Ικαριώτικος Λαγκάδα 2015 Ikariotikos Lagada

Old Grapevine and Ikariotikos dance(Αμπελοκουτσούρα& Ικαριώτικος)-Katerina Papadopoulou & Anastatica

#BESER SAHİN#MELEMÎ

Beser Sahin-New-Nû- REWAN

Delil Dilanar - Qerîn

Yalda Abbasi - Lê Yarê

Hossein Behroozinia, Ashkan Kamangari - Ey Doost" - ای دوست | حسین بهروزی نیا

Midnight Sun - آفتاب نیمه شب - Hossein Behroozinia, Ashkan Kamangari

لينا شماميان - دعوني أجود

I "bet" all my predictions...

I "bet" all my predictions in favor of Kurdistan and the Iranian left. 

The world revolution will begin there. 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Κάποια συγγνώμη συκοφάντες;

 

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019:

https://aftokathorismos.blogspot.com/.../blog-post_12.html

I was confirmed. So what;

I read other news about Erdogan's direct relationship with ISIS, and I have fully confirmed what I said in 2014.

What seemed to some to be a propaganda or exaggerated attitude in 2014, which in fact came from my 'Turkish-eating nationalism', was completely correct and is now justified in its accuracy, which included the role of MIT [Hakan Fidan].

The only thing I did not 'catch' then was that there was a special ISIS-MIT department inside MIT, and that Erdogan had direct contact with the ISIS leader through it. In fact, it has begun to leak that the attack on Kombani was a choice, a personal choice of Erdogan himself, while the Jihadists then wanted to attack mainly or only Assad and especially Damascus.

I have nothing else to say, at some point everything will come to light, but no leftist or [false -] 'anti-nationalist' 'here' will apologize for the ideological slander against me.

 

Επιβεβαιώθηκα. Και λοιπόν;

Διαβάζω και άλλα νέα στοιχεία για την άμεση σχέση τού Erdogan με το ISIS, και έχω επιβεβαιωθεί πλήρως σε ό,τι έλεγα το 2014.

Ό,τι φαίνονταν σε κάποιους ως προπαγανδιστική ή υπερβολική τοποθέτηση το 2014, που μάλιστα προέρχονταν από τον 'τουρκοφαγικό εθνικισμό' μου, ήταν πλήρως σωστό και τώρα δικαιώνεται στην ακρίβειά του που συμπεριλάμβανε και τον ρόλο τής ΜΙΤ [Hakan Fidan].

Το μόνο που δεν 'έπιασα' τότε είναι ότι μέσα στην ΜΙΤ υπήρχε ειδικό τμήμα-παραμάγαζο ISIS-MIT, και ότι ο Erdogan είχε μέσω αυτού άμεση επαφή με τον αρχηγό τού ISIS. Μάλιστα, έχει αρχίσει να διαρρέει ότι η επίθεση στο Κομπάνι ήταν επιλογή, προσωπική επιλογή τού ίδιου τού Erdogan, ενώ οι Τζιχαντιστές ήθελαν τότε να επιτεθούν κυρίως ή μόνον στον Assad και ειδικά στην Δαμασκό.

Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, κάποια στιγμή θα βγούνε όλα στο φως, αλλά κανένας αριστεριστής ή [ψευτο-]'αντιεθνικιστής' παπάρας 'εδώ' δεν θα μου ζητήσει συγγνώμη για τις ιδεολογικές συκοφαντίες εναντίον μου.

 

Ιωάννης Τζανάκος

Çu çem -Ciwan Adar

Mamani

MEHMET ŞANLI - ay le gule

Ari Jan - Kurdish Mashup ft. Rasha Bilal

Cahit Yetek - Çuka Serê Darê (cover)

Ιστορικό ενδο-αριστερό συμπέρασμα στην ελληνική αριστερά.

Ιστορικό ενδο-αριστερό συμπέρασμα στην ελληνική αριστερά:

Η εντός τής ελληνικής αριστεράς σφοδρή υπερ-διεθνιστική κριτική στον αριστερό εθνικισμό/πατριωτισμό είχε σαν αποτέλεσμα την ιδεολογική και ηθική διάλυση, και αντί να φέρει ένα καλύτερο αριστερό και εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, και μιαν άλλη πολιτική ποιότητα μέσα στην ελληνική αριστερά, οδήγησε στον ακραίο σεκταρισμό, τον τυχοδιωκτισμό, ώθησε την ριζοσπαστική νεολαία στον σκοτεινό και αδιέξοδο αναρχο-εξεγερτισμό, τα διέλυσε πραγματικά όλα.

Ο Τσίπρας και η τυχοδιωκτική πολιτική φατρία που τον πλαισιώνει ήταν και είναι η ρεφορμιστική εκδοχή αυτής τής ιδεολογικής διάλυσης και παρακμής, και η περιστασιακή ψευδής αναφορά τους στον πατριωτισμό δεν βελτιώνει αλλά χειροτερεύει την πραγματική θέση τους.

Για αυτό και τώρα είναι ανυπεράσπιστος απέναντι στην δεξιά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

Φωνή βοώντος στην σεκταριστική έρημο..

The strategic goals and the absolute moral and social ideas they contain

 

------------------------

The strategic goals and the absolute moral and social ideas they contain are saved only through their representatives those who did not injure them with savagery, immorality and cynicism under the pretext of a tactical necessity. Only through these representatives of these aims and through the theoretical and practical way in which they have served them can we warm our hearts again and sharpen our political and institutional thinking.

 

Defending political morality and democratic legitimacy has been accused of being naive, especially when we want to achieve strategic socialist goals. 

But the sacrifice of the people who kept their political practice within these limits, is the only sacrifice that makes sense, it is their "innocence" that gives time and historical endurance to the strategic socialist goal, it is precisely this moral and political a restriction that ultimately rightly prevails in the heart of a people. 

Military defeat at the tactical level then means strategic moral and political victory, and tactical military "innocence" then means strategic intelligence.  

 

Ιωάννης Τζανάκος

If..

If there is a workers' democratic revolution in Iran, it will dissolve the imperialist-hegemonic distinction: "West-East".  

 

Ιωάννης Τζανάκος

Γιατί δεν θα κάνετε ούτε θα κάνουμε τίποτα, ακόμα.

Όπου ακούμε πολλά κεράσια δεν κρατάμε πλέον μόνον μικρό καλάθι, αλλά έχουμε κι ένα ραβδί στο μυαλό για να διαλύσουμε τις ελπίδες.

 

Αυτό που αποτελεί την ντροπή τής νέας αριστεράς δεν είναι ότι είναι σοσιαλδημοκρατική, αλλά ότι δεν είναι συνεπής ούτε σε αυτό.

 

2 βασικοί στόχοι μιας νέας αριστεράς που θα έκανε κάτι, και θα σήμαιναν πραγματική επαναφορά τού αριστερού αιτήματος στο παγκόσμιο σκηνικό:

1) Εντός τού καπιταλισμού επαναφορά τής μεικτής οικονομίας και εντέλει 2) πρόγραμμα πλήρους κατάργησης τής ιδιωτικής-μετοχικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Αλλιώς θα κάνουνε-κάνουμε μια τρύπα στο νερό και θα επιστρέφουν-επιστρέφουμε στα ίδια.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Χιλή (2)

Το παράδειγμα τής Χιλής δείχνει ότι η βία απέναντι στην θέληση τής πλειονότητας τού λαού δεν νικάει εντέλει ΠΟΤΕ.

 

Ο νέος αριστερός σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος τής Χιλής έχει να κάνει 2 βασικά πράγματα: 

Να επαναφέρει το δημόσιο κρατικό ασφαλιστικό σύστημα και να επαναφέρει την δημόσια ιδιοκτησία των υδάτινων πόρων και των υπηρεσιών ύδρευσης. 

Αν είναι σαν τον Τσίπρα δεν θα υλοποιήσει το πρόγραμμα του και θα προχωρήσει σε κάποιον ατιμωτικό συμβιβασμό με τον νεοφιλελευθερισμό, αν είναι κάτι σοβαρότερο από τον διαβόητο πλέον ομοϊδεάτη του (που έσπευσε να του στείλει συγχαρητήριο μήνυμα) τότε θα πραγματοποίησει το πρόγραμμα του, οπότε τούτο θα είναι ουσιαστικά η πρώτη ιστορική ήττα του νεοφιλελευθερισμού.

 

Το παράξενο με τη νέα αριστερά είναι ότι αν και στηριγμένη στα νιάτα και σε καινοτόμες ιδέες πλουραλισμού των αυτοκαθορισμών της διακατέχεται ταυτόχρονα από μια λογική ιστορικής επιστροφής τού απωθημένου, το οποίο όμως δεν είναι η ιδέα τής επιστροφής μιας εφαρμογής ενός σοσιαλιστικού σχεδίου καθολικής κοινωνικής διαχείρισης-ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και των οικονομικών μονάδων.

 

Ο λαός τής Χιλής την άξιζε αυτή την δικαίωση, την άξιζε αυτή την νίκη απέναντι και ενάντια στον φασισμό και την λήθη των εγκλημάτων του. 

Όμως θυμηθείτε με, η απογοήτευση του από την νέα αριστερά θα είναι συγκλονιστική. 

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον Τσίπρα τής Χιλής, αν και είναι προφανώς καλύτερος από τον πραγματικό Τσίπρα. 

Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά η νέα αριστερά έχει δείξει την ανικανότητα και την δυσλειτουργική αντιφατικότητα της. Μακάρι να κάνω λάθος.

 

Στην Χιλή κέρδισε θριαμβευτικά τις εκλογές ο αριστερός υποψήφιος. Είχε σαν αντίπαλο έναν ακροδεξιό υποψήφιο και τον συνέτριψε. Θετικό το γεγονός εφόσον σηματοδοτεί μιαν ιστορική αποκατάσταση τής αλήθειας και τής δικαιοσύνης, αλλά η απογοήτευση θα έρθει γρήγορα. 

Η νέα αριστερά φέρνει πάντα μια ματαίωση στο τέλος. 

Εξάλλου δεν γνωρίζουμε αν ο νέος ηγέτης θα επανεθνικοποιησει τις κοινωνικές υποδομές, ή θα υποχωρήσει στις πιέσεις. 

Μακάρι να μην μοιάζει με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη και να κάνει αυτά που λέει. 

 

Έχω τεράστιες αμφιβολίες ότι ένας νεοαριστερός τηρεί τις υποσχέσεις του. 

Έχουμε καεί από τον χυλό και φυσάμε το γιαούρτι. Μακάρι να είναι αλλιώς τα πράγματα στην Χιλή. Ίσως η λούμπεν μορφή του νεοαριστερού φαινομένου στην Ελλάδα να έχει στρεβλώσει την αντίληψη μας.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Χιλή (1)

 

Μαλάκες μου, η Χιλή έχει εθνικό νόμισμα, άρα ο νέος αριστερός πρόεδρός της μπορεί να οικοδομήσει κράτος πρόνοιας ως αριστερός σοσιαλδημοκράτης, και επίσης αυτός ο νέος αριστερός πρόεδρος της δεν συμμάχησε με κανέναν δεξιό για να πάρει την εξουσία.

Ρουφήξτε τώρα το αυγό σας και στείλτε τηλεγραφήματα συγχαρητηρίων.

Οι καλές συντροφικές διπλωματικές σχέσεις σας με το νέο κίνημα δεν θα σημαίνουν εν τοις πράγμασι τίποτα.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Γιατί η ελληνική αριστερά δεν είναι αριστερά. The Greek left is not left.

The Greek left is not left. 

I understand if you are the Prime Minister to make concessions to the protocol if you are visiting a foreign country.
The ''left'' Tsipras, former Prime Minister of the Hellenic Republic, visited Iran at some point while he was Prime Minister. No one would ask him to preach to the theocrats on the left. He paid a state-institutional visit as the bourgeois-petty bourgeois left-wing prime minister of a capitalist democracy.
But his partner had no reason, formal or substantial, to visit Iran, she just followed her husband on a big trip, that is, tourism. If the regime did not impose forced hijab, it would be legitimate and understandable to accompany her partner. 

Since there was no institutional reason, that is, she was not a state or institutional agent to have to (and she) pay a visit, she did not have to accept this fundamentalist "obligation", so she did not have to travel with the FALSE-left ( then) Prime Minister Tsipras.
And her style does not show contemplation, reflection, distancing. She's having fun, she's having a picnic.
No! this is not left!
I am NOT this kind of Greek leftist, and I apologize to all my Iranian comrades. 

Γιατί η ελληνική αριστερά δεν είναι αριστερά.

Καταλαβαίνω αν είσαι πρωθυπουργός να κάνεις υποχωρήσεις στο πρωτόκολλο αν επισκέπτεσαι μια ξένη χώρα. Ο ΨΕΥΤΟ-αριστερός Τσίπρας, τέως πρωθυπουργός τής ελληνικής δημοκρατίας, επισκέφτηκε κάποια στιγμή το Iran όσο ήταν πρωθυπουργός. Δεν θα τού ζήταγε κανείς να κάνει αριστερό κήρυγμα στους θεοκράτες. Κρατική-θεσμική επίσκεψη έκανε ως αστός-μικροαστός αριστερός πρωθυπουργός μιας καπιταλιστικής δημοκρατίας. Όμως η συμβία-σύντροφός του δεν είχε κανένα λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, να επισκεφτεί το Iran, απλά ακολούθησε τον άντρα της κάνοντας μια τζάμπα εκδρομή, τουρισμό δηλαδή. Αν το καθεστώς δεν επέτασσε αναγκαστικό Χιτζάμπ, θα ήταν θεμιτό και κατανοητό να συνοδεύσει τον σύντροφό της. Από την στιγμή που δεν υπήρχε θεσμικός λόγος, δεν ήταν δηλαδή κρατικός ή θεσμικός παράγοντας για να πρέπει να κάνει (και αυτή) επίσκεψη, δεν έπρεπε να δεχτεί αυτή την φονταμενταλιστική «υποχρεώση», άρα έπρεπε να μην ταξιδέψει μαζί με τον ΨΕΥΤΟ-αριστερό (τότε) πρωθυπουργό Τσίπρα.

Και το ύφος της δεν δείχνει περίσκεψη, προβληματισμό, αποστασιοποίηση. Χαριεντίζεται, διασκεδάζει, είναι σε πικ νικ.
ΌΧΙ! αυτό δεν είναι αριστερά!
ΔΕΝ είμαι αυτό το είδος Έλληνα αριστερού, και ζητώ συγνώμη από όλους τους Ιρανούς συντρόφους μου.

Ιωάννης Τζανάκος Eriugena

Depeche Mode- Barrel of a Gun

Depeche Mode - Should Be Higher (Live)

Σημειώσεις μετά από την καταστροφή (4)

 

Cold Marxism, technocratic Marxism, terminologically limited Marxism, Marxism for robots, the Marxism I dream of.

 

«Should Be Higher..»

 

I want to confess something to you:
I am a Robot..

 

Δεν υπάρχει διάκριση και ετερότητα και αντίθεση μεταξύ «ζωντανής» και «νεκρής» εργασίας.
Τελεία και Παύλα.
Πάμε μπροστά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Depeche Mode - Should Be Higher (Live)

Iran και μαρξισμός

Ο επαναστατικός μαρξισμός είναι μια αναδυόμενη και πανίσχυρη ιδεολογική δύναμη στην νεολαία τού Iran.

 

Επανάληψη

 

Αντίθετα από αυτά που λένε οι ψυχαναλυτές και ο Κίρκεγκωρ, η επανάληψη μπορεί να υπάρξει.
Ο σοσιαλισμός θα επαναληφθεί.

Θα είναι μια δύσκολη επανάληψη, αλλά θα υπάρξει. 

Η ανθρωπότητα δεν έχει άλλον ορίζοντα..

Ιωάννης Τζανάκος

I will bury the weapons

 I will bury the weapons

in the deepest river

To roll again!

 

Ιωάννης Τζανάκος

Locomotive Breath (Steven Wilson Stereo Remix)

Ez Xelef İm

Σημειώσεις μετά από την καταστροφή (3)

Στο πεδίο τής παγκόσμιας πολιτικής, ακόμα και σε ένα υπο-πεδίο της, εμφανίζονται κρινόμενες όλες οι ψυχικές και αξιακές δυνάμεις.

 

Όταν φτιάξεις μια πλατφόρμα σχηματισμένη από πολλές ιστορικές δυνατότητες ο «ήχος» της ακούγεται τρελός, αλλά πρέπει να το κάνεις.

 

Η στρατηγική είναι ένας υπερμαραθώνιος. 

Δεν αρκεί να κοιτάς μακριά και ψηλά, αλλά να περιμένεις ως το τέλος και μετά από το τέλος.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Θέλω να γράψω μια ελεγεία για τον Abimael Guzmán..

 

Piri Moqan

Reşo lo dilo

Σημειώσεις μετά από την καταστροφή (2)

Αντινομία

----

 

[1α]

Να λοιπόν μια καταγγελία που δεν είναι υπερβολική. 

Η Amazon αγνόησε την προειδοποίηση ακραίου καιρικού φαινομένου στην περιοχή που υπάρχει μια μονάδα παραγωγής της, και όπως καταγγέλλεται δεν άφησε εργαζόμενους να αποχωρήσουν από αυτήν έγκαιρα (και να πάνε στο ήδη υπάρχον καταφύγιο που υπάρχει για τέτοιες καταστάσεις) με αποτέλεσμα να σκοτωθούν. 

Αν ισχύει, το οποίο θεωρώ πιθανότατο, τότε μπορείς να μιλήσεις για δολοφόνους ιδιώτες καπιταλιστές, μπορείς να πεις ότι το Κεφάλαιο δολοφονεί, και ο λόγος σου τότε δεν θα είναι ούτε ακραίος ούτε δημαγωγικός.

 

[1β]

Τα μεγάλα λόγια και τα σπουδαία σύμβολα είναι σκατά.

Μπορεί στην Λατινική Αμερική ένας μεγάλος εχθρός των λαών να είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αλλά αυτό δεν αθωώνει ούτε κρύβει την σαπίλα και την σήψη που διαβρώνει την λατινοαμερικάνικη αριστερά, η οποία σχετίζεται σε πολλές εκδοχές και πολιτικές εκφράσεις της με ναρκέμπορους και αντιδυτικούς υπερεθνικιστές που έχουν φορέσει την προβιά τού κρατικού σοσιαλισμού και τού κρατικού καπιταλισμού.

Οι σχέσεις αυτής τής αριστεράς, όχι όλης βέβαια, με την (λιβανέζικη) Hezbollah και το θεοκρατικό καθεστώς τού Iran δεν είναι ψέμα μόνο και μόνον επειδή την αποκαλύπτουν οι δεξιοί.

Το να υψώνεις σημαίες με τον Γκεβάρα και τον Κάστρο, το να κραυγάζεις ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό και τις ΗΠΑ, το να κατηγορείς τον «σιωνισμό», δεν σημαίνει από μόνο του πλέον τίποτα.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Σημειώσεις μετά από την καταστροφή (1)

 

Ο Τσίπρας είναι ένας συνηθισμένος Ψεύτης. Όταν συναντά κάτι που τού θυμίζει τον εαυτό του κραυγάζει: «Να! ένας Ψεύτης! (μη κοιτάτε μόνον εμένα)».

Όταν η ομοιότητα αυτή είναι πιθανότερο (ως προς την δυνατότητα που εμπεριέχει)(ως ομοιότητα) να σημαίνει μιαν όντως παρουσία ενός ψέματος και ενός Ψεύτη (όπως ο ίδιος), δεν αντέχει να μην θριαμβολογήσει, επισπεύδει την ανάδειξη τής ταυτότητάς του με το ομοίωμά του, δεν έχει την ψυχραιμία και την υπομονή να περιμένει λίγο μέχρι να δέσει η σχέση τού ομοιώματος του με τον ίδιο ως παθολογικό Ψεύτη, και έτσι τα κάνει μούσκεμα χάνοντας την δυνατότητα του να αξιοποιήσει το κελεπούρι που τού έδωσε η πραγματικότητα.

Ο παθολογικός Ψεύτης δεν μπορεί παρά να καταντά στο τέλος ένας Βλαξ.

Κατηγορώντας έναν άλλον ότι δεν είπε την αλήθεια που προκύπτει από μιαν έρευνα την οποία ο άλλος αυτός δεν θα μπορούσε να ξέρει (επισήμως τουλάχιστον), τι άλλο κάνει παρά να αποκαλύπτει εαυτόν ως Βλάκα;

Θα μπορούσε να υπονοήσει έμμεσα-μισοανοιχτά ότι ο Μητσοτάκης και η Κυβέρνηση ήξεραν και έκρυβαν αυτά που αποκάλυψε η επιστημονική έρευνα Τσιόδρα, αλλά όχι!!, δεν τού αρκεί αυτό.

Κάνει ένα παράλογο προπαγανδιστικό άλμα, όχι μόνος του αλλά μαζί με όλο το λουμπεναριό τής «Εφημερίδας των Συντακτών», και κατηγορεί τον ΜητσοτάΚ ότι ήξερε και έκρυβε.

Πως το αποδεικνύεις αυτό κύριε Βλάκα; Δεν το αποδεικνύεις, άρα;

Άρα, ακόμα κι αν υπάρχει απόκρυψη και κρυμμένη πληροφόρηση-γνώση, με τον τρόπο σου, βλάκα Τσίπρα, δίνεις ένα ανέλπιστο δώρο στον ΜητσοτάΚ και την κυβέρνηση.

Αλήθεια, πόσο τυχερή είναι η ΝΔ και η δεξιά εν γένει στην Ελλάδα, να έχει τέτοιους κρετίνους σαν αντίπαλους;

 

Ο Τσίπρας είναι ένας συνηθισμένος Ψεύτης.
Συναντά παντού τον εαυτό του και τον αναγνωρίζει παντού ως αντικαθρέφτισμα του.

 

Όταν σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης προτάσσεις το κοινωνικό αίτημα (λ.χ μεγέθυνση των υγειονομικών-νοσοκομειακών δομών) χωρίς την ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ πρόταξη τής (ανάγκης) αυστηροποίησης των περιοριστικών κανόνων, δεν είσαι σοβαρός και εντέλει δεν σε ενδιαφέρει το κοινωνικό αίτημα.

Βέβαια οι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι που ωρύονται για το κοινωνικό αίτημα, την νεοφιλελεύθερη αδικία (που για μένα υπάρχει), μπορούν άνετα ως τζογαδόροι σε πολιτική ρουλέτα να αλλάξουν στάση, σε μια στιγμή, και να κρίνουν την νεοφιλελεύθερη δεξιά και το εκσυγχρονιστικό Κέντρο απαιτώντας το εντελώς αντίθετο από αυτό που απαιτούσαν μόλις πριν, και από διαπρύσιοι πολέμιοι των απαγορευτικών κανόνων και τού υποχρεωτικού εμβολιασμού να μετατραπούν σε διαπρύσιοι υποστηρικτές τους και κριτές των δεξιών και των κεντρώων σε αυτό ακριβώς το σημείο.

Ο Κύριος Τσίπρας και το αλήτικο «επιτελείο» του είναι άξιοι για πολιτική συντριβή και πολιτική διαπόμπευση, οι πολιτικές απάτες τους δεν αντέχονται και δεν πρέπει να αντέχονται από κανέναν λογικό και αξιοπρεπή άνθρωπο.

 

Μιλάμε για την ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ακροδεξιά, τούς σεκταριστές κ.λπ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την «κοινωνία» και τις ευθύνες της. Στην Σπάρτη υπάρχει αυτή την στιγμή μεγάλη διάδοση τού δολοφονικού κορωνοϊού, λόγω μιας μαθητικής εκδρομής (στο Καρπενήσι).

Ακόμα εκπλήσσομαι με αυτή την ασυνάρτητη επιπόλαιη ελληνική «κοινωνία».

Από πότε οι αμφιλεγόμενες και ανούσιες ως προς τον σκοπό τους «πενθήμερες» μαθητικές εκδρομές έχουν μεταφερθεί καταχείμωνο;

Τι εξυπηρετεί αυτή η μεταφορά ημερομηνίας;

Μήπως κάποιοι φτιάχνουν έτσι μια μεγαλύτερη περίοδο χριστουγεννιάτικων διακοπών;

Μήπως εξυπηρετείται η ραστώνη και η αδιαφορία;

Μήπως εξυπηρετούνται τουριστικές επιχειρήσεις;

Και σε τελική ανάλυση, τι νόημα έχει πλέον αυτός ο γελοίος «θεσμός» τής πενθήμερης εκδρομής;

Το απαράδεκτον όλων αυτών όμως μεγεθύνεται όταν τα δεις υπό το πρίσμα τής πανδημικής κρίσης.

Εδώ γίνεται ο χαμός, και το μέλημα των μαθητών, των γονιών, των καθηγητών, είναι η πενθήμερη εκδρομή;

Είμαστε σοβαροί ως κοινωνία και ως εκπαιδευτική κοινότητα;

Όχι, δεν είμαστε σοβαροί.

 

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβονται ο ένας πίσω από την αθλιότητα τού άλλου, ενόσω η ακροδεξιά επιδεικνύει τον δολοφονικό Φαλλό της.

 

Αντιεμβολιαστές-ανεμβολίαστοι και κόλακες τους, αποδυναμωμένες υγειονομικές-νοσοκομειακές δομές. Καλώς ήρθατε στον Σύριζα-ΝΔ κόσμο.

 

Το υψηλό ποσοστό των ανεμβολίαστων και αντιεμβολιαστών είναι ένας σημαντικός παράγοντας καθορισμού τού ποσοστού θνητότητας.

 

Θέλω να πω ότι όλες οι ιδεολογικές και πολιτικές «συσπειρώσεις» σε αυτό τον κόσμο είναι «ενήλικες». Δεν υπάρχουν πλέον πραγματικοί «έφηβοι» και «παιδιά» στις ιδεολογίες.

 

Το νόημα τής επιστημονικής έρευνας:

Χρειάζονται Και 1) περισσότερες υγειονομικές δομές Και 2) αυστηρότερα μέτρα.

Άρα:

Δεν μπορείς να κάνεις κριτική ως προς το 1ο σκέλος και την ίδια στιγμή να κάνεις κριτική στο 2ο σκέλος, δηλαδή στην αυστηροποίηση και στην υποχρεωτικότητα των μέτρων και των κανόνων (λ.χ στην υποχρεωτικότητα τού εμβολιασμού που είναι απαραίτητη ως ακόμα αυστηρότερη και γενικευμένη).

Φτάνει πια με τους πολιτικούς απατεώνες τού Σύριζα.

Πέρα από όλα τα άλλα, η διπρόσωπη λογική τού Σύριζα ακυρώνει την πιθανότητα κάθε αποτελεσματικής κριτικής τής αστικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής λιτότητας ως προς τις υγειονομικές δομές κ.λπ.

 

Να προφυλακιστούν όλοι οι φασίστες απαγωγείς, και να εξαρθρωθεί όλο το εγκληματικό παρακρατικό δίκτυο που τους στηρίζει και τους πλαισιώνει. 

Αλλιώς πείτε μου, πως θα σηκώνετε το δάχτυλο τής καταγγελίας στους αναρχικούς νεο-ολοκληρωτιστές; 

Περιμένω τα γεγονότα.

 

Νομίζω ότι οι φασίστες απαγωγείς «θεματοφύλακες» τιμωρούνται ηπιότερα από τους αναρχικούς όταν οι αναρχικοί τραμπουκίζουν ηπιότερα.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

اوضاع خیلی خوبه ، مردمی که اعتراض می کنن ، یعنی زنده هستن !!! یعنی مطالبه دارن 

، مردم همیشه باید اعتراض کنن ، فرقی هم نمی کنه که حاکم کی باشه ، مردم باید حق                                                         

 ودشون رو بگیرن ، این یه اصله ، حاکم اگه خمینی باشه یا خامنه ای ، چپ باشه یا راست ،

مذهبی باشه یا لائیک ، رجوی باشه یا پهلوی ، اینا فرقی در اصل ماجرا نداره ، چون هیشکی

 صاحب مردم نیست ، 

من به مردم نمیگم که اول باید حاکم رو عوض کنی بعد از حاکم جدید حقت رو بگیری ، بلکه                                                     

میگم که چه حاکم رو عوض کنی یا نکنی ، حقت رو بگیر ، خاموش نباش ، سکوت نکن ، 

هیشکی حق نداره بر تو حکومت کنه ، چه حاکم فعلی و چه حاکم بعدی !!!                                                        

 

 

سعید پوریان

 

Metallica: I Disappear

Μουσική Λένα Πλάτωνος, Ποίηση Κώστας Καρυωτάκης - Η πεδιάς και το νεκροταφείον

Φασιστική Απαγωγή στις 12.30 και ανακοίνωση ΟΛΜΕ πότε; (τώρα είναι 17.00) Ξεφτίλες τής ΟΛΜΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ξεφτίλες αναρχικοί, ο χρόνος μετράει ξεφτίλες.

Μίλα ξεφτιλισμένε Τσίπρα, Μίλα ξεφτιλισμένε Νίκο Φίλη! Μιλήστε ξεφτίλες τού Ναρ και τού κΚε, μιλήστε ξεφτίλες αναρχικοί. 

Σε άλλες περιπτώσεις θα είχατε βγάλει ανακοίνωση σε 1 λεπτό!

 

Η λογική τού αριστερίστικου τραμπούκικου κατήφορου ενάντια στους πανεπιστημιακούς δασκάλους είναι ο φασιστικός πάτος.

 

«Το Δ.Σ της ΕΛΜΕ Πιερίας ενημέρωσε το Δ.Σ της ΟΛΜΕ..»
Γιατί αργείς ξεφτιλισμένη «αριστερή» ΟΛΜΕ;

 

Ο αργός χρόνος αντίδρασης των κεντρικών οργάνων τής «αριστερής» ΟΛΜΕ (μέχρι στιγμής τίποτα δεν υπάρχει) δείχνει και κραυγάζει αυτό που δείχνω και κραυγάζω χρόνια: Η ΟΛΜΕ και οι αριστεροί καθηγητές τής μέσης εκπαίδευσης που φτιάχνουν την πλειοψηφία της, δεν πάνε καθόλου καλά, πάσχουν από απάθεια αδιαφορία και ιδεολογικό σεκταρισμό απόλυτα προσαρμοσμένο στα ειδικά κορπορατιστικά συμφέροντα τους και την αδράνεια τους.

 

Η ΟΛΜΕ αποκαλύπτεται με την ακόμα ήπια καταδικαστική αντίδρασή της για την φασιστική απαγωγή: Ντροπή στην αριστερή πλειοψηφία τής ΟΛΜΕ.

 

Είναι 17.00 και κανένας ακόμα δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση. Αργούν και η βραδύτητά τους δείχνει την απάθεια και την αμηχανία τους.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

KYUSS - One Inch Man

KYUSS - Green Machine

Τι δεν έχει καταλάβει η μικρονοϊκά κυνική «ιντελιγκέντσια» τού Σύριζα, σε σχέση με την νέα (2η) κυνική συμμαχία της, ή πιο απλά: Γιατί δείχνουν άλλη μια φορά πόσο ηλίθιοι και επικίνδυνοι είναι.

Γιατί δείχνουν άλλη μια φορά πόσο ηλίθιοι και επικίνδυνοι είναι.

-----

Η συμμαχία τού Σύριζα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες ήταν μια συμμαχία με ένα ημι-παρακρατικό κόμμα τής ακροδεξιάς, και ως τέτοια συμμαχία ήταν ήδη αμφιλεγόμενη αλλά είχε ένα έρεισμα ή μια πρόφαση σαν έρεισμα: την υπεράσπιση μιας μορφής εθνικής κυριαρχίας ακόμα και δια μέσω τής επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, και ίσως έναν κοινό τόπο ως προς την πιθανή αναζήτηση ενός νέου γεωπολιτικού συμμάχου (επί τού συγκεκριμένου την Ρωσία).

Το όλο σχέδιο ήταν όπως αποδείχτηκε πρόχειρα κατασκευασμένο και τυχοδιωκτικό εφόσον στηρίζονταν σε εικασίες, σε υπερεκτιμήσεις των δυνατοτήτων ελιγμών, και σε αστόχαστες αναλύσεις για την οικονομική κρίση που την παρουσίαζαν ως ένα «τέλος» πολλών άλλων δομών και καταστάσεων στην αστική ελληνική κοινωνία. Επιπλέον δεν υπήρχε ούτε πραγματική συμμετοχή ούτε προετοιμασία τού λεγόμενου «λαϊκού παράγοντα» για ένα τέτοιο ριψοκίνδυνο σχέδιο, ακόμα κι αν παρουσιάζονταν ως μια από τις εναλλακτικές δυνατότητες μετά από ένα αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με την EU.

Αν πούμε ότι παρά όλα αυτά υπήρχε ένα κάποιο λογικό πλαίσιο για όλα αυτά τα σχέδια, και δεν το λέμε αυτό μόνον «ρητορικά», θα δούμε ότι η λογική μιας κυνικής συμμαχίας με ένα δεξιό εθνικιστικό κόμμα είχε και έχει νόημα σε ανάλογες περιστάσεις και φυσικά είχε ένα γενικό λόγο για να γίνει αποδεκτή προτού ακόμα φανεί η σαθρότητα των σχεδίων που εν προκειμένω την στήριξαν ως συγκεκριμένη συμμαχία..

Προσέξτε! εμένα προσωπικά δεν με αφορούν οι «μικροβιοφοβικές» θέσεις και αναλύσεις των ίδιων αυτών των νεοαριστερών, αλλά και των κεντρώων φιλελεύθερων για μια πιθανή συμμαχία με εθνικιστικά κόμματα.

Δεν χρειάζεται να σχολιάσω την απίστευτη υποκρισία των Συριζαίων και των άλλων υποστηρικτών τους όταν δεν έχουν το θάρρος να μετατρέψουν την ακραία «αντιεθνικιστική» θεωρία και ιδεολογία τους όταν οι ίδιοι!! την αίρουν στην πράξη.

Απλά δηλώνω ότι εγώ δεν έχω γενικά πρόβλημα με τις κυνικές συμμαχίες ακόμα και με εθνικιστές υπό ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο σας εξέθεσα δια τής πλαγίας οδού αλλά όχι και τόσο αφανώς.

[Αναλογικό παράδειγμα: στην Συρία λόγου χάριν θεωρώ ότι επιμέρους συμμαχίες και συμπράξεις με τον φασίζοντα εθνικιστή Άσαντ ήταν και είναι θεμιτές].

Αυτό ακριβώς όμως, το συγκεκριμένο εθνικό-εθνικιστικό πλαίσιο, δεν έχει καμία σχέση με το πλαίσιο που δημιουργήθηκε με το κυρίως ακροδεξιό αλλά και ακροαριστερό-αναρχικό (όχι όλου τού «χώρου») αντιεμβολιαστικό-ανορθολογικό πλαίσιο.

Δεν υπάρχει καμία ουσιώδης ή νομοτελειακή ή και καθόλου σχέση μεταξύ των δύο «πλαισίων», άρα ο Σύριζα και άλλοι πολιτικοί απατεώνες δεν είχαν κανέναν λόγο να προσπαθήσουν να ξαναβρούν, έστω «δοκιμαστικά», τις άκρες μιας νέας κυνικής συμμαχίας με την εθνικιστική δεξιά.

Αυτή η συγκεκριμένη διάχυτη εθνικιστική-φονταμενταλιστική κοινωνική δεξιά (τού «αντιεμβολιασμού») είναι παλαβή, άρρωστη, βαθιά σάπια, επικίνδυνη, και δεν τής καίγεται καρφί για την εθνική κυριαρχία, δεν νοιάζεται για το έθνος και την θέση τής χώρας, έστω με μια ριζοσπαστική-τυχοδιωκτική αλλά εντέλει και ορθολογική έννοια.

Αυτή την φορά οι Φωστήρες τής νέας αριστεράς τα έκαναν πραγματικά μούσκεμα, τα θαλάσσωσαν, και κυρίως έδειξαν και σε μένα ακόμα -που τους μισώ από τότε που θυμάμαι τον πολιτικό εαυτό μου- πόσο άθλιοι αλλά και βλάκες απατεώνες είναι.

 

Ιωάννης Τζανάκος

Να συντρίψουμε το πατριαρχικό «Άβατο» τού «Αγίου Όρους» των σκοταδόψυχων.

Η παγκόσμια πρωτοτυπία να απαγορεύεται από το θεοκρατικό ιερατείο η παρουσία των γυναικών εντός μιας εδαφικής ζώνης-επικράτειας τής επικράτειας μιας χώρας («Άβατο»), αυτό δηλαδή που συμβαίνει στο «Άγιο Όρος» (στην ελληνική επικράτεια), δεν είναι αποτέλεσμα μιας «πολιτισμικής ιδιομορφίας» αλλά θεσμοθετημένη επιβίωση μιας πατριαρχικής σεξιστικής εξουσίας, η οποία συν τοις άλλοις είναι (ως επιβίωση) παράνομη υπό την οιανδήποτε ερμηνεία τού διεθνούς δικαίου και τού δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το θεοκρατικό καθεστώς απαγόρευσης τής γυναικείας παρουσίας στο ελληνικό Άγιο Όρος, δηλαδή σε μια ολόκληρη -μεγάλη σε έκταση- ενιαία εδαφική επικράτεια, δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο.

Αν δεν πατήσει γυναικείο πόδι στο Άγιο Όρος, να πάθουν αποπληξία οι καλόγεροι, ελευθερία δεν θα υπάρξει στην Ελλάδα.

Να μαζευτούμε, άντρες γυναίκες, φιλελεύθεροι αριστεροί κεντρώοι δημοκράτες αναρχικοί, άθεοι και ήπιοι θρήσκοι, να σπάσουμε το άβατο τού Αγίου Όρους.

Έχει χαζέψει το μυαλό μερικών, αν δεν το καταλάβουν: 

Γιατί όχι μέτωπο παραβίασης τού άβατου τού «Άγίου όρους» για τις γυναίκες; 

Όλοι μαζί, όσοι συμφωνούν, χωρίς ιδεολογικές προϋποθέσεις.

 

Ιωάννης Τζανάκος 

Depeche Mode - World In My Eyes

Feuerbach. Η άρση της αλλοτρίωσης ως ανθρωποθεϊστική ιδεολογία, ή, ο ψευδής Προμηθέας.

Τι μας λέει ο Feuerbach;  

Εάν η θρησκεία είναι προβολή* (των ιδιοτήτων) τής «ανθρώπινης ουσίας», τότε η κριτική της θρησκείας είναι επαναφορά στην «αφετηρία» που «είναι» ως «Είναι» αυτή η «ανθρώπινη ουσία».

Η εκθρόνιση (τής ιδέας, αξίας αλλά και φαντασίωσης περί) τού Θεού (ή των Θεών) είναι η προϋπόθεση για την ενθρόνιση και καταξίωση του ανθρώπου.

Βλέπουμε όμως ότι όταν νοείται κατά αυτόν τον τρόπο (τού Feuerbach) η «εκθρόνιση» τού «Θεού», έχουμε να κάνουμε με μια διατήρηση αυτών των ιδιοτήτων που καταχωρήθηκαν ως «θεϊκές» ιδιότητες, με μόνη διαφοροποίηση την αλλαγή τού κατέχοντος αυτές.

Αν αυτές οι ιδιότητες που καταχωρήθηκαν στον «Θεό» (ή τους «Θεούς») δεν τίθενται στο φως τής κριτικής ως αποτελέσματα φαντασιώσεων και ακραίων παράλογων, άρα ανεδαφικών αξιώσεων ενός όντος όπως ο άνθρωπος που τις κατασκευάζει στην φαντασία του ως «θεϊκές» ιδιότητες, τότε ακόμα και η αποκάλυψη τής προέλευσής τους από τον ίδιο τον άνθρωπο ενώ φαίνεται ορθολογική (ως αποκάλυψη) είναι μια καρκινική μετάσταση τού καρκίνου τής θρησκευτικής-θεοκρατικής μεταφυσικής.

Ο Feuerbach αποκαλύπτει την πραγματική πηγή των φαντασιώσεων που ονομάστηκαν «Θεός-Θεοί» στον ίδιο τον άνθρωπο, και με αυτό τον τρόπο αποκαλύπτει το γεγονός ότι δεν υπάρχει Θεός (σε αυτό έχει κι αυτός δίκιο) αλλά δεν τις κατακρημνίζει ως φαντασιώσεις, δεν τις ρίχνει από το βάθρο μιας ιδεολογικής βασιλείας.

Θέλει λοιπόν να κάνει τον άνθρωπο πάλι ιδιοκτήτη και συνειδητό κάτοχο των φαντασιώσεων του που ονόμασε «Θεό-Θεοί» αλλά όχι καταστροφέα και αποδομητή τους ως φαντασιώσεων του.

Δεν θέλει ίσως να κάνει τον άνθρωπο «Θεό» αλλά κάτι σαν «Θεό».

Τον ακολουθεί με μετατροπές ο Marx και ο Nietzsche (που τον είχε μελετήσει κι αυτός).

Ένα λεπτό νήμα, πανίσχυρο, ενώνει Marx Nietzsche και Feuerbach, και αυτό το νήμα σημαίνει μιαν ιδιαίτερα επικίνδυνη καρκινική και εντέλει λούμπεν πληβειακή μετάσταση τής προαιώνιας θρησκευτικής-θεοκρατικής μεταφυσικής και οντολογίας**.

[*Η έννοια τής «προβολής» στον Feuerbach ελέγχεται ως μη υπάρχουσα στο σύστημά του, αλλά είναι θαρρώ ερμηνευτικά εύστοχη]

[** Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι και οι παραληρηματικές εκδοχές αυτού τού οντολογικού-θεοκρατικού ανθρωποθεϊσμού στον αναρχισμό, έχουν την ίδια προέλευση και σημαίνουν τον ίδιο θεοκρατικό δεσμό σκέψης]

 

Ιωάννης Τζανάκος

Henry Purcell - Strike the viol, from Come Ye Sons of Art (Z.323)

Henry Purcell: "Wondrous Machine!" [L'Arpeggiata, Christina Pluhar]

Wondrous Machine - Purcell

Stabat Mater - Quando corpus morietur-Amen - G. B. Pergolesi

Vivaldi: Longe mala - Jaroussky

Giacomelli - Mancare o Dio mi sento - Cecilia Bartoli

 

ژده!

مژده که یار می آید

مژده به تمامیِ عزیزان

عطرِ خوشی پیچیده است

بویِ خوشِ انقلاب

هُشدار به همۀ آنان!

علی الخصوص کاسه لیسانِ نظامِ منفورِ اسلامی

که با وقاحت و بیشرمی

اعتراضاتِ مردمِ به جان آمده را نادیده،

همواره مردم را بی تفاوت قلمداد می نمودند!

آیا هنوز هم می خواهید چشم های خود را بسته و نادیده بگیرید!!!؟

با چه رویی!!!؟

خاکسترِ اعتراضاتِ مردم پیوسته روشن و گرم

هیچگاه نیز خاموش نگردید ؛...

یکی از همین روزهاست که شعله هایِ خشمِ مردم

ریشۀ نظامِ سراسر نکبت بارِ اسلامیِ وابسته به سرمایه داری را بسوزانَد

و برای همیشه

به زباله دانِ تاریخ سپرده گردد!!!

لیلی : 2021

                                                                                                              Leyla Khaled

 

 

 

 

Γεώργιος Δροσίνης, Φωτερά Σκοτάδια

 

Δὲ θέλω τοῦ κισσοῦ τὸ πλᾶνο ψήλωμα

Σὲ ξένα ἀναστυλώματα δεμένο.

Ἂς εἶμαι ἕνα καλάμι, ἕνα χαμόδεντρο·

Μὰ ὅσο ἀνεβαίνω, μόνος ν’ ἀνεβαίνω.

 

Δὲ θέλω τοῦ γιαλιοῦ τὸ λαμπροφέγγισμα,

Ποὺ δείχνεται ἄστρο μὲ τοῦ ἥλιου τὴ χάρη.

Θέλω νὰ δίνω φῶς ἀπὸ τὴ φλόγα μου,

Κι’ ἂς εἶμαι κ’ ἕνα ταπεινὸ λυχνάρι.

 

Γεώργιος Δροσίνης, Φωτερά Σκοτάδια 1903-1914

 

 

Μη-αναλογίες

Όταν φανταζόμαστε, όντας μη επαρκείς να το διαπιστώσουμε κάπως, ότι υπάρχει μια κορυφή στην «πυραμίδα» τής γνώσης και προσπαθούμε να την δούμε από κάποιο «κάτω», έχουμε διάφορα προβλήματα, ειδικά σήμερα. 

«Ανήκει» σε αυτή την κορυφή ο Marcel Duchamp;

Αν ακούσουμε τους δασκάλους που εκτιμάμε, και έχουμε μια κάποια σιγουριά ότι και οι ίδιοι ανήκουν σε αυτή την κορυφή ή ότι έστω κοντά σε αυτήν μπορούν να κρίνουν καλύτερα από εμάς, τότε ο εν λόγω κύριος όντως ανήκει «τρόπον τινά» και αυτός στην κορυφή τής πυραμίδας τής γνώσης (υπό την ευρεία και μάλλον πρόχειρη έννοια τής γνώσης, μη τρελαίνονται μερικοί..και αυτοί οι δάσκαλοι).

Εμείς, μερικοί από εμάς, στραβοκοιτάμε τον κύριο αυτό, και άλλους, και αναρωτιόμαστε συνέχεια:

Είναι αυτό το στραβοκοίταγμα αποτέλεσμα τής χαμηλής, ούτως ειπείν πληβειακής θέσης μας ως προς την πυραμίδα αυτή (και αλλού);

Οι πιθανές θετικές ή (αντίθετα) οι μετριοπαθώς ίσως αρνητικές (φανταστικές ή πραγματικές) απαντήσεις αυτών των δασκάλων, δεν λύνουν το μυστήριο και την απορία μας, η οποία διπλασιάζεται και μπερδεύεται συνάμα με ένα άλλο υπο-ερώτημα που κάνει το ερώτημα μας δυσκολότερο στο να απαντηθεί. 

Γιατί όμως το λέω αυτό και τι εννοώ;

Δείτε το υπο-ερώτημα:

Πως και γιατί δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να ανακαλύψουμε και να αναγνωρίσουμε την ανωτερότητα και την υψηλότητα λ.χ τού Βίτγκενστάιν, ήδη από νωρίς, ακόμα κι αν μας διαφεύγει το μεγαλύτερο και δυσκολότερο μέρος τής θεωρίας του;

Γιατί να μην δούμε, παρά την άγνοιά μας, το ίδιο στον Duchamp;

Συνεχίζει να μην μας γεμίζει το μάτι.

Ακόμα κι αν βλέπαμε τον Βίτγκενστάιν να θαυμάζει τον κύριο αυτό, λέω τώρα ένα φανταστικό σενάριο, πάλι δεν θα πειθόμασταν παρά την επίγνωση μας ότι ίσως πρέπει να υπάρχει μια συνεπαγωγή σε όλο αυτόν τον (φανταστικό) θαυμασμό, που θα έπρεπε να μας δείξει την αδυναμία μας, άρα και το λάθος μας.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

دوستی با مردم دانا نكوست، دشمن دانا 

 به از نادان دوست

دشمن دانا بلندت می‌کند، بر زمینت

می‌زند نادان دوست

 

 

 

نظامی گنجوی

Το φάντασμα τού Enrico Berlinguer

 

Το φάντασμα τού Enrico Berlinguer πλανιέται πάνω από το ιδεολογικό πτώμα τής σεκταριστικής ελληνικής αριστεράς.

 

 

Οι ηλίθιοι εγκληματίες και εχθροί τού λαού και τής κοινωνίας.

Η απάντηση στις μεταλλάξεις τού ιού είναι ο συνεχής εμβολιασμός. 

Όλα τα άλλα είναι εκ τού πονηρού.

Μόνο την επιστήμη έχουμε.

Κλιμάκωση ευθύνης ως προς το έγκλημα τής φασιστικής αντιεμβολιαστικής προπαγάνδας:

1. 

Πρώτοι στην κατάταξη εγκληματικότητας είναι οι ακροδεξιοί και οι αριστεροί «πατριώτες» αντιεμβολιαστές (Χρυσή Αυγή, Ελληνική Λύση, ΕΠΑΜ-Καζάκης, Τράγκας, η πλειονότητα τής σκοταδόψυχης ελλαδικής χριστιανικής-ορθόδοξης εκκλησίας).

2. 

Δεύτεροι στην κατάταξη οι τού Σύριζα που ανέχτηκαν κυνικά και δεν διέγραψαν άμεσα τον σταλινοφασίστα (πρώην Ναρ-ίτη) Πολάκη, αλλά επίσης συνεχίζουν το παιχνίδι με τους αντιεμβολιαστές τού βαθέος κυπατζίκου-πρακτόρικου αστικού κράτους (Τριανταφυλλόπουλος, Καμένος, Εφημερίδα Δημοκρατία).

3. 

Τρίτοι στην κατάταξη, αριστεριστές και αναρχο-αυτόνομοι αντιεμβολιαστές (δεν είναι όλοι οι αναρχικοί αντιεμβολιαστές), όπως οι autonome, η «Επιθεώρηση Σεράγεβο», και κάποιες φιλο-σύριζα τροτσκιστικές ομαδούλες.

4. 

Τέταρτος στην κατάταξη και συμβολικά σημαντικός, ο γνωστός και με επιρροή στον αριστερισμό παραληρηματίας αριστερός ευρωκομμουνιστής Μπελαντής.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

Good Morning, Captain

Ζακ ο Λακάν και το Ζώο(ν)..

 

Σχόλιο σε ένα σημείο από το encore τού Ζ.Λακάν [ελλ.μετάφραση σελ.125, Κεφ.Δ΄ Η αγάπη και το σημαίνον].

 

Στην μικρή ιστοριούλα-φράση του Λακάν, ότι όταν φτάνεις σε ένα ερημονήσι και δεις φωτιές ως ένα σημείον-σημαινόμενον, δεν μπορεί! άνθρωπος-σημαίνον θα είναι από πίσω, δεν υπήρξε το οψάριον που τούτο το σημαίνον έψηνε-έκαιγε.

Δεν είναι προφανές αλλά το οψάριον που θέτω στο παραμύθι παρακάτω προ των οφθαλμών σας ως ένα σημαινόμενο τού σημαίνοντος φωτιά-άνθρωπος που θέτει ο κύριος (μάλλον) υμών Λακάν το έθεσα μόνον εγώ, και όχι ο ίδιος ο κύριος αυτός.

Όταν ο κύριος Κύριος Λακάν, άρα και τα λακανοειδή, βλέπουν σε μία απομονωμένη νήσο που προσεγγίζουν, άραγε ως τι την προσεγγίζουν;, όταν βλέπουν λοιπόν καπνό-σημείον, λένε πάνσοφα, να ένα σημαίνον από πίσω!

Μα φυσικά, το σημαινόμενο-σημείο δεν είναι κατά κάποιο τρόπο κάτι άλλο από έναν πρόλογο ενός σημαίνοντος το οποίο έχει ανάψει φωτιά και ψήνει άλλα σημαινόμενα.

Τούτα τα σημαινόμενα θα καταλήξουν στο λακανικό στομάχι και θα αφοδευθούν ως παπικά κόπρανα, ικανά όμως (ως κόπρανα) να χρησιμεύσουν ως λίπασμα ακόμα και για εξεγερτικές συνομαδώσεις εις το τελευταίον άκρο τής αυτοκρατορίας του σημαίνοντος.

Ας αφήσουμε όμως, προς το παρόν, την φωτιά, τον καπνό, τον Λακάν ιεραπόστολο που καταφθάνει ταχέως προς το δύστυχο νησί, μαζί με στρατεύματα πάντα, για να ενημερώσει και διαφωτίσει τον ψήστη για την ουσία του σημαίνοντος, το ψάρι δεν ξέρω αν θα προλάβει να το φάει ο δύσμοιρος.

Βλέπεις όταν το ζήτημα μετατίθεται από το σημαινόμενο, το ψάρι, υπάρχει μια δυνατότητα να το πάρει ο ιεραπόστολος και να σου αφήσει καμία υπεραπόλαυση να τον παίζεις όλη μέρα και να γίνεις ακόμα και σύριζα.

Ας τα αφήσουμε όλα αυτά, προς το παρόν, το σημείον καπνό το σημαινόμενο με τα πολλά του ταπεινά, που εγώ εντόπισα στο οψάριον, και ας πάμε στο μετά, στην μεταβίβαση, δηλαδή στο νέο παπικό σκατό, έτσι θα το λέω αδικώντας το.

Αυτό έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου, μαζί το έφαγαν το οψάριον, Λακάν ψαράς σημαίνον σημείον και σημαινόμενον-ως-όλα αυτά με επίκεντρο, κατά την δική μας χυδαία μοντιέ! άποψη, το οψάριον.

Ένας από δίπλα, μας λέει ότι το οψάριον έχει δική του ζωή, αρκεί να ξεπεράσει το ψήσιμο.

Πρόκειται για την ντελεζιανή επιθυμητική μηχανή ως το άνευ ψησίματος, κάτι σαν βιταλιστική ωμοφαγία που θα ενώσει οψάριον και ψήστη που δεν θα το ψήσει, θα κάνουν ωμό αριστερίστικο έρωτα.

Το αγνοημένο οψάριον με τραυμάτισε, κάθε σημείο συνάντησής μου με την αστική ιδεολογία, αυτήν που είναι σήμερα η αστική ιδεολογία, με τραυματίζει όσο τίποτα άλλο.

Το αγνοημένον οψάριον ήταν η τροφή μου, δεν το τίμησα όσο έπρεπε όταν το έβλεπα στο πιάτο μου, αλλά τώρα, σε μιαν παράξενη συνάντηση, το βλέπω αλλιώς, σε τούτο αναμφιβόλως έχει δίκιο η αστική ιδεολογία που με τραυματίζει, ή μάλλον τραυματίζει όποιον τραυματίζει, γιατί εμένα δεν με τραυμάτισε ποτέ, εις αυτό το σημείον.

Μιλάμε για το οψάριον, πάντα.

Σπαρταρούσε, το άμοιρο, το περήφανο ζώο.

Ούτε κατοπτρίστηκε πάνω του ποτέ η λαγνεία ενός σημαίνοντος, όπως κάθε στιγμή, σε κάθε στιγμή, ας μιλήσουν οι ανθρωπολόγοι, κατοπτρίστηκε σε δυϊκα, εν-ικοδυϊκά πλέγματα, δια του σημαίνοντος.

Κατέφτασε ο ιεραπόστολος και μας έμαθε ή μας μαθαίνει πάλι γράμματα, κανείς ας μην αμφιβάλει περί τούτου.

Ας αμφιβάλει αν μπορεί το οψάριον, ή κάθε οψάριον που επιθυμεί να εκφύγει, γιατί δεν τίθεται βέβαια θέμα αμφιβολίας.

Κανείς δεν είπε πως ο κύριος Κύριος του σημαίνοντος ασχολήθηκε καν με το οψάριον, όταν έπεσε ως αρπακτικό στον τόπο.

Το οψάριον ήτο και είναι μια εύκολη τελευταία υπόθεση, το λέει και το εννοεί ο κάθε μάντης Λακάν που καταφθάνει εις την νήσο-καπνό και πίσω της ξέρει ότι υπάρχει ένα σημαίνον έτοιμο να γίνει το ψητόν οψάριον του ιδίου, τα υλικά οψάρια του οψαρίου αυτού, που δεν είναι οψάριον αλλά σημαίνον, θα έρθουν ίσως τελευταία, θα γίνουν ο καρπός μιας άλλης βαθύτερης διεργασίας υποταγής.

Η υποταγή είναι μια από τις αρετές που προϋποθέτουν τον Νόμο για τον άνθρωπο και απορρέουν ίσως από τις εξακτινώσεις του Νόμου που μπορούν να αγγιχθούν, ακόμα και να πέσουν στην λάσπη του υπαρκτού όπως είναι δομημένο.

Αυτό, την πρώτη κρίσιμη στιγμή μιας επιβολής, το ξέρουν μόνον όσοι δεν είναι οψάρια, και κάνουν το αδίκημα, αιώνιο ωστόσο και πάντα πετυχημένο, να ρίξουν παντού τον ήχο των επιτελεσμάτων του Νόμου ως ήχο του Νόμου.

Αλλά, όταν μια κοινωνία ή απλώς, μια ομάδα ανθρώπων οψαρίων ή ψηστών οψαρίων, αμέριμνα έχουν ήδη απολέσει τον ήχο του αιώνιου, δικού τους αιώνιου ίσως, μόνον δικού τους αιώνιου Νόμου, πριν έρθει ο καλός ο σημαίνο-ν-ψήστης, είναι που είναι σε δύσκολη θέση, αν τον έχουν κιόλας ήδη εξευτελίσει τον Νόμο ως κάτι που υπερβαίνει και όχι τον νόμο μόνον της πολιτείας, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα.

Δεν ξέρω, γι' αλλού ξεκίνησα.

Αυτό που με έφερε κάπου αλλού ήταν μια προσγείωση, χωρίς να ξέρω γιατί ήρθε ως προσγείωση, αν και σχετιζόμενη με το απόσπασμα του Λακάν που με ερέθισε.

Σκεπτόμενος τον Νόμο, ήρθα σε επαφή εκ των πραγμάτων με το κοινωνικό στοιχείο του, και αναλογίστηκα πόσο έχουμε παρεξηγήσει στο κωλοχώρι τούτο, ακόμα και δικαιολογούμενοι ως ημι-αποικιοκρατούμενοι, τον Νόμο ως Νόμο, ως έναν υπερβατικό ή υπερβατολογικό κώδικα, εν πάση περιπτώσει.

Αλλά, εν μέσω λαθών, επιμένω, πως δεν υπάρχει παρα ταύτα μια κουλτούρα του Νόμου σε αυτό το κακοτόπι, γιατί κακοτόπι είναι έτσι όπως πάει πάλι να καταντήσει.

Για ποιόν Νόμο;

Θα έλεγα και για τον θετό Νόμο, αν είναι δυνατόν, παρακαλώ, και παρακαλώ να μην υποπτευθείτε.

Γιατί να μην σκεφτούμε όμως και τον θετό Νόμο;

Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά θα επιστρέψω στο οψάριον.

Δεν σε ξεχνώ ψαράκι μου.

Μπορεί λοιπόν κάπου και ο Ζακ κάτι να μας λέει, αν και ένας ιεραπόστολος που ήρθε να φάει το ψάρι και να μας αφήσει με την ψησταριά άδεια.

Μη μου πείτε για εσωτερίκευση αποικιοκρατικά εσωτερικευμένων ενοχών και οψάρια σημαινόμενα που μας τα παίρνουν από την εθνική ψησταριά.

Συμφωνώ πως υπάρχει και τέτοια διάσταση, με όλα συμφωνώ εγώ και με όλους, είμαι ο τύπος της τυπικής λογικής που χώνει παντού ένα «και».

Και αυτό και το άλλο και το παράλλο, παντού θέλω να σας χώσω ένα «και».

Και σεις είστε. Αστειεύομαι.

------

Στην μικρή ιστοριούλα-φράση του Λακάν, ότι όταν φτάνεις σε ένα ερημονήσι και δεις φωτιές ως ένα σημείον-σημαινόμενον, δεν μπορεί! άνθρωπος-σημαίνον θα είναι από πίσω, δεν υπήρξε το οψάριον που τούτο το σημαίνον έψηνε-έκαιγε.

Δεν είναι προφανές αλλά το οψάριον που έθεσα προ των οφθαλμών σας ως ένα σημαινόμενο τού σημαίνοντος φωτιά-άνθρωπος που θέτει ο κύριος (μάλλον) υμών Λακάν το έθεσα μόνον εγώ, και όχι ο ίδιος ο κύριος αυτός.

Θα μπορούσε να είναι μια φωτιά για ζέσταμα, ή μια φωτιά ενός πολέμου ή φωτιές πολέμου, και πάλι το σημαίνον θα ήταν από πίσω, αλλά ο κύριος της σημαινον-λατρείας δεν θα έφερνε βέβαια παραδείγματα.

Πάντως τα σημαίνοντα ψήνουν και ψάρια-σημαινόμενα, αυτό δεν μπορεί να το αποκρύψει κανένας κύριος, ούτε μπορεί αμέσως και βιαστικά να μας κατηγορήσει ότι εμμένουμε εις το σημαινόμενο, και γι' αυτό κάνουμε αυτή την αποκοπή.

Για την ακρίβεια, κάνουμε αυτή την αποκοπή, όχι για να επαναφέρουμε μόνον το σημαινόμενο, για να το «ζητήσουμε» και αυτό (ε! κάποιο δικαίωμα έχουν για σημαινόμενα-ψητά και οι θνητοί ιθαγενείς), αλλά (κάνουμε αυτή την αποκοπή) για να θέσουμε το μέχρι-την-«στιγμή»-αυτή (που σας μιλάμε) σημαινόμενο-ως-ψηνόμενο ξανά στην περίοπτη θέση του σημαίνοντος, αλλά όχι με τον λακανοειδή τρόπο.

Σύμφωνα με την λογικότερη λογική που κυκλοφορεί στην πιάτσα το ον τούτο, ας πούμε ένα οψάριον μετά την βίαιη απομάκρυνσή του από την θάλασσα από τους ψαράδες, όχι μόνον είναι προς ανάλωση, αλλά από την πρώτη στιγμή είναι ένα σημαινόμενο του σημαίνοντος ανθρώπου κατά πολλούς και διάφορους τρόπους.

Ειδικά οι «πρώτοι» άνθρωποι θα το εντάξουν σε ιεροτελεστικές μαγικο-ανιμιστικές και άλλες επιτελέσεις, θα το κάνουν, δηλαδή, εκτός από ένα προς βρώσιν σημαινόμενο επίσης ένα σημαινόμενο ενός «διανοητικού» ή «α-συνειδήτου» κοινοτικού σημαίνοντος.

Διαβάστε κοινωνική ανθρωπολογία για να μετατρέψετε τούτη την εικόνα που σας δίδω τώρα σε κάτι πολύ πιο πλούσιο σε προσδιορισμούς και γοητεία.

Ό,τι και να κάνει το οψάριον δεν γλυτώνει το γράπωμά του από το σημαίνον.

Το σημαίνον είναι το πρώτο και τελευταίο δίχτυ που το πιάνει και πάνω του σπαρταρά, πάνω του αποβιώνει και πάνω του γίνεται μέσον ανάλωσης με πολλούς τρόπους το οψάριον-σημαινόμενο, μετατρεπόμενο συνεχώς σε οψάριον-σημαινόμενον-τού-σημαίνοντος.

Το σημαίνον λοιπόν είναι ένα δίχτυ που πάνω του υπάρχει το ον εκείνο που εντάχθηκε εις αυτό όντας πριν κάτι άλλο.

Υπήρχε αυτό το πριν;

Μα βέβαια, δεν είναι δύσκολο να πούμε ότι υπήρχε, θα πει κάποιος.

Όμως, και να το πει τούτο αυτός ο κάποιος, θα υπάρξει αμέσως και δικαίως η αντίρρηση που θα του αντιγυρίσει ότι το ον που δεν είχε πέσει ακόμα στο δίχτυ του σημαίνοντος μετατρεπόμενο σε σημαινόμενον-του-σημαίνοντος δεν ήταν το οψάριον, για να μείνουμε στο παράδειγμά μας.

Τι ήταν τούτο;

Ήταν;

Το να πεις ότι δεν-ήταν, είναι κάπως ως ένα μπερκλεϋκό αστείο, αν και καλό για να σπάνε τα μούτρα τους οι μικροϋλιστές ή υλιστούληδες.

Δεν έχει νόημα να πεις ότι δεν ήταν, γιατί δεν έχει νόημα ο όρος Είναι, και κάθε διαμεσολαβημένη έννοιά του, δεν-είναι δεν-ήταν και τα λοιπά θλιβερά.

Αλλά πρέπει να βρείς λέξη και έννοια για να δώσεις μιαν μορφή υλικής πραγματικής ύπαρξης στο οψάριον-πριν-υπάρξει-ως-οψάριον.

Νομίζω πως υπάρχει μια μεγάλη προσπάθεια ορισμού τούτου του όντος, σε όλο τον αξιότιμο επιστημονικό, φιλοσοφικό και άλλο κόσμο, και ημείς δεν έχουμε να προσθέσουμε και πολλά επί τούτου, ή εν πάση περιπτώσει δεν έχουμε να προσθέσουμε και πολλά περισσότερα.

Θέλω να ελευθερωθώ πάλι, να σκεφτώ το οψάριον με το δικό μου, άγονο ή γόνιμο, μάτι, και να αφεθώ επιτέλους μακριά, πολύ μακριά.

Να πω, μακριά από το δίχτυ;

Δεν μπορώ να το πω αυτό, δεν δύναμαι να ζήσω με αυταπάτες, δυστυχώς, και ως ένα οψάριον ο ίδιος γνωρίζω ότι πάντα θα σπαρταρώ πάνω στο δίχτυ.

Σκέφτομαι μόνον αν θα υπήρχε μια ευκαιρία για την οψαρ-ι-οσύνη να είναι ένα σημαίνον και αυτή, έστω πάνω στο δίχτυ σπαρταρώντας, τού σημαίνοντος που είναι δίχτυ.

Το δίχτυ τούτο θα άλλαζε άραγε, αν το οψάριον αιτούσε την φωνή του ως οψάριον;

Η ζωή ενός οψαρίου πάνω στο δίχτυ έχει έναν λόγο και ένα λέγειν ως δίχτυ, το δίχτυ είναι που όχι μόνον σπαρταράει το ψάρι αλλά και το κάνει ένα ψάρι που σπαρταράει τον σπαραγμό του ως να ήταν το ίδιο δίχτυ ή ακόμα και το-ίδιο-το-δίχτυ.

Η φυλακή αντηχεί τους ήχους των φυλακισμένων και οι φυλακισμένοι είναι οι αντηχήσεις τής φυλακής τους.

Ω κόσμε φυλακή, ποια θάλασσα θα σε πνίξει;

Ω κόσμε δίχτυ, ποιο κήτος θα σε σκίσει;

 

 

---

Ζακ ο Λακάν, Οι ψυχώσεις σελ.214-215 (ελλ.έκδοση), το ημερολόγιο του πλοίου. [2009-2019]. 

 

Ο κύριος κύριος Ζακ ο Λακάν, ο καταπλήξας το πλήθος των αδαών πρώην δογματικών μαρξιστών ενίοτε και λενινιστών, φέρνει ένα παράδειγμα για να δείξει εις τούτο το πλήθος την τάξη του σημαίνοντος και για να του αποδείξει, του ακόμα ολίγον ζωώδους πλήθους, τι είναι Ζωόν και τι λακανικός άνθρωπος [τότε δεν μίλαγε μόνον σε μαρξιστές, το λέω για τους ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουν από μυθοπλασία].

 

Όταν, μας λέει ο κύριος τούτος, ο Ζακ ο Λακάν λέμε, είσαι εις ένα πλοίον καραβάκιον το οποίον βρίσκεται εις την μέση του ωκεανού και λαμβάνεις σήματα ή φαινόμενα ως σημεία σήματα, δεν αντιδράς ως άνθρωπος μόνον αντανακλαστικώς, άρα ως «Ζώον κατώτερον» και θλιβερόν, αλλά καταγράφεις σημειώνεις ώρα συντεταγμένες και το αμφισβητούμενο γεγονός της εκπομπής σήματος εις το ημερολόγιον του πλοίου (σου μου του τους μας σας).

 

Μην σας διαφεύγει το σημαντικότατον πως ο κύριος αυτός, ο Ζακ ο Λακάν, ο καταπλήξας το ζωώδες μαρξιστικόν πλήθος, αναφέρεται εις αυτήν την παράγουσα διάκριση τάξη-του-σημαίνοντος ως αποκρύπτουσα εγγενώς [δια τής πράξης τής ειδικής σήμανσης (όπως μας την περιέγραψε, ως «ημερολογιακή»)] την ευθύνη, έχουμε άρα μιαν παρα-κατάσταση κάλυψης ευθύνης ό,τι και να σημασιοδοτεί τούτο το καταπληκτικό γεγονός τής αναδύσεως του ανθρώπινου έλλογου τής λακανικής τάξεως-του-σημαίνοντος.

Πριν αναφερθώ αναλυτικώς, αν τελικά αναφερθώ εις τούτα και τα άλλα, λακανικά κατα[π]ληκτικά, θα το πιάσω αλλιώς το θέμα.

Καταρχάς το πρώτο που θα έκανα εγώ αν ήμουν εις το ίδιο καραβάκι πλοιάριον, αλιευτικό ή εμπορικό, με έναν τέτοιον κύριο, όπως ο Ζακ ο Λακάν ή εν πάση περιπτώσει ένα λακανοειδές ή ακόμα και ντελεζοειδές, θα ήταν να ζητήσω την απομόνωσή του εις ένα πολυτελές δωμάτιον, με καλή βιβλιοθήκη μουσική και ό,τι άλλο θέλει τέλος πάντων.

 

Θα ζήταγα λοιπόν να μην ανακατευτεί εις οποιανδήποτε μορφήν διοικήσεως διαχειρίσεως ή ακόμα και εργασίας στο κατάστρωμα ή στις μηχανές.

Έπειτα, αν παρά ταύτα τα εξ'ημών απαιτούμενα, διαπίστωνα πως ο κύριος τούτος είχε αρμοδιότητα ανατεθειμένη από κάποια ανώτατη αρχή, αν διαπίστωνα λοιπόν πως ο πλοιοκτήτης είχε αναθέσει εις τούτον κάποια κρίσιμη αρμοδιότητα, ακόμα και την διοίκηση του πλοίου, θα έκλαιγα με μαύρο δάκρυ για την ζωή μου, την ζωή των άλλων συναδέλφων, την δύσμοιρη την οικογένειά μου που θα με περίμενε ματαίως.

Λέτε να μην υπάρχει βάρκα διαφυγής;

Σε πλοίον όπου υπάρχει λακανική διοίκηση;

Μόνον η θεία πρόνοια θα ήταν ικανή να μας σώσει.

Αντί να τρέχει ο κυριούλης να αποκωδικοποιήσει σήματα, αντί να δει αν είναι σήματα, αντί να μάθει τεχνικές λεπτομέρειες, αντί να ρωτήσει τούς πάλιουρες του πλοίου για το ένα και το άλλο, τούτος, τούτος ο λογικός κύριος, θα έσπευδε κυρίως να κάνει την διακρίνουσα από το Ζώον, το Ζώον λέγω, καταγραφή.

Καταλαβαίνετε νομίζω το πρόβλημα.

 Και αν παρα ταύτα με μαλώσετε διότι ακολουθώ μια τέτοια ερμηνευτική οδό ενώ υπάρχει η δυνατότης να τα δώ τα πράγματα από μιαν ευρύτερη ή ευρύτατη σκοπιά όπου το λακανοειδές ή ακόμα και ντελεζοειδές θα ενετάσσοντο εις τα άνωθι χυδαία ζωώδη ακόμα και λενιστικοειδή (ω μοντιέ!) κριτήρια επιβιώσεως και συστημικής θωρακίσεως, σας λέγω, ότι δεν έχουμε χρόνο για τέτοιους πειραματισμούς, κάντε σεις το ταξίδι σας με τέτοιους οδηγούς που δεν είναι οδηγοί και δεν είναι, κυρίως τούτο, δεν είναι Ζώα, κι αν δεν πέσετε σε ξέρα, αν δεν έχετε πέσει ήδη, εμένα να μην με λένε Γιάννη.

 Θα συνεχίσουμε δυστυχώς κεντραρισμένοι στο ταξίδι και στην αποκωδικοποίηση των σημάτων, των σημείων και των τεράτων, ίσως να ακούμε τα πουλιά τα ψάρια τους παλιούς, ίσως να μαθαίνουμε από τα Ζώα, ξέρετε τούτα διασχίζουν επιτυχώς ωκεανούς.

 

Ιωάννης Τζανάκος