτσι, με αυτόν τον μη-ρατσιστικό μη-κυριαρχικό τρόπο, θα επιτελεστεί, όχι όμως σαν «ολοκλήρωση» καθαυτή αλλά ως δημοκρατική πραγμάτωση. 

 

Ιωάννης Τζανάκος