Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

The Tudeh Party of Iran: Warning about the intensification and expansion of the security operations of the Iranian regime’s intelligence services abroad


The execution of Ruhollah Zam, who was kidnapped from Iraq by Iran’s Islamic Revolutionary Guards Corps (IRGC) intelligence apparatus and taken to Iran in collaboration with Iraqi security forces, along with numerous news reports about the expansion of the regime’s professional assassins’ operations outside of Iran’s borders, have sparked a wave of concern and international condemnation of the theocratic regime of Iran. Mehdi Alamolhoda, [Supreme Religious Leader] Khamenei’s representative in Mashhad, in brazen remarks supporting the inhumane actions of the regime’s intelligence apparatus, said: “[Could not] the soldiers of Imam Zaman [the hidden twelfth Imam in Shia Islam] who arrested them [the dissidents] near the country, have [instead] killed them in a blind assassination where they arrested them?!”

In recent days, the Cumhuriyet [Republic] and Daily Sabah newspapers in Turkey reported the arrest of 13 people involved in the murder and kidnapping of opponents of the theocratic regime of Iran in Turkey. These men were members of an Iranian spy network in Istanbul and were detained by Turkey’s security agency, the Daily Sabah wrote. Turkey’s state broadcaster T.R.T. also reported about the operations of the Turkish intelligence agency against the gang of Naji Sharif Zindashti, a drug lord and IRGC intelligence mercenary. According to the same reports, the gang abducted Habib Asiud from Istanbul in its latest operation and arranged his transfer to Iran. Asiud, who has been living as an immigrant in Sweden for 14 years, disappeared after arriving in Turkey. According to the same reports, evidence suggests that Asiud was tricked and trapped by Zindashti, who works for and is under the supervision of Iran’s intelligence apparatus, in collaboration with a woman named Saberin [Saeedi]. Zindashti [had been previously] arrested and sentenced to death in 2007 on drug trafficking charges in Iran, but was [bizarrely] released from prison and left for Turkey for reasons that were “unknown” at the time. The Washington Post also reported on Zindashti’s role in the kidnapping and murder of opponents of the Iranian regime in Turkey, including such names as Massoud Molavi Verdanjani and Habib Asiud. Molavi Verdanjani was shot and killed on 14 November 2019 in Istanbul’s Şişli neighborhood. Prior to his death, [he had been involved in] the exposing of the IRGC and the Iranian Ministry of Intelligence [activities] in cyberspace. Two Iranian diplomats were involved in the murder of Molavi Verdanjani, Reuters news agency reported at the time. Molavi Verdanjani was assassinated in Istanbul on 14 November 2019, and Saeed Karimian was assassinated on the evening of 29 April 2017.
It was also reported by the media in recent days that unknown individuals entered Arsalan Rezaei’s house in Turkey, on Thursday 10 December 2020, and stabbed him with a knife. He was hospitalised in a coma and died the following day. The two assailants fled the scene without being identified or arrested. The IRGC’s Telegram channel “@SEPAHCYBERY” published the news and wrote: “A person named Arsalan Rezaei, who was the administrator of several dissident, anti-Islam, and anti-religious sanctities pages on Instagram – such as KhorafatKadeh [House of Superstitions] – was committing the worst audacity against the Prophet and the Ahl-al-Bayt and smeared the religion of Islam and the Islamic Republic of Iran.”
Reuters news agency also reported, on 28 November 2020, about the start of the trial of an Iranian regime diplomat and three others in Antwerp, Belgium, for plotting a bombing at a Mujahideen gathering in France in 2018. The Belgian prosecutor accused Assadollah Asadi, a Vienna-based diplomat, and three others of plotting an attack on a gathering of the Paris-based National Council of Resistance of Iran. Asadi was the third consul at the Iranian embassy in Vienna. French officials said that he was in charge of intelligence [operations] in southern Europe at the behest of the Tehran regime. Asadi had warned Belgian authorities in March to await retaliation by unidentified groups if he were to be found guilty, according to police documents obtained by Reuters. The Danish government also unveiled the arrest of an Iranian regime intelligence agent in May whose objective was to assassinate opponents of the Iranian regime in Denmark. The Danish government prosecuted a 40-year-old Iranian-Norwegian man for assisting Iran’s intelligence service in planning an attack and murder, according to media reports. The local Danish prosecutor, Ms. Liz Lottie, stated that the arrested man was accused of following a man in Ringsted, [a town] 100 km outside of Copenhagen, and filming the man’s wife, all of which were carried out on the orders of the Iranian regime’s intelligence service.
The prosecution and assassination of opponents of the Islamic Republic abroad by the intelligence apparatus of the Islamic Republic is not a new phenomenon. In the past years, the criminal murder of Dr. Qasemlu and his comrades in Vienna while negotiating with the Islamic Republic’s emissaries; the brutal assassination of Mr. Sharafkandi [Qasemlu’s successor] and his comrades at the Mykonos restaurant in Berlin; and numerous other murders ordered by the leaders of the theocratic regime of Iran and executed by security apparatus and its professional assassins all indicate that the criminal regime ruling our homeland, – like other despotic and anti-people regimes in the region, such as the Saudi government in its brutal murder of Jamal Khashoggi in Turkey, or Israel’s racist regime in its state assassinations – not only fails to adhere to any international relations and standards, but is willing to commit any crime to protect its interests.
It is noteworthy that with the escalation of the internal crisis of the Iranian regime, the weakening of the foundations of the ruling dictatorship, and the revelation of the inhumane nature of the regime rulers; the regime’s intelligence apparatus has also intensified its activities to eliminate its opponents, whether at home or abroad.
Sobh-e Sadegh weekly, the press organ of Khamenei’s deputy political representative to the Revolutionary Guards, in its new issue wrote: “The operation to arrest Zam by the IRGC could be considered one of the intelligence masterpieces of the 40-year history of the Islamic Revolution.” The press organisation of the Political Bureau of the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), said that the most important reason for the kidnapping and execution of Ruhollah Zam was to prevent spreading news against the regime’s officials and pillars, and to prevent the grounds for protests. In particular, the publication referred to the news that Ruhollah Zam had been publishing on the Telegram channel AamadNews about senior officials of the Islamic Republic, including Ali Khamenei and his office, and wrote that Zam “fabricated and produced shocking rumors against the pillars of the country” without observing “any red lines” and in a short time “was able to become the main platform of the counter-revolutionary media front, and inflicted a lot of damages on the country and the nation.”
The executions of the participants in the November 2019 protests; the execution of Navid Afkari; the execution of Zam; and in recent days the execution of two Baluch prisoners, are among the latest examples [from a long list] of crimes committed by the anti-human regime in our homeland. Condemning this wave of assassinations and executions of dissidents and the expansion of the regime’s intelligence activities abroad, the Tudeh Party of Iran calls on all progressive forces in Iran and [around] the world to make a joint effort to mobilise the world’s public opinion against this new wave of repression and assassination of dissidents. By exposing the regime’s agents and cohorts, the operation of the regime’s security apparatus abroad could be challenged and made fraught/untenable.

