Το διεφθαρμένο ολιγαρχικό πολιτικό-και-διοικητικό σύστημα στην Ελλάδα έχει μιαν ανεξαρτησία από την κυρίαρχη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή η ανεξαρτησία σημαίνει, έτσι απλά να το πούμε, ότι η Ελλάδα σαν καπιταλιστική χώρα μπορεί να παραμένει το μαγαζάκι διαφόρων ελληνικών καπιταλιστικών και κρατικο-γραφειοκρατικών δικτύων που θέλουν, και τελικά, ίσως υπό την ανοχή τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούν να παραβιάζουν στοιχειώδεις κανόνες και νόρμες που έχουν θεσμοθετηθεί από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας μη σπεύσουμε να βγάλουμε βιαστικά «δομιστικά» συμπεράσματα για αυτό το γεγονός, το οποίο κι ένας απλός, καθημερινός πολίτης τής χώρας αυτής μπορεί να το διαπιστώσει.
Ας μείνουμε προσκολλημένοι στην ούτως ειπείν εμπειρική επιφάνεια αυτού τού γεγονότος.
Η ελληνική διοίκηση και η πολιτική ελίτ, αποξενώνουν συστηματικά τους Έλληνες πολίτες, και τους πρόσφυγες-μετανάστες επίσης, από κάποια βασικά κανονιστικά πλαίσια τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, ως έστω ελάχιστα και στοιχειώδη κεκτημένα τού λαού, κάπως θετικά για την ζωή αυτού τού λαού.
Ας πούνε οι ντούροι αντικαπιταλιστές, αντεξουσιαστές, αλλά και οι ακροδεξιοί ή αριστεροακροδεξιοί αντιευρωπαϊστές ό,τι θέλουν, το αδιαμφισβήτητο είναι ότι υπάρχει αυτή η ειδική εξαίρεση των κατοίκων αυτού τού τόπου από κάποια στοιχειώδη μεν αλλά τελικά κρίσιμα δικαιώματα και κοινωνικά αγαθά που διασφαλίζονται για τους πολίτες των (περισσοτέρων) άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τα οποία αποδεικνύονται με τραγικό τρόπο ως απόλυτα αναγκαία για αυτούς τούς έρμους τούς κατοίκους.
Σύμφωνα με ένα ιδεολογικό παιχνιδάκι αυτών που αντιμάχονται τόσο τον καπιταλισμό/ιμπεριαλισμό γενικά και την Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικότερα, όλο αυτό περικλείεται σε μια νομοτελειακή κατάσταση, είτε με την έννοια ότι «έτσι συμβαίνει στις αποικίες/ημι-αποικίες» είτε με την γενικότερη έννοια ότι «έτσι συμβαίνει με τον καπιταλισμό/ιμπεριαλισμό, το (αστικό-γραφειοκρατικό) κράτος», είτε με την κάπως πιο ειδικότερη έννοια ότι «έτσι συμβαίνει με τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό».
Όλες αυτές οι γενικότητες είναι ταυτόχρονα σωστές και λανθασμένες, όχι με την περιλάλητη «διαλεκτική έννοια» τους, αλλά με την έννοια ότι παραβλέπουν την ειδική, σχεδόν ιδιομορφική υπόσταση τής ελληνικής ολιγαρχίας, έτσι τουλάχιστον όπως την βλέπουμε εμείς τώρα.
Το είπα, δεν θα κάνω γρήγορες βιαστικές γενικεύσεις, αν και «ρητορικά» το έχω.
Με οδηγεί η άμεση εμπειρία, και από την ζωή μου, αλλά και η οργή μου που φοβάμαι πως θα με κατακλύσει σύντομα ακόμα περισσότερο.
Αρχικά:
Ας σκεφτούν μερικοί λίγο πιο τίμια, ας δούνε κατά πόσο είναι και οι ίδιοι και ο πολιτικός χώρος τους, εμπλεκόμενοι σε αυτό το εντέλει ιδιόμορφο ολιγαρχικό σύστημα διαφθοράς, και το λέω αυτό όντας ακόμα ψύχραιμος.
Ας παραμείνουν, για να μου κάνουν τη χάρη αυτή, στην εμπειρική προφάνεια τού γεγονότος ότι υπάρχει συνολική αβελτηρία στην εφαρμογή αυτών των στοιχειωδών κανόνων στο ζήτημα τής σιδηροδρομικής ασφάλειας από όλες τις «συνταγματικές παρατάξεις» (ο Σύριζα μέσα στο παρεάκι), και να δούνε έπειτα την εμπλοκή όλων αυτών των «συνταγματικών» κομμάτων σε αυτό το σάπιο παιχνίδι «ανεξαρτησίας» και ας μου πούνε πως βλέπουν άραγε το μέλλον των ιδίων, των πολιτικών χώρων τους αλλά και τής χώρας;
Αιφνίδια τους το λέω, σαν σκονάκι σε διαγώνισμα κι εγώ, ότι ο λαός βλέπει αυτήν την εγκαρσιότητα τής ολιγαρχικής παρέας και την κοινή συμμετοχή όλης της σε αυτό το ιδιομορφικά ανεξάρτητο παρακμιακό σύστημα (συγγνώμη για τον όρο, δεν μου αρέσει, αλλά κολλάει ο άτιμος!).
Όποιος αρπάξει στο μέλλον το δαχτυλίδι τής ιδεολογικής ηγεμονίας σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί αυτή η παράξενη και αλληλοϋβριζόμενη παρέα των «ανεξάρτητων» Ελλλήνων, δεξιών και αριστερών, από τι/που θα προέρχεται και προς τα που θα θέλει να τραβήξει το τιμόνι αυτής τής χώρας;;
Μάτι, Τέμπη, μπορεί να έχει κι άλλο, ποιος μπορεί να το αποκλείσει αυτό;
Προτού όμως τεθεί στο μέλλον αυτό το ζήτημα, με την ιδεολογική ηγεμονία, εγώ έχω να πω στους τής αλληλοϋβριζόμενης παρέας ότι ο «αυταρχικός συλλογισμός» στον πυθμένα τής κοινωνίας ήδη αιωρείται.
Αντί λοιπόν να ψάχνουν στα άδυτα τής «λαϊκής-λαϊκίστικης» «ψυχής» (το λένε και «ψυχικό επίπεδο» οι λογιώτατοι τους) ας δούνε λίγο στον καθρέφτη τον σάπιο, μη δυτικό, ναι, μη δυτικό εαυτό τους, και ας αναλογιστούν μήπως εκεί, ειδικά εκεί, είναι αυτό που φοβούνται.
Εγώ ο ταπεινός, αν και απέναντι πλέον σε κάθε αντιδυτικισμό, δεν έψαξα ποτέ σε κάποια «Δύση» τη σωτηρία μου, δεν ξέρω καλά καλά να μιλάω ζωντανά καμία ευρωπαϊκη γλώσσα, αναγνωρίζω βέβαια τα νομικοθεσμικά και κανονιστικά επιτεύγματα ακόμα και της «τρισκατάρατης» Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η καρδιά μου και ο έρωτάς μου είναι στο Iran και στο Kurdistan. Δεν σας έχω ανάγκη δηλαδή.
Εσείς τι θα κάνετε, για να δούμε.
Εκτός από τον μηρυκασμό Κάντ και Χέγκελ, μάθαμε ότι υπάρχουν και κάτι κανόνες και κάτι τεχνικοί όροι, για τους οποίους δεν είδα να κόπτεστε τόσο, σας νοιάζει μόνον αν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης και δεν ξέρω τι άλλο...
Ιωάννης Τζανάκος
Που πήγαν τα 700.000.000 που έλαβε η χώρα μας από την Κομισιόν για τον εκσυχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου; Η ΕΕ έχει δώσει περίπου 700 εκατ. ευρώ για την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών υποδομών. https://primenews.press/komision-apo-to-2014-echoun-dothei-700-ekat-evro-gia-tous-sidirodromous-stin-ellada
Λοιπόν, που πήγαν τα χρήματα; Όσοι κυβέρνησαν από το 2014 και μετά ας απαντήσουν. Γιατί να παραπέμπει η Κομισιόν την χώρα μας, αν δεν υπάρχει λόγος;
2017: Κανονισμός Κομισιόν για το Ευρωπαϊκό Σύστημα Διαχείρισης Σιδηροδρομικής Κυκλοφορίας. Στα Τέμπη έπρεπε να έχει υλοποιηθεί ως το 2020. 2018: Γίνονται διαγωνισμοί.
2020: Οι εργασίες σταματούν με πρόσχημα τον κορωνοϊό! Η Κομισιόν παρέπεμψε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την χώρα μας, αφού πρώτα έστειλε ΤΡΕΙΣ προειδοποιήσεις από το 2020.
Η χώρα μας παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο λόγω μη συμμόρφωσής της με την οδηγία για τη δημιουργία Ενιαίου Ευρωπαϊκού Σιδηροδρομικού Χώρου (2012/34/Ε.Ε.) σύμφωνα με την οποία τα κράτη-μέλη πρέπει να εξασφαλίσουν την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του διαχειριστή της εθνικής υποδομής (ΟΣΕ). Με λίγα λόγια, αφορά συμβόλαια σχετικά με τις επιδοτήσεις του ελληνικού κράτους προς τον ΟΣΕ. Το ζήτημα αυτό εκκρεμεί από τον Ιούνιο του 2015.
Τέλος, υπάρχει Ευρωπαίος Εισαγγελέας ερευνά εδώ και τέσσερις μήνες το σκάνδαλο με τα τρένα στην Ελλάδα όπως αναφέρουν κάποιες πληροφορίες; Σύμφωνα με αυτές, η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2022 και αφορά στο κατά πόσο ζημιώθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ καθώς οι επίμαχες συμβάσεις που ξεκινούν από 2007 είχαν χρηματοδοτηθεί εκτός από εθνικά και με κοινοτικά κονδύλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου