Η γραμμή τού αριστερού και αντιεξουσιαστικού κινήματος στην Ελλάδα για
έναν πιθανό ελληνοτουρκικό πόλεμο είναι ότι θα έχει σαν αίτιο του τον
ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό για τούς ενεργειακούς πόρους και τις ζώνες
επιρροής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών καπιταλιστικών δυνάμεων.
Με αυτή
τη γραμμή, την μηχανιστική, την μονομερώς αντιεθνικιστική, με αυτό τον
έμμεσο φιλορωσισμό ακόμα και φιλοτουρκισμό, με αυτές τις έμμεσες
συμμαχίες με τις ενδοτικές πτέρυγες της ελληνικής άρχουσας τάξης, θα
προχωρήσουν λένε στην ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή και ανατροπή. Να
ξέρουν κάτι, να το νιώσουν.
Είναι χειρότεροι από τους καπιταλιστές και
τους δεξιούς.
Να το ξέρουν, όταν έρθει η ώρα θα τους διαλύσουμε.
Ιωάννης Τζανάκος
Και ρωτώ συντρόφους και φίλους. Ακόμα δεν έχετε νιώσει ντροπή που έχετε αυτές τις θέσεις, αυτή την ηγεσία; Απολαμβάνετε εαυτόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να γυρνάτε και να μου καμαρώνετε αριστεροσύνη και ιστορία, δεν σας τιμά, όταν είστε χειρότεροι δούλοι από τους δεξιούς.
Όταν βγάλετε την γελοία πανοπλία τής ταυτότητας, τής τάχαμου αριστερής και αντιεξουσιαστικής, θα καταλάβετε, ίσως, έναν πόντο.
Αριστερά-αναρχία στην Ελλλάδα: Γραμμή Στίνα, στα ελληνοτουρκικά. Καραγκιόζηδες, και που τους ψηφίζετε, ευαισθητούληδες παρτάκηδες.
Κρύβεστε πίσω από τον Μητσοτάκη και τους δεξιούς, για να μην δείτε στον καθρέφτη πόσο άσχημοι και ψεύτες είστε.
Αν χρειαστεί, μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία. Όποιος διαφωνεί, ας είναι αριστερός ας είναι δεξιός.
Άλλο κατηγόρημα μετράει.
Η ίδια η Τουρκία, ο ίδιος ο λαός της, θέτουν στο προσκήνιο συνέχεια την ανάγκη τού διαμελισμού της.
Η διάλυση τής Τουρκίας, η απώλεια σημαντικών εδαφών της, δεν προκαλείται από τους άλλους, αλλά από την ίδια.
Υπάρχει η εθνική ενότητα ως ενότητα των δολοφόνων, όπως λένε και οι αντίφα:
Τουρκία-Ιράν.
Δεν με ενδιαφέρει ποια κοινωνική τάξη ηγείται του αντιτουρκικού αγώνα. Αυτά οριοθετούν τη σκέψη μαρξιστών ανόητων. Αν είναι μαρξιστές ας το λύσει το θέμα ο μαρξιστής ύψιστος, το παγκόσμιο πνεύμα ή μήπως ο παγκόσμιος νους; Ποιος νοιάζεται; Οι χαζοί.
Αν δεν ηγηθεί η εργατική τάξη σε έναν δίκαιο αγώνα, σημαίνει αυτό να μήν γίνει ο αγώνας; Αυτό λένε οι μαρξιστές και οι αναρχικοί στην Ελλάδα, και το καμαρώνουν κιόλας, σα να λένε κάτι ταξικά σπουδαίο. Δεν μπορούν να οδηγήσουν την εργατική τάξη σε τέτοιους αγώνες, την αποτρέπουν από αυτούς, είναι δηλαδή ανίκανοι, αλλά τα μετατρέπουν όλα αυτά σε ηθική ανωτερότητα με καθαρό ταξικό πρόσημο τάχα, και ζητάνε από πάνω ιδεολογικό σιωπητήριο, αν είναι δυνατόν να τους ζητήσουμε και συγγνώμη.