2 σημεία για την Λατινική Αμερική..

Δεν έχω ασχοληθεί «αναλυτικά» με την Λατινική Αμερική, αλλά νομίζω είναι προφανές σε όποιον έχει μάτια, ότι ακόμα και η πιο αυταρχική αριστερά «εκεί», ακόμα και αυταρχικά λαϊκά κινήματα όπως το Φωτεινό Μονοπάτι, έχει κάθε δίκιο, κάθε λόγο να εκφράζεται ακόμα και με δεσποτικές μεθόδους, όταν έχει να αντιμετωπίσει τα στρατιωτικά ακροδεξιά φασίζοντα-φασιστικά κράτη που οι Η.Π.Α και οι σύμμαχοί τους, σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, βοηθάνε και υποστηρίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν. 

Δεν έχω καμία αμφιβολία ή αυταπάτη για το ποιος «σοσιαλισμός» είναι ο πιθανότερος να «εφαρμοστεί» αν έρθει και όταν έρθει η στιγμή, στον λατινοαμερικάνικο κόσμο, αλλά απέναντι στον δεξιό αυταρχισμό που μαστίζει αυτό τον κόσμο δεν υπάρχει σύγκριση.

Λατινική Αμερική: δεν γίνεται «αποδεκτός» από τις Η.Π.Α και το δυτικό Κεφάλαιο ένας ήπιος δημοκρατικός σοσιαλισμός (Αλλιέντε), ούτε ο κρατικιστικός επαναστατικός σοσιαλισμός των Κάστρο-Γκεβάρα, ούτε ένας ακόμα πιο «ήπιος» δημοκρατικός σοσιαλισμός τού εργατικού κόμματος τού Λούλα στην Βραζιλία, ο κρατικός σοσιαλισμός επίσης των Μπολιβαριστών δεν είναι ούτε αυτός «αποδεκτός» από το κατεστημένο τής δύσης και τού δυτικού Κεφαλαίου, το Μεξικό είναι πάντα επιτηρούμενο από τις Η.Π.Α μη τυχόν και ξεφύγει, στη Χιλή μόλις τώρα αρχίζει ο λαός να αισθάνεται ικανός να μην φοβάται το πινοσετικό παρακράτος που ακόμα ζει και βασιλεύει, και ακόμα δολοφονεί. 

Την ίδια στιγμή η λατινοαμερικάνικη δεξιά είναι βυθισμένη στο ναρκεμπόριο, την εξάρτηση από τις Η.Π.Α, τον ακροδεξιό καθολικισμό, τον ακροδεξιό φασισμό των παρακρατικών και των στρατιωτικών, πρόσφατα εμφανίστηκαν και οι νεοπροτεστάντες, αντιδραστικοί, συνδεδεμένοι σχεδόν όλοι με την Μαφία, σε όλες τις χώρες που δρούνε.  

Το να μην υπάρξει κάποια στιγμή αριστερή κυριαρχία, ηγεμονία, ακόμα και μαζική παν-λατινοαμερικάνικη επανάσταση, είναι αδύνατο. Η Λατινική Αμερική ανήκει μεσομακροπρόθεσμα στην αριστερά της.

 

Ιωάννης Τζανάκος