Φανουρόπιτες..

 

Του αγίου Φανουρίου σήμερα, μέρα για συνταγματικές φανουρόπιτες.
Δεν έχουν φλουρί μέσα, αλλά τις μυστικές υπηρεσίες.

--

Ο Ευ.Βενιζέλος έληξε την «συζήτηση» περί συνταγματικότητας κ.λπ, και μπορώ να τον εμπιστευτώ ως προς την αντικειμενικότητα του, πέρα από τα επιστημονικά εχέγγυα κ.λπ.

Άνθρωπος που έχει στοχοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν νομίζω να είπε ό,τι είπε στα πλαίσια κάποιας «φιλο-ΣΥΡΙΖΑ» στροφής.

Το έχουμε βέβαια το μικρόβιο, τής πολιτικής και τής ταπεινότερης μορφής της, τής (καφενοβιακής) σεναριολογίας, οπότε δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε και αυτό το ενδεχόμενο, αλλά μπα..λες;..μπα. 

Η εκτροπή ΝΔ-Μητσοτάκη ήταν καραμπινάτη, και όχι «τυχαία». Περιμένω από τον Βενιζέλο να πει κάτι παραπάνω για αυτό το «μη-τυχαίο». 

Κάτι είπε για το πρωθυπουργο-κεντρικό και συγκεντρωτικό σύστημα στις πρώτες δηλώσεις του, αλλά έμεινε κι αυτό αιωρούμενο.

---

 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε δήλωσή του:

«Ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να μεταφέρει στη Βουλή με την τριτολογία του την άποψη που ανέπτυξε με άρθρο του στις 9/8 ο υπουργός Επικρατείας καθηγητής Γ. Γεραπετρίτης, σύμφωνα με την οποία δεν ισχύει το Σύνταγμα απευθείας αν δεν επαναλάβει τη σχετική ρύθμιση ο εκτελεστικός νόμος.

Κατά την πρωτοφανή αυτή άποψη που ανατρέπει την ιεραρχία των κανόνων δικαίου και υπονομεύει την κανονιστική υπόσταση του Συντάγματος, δεν ισχύει ούτε η βουλευτική ασυλία, ούτε το ειδικό καθεστώς της ευθύνης υπουργών, ούτε η συνταγματική ρύθμιση για την ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, επειδή ο νόμος 2225/1994, όπως τροποποιήθηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα, δεν αναφέρεται ρητά σε αυτές τις ειδικές συνταγματικές προβλέψεις. Αυτό δεν το κάνει ο νόμος γιατί δεν χρειάζεται.

Αυτό που διδάσκει η επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου και είναι αντιληπτό ως αυτονόητο από κάθε νομικό είναι η υποχρέωση ερμηνείας του νόμου σύμφωνα με το Σύνταγμα και όχι η ερμηνεία του Συντάγματος σύμφωνα με το νόμο.

Αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει όντως κάποια θεσμική συναίνεση για την υπέρβαση του νοσηρού κλίματος πρέπει να σέβεται τους στοιχειώδεις κανόνες ερμηνείας του Συντάγματος.

Αλλιώς δεν θα μπορέσει να βρει νομικό θεμέλιο για μια ρύθμιση που θα εφαρμόζει το Σύνταγμα και θα του επιτρέψει να αποσείσει την κατηγορία ότι όλα τα πολιτικά πρόσωπα τελούν υπό την απειλή δήθεν νομότυπης «επισύνδεσης» στις τηλεφωνικές τους συνομιλίες».

---

Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω. Τον Βαρουφάκη δεν τον παρακολουθούσαν όποιοι κι όποιοι, αλλά η NSA.

Μεγάλη η παρακμή τής Δύσης, ολόκληρη NSA να παρακολουθεί έναν Κλόουν.

Εγώ νομίζω ότι λέει την αλήθεια ο Κλόουν, άρα κρίνοντας από τον παρακολουθούμενο κατανοώ τον παρακολουθούντα πόσο μαλάκας είναι.

---

 

 

Τι θέλεις και μπλέκεις σε ξένες υποθέσεις;

Έλα μου ντέ.

Ούτε στο Σύνταγμα «πιστεύω» ούτε θα λύσω το ιδεολογικο-μεταφραστικό φιλοσοφικό πρόβλημα στις ελληνικές εγελιανές σπουδές (καρα-άσχετα μεταξύ τους τα θέματα τούτα), αλλά την μύτη μου την χώνω.

Απαγορεύεται; όχι.

Εξάλλου όλοι έχουν μια γνώμη όπως όλοι έχουν και μια..μύτη, την οποία την χώνουν όπου θέλουν, δημοκρατία έχομε, ελευθερία έχομε, και μύτη έχομε.

Δώσαμε δώσαμε, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε (δεν κολλάει, αλλά κάπως κολλάει).

Λοιπόν, έχομε και λέμε: το Geist στα νέα ελληνικά είναι το ίδιο κοντά με τον «Νού» και με το «Πνεύμα». 

Προτιμώ το «Πνεύμα», διότι α) ο Τζωρτζόπουλος είναι φίλος μου, άρα είμαι με τον φίλο μου, β) ο [όρος] «Νους» στρέφει το νόημα ως μεταφρασμένο σε έναν συγκεκριμένο τύπο ορθολογισμού που είναι κάπως έτερος προς τον εγελιανό ορθολογισμό, ο οποίος είναι κι αυτός προβληματικός ως ορθολογισμός, θαρρώ. 

Παρά ταύτα υπάρχει θέμα με τις θεολογικές συμπαραδηλώσεις που φέρει στα νέα ελληνικά ο όρος «Πνεύμα», οι οποίες δεν είναι τόσο «βαριές» όσο λένε οι Φαρακλικοί κ.λπ, αλλά έχουν ένα ισχυρό δίκιο. 

Επίσης, για να ενισχύσω τους φαρακλικούς, επισημαίνω την αρχαία χρήση τού (όρου) «Νου» που κολλάει, για διάφορους λόγους κ.λπ.

Στα αγγλικά το Geist είναι όντως πιο κοντά στο Mind, και όχι στο Spirit, το οποίο έχει πολύ κακή θεολογική, ακόμα και αποκρυφιστική, χρήση.

Πρόταση στα νέα ελληνικά: Geist=Πνεύμα (Νους). Συμβιβαστική πρόταση, για προσωπική χρήση..

Ok λοιπόν, ωραία κουβέντα, αλλά εγώ δεν θα περιμένω, έχομε και μη δουλειές, με φούντες, και κωλοπιλάλες, βιοτικές αλλά και φιλοσοφοειδείς, αν μου επιτρέπεται, και συγγνώμη κύριοι φιλόσοφοι. Όταν καταλήξετε, ειδοποιήστε μας.

Για το Σύνταγμα; (το άλλο θέμα που χώσαμε μύτη).

Συγνώμη, λάθος, αδιαφορώ για το Σύνταγμα και για κάθε Σύνταγμα (ως έννοια, και ως πρακτική), άρα ως φύσει εκτροπικός σε αυτό το πεδίο, δεν δικαιούμαι να ομιλώ. 

Ο δημοκρατισμός που μπορώ να επικαλεστώ, και το ελευθεριακό κανονιστικό πλαίσιο του, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, άρα γράψτε λάθος.

---

 

Προσωπική σημείωση:

Μια ανόητη ίσως, αλλά «συγκεκριμένη» ερώτηση, είναι: «είσθε μαρξιστής;».

Απαντώ, με σαφήνεια «ναι-και-όχι, ναι, μάλλον όχι, ίσως, μπα..ρωτήστε τούς μαρξιστές αρμοδίους, οι οποίοι με έχουν αποκλείσει από αυτή την ιδιότητα, αρμοδίως πάντα, και με την συναίνεση τού αγίου μαρξιστικού εκκλησιάσματος»

Μια άλλη, πιο πονηρή ερώτηση, με αφορμή την σημερινή επετειακή εγελιανή ημέρα, είναι:

«Μήπως όμως είσθε εγελιανός τρόπον τινά;»

Απαντώ με την πρέπουσα νομίζω ασάφεια και μακρηγορία, πρέπουσα για την περίσταση:

«Καταρχάς, παρά τις επίμονες προσπάθειες μου δεν κατανοώ εις μερικά εγελο-κείμενα Χριστό και Αλλάχ, μη σου πω και Βούδα. 

Πάνω που νόμιζα ότι κάτι είχα καταλάβει, ήρθαν οι Έλληνες φιλοσοφο-μεταφραστές ή μεταφραστο-φιλόσοφοι να με μπερδέψουν ξανά: Πνεύμα το Geist ή Νους; 

Η δική μου άποψη ασήμαντη, άσε που δεν λέει τώρα στα 55 να μπλέξεις με τέτοια σινάφια, μεταφραστές και (επαγγελματίες, κανονικούς) φιλοσόφους, ιδίως εν Ελλάδι.

Εξάλλου όταν αποφάσισα να γίνω σοβαρό παιδί, ζητώντας από έναν από αυτούς να με μυήσει στα μυστικά τού «απόλυτου πνεύματος-ή-Νου», αυτός, ορθώς, μου έθεσε ως όρο να διαβάσω όσο μπορώ Καντ, και ειδικά την Κ.Κ.Λ, στην οποία κόλλησα έκτοτε, άσχετα αν τελικά την κατανοώ επαρκώς, και δεν θέλω να πάω, ξανά, κατά Έγελο μεριά «εις βάθος», πέρα από το διάβασμα γενικά, ειδικά των πρώτων σελίδων τής Ε.τ.Λ, που άντε και εκεί να βγάλεις άκρη, ακόμα και κάποια γερμανικά να ξέρεις. Αυτός ο εξαίρετος φιλόσοφος που με μύησε τρόπον τινά, σαν να είχε την υποχρέωση, που δεν την είχε (και τον ευχαριστώ πολύ), κάποια στιγμή μού έκοψε και την καλημέρα, την λίγη εξάλλου, άγνωστο γιατί, οπότε; τι να σας πω».

Τι μένει από όλα αυτά;

Τίποτα. Χέστηκα κι η βάρκα γέρνει..

 

Τι ωραίο που είναι να αποξενωθείς από τους θεσμούς, όλους, και τους θεσμικούς φίλους σου, αυτούς που κάποτε έκανες φίλους μέσα από τις «μεγάλες διαμεσολαβήσεις».

Ο μεγαλύτερος, άτυπος εν πολλοίς, θεσμός, η ιδεολογία και η «πίστη».

Δεν Πιστεύω άρα Υπάρχω.

 

 

 

 

Ιωάννης Τζανάκος