From Nameh Mardom, the Central Organ of the Tudeh Party of Iran, No. 1119, 21st December 2020

 Πηγή:

The Tudeh Party of Iran: Warning about the intensification and expansion of the security operations of the Iranian regime’s intelligence services abroad

 

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021

Το Κόμμα παραμένει «αντρικό». Η ντροπαλή αλλά και ξεδιάντροπη «κομμουνιστική» Πατριαρχία. Πουριτανοί Γραφειοκράτες..

Προλογικό σχόλιο
Ιωάννης Τζανάκος

Λουλούδια υπερσυντηρητισμού και διανοητικής νέκρωσης από τους φωστήρες τής «αλύγιστης ταξικής πάλης» τού κΚε.
Υπογραμμίζω τα καυτά σημεία και τα..μεγεθύνω...
Ακολουθεί εκτενές σχόλιο μετά το κείμενο.
 

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ 

Η δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ στις 

γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής

« Επιδιώκεται να θολώσουν τον ταξικό προσανατολισµό των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων σε βάρος των εργατικών - λαϊκών συµφερόντων, αλλά και την ταξική πολιτική διαχείρισης της πανδηµίας µε βαριές συνέπειες στις εργαζόµενες και άνεργες γυναίκες. Παρουσιάζεται ως αιτία της ανισοτιµίας στις σχέσεις των δύο φύλων, ιδιαίτερα στις συνθήκες των περιοριστικών µέτρων, το χαµηλό ποσοστό γυναικών στα λεγόµενα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων», η «ανδροκρατούµενη» κοινωνία, η «ανδροκρατία» στις υψηλότερες βαθµίδες της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης και ιδίως στις θετικές επιστήµες.

Στο πλαίσιο πανεπιστηµιακών προγραµµάτων για τα φύλα αναπαράγονται και οι θεωρίες περί «κοινωνικού φύλου», που ουσιαστικά αρνούνται τη βιολογική υπόστασή τους ή την υποβαθµίζουν τόσο πολύ ώστε να αποσπούν πλήρως ζητήµατα κοινωνικών συµπεριφορών, αντιλήψεων κ.λπ. από το οικονοµικό, κοινωνικό υπόβαθρο, που σε συνδυασµό µε την ιδιαίτερη θέση της γυναίκας στην αναπαραγωγική διαδικασία επέφερε πρόσθετες κοινωνικές ανισότητες και ανισοτιµίες στο έδαφος της επικράτησης εκµεταλλευτικών οικονοµικών σχέσεων.

Διαµορφώνουν στρεβλή αντίληψη περί «ατοµικών δικαιωµάτων», αποκόβοντάς τα από τον κοινωνικοοικονοµικό χαρακτήρα των δικαιωµάτων, υπερπροβάλλοντας ορισµένες ατοµικές επιλογές, όπως του οµοφυλόφιλου σεξουαλικού προσανατολισµού ή ακόµα της δήθεν ατοµικής επιλογής «αυτοδιάθεσης του σώµατος» στην πορνεία, στα ναρκωτικά

Πρόκειται για στρέβλωση της αντίληψης περί ατοµικού δικαιώµατος, που δεν σχετίζεται µε την αναγκαία υπεράσπιση ατόµων µε ιδιαίτερες επιλογές από κάθε µορφή κοινωνικής αποξένωσης, βίας, ρατσισµού κ.λπ. 

Η άποψη του ΚΚΕ εδράζεται ακριβώς στην αντιµετώπιση τέτοιων αντιδραστικών κι επικίνδυνων φαινοµένων, µε την υπεράσπιση της κάθε ξεχωριστής προσωπικότητας από κάθε µορφή ρατσισµού, βίας, αποξένωσης, µπούλινγκ, άλλων επιθέσεων..»

 

Σχόλιο
Ιωάννης Τζανάκος
 
Σε ένα κείμενο έχει σημασία πάντα, μα πάντα, ο συγκεκριμένος τρόπος που μια πρόταση και ένα νόημα διαδέχεται το άλλο.
Προτού οι φωστήρες τού κΚε διαμαρτυρηθούν με τον γνωστό σοφιστικό και ταυτόχρονα υστερικό αυταρχικό τρόπο και τόνο τους, ότι τούς διαστρεβλώνουν, έχω να τους πω τα εξής χοντρά, αλλά αληθινά:
1ον
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι μόνον ατομική επιλογή, αν είναι, ούτε υπάρχει υπερπροβολή της.
Ποιος την υπερπροβάλλει ρε πουριτανικά ρεντίκολα τού κΚε;  
Αυτά τα λένε οι ακροδεξιοί, ότι δήθεν και τάχαμου υπάρχει υπερπροβολή τής ομοφυλοφιλίας. 
Ντροπή σου ρε «κόμμα τού Λαού».
2ον
Είναι πολύ ύπουλος και φτηνός ο μετωνυμικός τρόπος με τον οποίο ο συντάκτης ή η συντάκτρια τού κειμένου τού «κόμματος τού Λαού» συνδέει την έννοια τής ομοφυλοφιλίας και αμεσότερα την έννοια τής «αυτοδιάθεσης τού σώματος» με την πορνεία και τα ναρκωτικά.
Η σειρά των νοημάτων σε ένα κείμενο, όπως προείπαμε, λέει πολλά.
Και στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει άμεση, αδιαμεσολάβητη, ευθεία σύνδεση νοημάτων που παραπέμπει άμεσα και αδιαμεσολάβητα (δια τής μετωνυμικής  ολίσθησής τους) σε μια ψεύτικη ηθικολογικά ορισμένη ολότητα: «αυτοδιάθεση τού σώματος»>πορνεία-ναρκωτικά».
Και αυτή η μετωνυμική ολίσθηση που παράγει αυτή την ψεύτικη σημασιολογική ολότητα παραπέμπει σαν σκιάχτρο σε παπαδίστικες, πουριτανικές, φαλλοκρατικές, πατριαρχικές, και αντιδραστικές ηθικολογικές ιδέες και αξίες που σημαίνουν αυτές ακριβώς τις συνδέσεις, αλληλουχίες και συνολικοποιήσεις διαφορετικων νοημάτων και καταστάσεων, τα οποία συνδέονται και συνολικοποιούνται μόνον αν σκέφτεσαι με αντιδραστικό τρόπο (σαν να αποτελούσαν μια απαξιωμένη «ολότητα αμαρτίας»).
Πιο απλά, για κνίτες:
ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, «κόμμα τού Λαού», έχεις κάτι με τις πόρνες; γιατί τις συνδέεις με τα ναρκωτικά; [καλό θα ήταν επίσης να μην μιλάει κανείς γενικά για ναρκωτικά, διότι υπάρχουν και οι τοξικομανείς, οι άνθρωποι δηλαδή που σχετίζονται ως τοξικοεξαρτημένοι με τις ναρκωτικές ουσίες και όχι μόνον το γενικό ουσιαστικό «ναρκωτικά» που παραπέμπει στις ουσίες και μόνον αν λέγεται μόνον αυτό].
ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, «κόμμα τού Λαού»,  για τι μιλάμε;
Για ταξική πάλη και για ανθρώπους, ή για «Δαλιανίδη Μ-Λ»; μήπως υπάρχει «ταξικός κατήφορος»;
Γιατί το κείμενο μια τέτοια καθοδική «ιεραρχία» αμαρτίας περιγράφει και υποσημαίνει με τον συγκεκριμένο τρόπο που δομεί σαν κείμενο τις νοηματικές αλληλουχίες.
Ρε δεν ντρέπεστε καθόλου εκεί στον Περισσό;
Και μη μου αρχίσετε ότι κάνουμε σημειολογία. 
Μήπως είναι κι αυτό ντροπή, ή τα κείμενα γράφονται όπως γράφονται τυχαία;
Αλήθεια «Κόμμα τού Λαού», ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ, με βάση ποια «διαλεκτική» στριμώχνονται σε 2-3 παραγράφους, και ειδικά σε μια παράγραφο, διαφορετικής τάξης φαινόμενα, όπως η ομοφυλοφιλία, η πορνεία και τα ναρκωτικά;
Μήπως στο άρρωστο, στο πουριτανικό ψευτοκομμουνιστικό μυαλό σας υπάρχει σύνδεση αυτών των φαινομένων σαν να ήταν αλληλοσυνδεόμενα;
Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ότι όταν υπάρχει τέτοια στενή και άμεση «γειτονία νοημάτων» σε ένα κείμενο, υπάρχει και νοηματική αλληλουχία τους, και μια τέτοια νοηματική αλληλουχία όπως αυτή που κάνατε υπάρχει στα μυαλά των ακροδεξιών, των θεοκρατών και άλλων ιδεολογικών συγγενών σας στο συγκεκριμένο ζήτημα τής «κοινωνικής ηθικής», δηλαδή τής πουριτανικής φαλλοκρατικής και αντιδραστικής ηθικολογίας σας. 
Θλίψη λοιπόν, αυτό έχω να πω μόνο.
Και θυμό που με έπεισε κάποτε ένα κυπραίικο Γαϊδούρι να στηρίξω το «Κόμμα».
Αν το κΚε συντελέσει «πρωτοπόρα» σε κοινωνική επανάσταση ή ακόμα και σε μια απλή αλλαγή καθημερινών πλευρών τής ανθρώπινης ζωής, εγώ δεν θα είμαι ο Γιάννης Τζανάκος αλλά ο Δαρείος Γ'. 
Υπάρχει τρόπος βέβαια να συμμετέχει το κΚε σε μια πιθανή κοινωνική επανάσταση και αλλαγή, ασθμαίνοντας και σαν ουρά αυτών που θα την πραγματοποιήσουν, αν δεν βάζει τρικλοποδιές.
Όχι και «κομμουνιστική πρωτοπορία» οι Πουριτανοί τού Περισσού.
 
Ιωάννης Τζανάκος 
 
 

Ποίηση: Rumi [Qazal # 553] - Bi hamegan be sar shavad- Vocal: Hessamaddin Seraj, Melody: Mohsen Nafar

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021

Alireza Eftekhari - Shabaneh

Σημεία για την γλώσσα και το σύστημα.

Δεν υπάρχει μεταγλώσσα, άρα κάθε μορφή της σημειακότητας είναι ενταγμένη στο σημαίνον ή την γλωσσικότητα. 
Εφόσον κάθε μορφή σκέψης είναι ταυτή με την γλώσσα, άρα και κάθε μορφή διανοητικής δραστηριότητας με την ειδική μορφή των μαθηματικών ή της θετικής επιστήμης είναι ταυτή με την γλώσσα ως εντασσόμενη σε αυτήν, αν βέβαια κατανοήσουμε την γλώσσα όχι μόνον ως το εμφανές λέγειν.  

Αν η τεχνικοεργαλειακή και (θετικο)επιστημονική έκφραση τής γλωσσικότητας είναι ένα μέρος της ή μια πτυχή της που έχει την μέγιστη αξία ή ισχύ ή σημασία για το ανθρωπικό σύστημα όπως εξελίχθηκε μέσω της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού κ.λπ, αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να «αποικίσει» το σημαίνον εις την συνολικότητά του, εφόσον ακόμα και με την υπερίσχυση του «σκληρότερου» μοντέλου (ψευδ-)επιστημονικοποίησης τής ζωής είναι αδύνατη μια ολοκληρωτική «αποίκισή» της τόσο από τις υλοποιήσεις όσο και από τις θεαματικές ή γλωσσικές σημαινοποιήσεις από το «αποικίζον» στοιχείο της επιστημονικο-ορθολογικής σημαινότητας.

«Αυτό» που απομένει, ωστόσο, αν μπορεί να ανακλαστεί εις εαυτόν ως ένα «υπόλοιπο» αυτής της διεργασίας «αποίκισης» ή τής υλοποιημένης ιστορικής επιθυμίας προς «αποίκιση» (από την προαναφερθείσα σημαινότητα) «έρχεται» πλέον σε μια διττή διεργασία επίγνωσης της ελευθερίας όπως αυτή τελικά απομένει ως ένα «υπόλοιπο» πέραν των υλικών και τεχνικών ή εργαλειακών όρων και ως ένα «υπόλοιπο» που απομένει μετά την ματαίωση τού τεχνικού/ορθολογικού ή επιστημονικού «ολικού ονείρου». 
Ας δούμε την διεργασία τής επίγνωσης τού υπόλοιπου τής ειδικά ανθρώπινης, άρα γλωσσικής ελευθερίας. 
Όταν μιλάμε για την ανθρώπινη διανοητικογλωσσική ελευθερία πέραν των τεχνικοορθολογικών όρων που εξετάσαμε, άρα πέραν και του σημαίνοντος που αντιστοιχεί γενικά σε αυτούς (τους όρους), μιλάμε για μια κενή ελευθερία, για μιαν ελευθερία εν κενώ. 
Και πάλι όμως, αν τύχει και πέσουμε σε κάποια ιστορική δίνη ανελευθέρωσης της σκέψης και της γλώσσας, αυτό θα είναι «αποτέλεσμα» ή επιτέλεση τού ίδιου αυτού του σημαίνοντος-ως-σημαίνοντος. 
Τι σημαίνει αυτό; τι δείχνει;
Σημαίνει και δείχνει την ριζική και ενδεχομενική, άρα και κινδυνώδη, δύναμη της δημιουργίας από το μηδέν της γλώσσας και του πνεύματος.
Μπορεί να σημαίνει την συστροφή τού ανθρώπινου νοήματος τού μηδενός και την αυτοάρνησή του σε ένα φαντασιακό υπερπεριεχόμενο, μπορεί να σημαίνει και να δείχνει λοιπόν πως απέναντι στην ναυτία που φέρει κάθε ελευθερία η λύση που προτιμάται πολλές φορές, με την «βοήθεια» και των «συνθηκών», είναι η ελευθερία επιλογής προς μιαν παροδική ανάπαυση σε μια πνευματική και γλωσσική σκλαβιά.

---------------------------------------------------------------------------

Αν και είναι πιθανό να θεωρήσουμε το σύστημα του λόγου, αν και αναγκαία προδεδομένο στον κυριαρχικό «πυρήνα» ή την «κορυφή» κάθε πραγματικού (υπάρξαντος ή υπάρχοντος) ή δυνητικού ανθρωπικού συστήματος, ως μη αυτοσύστημα, δεν πρέπει να θεωρείται ως προδεδομένη και η μοναδική θέση του σε κάθε κοινωνικό σύστημα. 
Η θέση ενός «συντελεστή» στην «κορυφή» ή στον «πυρήνα» ενός συστήματος (εν γένει), άρα στην δεσπόζουσα δομή του, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει εις τον ίδιο πυρήνα μια σειρά από άλλους συντελεστές οι οποίοι δεν υπήρξαν ή δεν υπάρχουν ακόμα ως στοιχεία τής δεσπόζουσας δομής.
Επίσης αυτή η πιθανή συνύπαρξη στοιχείων «εντός» μιας (νέας) δεσπόζουσας δομής δεν σημαίνει αναγκαία την μείωση τής ισχύος των προϋπαρχόντων στοιχείων που συναπαρτίζανε την παλαιά δεσπόζουσα δομή και συνεχίζουν να «συμμετέχουν» κι αυτά στην νέα (δεσπόζουσα δομή).
Η «άνοδος» ενός στοιχείου (ή συντελεστή) από τις υπαγόμενες δομές (ή υποσυστήματα) στην δεσπόζουσα δομή δεν σημαίνει νομοτελειακά μείωση τής ισχύος των ήδη υπαρχόντων («εντός» τής δεσπόζουσας δομής) στοιχείων/συντελεστών.  
Από την άλλη, αυτή η δυνατότητα συνύπαρξης σε ισοδυναμία και ισότιμη αλληλοσυνύφανση μεταξύ νέων και παλαιών στοιχείων/συντελεστών δεν είναι ούτε αυτή υποχρεωτική να συμβεί:
Όταν υπάρχουν νέα συνολικά συστήματα, αλλά και όταν τούτα διατηρούνται αλλά με ριζικές μετατροπές, υπάρχουν εξαφανίσεις στοιχείων αλλά και «υποβιβασμοί» στοιχείων στην συστημική ιεραρχία (από την ανώτερη συστημική βαθμίδα στο απόλυτο μηδέν ή σε ένα κατώτερο σημείο της). 
Η θέση του λόγου ή σημαίνοντος είναι διασφαλισμένη ως συστημικά ανώτερη και μόνον από το γεγονός πως αποτελεί ένα συνιδρυτικό στοιχείο της ανθρώπινης οντότητας ή του κοινωνικού συστήματος. 
Η ειδική του σύσταση ως μη αυτοσυστήματος ή μη αυτοτελούς συστήματος δεν σημαίνει αναγκαστικά ούτε ότι είναι ένα ήδη κατώτερο σύστημα, άρα υποσύστημα ενός άλλου κεντρικού συστημικού πυρήνα (όπως η οριζόμενη ως παραγωγή ως κεντρική σημασία), ούτε (σημαίνει αναγκαστικά) ότι ως μη αυτοσύστημα αποτελεί ένα καθορίζον (υπερ-στοιχείο) όλου του «υπόλοιπου» συστήματος ή ακόμα και του συστήματος ως συνολικού όντος. Πρέπει πάντα να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση τής κάθε ειδικής συστημικής αρχιτεκτονικής, χωρίς προεννοήσεις.

--------------------------------------------------------------------


Προτού αναζητήσουμε θεωρητικά την μορφή της αρχιτεκτονικής των κοινωνικών συστημάτων, είτε σε μιαν γενική οντολογία τους είτε σε μιαν μάλλον εμπειριστική σύνθεση στηριγμένη σε μιαν νομιναλιστική μεθοδολογία ευρετικών αναζητήσεων περί των δομών τους, θα έπρεπε να αποφασίσουμε για την θέση και την υφή του λόγου.

Η ερμηνευτική μας:

Ο Λόγος είναι κενός, ο λόγος δεν είναι αυτοτελές σύστημα ή αυτοσύστημα, ο λόγος δεν επιτελεί αυτοποιήσεις καθαυτές ή για το (υποθετικό και μάλλον φαντασιακό) «καθαυτό» του, ο Λόγος είναι και αναφορικός και μη αναφορικός, ο Λόγος είναι εξωτερικός προς το «έμβιον» αν και συνυφαίνεται με αυτό και διά αυτού στο «ανθρώπινο» (που τον δημιουργεί και συνδημιουργείται και «αυτό» διά αυτού), άρα  η θέση του δεν αποτελεί ως ένα ωστόσο ισχυρό ιεραρχικό σημείο εντός του εκάστου κοινωνικού συστήματος το δυνάμενο να υπάρξει ως μοναδικό σημείο. 
Ο λόγος μολοντούτο ως συνιδρυτική δομή ή ως συνιδρυτικό υποσύστημα/στοιχείο τής ίδιας τής «ανθρωπινότητας» συναπαρτίζει πάντα (ως στοιχείο της) κάθε μορφή υπερκείμενης, κεντρικής στρατηγικής δομής κάθε κοινωνικού συστήματος. 
Οι πολλές ιστορικές δυνατότητες για την μία ή την άλλη κατάσταση συνύπαρξης του λόγου με άλλα στοιχεία «εντός» τής στρατηγικής δομής δεν δύνανται να τον «αποκαθηλώσουν», παρά μόνον (πιθανά) να τον πλαισιώσουν εντός αυτής της στρατηγικής δομής, με άλλο τρόπο από αυτό τον τρόπο πλαισίωσης που είναι κατά περίπτωση ή ήδη υφιστάμενος.

Όμως:

Ποιά είναι τα άλλα στρατηγικά στοιχεία;

Τούτα, δεν βρίσκονται ως αμιγή δεδομένα, ως καθαρά ή στοιχειακά στοιχεία, άρα παρά τις αναλυτικές (θεωρητικές και θεωρητικοπρακτικές) αποδομήσεις των συνθέσεων ή υποσυστημάτων, τα οποία φαίνονται ως παροδικές ή δυνάμενες να αναλυθούν στα στοιχεία τους μορφές, εμφανίζονται (ως) «μεσαίας» εμβέλειας δομές, «οπλισμένες» με μιαν ανθεκτική συνοχή και περικλείουσα συλλέγουσα και υπαγάγουσα δύναμη. 
Όταν μια τέτοια «μεσαίας» εμβέλειας δομή αποσυντίθεται δεν αποσυντίθεται άμεσα ή μακροπρόθεσμα στα (υποθετικά) στοιχεία της, αλλά μεταβαίνει σε μιαν άλλη «μεσαίας» εμβέλειας δομή ή σε ένα άλλο σύστημα των «μεσαίων» δομών (του εκάστοτε «μεγάλου» συστήματος).
Αυτές οι «μεσαίας» εμβέλειας δομές ή τα υποσυστήματα είναι και οι εκάστοτε δυνητικοί ή ενεργοί συντελεστές της στρατηγικής δομής. 
Μιλάμε για το κράτος ή πολιτεία, την παραγωγική διεργασία κ.λπ
Ο λόγος βέβαια συνυφαίνεται με «όλα αυτά» αλλά «ταυτόχρονα» είναι ένα ξεχωριστό ον δια της κενότητάς του. 
Κείται «άνω» αλλά η υπεροχή του ενέχει δυναμικές ακραίας ενδογενούς πόλωσής του μεταξύ απολύτου και μηδενός, κατάσταση εμφανιζόμενη και στο φάσμα τής ισχύος και όχι μόνον στο φάσμα τού θεωρητικώς ισχύειν.

4.

Το σύστημα είναι τάση.

Δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ολοκληρωμένο ή απόλυτο σύστημα.

Άρα, πολλά από αυτά τα διανοήματα που θεμελιώνονται σε μιαν έννοια ή ψευδοέννοια (περί του) συστήματος (εν γένει) δεν αναφέρονται στα συστήματα που αντικρίζουμε στην ζωή μας ή στην θεωρία, αλλά σε ένα «ιδανικό» ον το οποίο «αποκρύβει» είτε δια θετικοαξιακών είτε δια αρνητικοαξιακών θεωρήσεων και στάσεων την πρόθεση τού φορέα τους να ακολουθήσει μια κοινωνική ή προσωπική φαντασίωση για ένα συνεκτικό και ολικόν Είναι.

Υπάρχει μια θεωρητική διαφθορά που σημαίνει την ένωση αυτών των δύο τάσεων του εξαχρειωτικού ή εξαχρειώνοντος σκέπτεσθαι, και τούτη δεν είναι άλλη από την ένωση τής επιθυμίας για μια σύνθεση και (τής επιθυμίας) για ένα απόλυτο οντικό («οντολογικό») σύστημα.
Αυτές οι δύο μορφές της επιθυμίας δεν είναι πάντα ενωμένες, ούτε η μία οδηγεί νομοτελειακά στην άλλη. Στην ένωσή τους ωστόσο θα συναντήσει κανείς σήμερα κάθε διαφορετική νοητική και αξιακή εξαχρείωση και διαφθορά. Ένας εκλεκτικιστικός ολοκληρωτισμός που μόνον μη καπιταλιστικός δεν είναι αποκλειστικά ή κυρίως, το αντίθετο μάλλον: ο καπιταλισμός ως «σημερινή» δομική και ηγεμονική ροπή ή τάση προωθεί αυτή την πρακτική, σκεπτική και αξιακή «ένωση» διάλυσης-σύνθεσης και (επιθυμούμενης από τους φορείς του) συστημικής απολυτότητας.


Η «σημερινή» διαρκής μετάβαση και διαμεσολάβηση, δεν υφίσταται ως ένα (μοναδικό) θεμέλιο μιας κατ΄ουσίαν ροϊκής παγκόσμιας καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ως στιγμή μιας απρόσωπης μεν αλλά αυστηρά οριοθετημένης παγκόσμιας κεφαλαιοκρατικής ιεραρχικής κοινωνίας ισχύος και κυριαρχίας.

Από αυτό το κλουβί δεν θα βγει «κάποιος» (ένα ριζοσπαστικό υποκείμενο) ούτε με επαναφορά των ημι-θρυμματισμένων από την υστερονεωτερική καπιταλιστική ροϊκότητα παλαιών δομών ή υποσυστημάτων (έθνος κράτος, κράτος, θρησκεία, παραδοσιακές πατριαρχικές ή νεοπατριαρχικές δομές), ούτε με το να ακολουθήσει την ροϊκότητα.

-------------------------------------------------------------------

Ιωάννης Τζανάκος 

 

Ο νέος θεωρησιακός ορίζοντας. Υποσχέσεις και εξομολογήσεις..

Η ενέργεια των προδεδομένων..

Η καπιταλιστική καταστροφή τού Λόγου, η πατριαρχία και ο μηδενισμός..

 

«μαρξιστικά» ψίχουλα και ψίχαλα..

 

Για την Δημιουργία. Στον Γ.Ε

  

Οι συμπληγάδες πέτρες και η πραγματική μειονοτική σκέψη/στάση..

 

Η πατριαρχική μεταφυσική τής ενέργειας και τού πάθους

                   


 

Ο κόσμος υποφέρει

 

Πριν φύγω από την Αθήνα είχα διαπιστώσει κάτι: 

Κάθε εβδομάδα ακούγονταν από κάποιο διαμέρισμα, εγγύτερα στο δικό μου ή πιο μακριά , ουρλιαχτά από διενέξεις, παραληρήματα και ύβρεις. 
Πάντα αναρωτιέμαι: 
Που βρίσκεται η Κόλαση; 
Εκεί που συντελείται ο αλληλοσπαραγμός ή στο αυτί μου που δέχεται τις καυτές σταγόνες αυτού του αλληλοσπαραγμού; 
Η αντήχηση ταξιδεύει απειλητικά σε όλες τις έτοιμες να δεχτούν αισθήσεις και τις θέτει σε αμφιβολία.. 
Είναι αισθήσεις ενός ξένου Κόσμου, ή ο Κόσμος αυτός αναγγέλλει την εμφάνιση του Είναι του; 
Και αυτή η αναγγελία είναι απόδειξη αλήθειας, ενώ οι αδρανείς αισθήσεις του ακροατή, ακόμα κι αν αυτός είναι έτοιμος να «συμπάσχει» με τα δρώντα υποκείμενα, είναι ακόμα μια φορά οι εννοιολογικές κατασκευές μιας Φιλοσοφικής εγωπάθειας. 
 
Υφίστανται όπως μια πέτρα που ακούει τα πρώτα κύματα ενός ηφαιστειακού μάγματος που έρχεται να καταστρέψει κάτι που ακόμα κι αν υπάρχει δεν υπήρξε ποτέ..


Ιωάννης Τζανάκος