Το λυπηρό απομεινάρι τής «ανανέωσης». Οι μάσκες έπεσαν.

Σχόλιο

Ιωάννης Τζανάκος

--

Η Δεξιά/ακροδεξιά τού Μητσοτάκη και των πρώην ανανεωτικών πρώην αριστερών παρακολουθημάτων του, πέτυχε με το έγκλημα στο Μάτι να φτιάξει μια ρητορική αποκάλυψης τής «αριστερής» μάσκας τής αποτροπιαστικής πραγματικότητας τού ελληνικού κράτους.

Ρήτορες, διανοούμενοι, τρολς, προπαγανδιστικά δίκτυα τής Δεξιάς φιλοτέχνησαν με επιτυχία την εικόνα αυτής τής «αριστερής» μάσκας, την έκαναν ιδεολογικό και επικοινωνιακό μοτίβο, και δήλωσαν δια μέσω αυτής τους τής ρητορικής ότι «αυτοί» θα είναι αλλιώς, θα διορθώσουν το πρόβλημα.

Τις τελευταίες μέρες, αυτό που βλέπει ο λαός, η κοινωνία, είναι αυτό το αποτρόπαιο κρατικό (και λουμπενοκαπιταλιστικό) πρόσωπο χωρίς την μάσκα που η ίδια η Δεξιά έφτιαξε για να το καλύψει με τον δικό της τρόπο.

Η ίδια η αποκάλυψη τής «αριστερής» μάσκας, σε ένα τυπικό πλαίσιο ψυχικού και ιδεολογικού ετεροκαθορισμού, ήταν η μάσκα τής Δεξιάς.

Και αυτή η μάσκα έπεσε. 

Έμεινε μόνον το αποτρόπαιο πρόσωπο τού ελληνικού κράτους και της ψευτο-δυτικής ελληνικής ολιγαρχίας.

Όμως, οι διανοούμενοι τής νέας Δεξιάς, μεταξύ των οποίων μεγάλα ταλέντα (όντως ταλέντα) τής παλιάς (και τώρα πρώην) «ανανεωτικής αριστεράς», δεν μπορούν πλέον να κάνουν κάτι καινούργιο, το αποστεωμένο βλέμμα τους είναι κολλημένο στην μάσκα τού Σύριζα, ψάχνει να βρει το ίδιο, αυτό που βρήκε όταν αποκάλυψε με μαεστρία το ψέμα τού Σύριζα.

Ιδού, αυτό το βλέμμα, ως ένα λυπηρό πλέον απομεινάρι ενός δυνατού, κάποτε, μυαλού: