Labor Activists Slam Government’s New Contracts Proposal

 

A leaked letter signed by Iran’s Vice President for Legal Affairs addressed to the Social Security Organization has found its way onto social media, and disturbed the sleep of workers up and down the country.

The letter, which is dated January 27, 2021 and signed by Pejman Mohammadi, a coordination and planning deputy at the body’s Department of Legal Affairs, appears to dismantle years of built-up expectations for the basic treatment of experienced employees.

It states that from March 2021 onward, any employer in Iran can reconsider any employee, regardless of his or her background, record and consecutive years of experience, as a novice worker. He or she can be offered a new contract based on the minimum wage and benefits without the standard wage increase, and without taking into account their years of employment.

Pejman Mohammadi then reacted to workers' protests that erupted on Tuesday, February 9, saying that the letter was not a hard-and-fast rule and was written only to help the Social Security Organization amend its software for calculating premiums and years of service. But labor activists think otherwise.

***

Labor activists believe that the letter, which was signed by the Vice President for Legal Affairs and addressed to the Social Security Organization, deliberately sidelines workers' rights and is contrary to the general spirit of Iran’s labor laws. They also say the stipulations it refers to should be annulled as soon as possible.

Ali Khodaei, a member of the Supreme Labor Council, believes that with these measures the government is testing workers' tolerance threshold. "The workers are not silent,” he told ILNA news agency, “and if the letter is not retracted as soon as possible, they can expect a serious reaction.”

Long-Serving Workers Tested to the Limit

Inflation and the cost of basic goods are not taken into account when the government is determining workers' wages. For this reason, while the poverty line in Iran is currently estimated at about 12 million tomans, minimum wage is 2.6 million tomans. This is likely to be increased to a maximum of around 3 million tomans in 2021, still far short of what employees need to survive and meet their needs.

Abdol Sheibani, a vegetable oil factory worker in Khuzestan, told IranWire that despite 23 years of experience, he is still only receiving a salary of less than three million tomans.  He and his children live in absolute poverty and can envisage no future for themselves.

"In a time when there is no fair relationship between the worker and the employer,” he said, “if it were not for the Social Security Organization's requirement to increase the annual minimum wage, the employers would have starved us by now. The President and the ombudsman know that the letter is utterly cruel and inhumane.”

Delayed wages and payment arrears, as well as the general lack of job security and the consequences of badly-planned privatizations, have put further pressure on the working community in recent years.

"Why doesn’t the Deputy Minister just order the mass suicide of workers?” Sheibani said. “We’ve faced inflation of several hundred percent and have extremely unfair wages. But according to this letter, we are to be denied the same percentage increase in annual income. Do they not see that the workers are hungry?"

No Real Support from Unions in Hock to Government

Sattar Rahmani, an activist and member of the International Union for the Protection of Iranian Workers, told IranWire that he believed the letter would not be implemented, but that it would be used to give the employer an excuse to put maximum pressure on employees.

“They are drawing people’s attention to this letter in order to impose their desired figures on workers in 2021,” he said. “In spite of inflation, they want to impose a cap of something close to 25 percent on the increase to the minimum wage in the coming years. According to Article 41 of the Labor Law, wages must increase according to the general inflation rate in addition that of the household subsistence basket."

Moreover, he added, laborers in Iran have no real recourse to an organized body that will come to their defense. "Bargaining over workers' wages should be undertaken by impartial representatives of the government, the employer and the workers' representatives. But in Iran, the government itself is the largest employer, and the smaller ones are companies that are dependent on the government. Official workers' representatives, from the Workers' House and the Supreme Labor Council to the Workers' Union and the Islamic Workers' Council, are all affiliated with the regime and are therefore not real representatives. In reality they take money from the government and act as the baton of the Islamic Republic on workers' heads."

"If independent unions existed, they could exert relative control over the affairs of the workers and, in a way, bring about a balance of power. In post-revolutionary Iran, independent workers' councils were formed in many factories and briefly challenged the fledgling regime. But in a short time, all of them were crushed by the government, and the independent councils were dissolved and replaced by Islamic councils."

Riding Roughshod Over Labor Laws

Mehri Jafari, a lawyer and labor rights activist, told IranWire that the vice president's letter was contrary to the spirit of the national labor law and also worked in the employer's favor by disrupting the employer-employee relationship.

“The law intends to restrict the employer's hand in issuing short-term contracts, and in extending the contract via a new, basic contract. It aims to prevent the employer from manipulating wages and changing working conditions to the detriment of the worker. That is why labor laws are passed in all countries."

She believes that although labor law in Iran has huge gaps in terms of the protection of workers' rights, this particular case is in stark contrast to the spirit of the labor law in general and to some of its specific provisions. “The provisions state that the continuation of a worker's employment, if there is a need for the job, means the continuation of the contract. Even if the contract between the worker and the employer has a limited duration but is to be extended for the following year, it will not be considered a new contract. Considering it as new is a misinterpretation of the law and contrary to both the collective inference and the basic rights of the worker."

"How can a worker who has worked hard for years, accumulated knowledge and gained experience, be placed on the payroll as if he has just started, with the lowest level of experience? Nowhere in the world can you use a worker like a slave in this way.

"The government seems to be paying attention to its own budget instead of representing the people. It ignores the salaries of all employees covered by the Social Security Organization so that it can easily shrink their contracts and save up enough funds for itself. That is, a government that is supposed to represent workers' rights is to their detriment and against them."

Mehri Jafari looks to the other side of the story: one that shows that wanton disregard for people’s lives and livelihoods will in turn adversely affect the regime. "You cannot, with a few thoughtless letters, destabilize the lives of a large part of society, ignore their experiences, and sit and watch to see what painful things happen to them, because the production and service cycle must have two balanced ends.

"Lawyers, public figures, domestic organizations and even international labor organizations must deal decisively with letters and guidelines such as these, and prevent such decisions from being carried out."

Related coverage:

The Workers' House: Supporter of Trade Unions or Tool of Suppression?

Worker Commits Suicide in Oil Field Because of Unpaid Wages

Netherlands Union Calls on Rouhani to Respect Workers’ Rights

International Trade Union Federation Calls on Iran to Release Activists

Πηγή:

Labor Activists Slam Government’s New Contracts Proposal

The Tudeh Party of Iran strongly condemns the armed attack on the office of the Iraqi Communist Party in Najaf

The Tudeh Party of Iran has learned that, on the eve of parliamentary elections in Iraq, the Iraqi Communist Party’s office in Najaf was the target of an attack by armed groups in the early hours of Friday 5 February, which resulted in a serious fire and extensive damage to the fraternal party’s premises. Fortunately, no one was physically hurt in the attack. The Tudeh Party of Iran categorically condemns this [cowardly] attack – reminiscent of attacks by thugs and mobs on our party’s offices in the difficult years after the [Iranian] Revolution – which has no purpose but to crush the forces of peace and progress.
The general strategy of the Iraqi Communist Party has always been to maintain peace and order, to defend democratic rights and freedoms against dark-minded forces, and to counter divisiveness and sectarianism in Iraqi politics and society. Iraqi comrades have firmly defended and actively participated in the people’s protests seeking their rights [over the last year]. For this reason, Iraqi comrades and their offices have been repeatedly attacked by thugs, leading to the murder of a number of comrades and the ensuing chaos, intimidation and unrest – including at their offices in Baghdad, Basra, Diwaniyah, Nasiriyah, [and now Najaf].
“These cowardly acts did not, and will not, undermine the will of the Communists, which has been repeatedly tested during the party’s 86 years,” said the Political Bureau of the Iraqi Communist Party in a statement following the recent attack on the party’s office in Najaf.
In denouncing the most recent of these attacks on the Iraqi Communist Party, the Tudeh Party of Iran expresses and reaffirms its fraternal and militant solidarity with the Iraqi comrades.

Tudeh Party of Iran
5 February 2021

Πηγή:

The Tudeh Party of Iran strongly condemns the armed attack on the office of the Iraqi Communist Party in Najaf

 

The Tudeh Party of Iran [2019]: The Theocratic regime means the rule of thugs and plunderers over our country and people, It must be resisted!

 

Dear Compatriots, 

Ali Khamenei – the Supreme Leader of the despotic regime – while confirming [in a speech] that the rise in the price of petrol, like all other key economic-political decisions, has taken place with his agreement, has denounced as “villains” those people that have had enough of tyranny and deprivation under “Islamic rule” and has in effect ordered a bloody crackdown on the popular protests.  Following Khamenei’s speech, the so-called “Reformers” in the Parliament immediately withdrew their emergency bill that had demanded petrol prices be returned to their previous level. 

In today’s [parliamentary] session, the Speaker of the Parliament, Ali Larijani,  addressing Khamenei’s speech, said, “After hearing [his] profound” speech [it is essential that members of parliament] follow the direction outlined and seriously pursue the concerns over the economic problems.”   Subsequent to Khamenei’s speech yesterday, Ibrahim Raisi, the notorious criminal now heading the regime’s judiciary, also made a statement demanding that all prosecutors across the country “Collaborate with the police and security forces to enforce the law by decisively targeting the thugs, those affiliated with counter-revolutionary streams and the infiltrators who have targeted the security of the people and society with their subversive acts.” The Islamic Revolution Guard Corps (IRGC) has threatened the protestors and working people and declared that it will deal decisively with any “disturbance”.

As per its usual approach, in order to implement its plan for a bloody and widespread crackdown on the popular protests, the regime has shut down the [main] means of communication, – including the internet and a large part of the country’s mobile-phone network – and has severely disrupted all forms of public transport, including the Metro lines in Tehran and Isfahan.  Several schools and universities have been shut down in various cities and, according to the latest reports, more than 1,000 protesters have been detained with hundreds injured and dozens killed in violent and repressive [counter-]operations.  Despite all this repression, the popular protests continue in Tehran, Tabriz, Isfahan, Shiraz, Yazd, Sari as well as most cities in the provinces of Kurdistan and Khuzestan.

The manner with which the regime and its leaders have responded to the people’s [legitimate and] righteous protests against the destructive and anti-national policies of the government, show once again that one cannot expect anything other than repression, trampling upon the people’s rights, and tyranny from the despotic regime.  What now prevails in our homeland is the rule of the dark-minded, who have no intention of pursuing the national interest and the will of the people, and whose main concern is the survival and continuance of their despotic and oppressive rule at any cost.

Historical experience and the evidence from the struggle of the peoples of the region have shown that it is only by persevering the united and coherent struggle of the people [along the path of radical change] that tyrannical rule can be seriously challenged and pushed back step-by-step.  It is the duty of all progressive and freedom-seeking forces to support this popular uprising under the current critical circumstances.

The Tudeh Party of Iran, while condemning the brutal and bloody crackdown on the righteous and oppressed people of our homeland, once again calls upon all progressive Iranian forces to defend the people’s struggle with all their might.  We also call on all progressive and freedom-seeking forces around the world to express their solidarity with the struggle of the Iranian people and raise their voices against the [savage] repression [being meted out by] the regime.

The Tudeh Party of Iran

18 November 2019

 Πηγή:

The Tudeh Party of Iran: The Theocratic regime means the rule of thugs and plunderers over our country and people, It must be resisted!

 

 

Μέση Ανατολή [Δυτική Ασία]

 

Στο πλαίσιο τού καταμερισμού της δουλειάς μου θα ξεκινήσω πάλι την άμεση ενημέρωση για τα τής Μέσης Ανατολής [Δυτικής Ασίας], φροντίζοντας να έχω και ενεργούς «εξωτερικούς συνδέσμους» στο blog.

Ξέρω ότι η δουλειά μου θα γίνει (πάλι) αντικείμενο αξιοποίησης χωρίς αναφορά στο πρόσωπο μου, αλλά δεν πειράζει, χαλάλι που λένε.

Βασικά επίκεντρα των «διεθνολογικών» αναλύσεων μου θα είναι το Iran  και το ευρύτερο Kurdistan, διότι θεωρώ ότι θα είναι και τα σημαντικότερα επίκεντρα των δημοκρατικών επαναστατικών διεργασιών στην περιοχή, αλλά και ευρύτερων επικίνδυνων ζυμώσεων που αφορούν στην σύγκρουση ντόπιων και ιμπεριαλιστικών κρατικών και καπιταλιστικών δυνάμεων αλλά και ευρύτερα στην σύγκρουση ιδεολογικών και πολιτισμικών/εθνοπολιτισμικών Κόσμων που αναδύονται στην περιοχή όντας αναδυόμενοι εκ των ενόντων τους αλλά προερχόμενοι και από άλλα «σημεία εκκίνησης».

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Forward towards “another alternative” - Tudeh Party of Iran

(An excerpt from Nameh Mardom, the central organ of the Tudeh Party of Iran, 4 January 2021.)
‎The year 2020 can rightly be seen as a year that has had terrifying developments and unpredictable consequences for the lives of most of the world’s population, not least the people of Iran. One of the most disturbing of these developments at the present time is the recent threatening manoeuvring of Trump’s fascist grouping to stoke tensions and lay the ground for a military conflict with Iran in the last days of the failed president’s tenure at the White House.‎
One of the [central] characteristics of the situation of world affairs in 2020 is the continuation of the COVID-19 pandemic, which, a year on from its outbreak, most major Western countries and many developing countries – such as Iran – are still heavily absorbed in. This avoidable pandemic has had and will have very negative and widespread consequences in the areas of health, society, economy and politics. It is already clear that across these countries, the prospects for 2021 and the future are of negative and unpredictable consequences for hundreds of millions of people. In Iran, the public coronavirus vaccination programme that could save the people from the clutches of the disease has become a major problem, and – by the nature of our country’s political economy – the vaccine has become a commodity and a factor for speculation. The fact that the Islamic Republic of Iran has not been able to purchase vaccines due to the economic and banking sanctions regime imposed by the US clearly shows our homeland’s special situation under the current crisis.‎
Another of the characteristics of 2020 was the sheer inability of the capitalist system – especially the neoliberal economic model – to meet the vital responsibility of protecting public health and preventing the loss of approximately 1.5 million human lives. Furthermore, in capitalist countries both large and small – including our own – the processes by which the rich get richer, the interests of large capital are protected, and the deployment of the digital economy has furthered, have continued unabated. In Iran too, the growth of the digital economy – relying on the severe exploitation of cheap labour in the absence of trade union rights – is also expanding for the purpose of so-called “wealth creation”. President Rouhani’s government also uses policies similar to those in the US for the purpose of wealth creation, under the banner of “economic growth”, by artificially inflating share prices on the Tehran stock market.
‎What became crystal clear in 2020 was that global capitalism cannot protect the health of the people at the same time as protecting the interests of the rich! Therefore, in the future, the priority of policymakers, brokers and analysts in major capitalist countries will be to protect the interests of the rich and large capital, even if that comes at the expense of the sacrificing of peoples’ lives in those same countries.
The only “alternative” that global capitalism can offer the post-coronavirus world, at best, is a return to the supposedly “normal” state of affairs or a situation similar to that pre-coronavirus, i.e. austerity (but much tougher), the expansion of the digital economy based upon cheap labour, and the continuation of state borrowing at the expense of the working people. In this version of “alternative”, everything will be geared in favour of protecting the economic and political position of the upper strata of society and the world will remain exposed to, and defenceless against, future threats like those posed by a moribund economic model and especially the climate crisis.
The key question being raised is: instead of this inhumane and extremely dangerous “alternative” being reimposed on humanity by the capitalist policymakers and their experts, could there be “another alternative”?
As far as our own country is concerned, the Tudeh Party of Iran believes that “another alternative” is indeed possible, provided there exist the conditions to effectively and freely organise and campaign for this alternative and its implementation for the benefit of the working class and other strata of working and marginalised people of Iran, i.e. the majority of the country’s population. The experience of contemporary history has taught us that “another alternative” for Iran, i.e. the possibility of fundamental democratic changes, is not an automatically guaranteed historical process but rather follows a complex and tangled course in the fight against dictatorship. Experience also shows that in any given country or society, the possibility of implementation of [social] fundamental changes as part of the agenda for [political] struggle is contingent on the stage of that country’s social development and its own particular balance of existing forces.
The Tudeh Party of Iran has always emphasised the fact that under the present concrete conditions of our country, the only way forward – in order to make fundamental change possible – requires the complete elimination of the absolute rule of Velayat-e Faqih (the theocratic Supreme Leadership). The establishment of a “united anti-dictatorship front” is the first step in this direction of changing the balance of forces in the country.

Πηγή:

Forward towards “another alternative”

 

Narges-E-Mast

Excerpts from the statement of the Tudeh Party of Iran The Iranian Regime’s Imprudent and Harmful Policies in response to the COVID-19 Pandemic

 

 

Stark parallels exist between the policies of Ali Khamenei and Donald Trump
Ali Khamenei, the Supreme Religious Leader of the anti-popular regime of Iran, on Friday 8 January declared that, “The import [to Iran] of the US and UK-made [coronavirus] vaccines is banned.“ At another point during those same remarks – which laid bare his complete lack of knowledge of existing vaccines and his ridiculous lies about the hidden intentions behind the vaccines – Khamenei pointed to the deaths in the US resulting from COVID-19 and added, “If their Pfizer factory can make vaccines, they should first use it for themselves… Perhaps they want to test the vaccine on other nations!”
Dr. Michael Ryan, Executive Director of the WHO’s Health Emergencies Programme, reacted to the Islamic Republic’s Supreme Leader by stating that, “The organisation has repeatedly stressed not to politicise the coronavirus and now says please let us not politicise this vaccine either!”
Also reacting to Khamenei’s remarks, Dr. Katherine O’Brien, Director of the WHO’s Head Department of Immunisation, Vaccines and Biologicals, stated, “This organisation, and especially the COVAX facility, have different options in its vaccine supply basket, which make it available to countries, based on their needs and conditions, especially in terms of vaccine transportation and storage facilities at low temperatures […] The existing vaccines are produced by pharmaceutical factories in various countries, which will make it more or less easier to access [depending on the preferred option].”
In response to Khamenei’s irresponsible lies, it should be noted that vaccines produced by Pfizer-BioNTech, AstraZeneca-University of Oxford and, in recent days, Moderna-NIAID, have all been approved by the World Health Organisation.
While the world hurtles into a third round of the COVID-19 pandemic, the remarks of the Supreme Leader of the Iranian theocratic regime regarding vaccines for this deadly disease – which has infected more than a million Iranians thus far, with tens of thousands of people having already died from the disease, and tens of thousands more hospitalised throughout the country – are tantamount to playing a dangerous game with the lives of millions of Iran’s citizens.
Khamenei and other regime leaders, like other anti-people politicians across the world, including the likes of Trump, have not only denied the seriousness of the risk of this deadly pandemic from the outset, but have created a major humanitarian disaster in Iran by disregarding the health and well-being of the country’s citizens.
Ali Khamenei called the coronavirus outbreak on March of last year “a trouble [that] is not that big” and later added, “It is said that a part [of the virus] has been fabricated especially targeting Iran, by studying Iranian genetics [the genetic makeup of the Iranian people].”
Denouncing the imprudent and anti-people statements made by Ali Khamenei and other regime leaders, and their lies and charlatanism regarding an “Iranian vaccine” seemingly being developed by the IRGC, as well as the sales of the vaccine on the black market by regime affiliates, the Tudeh Party of Iran believes that with public protest, the regime must be forced to retreat from this destructive policy.
The necessity of providing vaccines for all people and providing it free of charge to all citizens is an urgent and absolute necessity.
The Tudeh Party of Iran once again calls upon all freedom-loving and anti-dictatorship forces to work together to help the suffering people of our country improve their lives. In particular, we must make the critical fight with the coronavirus pandemic and defence of the public health a national goal!
Tudeh Party of Iran
9 January 2020

 

Πηγή:

Excerpts from the statement of the Tudeh Party of Iran The Iranian Regime’s Imprudent and Harmful Policies in response to the COVID-19 Pandemic

 

The Tudeh Party of Iran: Warning about the intensification and expansion of the security operations of the Iranian regime’s intelligence services abroad

The execution of Ruhollah Zam, who was kidnapped from Iraq by Iran’s Islamic Revolutionary Guards Corps (IRGC) intelligence apparatus and taken to Iran in collaboration with Iraqi security forces, along with numerous news reports about the expansion of the regime’s professional assassins’ operations outside of Iran’s borders, have sparked a wave of concern and international condemnation of the theocratic regime of Iran. Mehdi Alamolhoda, [Supreme Religious Leader] Khamenei’s representative in Mashhad, in brazen remarks supporting the inhumane actions of the regime’s intelligence apparatus, said: “[Could not] the soldiers of Imam Zaman [the hidden twelfth Imam in Shia Islam] who arrested them [the dissidents] near the country, have [instead] killed them in a blind assassination where they arrested them?!”

In recent days, the Cumhuriyet [Republic] and Daily Sabah newspapers in Turkey reported the arrest of 13 people involved in the murder and kidnapping of opponents of the theocratic regime of Iran in Turkey. These men were members of an Iranian spy network in Istanbul and were detained by Turkey’s security agency, the Daily Sabah wrote. Turkey’s state broadcaster T.R.T. also reported about the operations of the Turkish intelligence agency against the gang of Naji Sharif Zindashti, a drug lord and IRGC intelligence mercenary. According to the same reports, the gang abducted Habib Asiud from Istanbul in its latest operation and arranged his transfer to Iran. Asiud, who has been living as an immigrant in Sweden for 14 years, disappeared after arriving in Turkey. According to the same reports, evidence suggests that Asiud was tricked and trapped by Zindashti, who works for and is under the supervision of Iran’s intelligence apparatus, in collaboration with a woman named Saberin [Saeedi]. Zindashti [had been previously] arrested and sentenced to death in 2007 on drug trafficking charges in Iran, but was [bizarrely] released from prison and left for Turkey for reasons that were “unknown” at the time. The Washington Post also reported on Zindashti’s role in the kidnapping and murder of opponents of the Iranian regime in Turkey, including such names as Massoud Molavi Verdanjani and Habib Asiud. Molavi Verdanjani was shot and killed on 14 November 2019 in Istanbul’s Şişli neighborhood. Prior to his death, [he had been involved in] the exposing of the IRGC and the Iranian Ministry of Intelligence [activities] in cyberspace. Two Iranian diplomats were involved in the murder of Molavi Verdanjani, Reuters news agency reported at the time. Molavi Verdanjani was assassinated in Istanbul on 14 November 2019, and Saeed Karimian was assassinated on the evening of 29 April 2017.
It was also reported by the media in recent days that unknown individuals entered Arsalan Rezaei’s house in Turkey, on Thursday 10 December 2020, and stabbed him with a knife. He was hospitalised in a coma and died the following day. The two assailants fled the scene without being identified or arrested. The IRGC’s Telegram channel “@SEPAHCYBERY” published the news and wrote: “A person named Arsalan Rezaei, who was the administrator of several dissident, anti-Islam, and anti-religious sanctities pages on Instagram – such as KhorafatKadeh [House of Superstitions] – was committing the worst audacity against the Prophet and the Ahl-al-Bayt and smeared the religion of Islam and the Islamic Republic of Iran.”
Reuters news agency also reported, on 28 November 2020, about the start of the trial of an Iranian regime diplomat and three others in Antwerp, Belgium, for plotting a bombing at a Mujahideen gathering in France in 2018. The Belgian prosecutor accused Assadollah Asadi, a Vienna-based diplomat, and three others of plotting an attack on a gathering of the Paris-based National Council of Resistance of Iran. Asadi was the third consul at the Iranian embassy in Vienna. French officials said that he was in charge of intelligence [operations] in southern Europe at the behest of the Tehran regime. Asadi had warned Belgian authorities in March to await retaliation by unidentified groups if he were to be found guilty, according to police documents obtained by Reuters. The Danish government also unveiled the arrest of an Iranian regime intelligence agent in May whose objective was to assassinate opponents of the Iranian regime in Denmark. The Danish government prosecuted a 40-year-old Iranian-Norwegian man for assisting Iran’s intelligence service in planning an attack and murder, according to media reports. The local Danish prosecutor, Ms. Liz Lottie, stated that the arrested man was accused of following a man in Ringsted, [a town] 100 km outside of Copenhagen, and filming the man’s wife, all of which were carried out on the orders of the Iranian regime’s intelligence service.
The prosecution and assassination of opponents of the Islamic Republic abroad by the intelligence apparatus of the Islamic Republic is not a new phenomenon. In the past years, the criminal murder of Dr. Qasemlu and his comrades in Vienna while negotiating with the Islamic Republic’s emissaries; the brutal assassination of Mr. Sharafkandi [Qasemlu’s successor] and his comrades at the Mykonos restaurant in Berlin; and numerous other murders ordered by the leaders of the theocratic regime of Iran and executed by security apparatus and its professional assassins all indicate that the criminal regime ruling our homeland, – like other despotic and anti-people regimes in the region, such as the Saudi government in its brutal murder of Jamal Khashoggi in Turkey, or Israel’s racist regime in its state assassinations – not only fails to adhere to any international relations and standards, but is willing to commit any crime to protect its interests.
It is noteworthy that with the escalation of the internal crisis of the Iranian regime, the weakening of the foundations of the ruling dictatorship, and the revelation of the inhumane nature of the regime rulers; the regime’s intelligence apparatus has also intensified its activities to eliminate its opponents, whether at home or abroad.
Sobh-e Sadegh weekly, the press organ of Khamenei’s deputy political representative to the Revolutionary Guards, in its new issue wrote: “The operation to arrest Zam by the IRGC could be considered one of the intelligence masterpieces of the 40-year history of the Islamic Revolution.” The press organisation of the Political Bureau of the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), said that the most important reason for the kidnapping and execution of Ruhollah Zam was to prevent spreading news against the regime’s officials and pillars, and to prevent the grounds for protests. In particular, the publication referred to the news that Ruhollah Zam had been publishing on the Telegram channel AamadNews about senior officials of the Islamic Republic, including Ali Khamenei and his office, and wrote that Zam “fabricated and produced shocking rumors against the pillars of the country” without observing “any red lines” and in a short time “was able to become the main platform of the counter-revolutionary media front, and inflicted a lot of damages on the country and the nation.”
The executions of the participants in the November 2019 protests; the execution of Navid Afkari; the execution of Zam; and in recent days the execution of two Baluch prisoners, are among the latest examples [from a long list] of crimes committed by the anti-human regime in our homeland. Condemning this wave of assassinations and executions of dissidents and the expansion of the regime’s intelligence activities abroad, the Tudeh Party of Iran calls on all progressive forces in Iran and [around] the world to make a joint effort to mobilise the world’s public opinion against this new wave of repression and assassination of dissidents. By exposing the regime’s agents and cohorts, the operation of the regime’s security apparatus abroad could be challenged and made fraught/untenable.

From Nameh Mardom, the Central Organ of the Tudeh Party of Iran, No. 1119, 21st December 2020

 Πηγή:

The Tudeh Party of Iran: Warning about the intensification and expansion of the security operations of the Iranian regime’s intelligence services abroad

 

Το Κόμμα παραμένει «αντρικό». Η ντροπαλή αλλά και ξεδιάντροπη «κομμουνιστική» Πατριαρχία. Πουριτανοί Γραφειοκράτες..

Προλογικό σχόλιο

Ιωάννης Τζανάκος

Λουλούδια υπερσυντηρητισμού και διανοητικής νέκρωσης από τους φωστήρες τής «αλύγιστης ταξικής πάλης» τού κΚε.

Υπογραμμίζω τα καυτά σημεία και τα..μεγεθύνω...

Ακολουθεί εκτενές σχόλιο μετά το κείμενο.

 

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ 

Η δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ στις 

γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής

« Επιδιώκεται να θολώσουν τον ταξικό προσανατολισµό των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων σε βάρος των εργατικών - λαϊκών συµφερόντων, αλλά και την ταξική πολιτική διαχείρισης της πανδηµίας µε βαριές συνέπειες στις εργαζόµενες και άνεργες γυναίκες. Παρουσιάζεται ως αιτία της ανισοτιµίας στις σχέσεις των δύο φύλων, ιδιαίτερα στις συνθήκες των περιοριστικών µέτρων, το χαµηλό ποσοστό γυναικών στα λεγόµενα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων», η «ανδροκρατούµενη» κοινωνία, η «ανδροκρατία» στις υψηλότερες βαθµίδες της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης και ιδίως στις θετικές επιστήµες.

Στο πλαίσιο πανεπιστηµιακών προγραµµάτων για τα φύλα αναπαράγονται και οι θεωρίες περί «κοινωνικού φύλου», που ουσιαστικά αρνούνται τη βιολογική υπόστασή τους ή την υποβαθµίζουν τόσο πολύ ώστε να αποσπούν πλήρως ζητήµατα κοινωνικών συµπεριφορών, αντιλήψεων κ.λπ. από το οικονοµικό, κοινωνικό υπόβαθρο, που σε συνδυασµό µε την ιδιαίτερη θέση της γυναίκας στην αναπαραγωγική διαδικασία επέφερε πρόσθετες κοινωνικές ανισότητες και ανισοτιµίες στο έδαφος της επικράτησης εκµεταλλευτικών οικονοµικών σχέσεων.

Διαµορφώνουν στρεβλή αντίληψη περί «ατοµικών δικαιωµάτων», αποκόβοντάς τα από τον κοινωνικοοικονοµικό χαρακτήρα των δικαιωµάτων, υπερπροβάλλοντας ορισµένες ατοµικές επιλογές, όπως του οµοφυλόφιλου σεξουαλικού προσανατολισµού ή ακόµα της δήθεν ατοµικής επιλογής «αυτοδιάθεσης του σώµατος» στην πορνεία, στα ναρκωτικά. 

Πρόκειται για στρέβλωση της αντίληψης περί ατοµικού δικαιώµατος, που δεν σχετίζεται µε την αναγκαία υπεράσπιση ατόµων µε ιδιαίτερες επιλογές από κάθε µορφή κοινωνικής αποξένωσης, βίας, ρατσισµού κ.λπ. 

Η άποψη του ΚΚΕ εδράζεται ακριβώς στην αντιµετώπιση τέτοιων αντιδραστικών κι επικίνδυνων φαινοµένων, µε την υπεράσπιση της κάθε ξεχωριστής προσωπικότητας από κάθε µορφή ρατσισµού, βίας, αποξένωσης, µπούλινγκ, άλλων επιθέσεων..»

 

Σχόλιο

Ιωάννης Τζανάκος

 

Σε ένα κείμενο έχει σημασία πάντα, μα πάντα, ο συγκεκριμένος τρόπος που μια πρόταση και ένα νόημα διαδέχεται το άλλο.

Προτού οι φωστήρες τού κΚε διαμαρτυρηθούν με τον γνωστό σοφιστικό και ταυτόχρονα υστερικό αυταρχικό τρόπο και τόνο τους, ότι τούς διαστρεβλώνουν, έχω να τους πω τα εξής χοντρά, αλλά αληθινά:

1ον

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μόνον ατομική επιλογή, αν είναι, ούτε υπάρχει υπερπροβολή της.

Ποιος την υπερπροβάλλει ρε πουριτανικά ρεντίκολα τού κΚε;  

Αυτά τα λένε οι ακροδεξιοί, ότι δήθεν και τάχαμου υπάρχει υπερπροβολή τής ομοφυλοφιλίας. 

Ντροπή σου ρε «κόμμα τού Λαού».

2ον

Είναι πολύ ύπουλος και φτηνός ο μετωνυμικός τρόπος με τον οποίο ο συντάκτης ή η συντάκτρια τού κειμένου τού «κόμματος τού Λαού» συνδέει την έννοια τής ομοφυλοφιλίας και αμεσότερα την έννοια τής «αυτοδιάθεσης τού σώματος» με την πορνεία και τα ναρκωτικά.

Η σειρά των νοημάτων σε ένα κείμενο, όπως προείπαμε, λέει πολλά.

Και στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει άμεση, αδιαμεσολάβητη, ευθεία σύνδεση νοημάτων που παραπέμπει άμεσα και αδιαμεσολάβητα (δια τής μετωνυμικής  ολίσθησής τους) σε μια ψεύτικη ηθικολογικά ορισμένη ολότητα: «αυτοδιάθεση τού σώματος»>πορνεία-ναρκωτικά».

Και αυτή η μετωνυμική ολίσθηση που παράγει αυτή την ψεύτικη σημασιολογική ολότητα παραπέμπει σαν σκιάχτρο σε παπαδίστικες, πουριτανικές, φαλλοκρατικές, πατριαρχικές, και αντιδραστικές ηθικολογικές ιδέες και αξίες που σημαίνουν αυτές ακριβώς τις συνδέσεις, αλληλουχίες και συνολικοποιήσεις διαφορετικων νοημάτων και καταστάσεων, τα οποία συνδέονται και συνολικοποιούνται μόνον αν σκέφτεσαι με αντιδραστικό τρόπο (σαν να αποτελούσαν μια απαξιωμένη «ολότητα αμαρτίας»).

Πιο απλά, για κνίτες:

ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, «κόμμα τού Λαού», έχεις κάτι με τις πόρνες; γιατί τις συνδέεις με τα ναρκωτικά; [καλό θα ήταν επίσης να μην μιλάει κανείς γενικά για ναρκωτικά, διότι υπάρχουν και οι τοξικομανείς, οι άνθρωποι δηλαδή που σχετίζονται ως τοξικοεξαρτημένοι με τις ναρκωτικές ουσίες και όχι μόνον το γενικό ουσιαστικό «ναρκωτικά» που παραπέμπει στις ουσίες και μόνον αν λέγεται μόνον αυτό].

ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, «κόμμα τού Λαού»,  για τι μιλάμε;

Για ταξική πάλη και για ανθρώπους, ή για «Δαλιανίδη Μ-Λ»; μήπως υπάρχει «ταξικός κατήφορος»;

Γιατί το κείμενο μια τέτοια καθοδική «ιεραρχία» αμαρτίας περιγράφει και υποσημαίνει με τον συγκεκριμένο τρόπο που δομεί σαν κείμενο τις νοηματικές αλληλουχίες.

Ρε δεν ντρέπεστε καθόλου εκεί στον Περισσό;

Και μη μου αρχίσετε ότι κάνουμε σημειολογία. 

Μήπως είναι κι αυτό ντροπή, ή τα κείμενα γράφονται όπως γράφονται τυχαία;

Αλήθεια «Κόμμα τού Λαού», ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ, με βάση ποια «διαλεκτική» στριμώχνονται σε 2-3 παραγράφους, και ειδικά σε μια παράγραφο, διαφορετικής τάξης φαινόμενα, όπως η ομοφυλοφιλία, η πορνεία και τα ναρκωτικά;

Μήπως στο άρρωστο, στο πουριτανικό ψευτοκομμουνιστικό μυαλό σας υπάρχει σύνδεση αυτών των φαινομένων σαν να ήταν αλληλοσυνδεόμενα;

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ότι όταν υπάρχει τέτοια στενή και άμεση «γειτονία νοημάτων» σε ένα κείμενο, υπάρχει και νοηματική αλληλουχία τους, και μια τέτοια νοηματική αλληλουχία όπως αυτή που κάνατε υπάρχει στα μυαλά των ακροδεξιών, των θεοκρατών και άλλων ιδεολογικών συγγενών σας στο συγκεκριμένο ζήτημα τής «κοινωνικής ηθικής», δηλαδή τής πουριτανικής φαλλοκρατικής και αντιδραστικής ηθικολογίας σας. 

Θλίψη λοιπόν, αυτό έχω να πω μόνο.

Και θυμό που με έπεισε κάποτε ένα κυπραίικο Γαϊδούρι να στηρίξω το «Κόμμα».

Αν το κΚε συντελέσει «πρωτοπόρα» σε κοινωνική επανάσταση ή ακόμα και σε μια απλή αλλαγή καθημερινών πλευρών τής ανθρώπινης ζωής, εγώ δεν θα είμαι ο Γιάννης Τζανάκος αλλά ο Δαρείος Γ'. 

Υπάρχει τρόπος βέβαια να συμμετέχει το κΚε σε μια πιθανή κοινωνική επανάσταση και αλλαγή, ασθμαίνοντας και σαν ουρά αυτών που θα την πραγματοποιήσουν, αν δεν βάζει τρικλοποδιές.

Όχι και «κομμουνιστική πρωτοπορία» οι Πουριτανοί τού Περισσού.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

 

 

Ποίηση: Rumi [Qazal # 553] - Bi hamegan be sar shavad- Vocal: Hessamaddin Seraj, Melody: Mohsen Nafar

Hessamadin Seraj Sahargahan

Αδυνατώ να κατανοήσω

 

Alireza Eftekhari - Shabaneh

Σημεία για την γλώσσα και το σύστημα.

Δεν υπάρχει μεταγλώσσα, άρα κάθε μορφή της σημειακότητας είναι ενταγμένη στο σημαίνον ή την γλωσσικότητα. 

Εφόσον κάθε μορφή σκέψης είναι ταυτή με την γλώσσα, άρα και κάθε μορφή διανοητικής δραστηριότητας με την ειδική μορφή των μαθηματικών ή της θετικής επιστήμης είναι ταυτή με την γλώσσα ως εντασσόμενη σε αυτήν, αν βέβαια κατανοήσουμε την γλώσσα όχι μόνον ως το εμφανές λέγειν.  

Αν η τεχνικοεργαλειακή και (θετικο)επιστημονική έκφραση τής γλωσσικότητας είναι ένα μέρος της ή μια πτυχή της που έχει την μέγιστη αξία ή ισχύ ή σημασία για το ανθρωπικό σύστημα όπως εξελίχθηκε μέσω της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού κ.λπ, αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να «αποικίσει» το σημαίνον εις την συνολικότητά του, εφόσον ακόμα και με την υπερίσχυση του «σκληρότερου» μοντέλου (ψευδ-)επιστημονικοποίησης τής ζωής είναι αδύνατη μια ολοκληρωτική «αποίκισή» της τόσο από τις υλοποιήσεις όσο και από τις θεαματικές ή γλωσσικές σημαινοποιήσεις από το «αποικίζον» στοιχείο της επιστημονικο-ορθολογικής σημαινότητας.

«Αυτό» που απομένει, ωστόσο, αν μπορεί να ανακλαστεί εις εαυτόν ως ένα «υπόλοιπο» αυτής της διεργασίας «αποίκισης» ή τής υλοποιημένης ιστορικής επιθυμίας προς «αποίκιση» (από την προαναφερθείσα σημαινότητα) «έρχεται» πλέον σε μια διττή διεργασία επίγνωσης της ελευθερίας όπως αυτή τελικά απομένει ως ένα «υπόλοιπο» πέραν των υλικών και τεχνικών ή εργαλειακών όρων και ως ένα «υπόλοιπο» που απομένει μετά την ματαίωση τού τεχνικού/ορθολογικού ή επιστημονικού «ολικού ονείρου». 

Ας δούμε την διεργασία τής επίγνωσης τού υπόλοιπου τής ειδικά ανθρώπινης, άρα γλωσσικής ελευθερίας. 

Όταν μιλάμε για την ανθρώπινη διανοητικογλωσσική ελευθερία πέραν των τεχνικοορθολογικών όρων που εξετάσαμε, άρα πέραν και του σημαίνοντος που αντιστοιχεί γενικά σε αυτούς (τους όρους), μιλάμε για μια κενή ελευθερία, για μιαν ελευθερία εν κενώ. 

Και πάλι όμως, αν τύχει και πέσουμε σε κάποια ιστορική δίνη ανελευθέρωσης της σκέψης και της γλώσσας, αυτό θα είναι «αποτέλεσμα» ή επιτέλεση τού ίδιου αυτού του σημαίνοντος-ως-σημαίνοντος. 

Τι σημαίνει αυτό; τι δείχνει;

Σημαίνει και δείχνει την ριζική και ενδεχομενική, άρα και κινδυνώδη, δύναμη της δημιουργίας από το μηδέν της γλώσσας και του πνεύματος.

Μπορεί να σημαίνει την συστροφή τού ανθρώπινου νοήματος τού μηδενός και την αυτοάρνησή του σε ένα φαντασιακό υπερπεριεχόμενο, μπορεί να σημαίνει και να δείχνει λοιπόν πως απέναντι στην ναυτία που φέρει κάθε ελευθερία η λύση που προτιμάται πολλές φορές, με την «βοήθεια» και των «συνθηκών», είναι η ελευθερία επιλογής προς μιαν παροδική ανάπαυση σε μια πνευματική και γλωσσική σκλαβιά.

---------------------------------------------------------------------------

Αν και είναι πιθανό να θεωρήσουμε το σύστημα του λόγου, αν και αναγκαία προδεδομένο στον κυριαρχικό «πυρήνα» ή την «κορυφή» κάθε πραγματικού (υπάρξαντος ή υπάρχοντος) ή δυνητικού ανθρωπικού συστήματος, ως μη αυτοσύστημα, δεν πρέπει να θεωρείται ως προδεδομένη και η μοναδική θέση του σε κάθε κοινωνικό σύστημα. 

Η θέση ενός «συντελεστή» στην «κορυφή» ή στον «πυρήνα» ενός συστήματος (εν γένει), άρα στην δεσπόζουσα δομή του, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει εις τον ίδιο πυρήνα μια σειρά από άλλους συντελεστές οι οποίοι δεν υπήρξαν ή δεν υπάρχουν ακόμα ως στοιχεία τής δεσπόζουσας δομής.

Επίσης αυτή η πιθανή συνύπαρξη στοιχείων «εντός» μιας (νέας) δεσπόζουσας δομής δεν σημαίνει αναγκαία την μείωση τής ισχύος των προϋπαρχόντων στοιχείων που συναπαρτίζανε την παλαιά δεσπόζουσα δομή και συνεχίζουν να «συμμετέχουν» κι αυτά στην νέα (δεσπόζουσα δομή).

Η «άνοδος» ενός στοιχείου (ή συντελεστή) από τις υπαγόμενες δομές (ή υποσυστήματα) στην δεσπόζουσα δομή δεν σημαίνει νομοτελειακά μείωση τής ισχύος των ήδη υπαρχόντων («εντός» τής δεσπόζουσας δομής) στοιχείων/συντελεστών.  

Από την άλλη, αυτή η δυνατότητα συνύπαρξης σε ισοδυναμία και ισότιμη αλληλοσυνύφανση μεταξύ νέων και παλαιών στοιχείων/συντελεστών δεν είναι ούτε αυτή υποχρεωτική να συμβεί:

Όταν υπάρχουν νέα συνολικά συστήματα, αλλά και όταν τούτα διατηρούνται αλλά με ριζικές μετατροπές, υπάρχουν εξαφανίσεις στοιχείων αλλά και «υποβιβασμοί» στοιχείων στην συστημική ιεραρχία (από την ανώτερη συστημική βαθμίδα στο απόλυτο μηδέν ή σε ένα κατώτερο σημείο της). 

Η θέση του λόγου ή σημαίνοντος είναι διασφαλισμένη ως συστημικά ανώτερη και μόνον από το γεγονός πως αποτελεί ένα συνιδρυτικό στοιχείο της ανθρώπινης οντότητας ή του κοινωνικού συστήματος. 

Η ειδική του σύσταση ως μη αυτοσυστήματος ή μη αυτοτελούς συστήματος δεν σημαίνει αναγκαστικά ούτε ότι είναι ένα ήδη κατώτερο σύστημα, άρα υποσύστημα ενός άλλου κεντρικού συστημικού πυρήνα (όπως η οριζόμενη ως παραγωγή ως κεντρική σημασία), ούτε (σημαίνει αναγκαστικά) ότι ως μη αυτοσύστημα αποτελεί ένα καθορίζον (υπερ-στοιχείο) όλου του «υπόλοιπου» συστήματος ή ακόμα και του συστήματος ως συνολικού όντος. Πρέπει πάντα να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση τής κάθε ειδικής συστημικής αρχιτεκτονικής, χωρίς προεννοήσεις.

--------------------------------------------------------------------

Προτού αναζητήσουμε θεωρητικά την μορφή της αρχιτεκτονικής των κοινωνικών συστημάτων, είτε σε μιαν γενική οντολογία τους είτε σε μιαν μάλλον εμπειριστική σύνθεση στηριγμένη σε μιαν νομιναλιστική μεθοδολογία ευρετικών αναζητήσεων περί των δομών τους, θα έπρεπε να αποφασίσουμε για την θέση και την υφή του λόγου.

Η ερμηνευτική μας:

Ο Λόγος είναι κενός, ο λόγος δεν είναι αυτοτελές σύστημα ή αυτοσύστημα, ο λόγος δεν επιτελεί αυτοποιήσεις καθαυτές ή για το (υποθετικό και μάλλον φαντασιακό) «καθαυτό» του, ο Λόγος είναι και αναφορικός και μη αναφορικός, ο Λόγος είναι εξωτερικός προς το «έμβιον» αν και συνυφαίνεται με αυτό και διά αυτού στο «ανθρώπινο» (που τον δημιουργεί και συνδημιουργείται και «αυτό» διά αυτού), άρα  η θέση του δεν αποτελεί ως ένα ωστόσο ισχυρό ιεραρχικό σημείο εντός του εκάστου κοινωνικού συστήματος το δυνάμενο να υπάρξει ως μοναδικό σημείο. 

Ο λόγος μολοντούτο ως συνιδρυτική δομή ή ως συνιδρυτικό υποσύστημα/στοιχείο τής ίδιας τής «ανθρωπινότητας» συναπαρτίζει πάντα (ως στοιχείο της) κάθε μορφή υπερκείμενης, κεντρικής στρατηγικής δομής κάθε κοινωνικού συστήματος. 

Οι πολλές ιστορικές δυνατότητες για την μία ή την άλλη κατάσταση συνύπαρξης του λόγου με άλλα στοιχεία «εντός» τής στρατηγικής δομής δεν δύνανται να τον «αποκαθηλώσουν», παρά μόνον (πιθανά) να τον πλαισιώσουν εντός αυτής της στρατηγικής δομής, με άλλο τρόπο από αυτό τον τρόπο πλαισίωσης που είναι κατά περίπτωση ή ήδη υφιστάμενος.

Όμως:

Ποιά είναι τα άλλα στρατηγικά στοιχεία;

Τούτα, δεν βρίσκονται ως αμιγή δεδομένα, ως καθαρά ή στοιχειακά στοιχεία, άρα παρά τις αναλυτικές (θεωρητικές και θεωρητικοπρακτικές) αποδομήσεις των συνθέσεων ή υποσυστημάτων, τα οποία φαίνονται ως παροδικές ή δυνάμενες να αναλυθούν στα στοιχεία τους μορφές, εμφανίζονται (ως) «μεσαίας» εμβέλειας δομές, «οπλισμένες» με μιαν ανθεκτική συνοχή και περικλείουσα συλλέγουσα και υπαγάγουσα δύναμη. 

Όταν μια τέτοια «μεσαίας» εμβέλειας δομή αποσυντίθεται δεν αποσυντίθεται άμεσα ή μακροπρόθεσμα στα (υποθετικά) στοιχεία της, αλλά μεταβαίνει σε μιαν άλλη «μεσαίας» εμβέλειας δομή ή σε ένα άλλο σύστημα των «μεσαίων» δομών (του εκάστοτε «μεγάλου» συστήματος).

Αυτές οι «μεσαίας» εμβέλειας δομές ή τα υποσυστήματα είναι και οι εκάστοτε δυνητικοί ή ενεργοί συντελεστές της στρατηγικής δομής. 

Μιλάμε για το κράτος ή πολιτεία, την παραγωγική διεργασία κ.λπ. 

Ο λόγος βέβαια συνυφαίνεται με «όλα αυτά» αλλά «ταυτόχρονα» είναι ένα ξεχωριστό ον δια της κενότητάς του. 

Κείται «άνω» αλλά η υπεροχή του ενέχει δυναμικές ακραίας ενδογενούς πόλωσής του μεταξύ απολύτου και μηδενός, κατάσταση εμφανιζόμενη και στο φάσμα τής ισχύος και όχι μόνον στο φάσμα τού θεωρητικώς ισχύειν.

4.

Το σύστημα είναι τάση.

Δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ολοκληρωμένο ή απόλυτο σύστημα.

Άρα, πολλά από αυτά τα διανοήματα που θεμελιώνονται σε μιαν έννοια ή ψευδοέννοια (περί του) συστήματος (εν γένει) δεν αναφέρονται στα συστήματα που αντικρίζουμε στην ζωή μας ή στην θεωρία, αλλά σε ένα «ιδανικό» ον το οποίο «αποκρύβει» είτε δια θετικοαξιακών είτε δια αρνητικοαξιακών θεωρήσεων και στάσεων την πρόθεση τού φορέα τους να ακολουθήσει μια κοινωνική ή προσωπική φαντασίωση για ένα συνεκτικό και ολικόν Είναι.

Υπάρχει μια θεωρητική διαφθορά που σημαίνει την ένωση αυτών των δύο τάσεων του εξαχρειωτικού ή εξαχρειώνοντος σκέπτεσθαι, και τούτη δεν είναι άλλη από την ένωση τής επιθυμίας για μια σύνθεση και (τής επιθυμίας) για ένα απόλυτο οντικό («οντολογικό») σύστημα.

Αυτές οι δύο μορφές της επιθυμίας δεν είναι πάντα ενωμένες, ούτε η μία οδηγεί νομοτελειακά στην άλλη. Στην ένωσή τους ωστόσο θα συναντήσει κανείς σήμερα κάθε διαφορετική νοητική και αξιακή εξαχρείωση και διαφθορά. Ένας εκλεκτικιστικός ολοκληρωτισμός που μόνον μη καπιταλιστικός δεν είναι αποκλειστικά ή κυρίως, το αντίθετο μάλλον: ο καπιταλισμός ως «σημερινή» δομική και ηγεμονική ροπή ή τάση προωθεί αυτή την πρακτική, σκεπτική και αξιακή «ένωση» διάλυσης-σύνθεσης και (επιθυμούμενης από τους φορείς του) συστημικής απολυτότητας.

Η «σημερινή» διαρκής μετάβαση και διαμεσολάβηση, δεν υφίσταται ως ένα (μοναδικό) θεμέλιο μιας κατ΄ουσίαν ροϊκής παγκόσμιας καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ως στιγμή μιας απρόσωπης μεν αλλά αυστηρά οριοθετημένης παγκόσμιας κεφαλαιοκρατικής ιεραρχικής κοινωνίας ισχύος και κυριαρχίας.

Από αυτό το κλουβί δεν θα βγει «κάποιος» (ένα ριζοσπαστικό υποκείμενο) ούτε με επαναφορά των ημι-θρυμματισμένων από την υστερονεωτερική καπιταλιστική ροϊκότητα παλαιών δομών ή υποσυστημάτων (έθνος κράτος, κράτος, θρησκεία, παραδοσιακές πατριαρχικές ή νεοπατριαρχικές δομές), ούτε με το να ακολουθήσει την ροϊκότητα.

-------------------------------------------------------------------

Ιωάννης Τζανάκος 

 

Ο νέος θεωρησιακός ορίζοντας. Υποσχέσεις και εξομολογήσεις..

Η ενέργεια των προδεδομένων..

Η καπιταλιστική καταστροφή τού Λόγου, η πατριαρχία και ο μηδενισμός..

 

«μαρξιστικά» ψίχουλα και ψίχαλα..

 

Για την Δημιουργία. Στον Γ.Ε